Służba pionierska — czy to coś dla ciebie?

¹ „Nie wyobrażam sobie, bym mógł robić coś innego. W ogóle nie przychodzi mi na myśl nic, co dawałoby aż tyle zadowolenia”. Czyje to słowa? Jednego z setek tysięcy Świadków Jehowy, którzy swą drogą życiową uczynili pełnoczasową służbę kaznodziejską. Czy już zastanawiałeś się z modlitwą nad możliwością podjęcia służby pionierskiej? Ponieważ bez zastrzeżeń oddaliśmy się Jehowie, więc koniecznie powinniśmy rozważyć, czy nie moglibyśmy mieć jeszcze pełniejszego udziału w szerzeniu dobrej nowiny o Królestwie. Pomocne może się okazać przeanalizowanie najczęściej zadawanych pytań dotyczących tej służby.

PYTANIE 1: „Niektórzy mówią, że nie każdy może być pionierem. Skąd więc mam wiedzieć, czy to coś dla mnie?”

² Odpowiedź zależy od twoich osobistych warunków i obowiązków biblijnych. Jest wiele osób, którym zdrowie lub obecna sytuacja życiowa nie pozwala spędzać w służbie 90 godzin miesięcznie. Weźmy na przykład pod uwagę sporo wiernych sióstr będących żonami i matkami. Głoszą w takim zakresie, w jakim pozwalają im na to warunki. Gdy nadarza się sposobność, podejmują pomocniczą służbę pionierską i zaznają radości wynikającej ze zwiększenia udziału w świadczeniu (Gal. 6:9). Chociaż wskutek obecnych okoliczności nie mogą być pionierkami pełnoczasowymi, pałają duchem pionierskim i jako gorliwe głosicielki dobrej nowiny są błogosławieństwem dla zboru.

³ Z drugiej strony wiele sióstr i braci nie obciążonych licznymi obowiązkami postanowiło dać pierwszeństwo służbie pionierskiej. A jak wygląda twoja sytuacja? Czy jesteś młodą osobą, która ukończyła szkołę? Albo żoną, której mąż w wystarczającej mierze zaspokaja potrzeby materialne rodziny? A może jesteś mężem lub żoną, lecz nie masz na utrzymaniu dzieci? Albo jesteś emerytem? Każdy sam musi zdecydować, czy podejmie tę służbę. Nasuwa się jednak pytanie: Czy byłbyś gotów dokonać w swym życiu zmian, żeby zostać pionierem?

⁴ Za pośrednictwem światowego systemu rzeczy Szatan w rozmaity sposób rozprasza naszą uwagę i zachęca do obrania samolubnego stylu życia. Jeżeli jesteśmy zdecydowani trzymać się z dala od świata, Jehowa pomoże nam stawiać na pierwszym miejscu sprawy Królestwa i sięgnąć po każdy przywilej dostępny w teokracji. Jeśli potrafisz tak wszystko ułożyć, by zostać pionierem, dlaczego nie miałbyś tego zrobić?

PYTANIE 2: „Jak sprawdzić, czy w służbie pionierskiej zdołam zapewnić sobie utrzymanie?”

⁵ To prawda, że w ostatnich latach w wielu krajach trzeba poświęcić tygodniowo więcej godzin na pracę świecką, by zdobyć to, co uchodzi za niezbędne do życia. Niemniej sporo głosicieli pełni służbę pionierską już kilkadziesiąt lat i Jehowa stale ich wspiera. Do trwania w tej służbie potrzeba wiary i ducha ofiarności (Mat. 17:20). W Psalmie 34:10 znajdujemy zapewnienie, że „tym, którzy szukają Jehowy, nie zabraknie żadnego dobra”. Każdy, kto wstępuje w szeregi pionierów, powinien być całkowicie przekonany, iż Jehowa zadba o jego potrzeby. On troszczy się w ten sposób o wszystkich wiernych pionierów! (Ps. 37:25). Rzecz jasna zgodnie z zasadami podanymi w Liście 2 do Tesaloniczan 3:8, 10 oraz w 1 do Tymoteusza 5:8 pionierzy nie oczekują od innych wsparcia materialnego.

⁶ Kto się zastanawia nad podjęciem służby pionierskiej, powinien postąpić zgodnie z radą Jezusa: ‛Najpierw siądź i oblicz koszty’ (Łuk. 14:28). Świadczy to o praktycznej mądrości. Porozmawiaj z tymi, którzy od lat z powodzeniem pełnią tę służbę. Zapytaj, jak Jehowa ich wspiera. Nadzorca obwodu to również doświadczony pionier, z radością udzieli ci więc wskazówek co do skutecznego pełnienia służby pełnoczasowej.

