Szukaj pocieszenia u Jehowy

1. Opisz sytuację żydowskich wygnańców.

WYOBRAŹ sobie, jak musieli się czuć Żydzi przebywający na wygnaniu w Babilonie. Widzieli, jak ich rodzinny kraj jest niszczony. Z powodu grzechów ich samych oraz ich przodków zostali uprowadzeni do obcej ziemi daleko od domu (2 Kron. 36:15, 16, 20, 21). To prawda, że w Babilonie mieli pewną miarę wolności i mogli swobodnie zajmować się codziennymi sprawami (Jer. 29:4-7). Ale ich życie wcale nie było łatwe — i z pewnością nie o takim marzyli. Co myśleli o swojej sytuacji? Jeden z nich tak to opisał: „Siadaliśmy nad rzekami Babilonu. Płakaliśmy, gdy wspominaliśmy Syjon” (Ps. 137:1). Przygnębieni wygnańcy potrzebowali pocieszenia. Ale gdzie mogli je znaleźć?

2, 3. (a) Co Jehowa zrobił dla żydowskich wygnańców? (b) Co omówimy w tym artykule?

² Jehowa jest „Bogiem wszelkiego pocieszenia” (2 Kor. 1:3). Ponieważ jest pełen miłości, pragnie pocieszać tych, którzy się do Niego przybliżają. Wiedział, że niektórzy wygnańcy przyjmą skarcenie i do Niego wrócą (Izaj. 59:20). Dlatego już ponad 100 lat przed uprowadzeniem Żydów do niewoli natchnął proroka Izajasza do spisania księgi noszącej teraz jego imię. W jakim celu? Izajasz napisał: „‚Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud’ — mówi wasz Bóg” (Izaj. 40:1). Za pośrednictwem tego proroka Jehowa zapewnił Żydom pocieszenie, którego bardzo potrzebowali.

³ Podobnie jak żydowscy wygnańcy, my też nieraz potrzebujemy pocieszenia. W tym artykule omówimy trzy sposoby, na jakie Jehowa pocieszał Żydów: 1) obiecał, że przebaczy tym, którzy okazują skruchę, 2) dał swojemu ludowi nadzieję i 3) pomógł wygnańcom rozwiać obawy. Podczas omawiania tych myśli zwracajmy uwagę, jaką korzyść sami możemy odnieść z pocieszenia od Jehowy.

JEHOWA MIŁOSIERNIE PRZEBACZA

4. Jak Jehowa pokazał, że jest miłosierny? (Izajasza 55:7).

⁴ Jehowa jest „Ojcem serdecznego współczucia” (2 Kor. 1:3). Pokazał to, gdy obiecał, że przebaczy wygnańcom okazującym skruchę (odczytaj Izajasza 55:7). Powiedział: „Okażę ci lojalną miłość, która jest wieczna, i ulituję się nad tobą” (Izaj. 54:8). W jaki sposób Jehowa ulitował się nad Żydami? Chociaż jako naród musieli ponieść konsekwencje swoich błędów, to Jehowa obiecał, że nie pozostaną w Babilonie na zawsze (Izaj. 40:2). Te słowa z pewnością bardzo pocieszyły tych, którzy okazali skruchę!

5. Dlaczego mamy jeszcze więcej powodów niż żydowscy wygnańcy, by wierzyć w miłosierdzie Jehowy?

⁵ Czego nas to uczy? Jehowa jest gotowy całkowicie przebaczyć grzechy swoim sługom. Dzisiaj mamy jeszcze więcej powodów, żeby w to wierzyć. Dlaczego? Rozumiemy, na jakiej podstawie Jehowa nam przebacza. Setki lat po czasach Izajasza wysłał na ziemię swojego ukochanego Syna, który zapłacił okup za wszystkich okazujących skruchę. Ta ofiara stanowi podstawę do całkowitego ‛zmazania naszych grzechów’ (Dzieje 3:19; Izaj. 1:18; Efez. 1:7). Służymy naprawdę miłosiernemu Bogu!

