Służba pionierska — mądre spożytkowanie czasu!
1 „Jestem już przeciążona. Czy naprawdę postąpiłabym mądrze, gdybym teraz została pionierką?” Tak myślała sobie pewna siostra, słuchając na zgromadzeniu obwodowym punktu „Przyjmy naprzód w służbie pionierskiej”, który przedstawiał starszy będący pionierem. Młody brat, również obecny na tym zgromadzeniu, zastanawiał się: „Jak mu się udaje pełnić tę służbę? Nie jestem starszym, a mam tyle zajęć!”
2 Omawiając dobrodziejstwa wynikające ze służby pionierskiej, mówca przeprowadził wywiady z kilkoma pionierami z obwodu, którzy opowiedzieli, jakich zmian musieli dokonać, żeby ją podjąć, oraz jak Jehowa sowicie pobłogosławił ich wysiłki. Jedna osoba była niepełnosprawna, inna miała współmałżonka nie będącego Świadkiem Jehowy, a jeszcze inna zrezygnowała ze świeckiej kariery i mimo to potrafiła się utrzymać. Słysząc, jak ci pionierzy dają sobie radę z pomocą Jehowy, obecni zaczęli analizować swój sposób myślenia i warunki. Zachęcamy cię do tego samego, zwłaszcza że teraz dzięki zmniejszeniu wymaganej liczby godzin dla pionierów może do nich dołączyć znacznie więcej głosicieli dobrej nowiny.
3 Wiemy, że Jehowa jest Stwórcą oraz Władcą Wszechświata i że Jemu zawdzięczamy życie (Dan. 4:17; Dzieje 17:28). Nie ulega wątpliwości, iż Jehowa posługuje się tylko jedną organizacją. Mamy przywilej lojalnie z nią służyć i przed nastaniem końca wspierać „niewolnika wiernego i roztropnego” w dawaniu świadectwa o Królestwie (Mat. 24:45; 25:40; 1 Piotra 2:9). Żyjąc u schyłku „dni ostatnich”, rozumiemy, że czasu na głoszenie jest coraz mniej (2 Tym. 3:1). Tymczasem musimy dbać o utrzymanie naszych rodzin (1 Tym. 5:8). Dochody niegdyś to zapewniające teraz zdają się nie wystarczać. Może nie cieszymy się już takim zdrowiem jak dawniej. Prawdę powiedziawszy, chcemy też mieć trochę czasu i środków dla siebie (Kazn. 3:12, 13). W takim razie ten i ów zastanawia się, czy przyjęcie zaproszenia do służby pionierskiej rzeczywiście byłoby mądre.
4 Każdy z nas powinien zatem starannie przeanalizować swoje warunki i ustalić, czy może dołączyć do grona pionierów (Rzym. 14:12; Gal. 6:5). Niezmiernie raduje okoliczność, iż coraz więcej osób właśnie tak czyni. Sprawozdanie z działalności na całym świecie opublikowane w Roczniku — 1999 ukazuje, że w dzisiejszych dniach ostatnich mimo nacisków i trosk prawie 700 000 sług Jehowy prze naprzód w służbie pionierskiej. Bez względu na to, czy owi bracia i siostry borykają się z trudnościami gospodarczymi, brakiem środków transportu, problemami zdrowotnymi, czy też napotykają inne przeszkody, nie ustają w czynieniu tego, co szlachetne, i zasługują na pochwałę (Gal. 6:9). Usłuchali zachęty Jehowy, by Go wypróbować (Malach. 3:10). Uważają, że służba pionierska to bardzo mądre spożytkowanie ograniczonego czasu i środków i że Jehowa naprawdę im błogosławi za dokonanie niezbędnych zmian, aby ją podjąć i w niej trwać.
5 Pionierzy zaznają błogosławieństw. Siostra z Kamerunu, mająca małą córeczkę, wyjaśnia: „Moja córka od urodzenia towarzyszy mi w służbie. Gdy jeszcze nie umiała chodzić, przywiązywałam ją sobie do pleców kawałkiem tkaniny. Kiedy pewnego ranka podczas głoszenia zatrzymałam się przy straganie, córka wzięła z mojej torby kilka czasopism i niepewnym krokiem podeszła do sąsiedniego kramu. Chociaż nie potrafiła powiedzieć zbyt wiele, przyciągnęła uwagę pewnej kobiety i zaproponowała jej publikację. Kobieta była wprost zdumiona, że w tej działalności uczestniczy tak małe dziecko. Chętnie przyjęła czasopismo i zgodziła się na domowe studium biblijne!”
6 W Zambii na apel o więcej pionierów pomocniczych odpowiedział mimo napiętego planu zajęć starszy, który ma rodzinę i pracuje na cały etat. Chciał dać przykład zborowi oraz swym domownikom. Niekiedy stawał samochodem przy drodze i odtwarzał z taśmy książkę Tajemnica szczęścia rodzinnego. Zapraszał przechodniów, by podeszli i posłuchali. W ten sposób rozpowszechnił 16 egzemplarzy tej publikacji i 13 książek Wiedza oraz zapoczątkował dwa studia biblijne.
