Dlaczego musimy wciąż głosić?
1 Czy w twoim sąsiedztwie dzieło głoszenia jest prowadzone od długiego czasu? (Mat. 24:14). Jeśli tak, to zapewne myślisz sobie, że teren zboru został już dobrze opracowany. Kiedy głosisz, większość napotykanych ludzi może się wydawać obojętnie nastawiona do orędzia Królestwa. Jeżeli rzeczywiście tak jest, zwróć uwagę, co o prawdziwych uczniach Jezusa powiedziano w książce Proroctwo Izajasza (II) na stronie 141: „W niektórych stronach uzyskują w służbie wyniki, które wydają się niewspółmierne do nakładu pracy. Ale zachęceni przykładem Jezusa, trwają”. Dlaczego więc musimy wciąż głosić?
2 Pamiętaj o Jeremiaszu. Wiernego trwania w dziele głoszenia nie powinniśmy uzależniać od tego, czy ludzie nas słuchają, czy nie. Jeremiasz przez 40 lat głosił na tym samym terenie, chociaż słuchała go tylko garstka osób, a wielu sprzeciwiało się jego orędziu. Dlaczego Jeremiasz wytrwał? Ponieważ wykonywał pracę zleconą mu przez Boga, a świadomość tego, co miało nastąpić w przyszłości, pobudzała go do śmiałego i nieustannego głoszenia (Jer. 1:17; 20:9).
3 Jesteśmy w podobnej sytuacji. Jezus „rozkazał nam też głosić ludowi i dawać dokładne świadectwo, że to on jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych” (Dzieje 10:42). Głoszone przez nas orędzie jest dla słyszących je ludzi kwestią życia i śmierci. Ludzie zostaną osądzeni na podstawie reakcji na dobrą nowinę. A zatem ciąży na nas odpowiedzialność, żeby dokładnie wykonywać to, co nam nakazano. Nawet jeśli ludzie nie chcą słuchać, to niestrudzonym wywiązywaniem się ze zleconego zadania mamy sposobność dowieść, jak głęboka jest nasza miłość do nich i nasze oddanie dla Jehowy. Ale to nie wszystko.
4 Odnosimy pożytek. Gdy wykonujemy wolę Bożą — bez względu na reakcję mieszkańców terenu — zaznajemy wewnętrznego spokoju, zadowolenia i szczęścia, czego nie da się osiągnąć w żaden inny sposób (Ps. 40:8). Nasze życie nabiera prawdziwego znaczenia i sensu. Im bardziej się angażujemy w służbę kaznodziejską, tym bardziej nasze serca i umysły koncentrują się na nadziei i radości życia w Bożym nowym świecie. Rozmyślanie nad tymi obietnicami biblijnymi wzbogaca nasze usposobienie duchowe i umacnia więź z Jehową.
5 Nawet jeśli nie widzimy natychmiastowych rezultatów naszej działalności kaznodziejskiej, w czyimś sercu mogło zostać zasiane ziarno prawdy, które wyda plon w czasie wyznaczonym przez Jehowę (Jana 6:44; 1 Kor. 3:6). Nikt z nas nie wie, ile jeszcze osób dowie się o Królestwie dzięki wysiłkom ludu Jehowy — czy to na naszym terenie, czy na całym świecie.
6 Obecnie bardziej niż kiedykolwiek dotąd powinniśmy słuchać nakazu Jezusa: „Stale patrzcie, wciąż czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy jest wyznaczony czas. Ale co mówię wam, mówię wszystkim: Czuwajcie” (Marka 13:33, 37). Obyśmy więc wszyscy dalej głosili dobrą nowinę o Królestwie, radując serce Jehowy tym, że uczestniczymy w uświęcaniu Jego wspaniałego i świętego imienia.