⁷ O prawdziwości obietnicy Jezusa zanotowanej w Ewangelii według Mateusza 6:33 niektórzy przekonują się w pełni dopiero wtedy, gdy całkowicie zdadzą się na Jehowę. Pewna wierna pionierka opowiada: „Kiedy razem z inną pionierką przybyłyśmy na nowy teren, miałyśmy zaledwie trochę warzyw, kostkę margaryny i pustą portmonetkę. Po zjedzeniu kolacji stwierdziłyśmy: ‚Teraz nie mamy już nic na jutro’. Poruszyłyśmy tę sprawę w modlitwie i poszłyśmy spać. Nazajutrz z samego rana przyszła do nas miejscowa siostra, która po przedstawieniu się powiedziała: ‚Modliłam się do Jehowy, żeby zechciał przysłać tu pionierów. Teraz mogę towarzyszyć wam w służbie prawie cały dzień. A ponieważ mieszkam daleko na wsi i będę musiała zostać u was na obiad, więc przyniosłam dla nas wszystkich coś do zjedzenia’. Była to ogromna porcja wołowiny i warzyw”. Nic zatem dziwnego, że Jezus radził, byśmy ‛przestali się zamartwiać o swe dusze’! Następnie zapytał: „Kto z was przez zamartwianie się może dodać jeden łokieć do długości swego życia?” (Mat. 6:25, 27).

⁸ Otaczający nas świat jest coraz bardziej przesiąknięty materializmem. Odczuwamy rosnącą presję, by się do niego dostosować. Gdy jednak wysoko cenimy służbę pełnoczasową, zadowolimy się skromniejszymi warunkami materialnymi (1 Tym. 6:8). Pionierzy, którzy prowadzą proste i uporządkowane życie, mają więcej czasu na głoszenie oraz czerpią więcej radości i sił duchowych z nauczania drugich prawdy. Nie próbują żyć jak asceci, lecz mając zrównoważony stosunek do dóbr materialnych, zaznają w tej służbie błogosławieństw.

⁹ Jeżeli masz świadomość, że żyjemy w dniach ostatnich i że temu niegodziwemu światu pozostało już niewiele czasu, to będziesz skłonny do poświęceń, aby głosić dobrą nowinę przy każdej sposobności. Zechciej jeszcze raz rozpatrzyć swą sytuację materialną i całkowicie zdaj się na Jehowę, a być może dojdziesz do wniosku, że zdołasz Mu służyć pełnoczasowo. Nawet jeśli z tego powodu będziesz musiał zrezygnować z pewnych dążeń materialnych, zaznasz obfitych błogosławieństw od Jehowy (Ps. 145:16).

PYTANIE 3: „Dlaczego jako nastolatek powinienem rozważyć, czy nie uczynić służby pionierskiej swą drogą życiową?”

¹⁰ W ostatnich latach nauki słusznie zastanawiasz się nad swą przyszłością. Chciałbyś się jakoś zabezpieczyć, osiągnąć szczęście i satysfakcję. Doradcy szkolni mogą próbować cię zachęcać do robienia kariery wymagającej dalszych lat nauki. Twoje dobrze wyszkolone chrześcijańskie sumienie może ci podpowiadać, że powinieneś przygotować się do tego, by w jak najpełniejszym zakresie służyć Jehowie (Kazn. 12:1). Ale może ci też przychodzi na myśl zawarcie małżeństwa i założenie rodziny. Jak postąpisz?

¹¹ Decyzje, które podejmiesz teraz, mogą zaważyć na całej twej przyszłości. Jeżeli jesteś już ochrzczonym Świadkiem Jehowy, to znaczy, że oddałeś Mu się całą duszą (Hebr. 10:7). Przy pierwszej nadarzającej się sposobności spróbuj podjąć służbę pomocniczą — na miesiąc lub dłużej. Da ci to pewne wyobrażenie o tym, jakie radości i obowiązki wiążą się ze stałą służbą pionierską, i niewątpliwie łatwiej ci będzie zadecydować, jak pokierować swym życiem. Po ukończeniu szkoły, zamiast wypełnić czas świecką pracą na cały etat, mógłbyś podjąć stałą służbę pionierską. Niektórzy żałują, że niepotrzebnie zwlekali z rozpoczęciem tej służby.

¹² Póki jesteś młody, rób dobry użytek ze stanu wolnego i ceń korzyści, jakie on daje w związku ze służbą pełnoczasową. Jeżeli w przyszłości pragniesz zawrzeć małżeństwo, wiedz, że najlepiej może cię do tego przygotować pełnienie stałej służby pionierskiej. W miarę rozwoju duchowego i osiągania dojrzałości możesz uznać, iż razem z podobnie usposobionym współmałżonkiem uczynisz tę służbę swą drogą życiową. Niektóre małżeństwa pionierów służą teraz w obwodzie lub na terenie misjonarskim. To naprawdę uszczęśliwiająca droga życiowa!