7 Wspaniały duch pionierski zapanował też w sąsiednim Zimbabwe. W kwietniu 1998 roku zbór liczący 117 głosicieli miał 70 pionierów pomocniczych i 9 stałych. W innym na 94 głosicieli pomocniczą służbę pionierską podjęło 58 osób. Jeszcze inny zbór, mający 126 głosicieli, doniósł, że do 4 pionierów stałych dołączyło 58 pomocniczych. W Zimbabwe ostatni rok służbowy okazał się szczególny. Chociaż tamtejsi bracia byli bardzo zajęci sprawami rodzinnymi, działalnością zborową oraz budową biura oddziału, starali się mądrze wykorzystywać czas w dziele ewangelizacji.
8 Pionierzy zdają sobie sprawę, że o własnych siłach nie zdołaliby podjąć tej służby i w niej pozostać. Oni pierwsi przyznają, iż wszystkie swe osiągnięcia zawdzięczają poleganiu na „sile, której udziela Bóg” (1 Piotra 4:11). Do codziennego uczestniczenia w tej działalności uzdalnia ich wiara. Nie zabiegają o wygody i korzyści, wiedzą bowiem, że chcąc mieć powodzenie w służbie i przeć naprzód, niekiedy muszą się zdobywać na „wielkie zmaganie”, za co dostępują licznych błogosławieństw (1 Tes. 2:2).
9 Naśladuj przykład Pawła. Biblia donosi o dokonaniach apostoła Pawła w służbie oraz o znakomitej pomocy, jakiej udzielił wielu osobom. Kto jak kto, ale Paweł nie narzekał na brak zajęć. Głoszenie dobrej nowiny i umacnianie zborów było związane ze znoszeniem prześladowań i niewygód. Paweł miał też poważne kłopoty ze zdrowiem (2 Kor. 11:21-29; 12:7-10). Był jednak zdecydowany mądrze wyzyskiwać czas. Przyznał, iż zlecone mu dzieło wykonał dzięki wsparciu Jehowy (Filip. 4:13). Nikt, komu Paweł pomagał, nie miał podstaw myśleć sobie, że czas i wysiłki poświęcone przez niego w służbie dla Jehowy, poszły na marne lub mogły być lepiej wykorzystane. Po dziś dzień odnosimy korzyści z tego, jak mądrze spożytkowywał swój czas! Ogromnie sobie cenimy jego natchnione rady ułatwiające nam w tych trudnych czasach ustalanie, co jest najważniejsze, i trzymanie się prawdy.
10 Jeszcze nigdy ‛czas, który pozostał na głoszenie dobrej nowiny, nie był tak skrócony’ (1 Kor. 7:29; Mat. 24:14). Należy więc zadać sobie pytanie: „Gdyby jutro moje życie miało nieoczekiwanie dobiec końca, czy dzisiaj mógłbym powiedzieć Jehowie, iż mądrze wyzyskiwałem czas?” (Jak. 4:14). Dlaczego nie miałbyś zapewnić Go w modlitwie, że jako Jego Świadek pragniesz to robić? (Ps. 90:12). Módl się do Jehowy, by ci pomógł uprościć życie. Jeśli dawniej służba pionierska w twoim wypadku nie wchodziła w rachubę, to może teraz jest inaczej?
11 Jak najlepiej wykorzystaj swoje warunki. To zrozumiałe, iż ze względu na warunki nie każdy, kto tego pragnie, zdoła spędzać w służbie 70 godzin miesięcznie jako pionier stały. Jednakże wielu głosicielom udaje się co miesiąc lub tak często jak to możliwe poświęcać na nią 50 godzin w charakterze pionierów pomocniczych. Jeżeli z powodu swej obecnej sytuacji nie jesteś w stanie podjąć żadnego rodzaju służby pionierskiej, nie trać otuchy. Wciąż się módl, aby twoje warunki uległy zmianie. A gdyby do tego nie doszło, czerp pociechę z faktu, iż Jehowie sprawia radość to, co robisz, służąc Mu z całej duszy (Mat. 13:23). On widzi, że niezłomnie stoisz po Jego stronie i że co miesiąc nie szczędzisz starań, by wiernie dawać świadectwo przy każdej okazji. Zapewne możesz zrobić postępy, doskonaląc się w umiejętnym świadczeniu oraz stając się wytrawnym głosicielem i nauczycielem dobrej nowiny (1 Tym. 4:16).
12 Ponieważ „wielki i napawający lękiem dzień Jehowy” jest tak bliski, powinniśmy mądrze wykorzystywać pozostały okres, jeśli mamy dokończyć zleconego nam dzieła (Joela 2:31). Szatan wie, że ma niewiele czasu, toteż jak jeszcze nigdy robi wszystko, co w jego mocy, by skomplikować nam życie i utrudnić skupienie się na rzeczach naprawdę ważnych (Filip. 1:10; Obj. 12:12). Nigdy nie bagatelizuj faktu, że Bóg się tobą interesuje. Jehowa zdoła ci pomóc uprościć życie i czynić w służbie to, na co cię stać (Ps. 145:16). Cieszymy się, że wielu ponownie przeanalizowało swe warunki i stwierdziło, iż może wstąpić w szeregi pionierów pomocniczych lub stałych. Pionierzy rzeczywiście odczuwają głębokie zadowolenie, mądrze spożytkowując czas. Czy będziesz jednym z nich?