Zbiórki do służby polowej, które osiągają swój cel

1. Jaki jest cel zbiórek do służby polowej?

¹ Pewnego razu Jezus spotkał się z 70 uczniami, których miał wysłać do głoszenia (Łuk. 10:1-11). Zachęcił ich, przypominając, że nie są sami, że kieruje nimi „Pan żniwa”, Jehowa. Udzielił im też wskazówek, które wyposażyły ich do tej pracy, oraz ich zorganizował, posyłając „po dwóch”. Podobny jest cel dzisiejszych zbiórek: zachęcają nas, wyposażają i organizują naszą służbę.

2. Jak długo powinna trwać zbiórka?

² Obecnie zbiórki do służby polowej, włącznie ze zorganizowaniem grup, przydzieleniem terenu i modlitwą końcową, trwają 10—15 minut. Od kwietnia to się zmieni. Zbiórka będzie trwać nie dłużej niż 5—7 minut, a gdy będzie odbywać się zaraz po zebraniu, powinna być jeszcze krótsza, ponieważ obecni już wcześniej odbiorą pouczający program duchowy. Zmiana ta pozwoli wszystkim poświęcać więcej czasu na głoszenie. Poza tym jeśli pionierzy lub głosiciele rozpoczną służbę przed zbiórką, będą musieli zrobić tylko krótką przerwę.

3. Co warto brać pod uwagę przy planowaniu zbiórek?

³ Zbiórki powinny być tak zaplanowane, żeby głosiciele odnosili z nich jak największy pożytek. W wielu zborach dobrze jest umawiać oddzielne zbiórki dla poszczególnych grup służby, a nie jedną dla wszystkich. Łatwiej wtedy dotrzeć na miejsce spotkania, a często również na teren. Nadzorcy grup mogą lepiej zatroszczyć się o głosicieli i zorganizować ich do służby. Grono starszych może rozważyć miejscowe warunki i ustalić, co będzie najlepsze. Przed krótką modlitwą kończącą zbiórkę wszyscy powinni wiedzieć, gdzie i z kim będą głosić.

4. Dlaczego nie należy uważać, że zbiórki są mniej ważne niż inne zebrania?

⁴ Nie są mniej ważne niż inne zebrania. Ponieważ zbiórki są przeznaczone dla tych, którzy wyruszają do służby, zazwyczaj nie uczestniczy w nich cały zbór. Nie znaczy to jednak, że można je traktować lekko i uważać za mniej ważne. Wszystkie zebrania — w tym zbiórki do służby — są darem od Jehowy i okazją, żeby pobudzać się nawzajem do miłości i szlachetnych uczynków (Hebr. 10:24, 25). Dlatego prowadzący powinien być dobrze przygotowany, żeby zbiórka przysporzyła chwały Jehowie i przyniosła korzyści obecnym. Jeśli to tylko możliwe, głosiciele wyruszający do służby powinni starać się przychodzić na zbiórki.

5. (a) Jaką rolę w planowaniu zbiórek odgrywa nadzorca służby? (b) O czym należy pamiętać, gdy zbiórkę prowadzi siostra?

⁵ Jak powinien się przygotować prowadzący. Żeby dobrze przygotować się do jakiegoś punktu na zebraniu, trzeba go odpowiednio wcześnie otrzymać. Nie inaczej jest ze zbiórkami. Oczywiście kiedy są one organizowane w poszczególnych grupach, za prowadzenie odpowiedzialni są nadzorcy grup lub ich zastępcy. Ale jeśli zaplanowana jest zbiórka dla całego zboru, prowadzącego wyznaczy nadzorca służby. Niektórzy z nich dają grafik wszystkim prowadzącym i wywieszają go na tablicy ogłoszeń. Wyznaczając prowadzących, nadzorca służby musi kierować się rozeznaniem, pamiętając, że poziom zbiórek będzie zależeć między innymi od ich umiejętności nauczania i zdolności organizacyjnych. Jeżeli w określone dni nie może zlecić tego zadania żadnemu starszemu, słudze pomocniczemu ani innemu wykwalifikowanemu bratu, powinien wyznaczyć zdolną, ochrzczoną siostrę (zob. artykuł „Gdy zbiórkę musi poprowadzić siostra”).

6. Dlaczego ważne jest, żeby prowadzący zbiórkę dobrze się przygotował?

⁶ Kiedy otrzymujemy zadanie w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej albo na zebraniu służby, traktujemy je poważnie i dobrze się przygotowujemy. Raczej nikt z nas nie zacząłby się zastanawiać nad tym, co powiedzieć, dopiero w drodze na zebranie. Tak samo poważnie należy podchodzić do prowadzenia zbiórek. Skrócenie czasu ich trwania oznacza, że aby były pouczające i kończyły się punktualnie, tym bardziej trzeba się do nich sumiennie przygotowywać. Obejmuje to także wcześniejsze zadbanie o teren.

7. Co można omówić na zbiórce?

⁷ Co omawiać. Ponieważ tereny różnią się od siebie, wierny niewolnik nie podaje programu zbiórek. Pewne podpowiedzi zawiera ramka „Co można omówić podczas zbiórki”. Z reguły prowadzący poprosi obecnych o wypowiedzi. Czasami można przedstawić dobrze przygotowany pokaz albo odpowiedni film ze strony internetowej www.jw.org. Wybierając materiał, prowadzący powinien się zastanowić, co zachęci osoby wyruszające do służby tego dnia i odpowiednio je do niej wyposaży.