¹³ Bez względu na to, jak długo będziesz pionierem, uzupełnisz swe wykształcenie i otrzymasz bezcenne szkolenie, którego nie zapewni ci żadne inne zajęcie. Służba ta uczy dyscypliny, organizacji, obcowania z drugimi, polegania na Jehowie oraz rozwijania cierpliwości i życzliwości — przymiotów niezbędnych do wywiązywania się z poważniejszych obowiązków.

¹⁴ Jak nigdy dotąd ludzie są niepewni jutra. Poza obietnicami Jehowy niewiele rzeczy jest naprawdę trwałych. Skoro masz przed sobą całe życie, czyż teraz nie jest najlepsza pora na poważne zastanowienie się, jak wykorzystać najbliższe lata? Starannie rozważ przywilej służby w charakterze pioniera. Nigdy nie będziesz żałował, że uczyniłeś tę służbę swą drogą życiową.

PYTANIE 4: „Czy pionier nie znajduje się pod ciągłą presją, by wypracować wymaganą liczbę godzin? Co się stanie, gdy mi się to nie uda?”

¹⁵ Wypełniając zgłoszenie do stałej służby pionierskiej, musisz odpowiedzieć na pytanie: „Czy warunki osobiste pozwalają Ci rozsądnie liczyć na to, że zdołasz spędzić w służbie 1000 godzin w roku?” Aby osiągnąć ten cel, trzeba codziennie poświęcić na służbę średnio trzy godziny. Oczywiście wymaga to dobrego planowania i dyscypliny wewnętrznej. Większości pionierów w ciągu kilku miesięcy udaje się opracować praktyczny, realistyczny plan.

¹⁶ Jednakże w Księdze Kaznodziei 9:11 słusznie wspomniano, że ‛wszystkich nas dosięga czas i nieprzewidziane zdarzenie’. Poważna choroba lub inne nieprzewidziane okoliczności mogą przeszkodzić pionierowi w osiągnięciu celu godzinowego. Jeżeli taka trudność wystąpi na początku roku służbowego i nie trwa długo, może uda się to nadrobić. Ale co wtedy, gdy poważny problem wyłoni się pod koniec roku służbowego i pionier już nie zdoła odrobić zaległości?

¹⁷ Gdybyś chorował kilka miesięcy lub z innego niezależnego od ciebie powodu nie był w stanie osiągnąć wymaganej liczby godzin, możesz przedstawić tę sprawę któremuś bratu ze zborowego komitetu służby. Komitet może uznać, iż mimo strat godzinowych warto ci umożliwić kontynuowanie służby. Sekretarz zaznaczy wówczas w „Karcie sprawozdań głosiciela zborowego”, że nie oczekuje się od ciebie nadrobienia tych zaległości. Nie chodzi o zwolnienie cię ze służby, ale o zrozumienie twej sytuacji i okazanie szczególnych względów (zob. wkładkę do Naszej Służby Królestwa z grudnia 1986 roku, ak. 17).

¹⁸ Doświadczeni pionierzy na początku roku służbowego starają się popracować nieco więcej, żeby mieć rezerwę godzinową. Służbie pionierskiej podporządkowują inne zajęcia i czasami rezygnują ze spraw mniejszej wagi. Jeśli pionier nie osiąga wymaganej liczby godzin, bo opracował sobie nieodpowiedni plan lub brakuje mu dyscypliny wewnętrznej, powinien sam poczuwać się do obowiązku, by nadrobić zaległości. Nie może oczekiwać, że zostaną mu okazane szczególne względy.

¹⁹ Zdarza się, że pionierowi niespodziewanie zmieniają się warunki. Na przykład z powodu przeciągających się kłopotów ze zdrowiem, dodatkowych obowiązków rodzinnych lub innych trudności może przez dłuższy czas nie być w stanie wypracowywać wymaganej liczby godzin. W takim wypadku rozsądek nakazywałby powrócić w szeregi głosicieli i gdy tylko będzie to możliwe, podejmować pomocniczą służbę pionierską. Jeżeli komuś warunki nie pozwalają osiągać celu godzinowego, nie powinien pozostawać na liście pionierów.

²⁰ Mamy nadzieję, że to postanowienie o okazywaniu szczególnych względów pionierom spełniającym określone wymagania pobudzi więcej osób do podjęcia tej służby bez niepotrzebnych obaw. Powinno też zachęcić pionierów do trwania w służbie pełnoczasowej. Pragniemy, by mieli oni w tej służbie powodzenie.

PYTANIE 5: „Chcę coś osiągnąć i mieć z tego radość. Czy służba pionierska zaspokoi tę moją potrzebę?”

