Skrzynka pytań

◼ Kto powinien się modlić na zebraniach zborowych?

Modlitwa na zebraniach jest istotnym elementem naszego wielbienia Boga. Reprezentowanie innych przed Jehową to cenny przywilej i wielka odpowiedzialność. Ze względu na doniosłe znaczenie modlitwy starsi wyznaczający do niej braci muszą umieć ocenić ich przydatność. Ochrzczeni mężczyźni modlący się publicznie powinni być dojrzałymi chrześcijańskimi kaznodziejami, znanymi z przykładnego zachowania i cieszącymi się poważaniem w zborze. Ich pełne czci i szacunku modlitwy winny świadczyć o ich dobrych stosunkach z Jehową Bogiem. Ważne zasady pomocne zwłaszcza dla tych, którzy modlą się w imieniu zboru, podano w Strażnicy numer 19 z 1986 roku, w artykule „Reprezentowanie innych w modlitwie z pokorą w sercu”.

Starsi nie poproszą do modlitwy brata, który jest znany z zachowania zdradzającego brak powagi lub budzącego wątpliwości. Nie wybiorą też kogoś, kto często daje wyraz swemu rozgoryczeniu albo ma zwyczaj wykorzystywać publiczne modlitwy do mówienia o osobistych nieporozumieniach (1 Tym. 2:8). W wypadku ochrzczonego nastolatka starsi zechcą ocenić, czy osiągnął dojrzałość duchową w takiej mierze, by reprezentować w modlitwie cały zbór (Dzieje 16:1, 2).

Jeżeli na zbiórce do służby polowej nie ma odpowiedniego brata mogącego reprezentować grupę, może zajść konieczność, żeby pomodliła się ochrzczona siostra. Powinna wówczas mieć stosowne nakrycie głowy. Jeśli wiadomo, że na zbiórce nie będzie brata spełniającego wymagania, starsi powinni wyznaczyć do przeprowadzenia jej zdolną siostrę.

Modlitwą początkową przed wykładem publicznym zazwyczaj służy przewodniczący zebrania. Ale na pozostałych zebraniach zborowych, gdy jest więcej odpowiednich braci, na początku lub na końcu może pomodlić się ktoś inny niż rozpoczynający zebranie lub przedstawiający ostatni punkt. W każdym razie brat wyznaczony do modlitwy powinien wiedzieć o tym wcześniej, aby mógł się zastanowić nad sformułowaniem jej treści. Może wtedy posłużyć logiczną, szczerą modlitwą, pasującą do danego zebrania.

Takie modlitwy nie muszą być długie. Brata modlącego się publicznie zazwyczaj łatwiej się rozumie, gdy stoi oraz gdy mówi dostatecznie głośno i wyraźnie. Dzięki temu wszyscy zebrani słyszą modlitwę i na koniec mogą szczerze powiedzieć: „Amen!” (1 Kron. 16:36; 1 Kor. 14:16).