Wyszukiwanie osób posługujących się określonym językiem
1. Dlaczego na obszarach wielojęzycznych tereny zborów są tworzone według języków?
1 W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., po otrzymaniu ducha świętego, uczniowie Jezusa „zaczęli mówić różnymi językami” do ludzi pochodzących z odległych stron świata (Dzieje 2:4). W rezultacie około 3000 osób zostało ochrzczonych. Co ciekawe, wydaje się, że większość przybyszów znała również któryś z powszechnie używanych języków, być może hebrajski lub grecki. Mimo to Jehowa chciał, by usłyszeli orędzie Królestwa w swoim ojczystym języku. Bez wątpienia jednym z powodów mógł być fakt, że gdy ludzie słyszą dobrą nowinę w swoim języku, często chętniej na nią reagują. Dlatego obecnie na obszarach wielojęzycznych tereny zborów tworzone są według języków (Zorganizowani, s. 107, ak. 1 i 2). Grupy obcojęzyczne nie otrzymują przydziału terenu, tylko głoszą obcokrajowcom na terenie zboru, pod którego nadzorem pracują, oraz na terenach pobliskich zborów.
2. (a) Na czym polega wyszukiwanie osób posługujących się określonym językiem i gdzie może być konieczne? (b) Jak zbory na obszarach wielojęzycznych mogą sobie nawzajem pomagać? (c) Co powinniśmy zrobić, jeżeli spotkamy osobę posługującą się innym językiem, która okazuje zainteresowanie?
2 Jeżeli mieszkasz w okolicy, gdzie wszyscy mówią tym samym językiem, zapewne po prostu głosisz od jednego domu do drugiego. Jeśli jednak mieszkasz w dużym, wielojęzycznym mieście, sytuacja może wyglądać inaczej. W tej samej dzielnicy mogą głosić różne zbory obcojęzyczne. Chociaż informacje o osobach, które posługują się twoim językiem, często napływają od innych zborów, to obowiązek wyszukiwania takich ludzi spoczywa głównie na twoim zborze lub grupie (zobacz ramkę „Pomagajcie sobie nawzajem”). Dlatego musicie zająć się wyszukiwaniem polegającym na wypytywaniu, gdzie można znaleźć osoby władające danym językiem. Jak to robić?
3. Od czego zależy, gdzie zbór lub grupa ma szukać rozmówców i ile czasu na to przeznaczyć?
3 Jak zorganizować wyszukiwanie. Ilość czasu poświęconego na wyszukiwanie osób mówiących danym językiem na obszarach wielojęzycznych zależy od miejscowych warunków. Warto na przykład wziąć pod uwagę, ile ludzi w waszej okolicy posługuje się tym językiem, ilu jest głosicieli oraz ile adresów zbór lub grupa posiada w chwili obecnej. Od zboru nie wymaga się, by w jednakowy sposób przeszukiwał każdą część terenu; może skupić się na najgęściej zaludnionych jego częściach oraz na innych miejscach znajdujących się w rozsądnej odległości. Ważne jest jednak, by prowadzić taką działalność w sposób dobrze zorganizowany, gdyż dzięki temu więcej osób otrzyma sposobność wzywania imienia Jehowy (Rzym. 10:13, 14).
4. (a) Jak zorganizować wyszukiwanie osób posługujących się danym językiem? (b) Jakimi metodami można szukać takich osób?
4 Żeby uniknąć dublowania wysiłków, praca ta powinna być zorganizowana i prowadzona pod przewodnictwem grona starszych, zwłaszcza nadzorcy służby (1 Kor. 9:26). Grupom obcojęzycznym może przewodzić wykwalifikowany brat, najlepiej starszy lub sługa pomocniczy, wybrany przez grono starszych zboru, przy którym działa grupa. Wiele zborów i grup systematycznie dokonuje wstępnego wyszukiwania, korzystając na przykład z książki telefonicznej lub Internetu, by znaleźć nazwiska typowo brzmiące dla danego języka. Następnie głosiciele próbują skontaktować się z wyszukanymi osobami — telefonicznie lub bezpośrednio — by ustalić, które adresy lub numery telefonów powinny wejść w skład terenu. Jeżeli jest to praktyczne, grono starszych zboru, przy którym działa grupa, może od czasu do czasu w taką pracę zaangażować cały zbór (zobacz ramkę „Jak znaleźć osoby posługujące się twoim językiem”).
5. (a) Jakie wskazówki powinni uwzględnić głosiciele uczestniczący w wyszukiwaniu obcokrajowców? (b) Co moglibyśmy powiedzieć na wstępie?
