Nie zapominaj o tych, którzy są w domach opieki
1. Dlaczego powinniśmy docierać z dobrą nowiną do tych, którzy są w domach opieki?
1 Wielu ludzi doświadcza przykrych skutków podeszłego wieku (Kazn. 12:1-7). Niektórzy z nich mieszkają w domach opieki, dlatego na ogół nie ma możliwości dotarcia do nich w służbie od domu do domu. Jest tak nawet w krajach, gdzie dzieci lub inni krewni zwyczajowo biorą pod swój dach starzejących się członków rodziny. Mimo że starsze osoby i inni mieszkańcy domów opieki nieraz mają problemy z poruszaniem się lub pamięcią, to mogą poznać Jehowę i Go pokochać. Jak możemy do nich docierać, żeby dzielić się dobrą nowiną o „szczęśliwej nadziei”? (Tyt. 2:13).
2. Jak możemy sporządzić listę domów opieki, które odwiedzimy?
2 Jak zacząć. Zwykle listę domów opieki można sporządzić, korzystając z wyszukiwarki internetowej lub lokalnej książki telefonicznej. Szukaj pod hasłami takimi jak: „dom opieki”, „dom spokojnej starości”, „dom seniora”. Nadzorca służby może nadzorować organizowanie wizyt wykwalifikowanych głosicieli w każdej placówce. Dzięki dobremu planowaniu i poleganiu na Jehowie często udaje się rozpocząć grupowe studium biblijne (Prz. 21:5; 1 Jana 5:14, 15).
3, 4. (a) Do kogo się zwrócić, żeby rozpocząć grupowe studium? (b) Jak wyjaśnić, na czym będzie polegać takie studium?
3 Sposób, w jaki można rozpocząć studium, zależy od rodzaju placówki. W dużych obiektach, w których przebywa wielu podopiecznych i liczny personel, najlepiej jest poprosić w recepcji o rozmowę z osobą odpowiedzialną za organizowanie pensjonariuszom zajęć. W mniejszych placówkach — gdzie mieszka kilka osób, którymi zajmuje się dwóch lub trzech opiekunów — najlepiej byłoby umówić się na rozmowę bezpośrednio z właścicielem.
4 W każdym wypadku wyjaśnij, że ochotniczo i nieodpłatnie poświęcasz czas na pokrzepianie osób, które lubią czytać historie biblijne i je omawiać. Zapytaj, czy jacyś pensjonariusze nie chcieliby uczestniczyć w grupowym omawianiu Biblii przez około 30 minut w tygodniu. Można korzystać z różnych publikacji, ale wielu głosicieli przekonało się, że z dobrym przyjęciem spotykają się książki Mój zbiór opowieści biblijnych oraz Największy ze wszystkich ludzi. Możesz pokazać te publikacje kompetentnej osobie. Uzgodnij z nią dzień, godzinę i miejsce spotkań z pensjonariuszami. Prawdopodobnie zostanie to wpisane do ich harmonogramu zajęć. Nie wahaj się przedstawić jako Świadek Jehowy. Jednocześnie wyjaśnij, że nie zamierzasz odprawiać nabożeństw, ale raczej upowszechniać wiedzę biblijną.
5. Jakie praktyczne wskazówki pomogą prowadzić studium w sposób przyjemny i pożyteczny?
5 Jak prowadzić studium. O tym, jak prowadzić studium, decydują okoliczności i warunki w placówce, dlatego trzeba być elastycznym i kierować się rozeznaniem. Prowadzący powinien przynieść kilka egzemplarzy publikacji, która będzie omawiana, i zebrać je po zakończeniu studium. Niektórzy mogą potrzebować tekstu drukowanego dużą czcionką. Odczytywanie akapitów, zadawanie pytań i udzielanie odpowiedzi może odbywać się zgodnie z naszym zwyczajem. Osoby chętne i wystarczająco sprawne można prosić o odczytywanie akapitów lub wersetów biblijnych. Prowadź studium zajmująco, pozytywnie i życzliwie. Za zgodą kompetentnej osoby możesz od czasu do czasu wyświetlić film teokratyczny, który buduje wiarę w Słowo Boże albo uwypukla lekcje płynące z jakiejś relacji biblijnej. Niewykluczone, że możliwe będzie rozpoczynanie i kończenie studium prostą modlitwą. Niektórzy głosiciele wprowadzili nawet pieśni Królestwa.
6. Co zrobić, gdy któryś z pensjonariuszy się z czymś nie zgadza?
6 A co wtedy, gdy któryś z pensjonariuszy nie zgadza się z czymś, co odczytano lub powiedziano na studium? Odpowiadając, kieruj się rozsądkiem (Kol. 4:6). Możesz zwrócić uwagę na krótki fragment Biblii, który jasno wypowiada się w danej sprawie. Jeśli jednak w tym momencie nie wydaje się to praktyczne, daj tej osobie do zrozumienia, że bierzesz pod uwagę jej wypowiedź, i zaproponuj, że porozmawiasz z nią po zakończeniu studium.
7. Co można zrobić, jeśli pensjonariusz ma jakieś pytanie lub okazuje szczególne zainteresowanie?
7 Czasami pensjonariusz może zadać jakieś pytanie lub wyrazić chęć dowiedzenia się czegoś więcej. Pewna siostra mówi w takiej sytuacji: „To bardzo dobre pytanie. Ale ponieważ jest to pani osobiste pytanie, to może zaczekajmy do końca tego spotkania. Wtedy będziemy mogły razem o tym porozmawiać”. Nieraz z osobą zainteresowaną udaje się prowadzić indywidualne studium o innej porze i w innym miejscu.