²¹ Prawdziwe szczęście zależy głównie od bliskiej osobistej więzi z Jehową i od przekonania, że wiernie Mu służymy. Jezus zniósł pal męki „dla zgotowanej mu radości” (Hebr. 12:2). Jego szczęście wynikało z wykonywania woli Bożej (Ps. 40:8). W obecnym systemie rzeczy możemy zaznawać prawdziwego szczęścia, gdy większość naszych zajęć ma związek z oddawaniem czci Jehowie. Zabieganie o sprawy duchowe nadaje naszemu życiu sens, ponieważ w głębi serca wiemy, że takie postępowanie jest słuszne. Szczęście wynika z dawania, a spośród tego, co możemy dawać, nie ma chyba nic lepszego od nauczania drugich, jak zyskać życie wieczne w Bożym nowym świecie (Dzieje 20:35).

²² Pionier, którego wypowiedź przytoczono w pierwszym akapicie, wyjaśnił to następująco: „Czy jest coś radośniejszego niż oglądanie, jak ktoś, z kim studiujesz, staje się aktywnym chwalcą Jehowy? Obserwowanie, jak pod przemożnym wpływem Słowa Bożego ludzie dokonują zmian w życiu, aby zyskać uznanie Jehowy, ujmuje za serce i umacnia wiarę” (zob. Strażnicę z 15 października 1997 roku, ss. 18-23). Z czego zatem możesz mieć radość? Jeśli zamiast przemijających uciech oferowanych przez ten świat cenisz rzeczy trwałe i wartościowe, służba pionierska pozwoli ci naprawdę coś osiągnąć i zaznawać szczęścia.

PYTANIE 6: „Skoro dostąpienie życia wiecznego nie zależy od pełnienia służby pionierskiej, czy decyzja w tej kwestii nie jest moją sprawą osobistą?”

²³ To prawda, że taką decyzję musisz powziąć ty sam. Jedynie Jehowa może osądzić twoje osobiste warunki (Rzym. 14:4). Słusznie oczekuje, że będziesz Mu służył całym sercem i umysłem, całą duszą i siłą (Marka 12:30; Gal. 6:4, 5). On miłuje dawcę rozradowanego — który służy Mu z radością, nie z ociąganiem się ani pod przymusem (2 Kor. 9:7; Kol. 3:23). Do pełnienia służby pełnoczasowej powinna cię skłaniać miłość do Jehowy i do mieszkańców twego terenu (Mat. 9:36-38; Marka 12:30, 31). Jeżeli żywisz takie uczucia, powinieneś poważnie się zastanowić nad wstąpieniem w szeregi pionierów.

²⁴ Ufamy, że dzięki nakreślonym tu radom łatwiej ci będzie ocenić swoje możliwości podjęcia służby pionierskiej. Czy możesz tak ułożyć sprawy, by zostać pionierem stałym? Poniżej zamieszczamy tabelę „Mój tygodniowy plan służby pionierskiej”. Przyjrzyj się, czy mógłbyś opracować praktyczny plan, który pozwoli ci poświęcić na służbę kaznodziejską średnio 23 godziny tygodniowo. Potem w pełni zaufaj Jehowie i zdaj się na Niego. Z Jego pomocą zdołasz to osiągnąć! On obiecał: „Wyleję na was błogosławieństwa, aż nie będzie już żadnego braku” (Malach. 3:10).

²⁵ Pytamy więc: „Służba pionierska — czy to coś dla ciebie?” Jeśli możesz dać odpowiedź twierdzącą, ustal najbliższą datę jej rozpoczęcia i bądź pewny, że dzięki błogosławieństwu Jehowy twe życie będzie pełne radości!

[Tabela na stronie 6]

[Patrz publikacja]

Mój tygodniowy plan służby pionierskiej

PONIEDZIAŁEK Przedpołudnie służba polowa

WTOREK Przedpołudnie służba polowa

ŚRODA Przedpołudnie służba polowa

CZWARTEK Przedpołudnie służba polowa

PIĄTEK Przedpołudnie służba polowa

SOBOTA Przedpołudnie służba polowa

NIEDZIELA Przedpołudnie służba polowa

PONIEDZIAŁEK Popołudnie służba polowa

WTOREK Popołudnie służba polowa

ŚRODA Popołudnie służba polowa

CZWARTEK Popołudnie służba polowa

PIĄTEK Popołudnie służba polowa

SOBOTA Popołudnie służba polowa

NIEDZIELA Popołudnie służba polowa

PONIEDZIAŁEK Wieczór służba polowa

WTOREK Wieczór służba polowa

ŚRODA Wieczór służba polowa

CZWARTEK Wieczór służba polowa

PIĄTEK Wieczór służba polowa

SOBOTA Wieczór służba polowa

NIEDZIELA Wieczór służba polowa

Zaznacz ołówkiem, ile godzin chcesz spędzić w służbie każdego dnia.