‛Chodźmy dzięki wierze, a nie dzięki widzeniu’

Na krótko przed oblężeniem i późniejszym zniszczeniem Jerozolimy apostoł Paweł pisał, że chrześcijanie jako wzorowi żołnierze Chrystusa muszą być gotowi znosić trudności i przedkładać służbę nad własną wygodę i przyjemności (2 Tym. 2:3, 4). W obliczu zbliżającej się zagłady tego niegodziwego świata potrzebujemy silnej wiary, żeby skupiać się na sprawach duchowych (2 Kor. 4:18; 5:7). Obejrzyj film ‛Chodźmy dzięki wierze, a nie dzięki widzeniu’ (patrz w serwisie jw.org: PUBLIKACJE > FILMY). Zwróć uwagę, jak nadmierne przywiązanie do rzeczy materialnych stało się śmiertelnym sidłem dla Nachama i Abital. Następnie poszukaj odpowiedzi na poniższe pytania.

1) Czym w I wieku była „obrzydliwość (...) stojąca w miejscu świętym” i jakie zdecydowane działania musieli podjąć chrześcijanie mieszkający w Jerozolimie? (Mat. 24:15, 16). 2) Dlaczego ucieczka z miasta wymagała wiary? 3) Na jakie wyrzeczenia trzeba się było zdobyć? 4) Dlaczego Nacham i Abital zwlekali? (Mat. 24:17, 18). 5) Z jaką próbą wiary musiała zmierzyć się Rachela, gdy opuszczała Jerozolimę? (Mat. 10:34-37; Marka 10:29, 30). 6) Jak Etan dawał dowody wiary i zaufania do Jehowy? 7) Jakich trudności chrześcijanie doświadczali w Pelli? 8) Co powodowało, że wiara Nachama i Abital stopniowo słabła? 9) Jak Jehowa zatroszczył się o chrześcijan mieszkających w Pelli? (Mat. 6:33; 1 Tym. 6:6-8). 10) Jak w obecnych dniach ostatnich możemy naśladować przykład Abrahama i Sary? (Hebr. 11:8-10). 11) Jaki sposób myślenia skłonił Nachama i Abital do powrotu do Jerozolimy i dlaczego był błędny? (Łuk. 21:21). 12) Jaka sytuacja panowała w Jerozolimie, gdy wrócili tam Nacham i Abital? 13) Dlaczego musimy wzmacniać swoją wiarę już teraz — zanim nadejdzie koniec tego systemu rzeczy? (Łuk. 17:31, 32; 21:34-36).

Kto chodzi dzięki wierze, ten 1) ufa, że Jehowa wie, co jest dla nas najlepsze, 2) pozwala, żeby On kierował jego krokami, oraz 3) przedkłada sprawy duchowe nad materialne. Bądźmy zdecydowani chodzić dzięki wierze, pamiętając, że „świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki” (1 Jana 2:17).