5 Ilekroć bierzemy udział w wyszukiwaniu obcokrajowców, starajmy się pamiętać, co jest naszym celem. Ponieważ działalność ta jest elementem naszej służby, na ogół powinniśmy być ubrani jak podczas zwykłego głoszenia. Wiele osób przekonało się, że gdy w trakcie takiej pracy ćwiczą wstępy i rozmawiają w danym języku, łatwiej im zachować entuzjazm i rozwijać umiejętności językowe. Czas poświęcony na wyszukiwanie obcokrajowców można uwzględnić w sprawozdaniu, ale nie będziemy wliczać czasu spędzonego na przygotowywanie mapek i list. Kiedy spotkamy kogoś, kto posługuje się danym językiem, powinniśmy postarać się podzielić z nim dobrą nowiną i czym prędzej poinformować nadzorcę służby lub wyznaczoną przez niego osobę, aby można było uaktualnić kartotekę terenu. Należy tak postąpić bez względu na to, czy osoba wykazała zainteresowanie, czy nie. Chociaż wyszukiwanie jest ważne, powinniśmy zachować równowagę i brać udział we wszystkich gałęziach służby kaznodziejskiej (zobacz ramkę „Co powiedzieć podczas wyszukiwania”).
6. Z jakimi szczególnymi wyzwaniami wiąże się wyszukiwanie osób niesłyszących?
6 Wyszukiwanie osób niesłyszących. Szukanie osób niesłyszących wiąże się ze szczególnymi wyzwaniami i wymaga sporo wysiłku i wytrwałości. Takich osób nie można rozpoznać po nazwisku, wyglądzie zewnętrznym ani ubiorze. Poza tym krewni i przyjaciele w trosce o ich bezpieczeństwo mogą nie być skłonni udzielać głosicielom informacji. Podane dalej wskazówki można wykorzystać zarówno podczas wyszukiwania osób niesłyszących, jak i tych, które posługują się jakimś językiem mówionym.
7. (a) Jak wyszukiwać niesłyszących w dzielnicach mieszkaniowych? (b) Jak można rozwiać podejrzenia domownika?
7 Zbory i grupy języka migowego z powodzeniem wyszukują niesłyszących w dzielnicach mieszkaniowych. Być może ktoś z domowników dostrzegł sąsiada, współpracownika czy kolegę w szkole używającego języka migowego. Mógł też widzieć znak informujący o osobach głuchych. A może ktoś ma niesłyszącego krewnego. Pamiętaj, że mieszkańcy mogą być wobec ciebie nieco podejrzliwi. Możesz jednak wiele zrobić, by rozproszyć ich obawy — okazuj przyjazne nastawienie oraz zwięźle, szczerze i z szacunkiem wyjaśnij cel wizyty. Niektórzy zauważyli, że gdy pytają domownika, czy zna jakąś osobę niesłyszącą, dobre efekty przynosi pokazanie na DVD fragmentu którejś z naszych publikacji w języku migowym. Następnie krótko objaśniają, że chcą podzielić się z takimi osobami biblijną nadzieją. Jeśli domownik nie chce udzielić informacji, być może przyjmie twoją wizytówkę lub zaproszenie na zebranie i zechce wręczyć je niesłyszącemu krewnemu lub znajomemu.
8. Jak pobliski zbór może pomóc zborowi języka migowego?
8 Na jeden lub dwa dni w roku zbór języka migowego może zaprosić do współpracy któryś z pobliskich zborów, by pomógł w przeszukaniu jednego z miast na jego sporym terenie. Zbiórkę do służby polowej zorganizuje zbór języka migowego; może ona obejmować praktyczne wskazówki oraz pokaz. Do każdej grupy jadącej razem na teren powinien być przydzielony przynajmniej jeden głosiciel ze zboru języka migowego. Grupa powinna też mieć mapę terenu.
9. Jak wyszukiwać niesłyszących w popularnych miejscach spotkań lub placówkach usługowych?
9 Wyszukiwanie można też prowadzić w miejscach, w których niesłyszący się spotykają, korzystają z rozrywki lub z usług. Głosiciele powinni ubrać się stosownie do okoliczności. Lepiej dyskretnie rozmawiać z jedną lub dwiema osobami, niż wydawać świadectwo całej grupie. Jeśli rozmowa jest owocna, być może uda się wymienić danymi kontaktowymi.
10. W jaki sposób głosiciele mogą wyszukiwać niesłyszących w miejscowych firmach?
10 Kolejną opcją jest przygotowanie mapek z naniesionymi firmami i odwiedzenie ich w stosownym czasie. Na oddzielnych mapkach mogłyby być zaznaczone stacje benzynowe, pralnie, restauracje, hotele czy inne firmy. Umieszczenie na każdej mapce jednej branży umożliwi głosicielom stosowanie podobnych metod oraz nabieranie doświadczenia i wprawy. Na przykład hotele nierzadko goszczą głuchych, można by więc w recepcji krótko wyjaśnić, czym się zajmujemy, i zaproponować pakiety z publikacją na DVD i zaproszeniem na zebranie, które obsługa hotelu wręczałaby niesłyszącym gościom. W innych miejscach moglibyśmy po prostu zapytać, czy jacyś pracownicy lub stali klienci posługują się językiem migowym. Jeżeli na terenie znajduje się szkoła dla niesłyszących, można zaproponować pozostawienie w bibliotece kilku płyt z publikacjami na DVD.
