Słudzy pomocniczy świadczą cenne usługi
1 Są „ludźmi rzeczywiście oddanymi, których wiara znajduje wyraz w gorliwej służbie na rzecz Królestwa oraz w pomaganiu innym, aby się utwierdzili w wierze”. Tak o sługach pomocniczych napisano w książce Zorganizowani do pełnienia naszej służby na stronie 56. Bracia ci naprawdę dają pod względem duchowym przykład godny naśladowania. Współpraca z nimi oraz ze starszymi „przyczynia się do wzrostu ciała ku budowaniu siebie w miłości” (Efez. 4:16).
2 Słudzy pomocniczy odgrywają w zborze ważną rolę. Pomyśl o wykonywanej przez nich pożytecznej pracy — sprawują pieczę nad kontami zborowymi, literaturą, czasopismami i terenami; występują w roli porządkowych; obsługują aparaturę nagłaśniającą i pomagają utrzymywać Salę Królestwa we właściwym stanie. Ponadto biorą udział w programie szkoły teokratycznej i zebrań służby. Niejeden może nawet wygłaszać wykłady publiczne lub prowadzić niektóre zebrania zborowe. Podobnie jak członki ciała, słudzy pomocniczy spełniają różne czynności związane z zaspokajaniem naszych potrzeb (1 Kor. 12:12-26).
3 Słudzy pomocniczy zgodnie współpracują ze starszymi w atmosferze wzajemnego szacunku i zrozumienia, razem bowiem stanowią jedno usługujące grono. Dają w ten sposób reszcie zboru zachęcający przykład (Kol. 2:19). Jeżeli każdego tygodnia wiernie wywiązują się ze swych powinności i okazują drugim osobiste zainteresowanie, to przyczyniają się do duchowego wzrostu zboru.
4 Jak możemy wyrazić wdzięczność za ciężką pracę sług pomocniczych? Zapoznajmy się z ich obowiązkami i przejawiajmy gotowość do współdziałania, gdy tylko nasza pomoc będzie potrzebna. Słowem i czynem dajmy im do zrozumienia, że cenimy ich trud (Prz. 15:23). Braci, którzy wysilają się dla naszego dobra, darzmy szczerym uznaniem (1 Tes. 5:12, 13).
5 W Słowie Bożym wyszczególniono zadania i kwalifikacje sług pomocniczych (1 Tym. 3:8-10, 12, 13). Ich cenna służba ma istotne znaczenie dla sprawnego funkcjonowania zboru. Powinniśmy stale zachęcać tych mężczyzn, gdyż mają „mnóstwo pracy w dziele Pańskim” (1 Kor. 15:58).