8. Jak raportować grupowe studia biblijne, a jak wyłonione z nich studia indywidualne?
8 Zazwyczaj najlepiej jest, jeśli grupowe studium w danej placówce prowadzą zawsze te same osoby. Każdy głosiciel może wliczać czas studium do sprawozdania. Głosiciel, który je prowadzi, może raportować jedne odwiedziny ponowne po każdej wizycie i jedno studium biblijne w miesiącu. Indywidualne studia rozpoczęte z pensjonariuszami, którzy są w stanie zrozumieć materiał i się uczyć, należy liczyć w zwykły sposób.
9, 10. Jakie cechy muszą przejawiać osoby uczestniczące w tej działalności? Wyjaśnij to szerzej.
9 Wywiązuj się z zobowiązania. Grupowe studium warto urządzać zawsze w tym samym dniu i o tej samej godzinie. Pensjonariusze i członkowie personelu będą oczekiwać, żeby studium odbywało się regularnie oraz zaczynało i kończyło punktualnie (Mat. 5:37). Potrzebne są więc obowiązkowość, pilność i zorganizowanie. Doświadczenie pokazuje, że najlepiej jest, gdy grupowe studium prowadzi dwóch wykwalifikowanych głosicieli (Kazn. 4:9, 10). W dużych placówkach może być ich więcej.
10 Ważne jest też przyjazne nastawienie i osobiste zainteresowanie (Filip. 2:4). Podczas pierwszej wizyty poświęć czas, żeby zapoznać się ze wszystkimi pensjonariuszami, którzy przyjdą na spotkanie. Zapisz ich imiona i nazwiska i spróbuj je zapamiętać przed następnym studium. Dzięki cierpliwości i empatii każdy będzie się czuł mile widziany i ceniony.
11. Jak głosiciele prowadzący grupowe studium mogą okazywać szacunek personelowi placówki i członkom rodzin pensjonariuszy?
11 Koniecznie trzeba okazywać szacunek i życzliwość personelowi placówki oraz członkom rodzin pensjonariuszy. Kiedy studium odbywa się już regularnie, mądrze jest nie zmieniać jego pory ani formy bez uzgodnienia z kompetentną osobą. Od czasu do czasu zapytaj ją o spostrzeżenia dotyczące studium. Gdy podczas zajęć przyjdą członkowie czyjejś rodziny, wykaż inicjatywę i się z nimi przywitaj. Wyjaśnij im cel prowadzenia studium. Zapewnij, że szczerze się interesujesz ich bliskim. Zaproś ich, żeby się przysiedli i przysłuchiwali.
12, 13. Opowiedz przeżycia ilustrujące korzyści ze świadczenia w domach opieki.
12 Rezultaty. Jak pokazują sprawozdania ze zborów i od nadzorców podróżujących, ta gałąź służby przynosi zachęcające rezultaty. W pewnym miejscu na pierwsze spotkanie przyszło około 20 pensjonariuszy. Później założono indywidualne studia z sześciorgiem z nich, a jedna osoba została ochrzczona. Studium prowadzone w innym domu opieki pobudziło 85-letnią kobietę do przychodzenia na zebrania miejscowego zboru. Kobieta ta wyraziła pragnienie, by przyjąć chrzest. Gdy w pewnej placówce dokonano zmian w harmonogramie zajęć i zrezygnowano z grupowego studium prowadzonego przez Świadków Jehowy, pensjonariusze poskarżyli się kierownikowi! W rezultacie studium wznowiono i wkrótce przychodziło na nie 25—30 osób.
13 Miłość, którą okazujemy mieszkańcom domów opieki, wywiera głębokie wrażenie nie tylko na samych pensjonariuszach. Na przykład dość często zdarza się, że członkowie personelu przysiadają się do studium, a nawet biorą w nim udział. Nasze osobiste zainteresowanie okazywane pensjonariuszom stanowi piękne świadectwo dla otoczenia (1 Piotra 2:12). Kiedy pewnemu kierownikowi wyjaśniono cel studium, zapytał: „Dlaczego dopiero teraz? Kiedy możecie zaczynać?”. Inna kierowniczka napisała: „Chciałabym gorąco polecić to grupowe studium każdemu domowi opieki w tej okolicy. Świadkowie Jehowy świadczą te usługi bezpłatnie w ramach swojej pracy ewangelizacyjnej”. Jeden z domów opieki na Hawajach przyznał Świadkom Jehowy dyplom uznania, w którym opisano ich jako „bezcenny skarb” dla pensjonariuszy.
14. Dlaczego powinno nam zależeć na docieraniu do mieszkańców domów opieki i pomaganiu im?
14 Jehowa zachęca starszych ludzi, żeby Go wysławiali (Ps. 148:12, 13). Zaproszenie to obejmuje również mieszkańców domów opieki. Czy na waszym terenie znajdują się takie placówki, w których sędziwe osoby odniosłyby pożytek z dobrej nowiny? Z pomocą miejscowych starszych zboru oraz kierowników domów opieki zapewne uda nam się dać im dobre świadectwo. Gdy pamiętamy o osobach w podeszłym wieku, naśladujemy tym Jehowę (Ps. 71:9, 18).