11. Dlaczego wyszukiwanie osób posługujących się różnymi językami jest ważnym elementem służby?
11 Ważna praca. Szukanie osób władających danym językiem może wymagać sporo wysiłku. Ponadto sytuacja w niektórych dzielnicach może się zmieniać, ponieważ ludzie często się przeprowadzają, co wymaga ciągłego uaktualniania kartotek terenu. Niemniej jednak na wielu terenach wyszukiwanie staje się coraz ważniejszym elementem służby kaznodziejskiej. Jehowa, który zlecił nam zadanie głoszenia, nie jest stronniczy (Dzieje 10:34). Jego „wolą jest, by ludzie wszelkiego pokroju zostali wybawieni i doszli do dokładnego poznania prawdy” (1 Tym. 2:3, 4). Współpracujmy zatem z Jehową i ze sobą nawzajem, by znajdować ludzi posługujących się różnymi językami, którzy cechują się „szlachetnym i dobrym sercem” (Łuk. 8:15).
[Ramka na stronie 5]
Pomagajcie sobie nawzajem
Jeżeli zbór lub grupa potrzebuje pomocy w wyszukiwaniu osób posługujących się określonym językiem, nadzorca służby może skontaktować się ze starszymi z jakichś pobliskich zborów. Najlepiej byłoby porozumieć się ze zborami, które znajdują się stosunkowo niedaleko albo mają sporo głosicieli znających dany język. Zbory te mogą wówczas poinformować głosicieli, że gdyby spotkali osobę władającą tym językiem, powinni zapisać jej adres i dać go nadzorcy służby, który następnie przekaże go do zboru (grupy) proszącego o pomoc. Nadzorcy służby zborów zaangażowanych w takie wyszukiwanie mogą wspólnie ustalić sposób opracowywania terenu i kierowania zainteresowanych do odpowiedniego zboru (grupy).
Jeśli głosiciele spotkają osobę posługującą się innym językiem, która okazuje wyraźne zainteresowanie (lub osobę niesłyszącą), powinni niezwłocznie wypełnić formularz „Prośba o dokonanie odwiedzin” (S-43) i przekazać go sekretarzowi zboru. Umożliwi to szybkie udzielenie danej osobie pomocy duchowej (zobacz km 5/11 s. 3).
[Ramka na stronie 6]
Jak znaleźć osoby posługujące się twoim językiem
• Pytaj zainteresowanych, krewnych, współpracowników i inne osoby.
• Korzystaj z książki telefonicznej, by znaleźć nazwiska typowe dla danego języka. Skorowidz adresowy może być dostępny przez Internet lub za pośrednictwem firmy telekomunikacyjnej.
• Dyskretnie pytaj w miejscach użyteczności publicznej, takich jak biblioteki, urzędy czy uczelnie.
• Sprawdzaj w lokalnych gazetach ogłoszenia dotyczące wydarzeń związanych ze społecznością władającą danym językiem.
• Odwiedzaj sklepy i miejsca, w których świadczy się usługi obcokrajowcom.
• Po uzyskaniu pozwolenia ustaw stolik z literaturą przy jakiejś firmie, uczelni lub centrum komunikacyjnym, gdzie często można spotkać osoby posługujące się danym językiem.
• Jeżeli prawo w twoim kraju na to zezwala, kup branżową książkę telefoniczną albo program komputerowy przeszukujący pod tym kątem ogólnie dostępne zasoby internetowe.
[Ramka na stronie 7]
Co powiedzieć podczas wyszukiwania
Przyjazne, szczere, bezpośrednie podejście rozproszy podejrzenia. Zazwyczaj warto na początku pokazać literaturę w danym języku.
Po przywitaniu się mógłbyś powiedzieć: „Szukamy osób posługujących się językiem ․․․․․, żeby podzielić się z nimi biblijną nadzieją na przyszłość. Czy zna pan kogoś, z kim moglibyśmy porozmawiać?”.
Szukając osób niesłyszących, mógłbyś powiedzieć: „Dzień dobry. Czy mogę coś pani pokazać? [Korzystając z przenośnego odtwarzacza DVD, odtwórz fragment publikacji w języku migowym]. Jest to fragment publikacji w polskim języku migowym. Mamy również inne publikacje na DVD dostępne bezpłatnie, których celem jest zaspokojenie potrzeb duchowych osób niesłyszących. Czy zna pani jakąś niesłyszącą lub niedosłyszącą osobę, która posługuje się językiem migowym?”. Jeśli domownik nie może sobie nikogo takiego przypomnieć, dobrze jest podpowiedzieć, gdzie mógł się zetknąć z niesłyszącymi, na przykład w pracy, szkole lub w okolicy miejsca zamieszkania.