Czy to ci przeszkadza w głoszeniu?
1 Większość ludzi jest zabieganych. Świadkowie Jehowy należą do najbardziej zajętych — studiują Słowo Boże, uczęszczają na zebrania zborowe i wyruszają do służby polowej. Ponadto pracujemy zawodowo, mamy obowiązki między innymi w domu lub szkole, a wszystko to wymaga czasu. Szczególnie trudno jest pod tym względem głowom rodzin.
2 Ponieważ w różnych miejscach panują niesprzyjające warunki ekonomiczne, głowy rodzin muszą niekiedy długo i ciężko pracować, by zarobić na życie. Gdy pochłania to większość czasu i sił, na głoszenie pozostaje już niewiele energii i wolnych chwil. Niektórzy ojcowie uważają, że skoro mają obowiązek dbać o potrzeby materialne rodzin, to na służbę kaznodziejską mogą poświęcić tylko trochę czasu (1 Tym. 5:8). Dzisiaj rzeczywiście pojawia się coraz więcej trudności związanych z zaspokajaniem najniezbędniejszych potrzeb życiowych. Ale praca zawodowa wcale nie musi przeszkadzać w głoszeniu dobrej nowiny (Marka 13:10). Warto więc przeanalizować swą obecną sytuację.
3 Ponieważ scena świata ciągle się zmienia, ten czy ów ojciec może być skłonny poświęcać zbyt dużo czasu na pracę, żeby zabezpieczyć bliskich pod względem finansowym na wypadek nieprzewidzianych trudności (1 Kor. 7:31). To prawda, że dzięki większemu zaangażowaniu w pracę zawodową można zdobywać więcej dóbr lub korzystać z dodatkowych form wypoczynku i rozrywki. Czy jednak rodzina będzie szczęśliwsza, jeśli stanie się to kosztem czasu przeznaczanego na sprawy duchowe i regularne uczęszczanie na zebrania? Z pewnością zechcemy unikać wszystkiego, co zagrażałoby naszej pomyślności duchowej. Mądrze jest stosować się do rady Jezusa, by ‛gromadzić sobie skarby w niebie’ i być ‛bogatym wobec Boga’ (Mat. 6:19-21; Łuk. 12:15-21).
4 Szukajcie najpierw Królestwa. Jezus uczył swych naśladowców przedkładać sprawy duchowe nad wszystko inne. Usilnie ich napominał: „Nigdy więc nie zamartwiajcie się i nie mówcie: ‚Co będziemy jeść?’ albo: ‚Co będziemy pić?’, albo: ‚Co na siebie włożymy?’” Dlaczego tak mówił? „Przecież wasz Ojciec niebiański wie, że wszystkich tych rzeczy potrzebujecie” — wyjaśnił. Jeśli naprawdę jesteśmy o tym przekonani, nic nam nie przeszkodzi wprowadzić w czyn polecenie, które Jezus wypowiedział zaraz potem: „Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego prawości, a wszystkie te [niezbędne materialne] rzeczy będą wam dodane”. Bóg o to zadba! (Mat. 6:31-33). W żadnym wypadku nie możemy sobie teraz pozwolić, by rozpraszała nas przesadna troska o utrzymanie lub pragnienie wygodnego urządzenia się w obecnym systemie rzeczy, który przecież wkrótce przeminie (1 Piotra 5:7; 1 Jana 2:15-17).
5 Podstawowym celem pracy świeckiej jest zadbanie o potrzeby materialne. A ile potrzebujemy? Apostoł Paweł napisał: „Mając więc wyżywienie i odzież oraz schronienie, będziemy z tego zadowoleni”. Czy zabiegamy o więcej? Jeśli tak, możemy ponosić konsekwencje, przed którymi ostrzegał apostoł: „Ci, którzy są zdecydowani być bogaci, wpadają w pokusę i sidło oraz wiele nierozumnych i szkodliwych pragnień, pogrążających ludzi w zagładę i ruinę” (1 Tym. 6:8, 9; Mat. 6:24; Łuk. 14:33). Jak rozpoznać, czy nie przeszkadzają nam takie pragnienia?
6 Jeśli z powodu świeckich dążeń bierzemy tylko symboliczny udział w służbie polowej albo nie dostrzegamy potrzeby zdobywania się na ofiary ze względu na dobrą nowinę, to musimy zrewidować hierarchię wartości (Hebr. 13:15, 16). Prowadzenie skromniejszego życia pomoże wyeliminować to, co przeszkadza w głoszeniu. Jeśli chodzi o korzystanie z czasu i energii, sprawom Królestwa zawsze należy się pierwsze miejsce.
7 Trud, który nie jest daremny. Paweł zachęca nas, żebyśmy mieli „zawsze mnóstwo pracy w dziele Pańskim, wiedząc, że [nasz] trud w związku z Panem nie jest daremny” (1 Kor. 15:58). Najważniejszym „dziełem Pańskim” jest głoszenie o Królestwie i czynienie uczniów (Mat. 24:14; 28:19, 20). Aby mieć jak najpełniejszy udział w służbie, musimy każdego tygodnia rezerwować na nią czas i dokładać starań, by nie przeznaczać go na inne zajęcia (Efez. 5:15-17). Ani praca świecka, ani nic innego nie będzie nam wtedy przeszkadzać w głoszeniu.
8 Gdy ofiarnie dzielimy się prawdą biblijną z drugimi, zaznajemy niezwykłego szczęścia wynikającego z dawania (Dzieje 20:35). Uczestnicząc w dziele głoszenia o Królestwie, możemy z ufnością spoglądać w przyszłość, „gdyż Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o [naszej] pracy oraz o miłości, którą [okazaliśmy] jego imieniu” (Hebr. 6:10).