8. Co warto omawiać na zbiórkach w soboty i niedziele?

⁸ Na przykład w soboty głosiciele zwykle proponują Strażnicę i Przebudźcie się! Wielu wyruszających wtedy do służby nie głosi w tygodniu, dlatego może nie pamiętać wstępu ćwiczonego podczas rodzinnego wielbienia. Praktyczne więc bywa przypomnienie którejś propozycji z ostatniej strony Naszej Służby Królestwa. Inna możliwość to omówienie, jak w słowach wstępnych nawiązać do miejscowego wydarzenia lub święta albo jak przygotować grunt pod odwiedziny ponowne, gdy ktoś przyjmie czasopisma. Jeżeli niektórzy uczestnicy zbiórki mieli już okazję posługiwać się aktualnymi czasopismami, prowadzący mógłby ich poprosić o krótkie spostrzeżenia lub opowiedzenie budującego przeżycia. W niedzielę warto w podobny sposób rozważyć publikację przewidzianą do rozpowszechniania w danym miesiącu. Pomoce do studium, takie jak broszury Bóg ma dobrą nowinę i Słuchaj Boga oraz książka Czego uczy Biblia?, można proponować każdego dnia, więc prowadzący mógłby krótko przypomnieć, jak to robić.

9. Jak mogą wyglądać weekendowe zbiórki podczas kampanii?

⁹ W trakcie specjalnej kampanii prowadzący zbiórkę w weekend mógłby omówić, jak razem z zaproszeniem lub traktatem zaproponować bieżące czasopisma albo co zrobić, gdy ktoś okaże zainteresowanie. Inną możliwością jest opowiedzenie przeżyć, które podkreślają wartość takich kampanii.

10, 11. Jak głosiciele mogą mieć wkład w to, że zbiórka osiągnie swój cel?

¹⁰ Jak powinni się przygotować głosiciele. Wszyscy głosiciele mają wkład w to, że zbiórka osiąga swój cel. Kiedy przygotują się do służby, na przykład podczas rodzinnego wielbienia, będą mieli czym się podzielić z innymi. Powinni też zawczasu zaopatrzyć się w czasopisma i inne publikacje, żeby po modlitwie grupa bezzwłocznie wyruszyła na teren.

¹¹ Poza tym powinniśmy zaplanować, że przybędziemy na zbiórkę kilka minut przed rozpoczęciem. Oczywiście staramy się przychodzić punktualnie na wszystkie zebrania, ale w wypadku zbiórek jest to szczególnie ważne. Dlaczego? Kiedy prowadzący organizuje grupę, musi wziąć pod uwagę wiele czynników. Jeśli jest mało osób, może postanowić, że wszyscy pójdą na teren, który częściowo został już opracowany. Jeśli niektórzy przyszli na zbiórkę pieszo, a teren jest odległy, może ich przydzielić do tych, którzy przyjechali samochodem. Jeśli okolica jest niebezpieczna, może zadbać o to, żeby w pobliżu sióstr głosili bracia. Schorowanych głosicieli może przydzielić tam, gdzie nie będą musieli chodzić po schodach, a nowych wysłać z bardziej doświadczonymi. Kiedy ktoś się spóźnia, często trzeba zmienić plany. Oczywiście każdemu zdarza się spóźnić z uzasadnionych przyczyn. Ale jeśli stało się to naszym zwyczajem, warto byłoby się zastanowić, czy nie brakuje nam doceniania dla zbiórek albo czy nie jest to kwestia złego planowania.

12. Co warto wziąć pod uwagę, umawiając się do służby?

¹² Głosiciele mogą umówić się przed zbiórką, z kim pójdą do służby, albo wyruszyć z osobą przydzieloną przez prowadzącego. Jeśli zazwyczaj jesteś umówiony, to czy ‛się rozszerzasz’, współpracując z różnymi głosicielami, a nie zawsze z tymi samymi? (2 Kor. 6:11-13). Czy od czasu do czasu umawiasz się z nowym głosicielem, żeby pomóc mu rozwijać umiejętność nauczania? (1 Kor. 10:24; 1 Tym. 4:13, 15). Uważnie słuchaj podawanych na zbiórce ustaleń, na przykład dotyczących tego, gdzie zaczniecie służbę. Po zakończeniu staraj się ich nie zmieniać i od razu wyruszaj na teren.

13. Jaką korzyść odnosimy ze zbiórek, gdy traktujemy je poważnie?

¹³ Siedemdziesięciu uczniów, których rozesłał Jezus, ‛powróciło z radością’ (Łuk. 10:17). Niewątpliwie przyczyniło się do tego spotkanie, które wcześniej dla nich zorganizował. Również dzisiejsze zbiórki do służby polowej są dla nas nieocenioną pomocą. Gdy wszyscy traktują je poważnie, są zachęcające i pouczające oraz pomagają nam w zorganizowany sposób dawać „świadectwo wszystkim narodom” (Mat. 24:14).