6. Jakie korzyści odnosimy, gdy skupiamy się na miłosierdziu Jehowy? (Zobacz też ilustrację).

⁶ Natchnione słowa Jehowy z Księgi Izajasza 55:7 mogą nas pocieszyć, jeśli zmagamy się z poczuciem winy. Niektórzy mają wyrzuty sumienia z powodu dawnych błędów, mimo że okazali skruchę. Może tak być zwłaszcza wtedy, gdy nadal ponoszą ich konsekwencje. Jeśli jednak wyznaliśmy nasze grzechy i dokonaliśmy zmian, możemy być pewni, że Jehowa nam przebaczył. A kiedy Jehowa przebacza, puszcza nasze grzechy w niepamięć (por. Jeremiasza 31:34). Skoro więc On nie rozpamiętuje naszych dawnych błędów, my też nie powinniśmy. Dla Niego liczy się to, co robimy teraz, a nie to, czego dopuściliśmy się w przeszłości (Ezech. 33:14-16). A już wkrótce nasz miłosierny Ojciec trwale uwolni nas od wszystkich konsekwencji naszych błędów.

7. Co może nas pobudzić do szukania pomocy, jeśli ukrywamy jakiś grzech?

⁷ Co powinniśmy zrobić, jeśli mamy wyrzuty sumienia, ponieważ ukrywamy poważny grzech? Biblia zachęca, żebyśmy poprosili o pomoc starszych (Jak. 5:14, 15). Przyznanie się do grzechu może być trudne. Powinniśmy jednak pamiętać, że starsi naśladują Jehowę i tak jak On są gotowi okazać nam miłosierdzie. Dlatego jeśli okazujemy skruchę, będziemy chcieli się do nich zwrócić. Pomyślmy o tym, jak miłosierdzie Jehowy pocieszyło brata o imieniu Arthura. Bardzo gryzło go sumienie. Opowiada: „Przez jakiś rok oglądałem pornografię. Ale kiedy wysłuchałem przemówienia o sumieniu, wyznałem to żonie i starszym. W końcu poczułem ulgę, ale dalej byłem bardzo przytłoczony. Starsi przypomnieli mi, że Jehowa mnie nie odrzucił. Karci nas, ponieważ nas kocha. Ich życzliwe słowa poruszyły moje serce i pomogły mi uwierzyć w przebaczenie Jehowy”. Dzisiaj Arthur jest pionierem i sługą pomocniczym. To bardzo pocieszające, że jeśli okazujemy skruchę, Jehowa jest wobec nas miłosierny!

JEHOWA DAJE NADZIEJĘ

8. (a) Jaką nadzieję Jehowa dał wygnańcom? (b) Jak w myśl Izajasza 40:29-31 nadzieja mogła wpływać na Żydów okazujących skruchę?

⁸ Z ludzkiego punktu widzenia żydowscy wygnańcy byli w beznadziejnym położeniu. Babilon był mocarstwem światowym znanym z tego, że nigdy nie wypuszcza jeńców (Izaj. 14:17). Ale Jehowa dał swojemu ludowi nadzieję. Obiecał, że go wyzwoli, i nic nie mogło stanąć Mu na przeszkodzie (Izaj. 44:26; 55:12). W Jego oczach Babilon był jedynie warstewką pyłu, który wystarczy zdmuchnąć (Izaj. 40:15). Jak ta obietnica Jehowy mogła wpływać na wygnańców? Z pewnością była dla nich pocieszająca. Ale to nie wszystko. Izajasz napisał: „Ci, którzy pokładają nadzieję w Jehowie, odzyskają siły” (odczytaj Izajasza 40:29-31). Tak więc nadzieja miała dodać Żydom sił — dzięki niej mogli ‛wzbić się na skrzydłach jak orły’.

9. Jakie dowody mieli wygnańcy, że obietnicom Jehowy można ufać?

⁹ Jehowa zadbał też, żeby wygnańcy mieli dowody na to, że można ufać Jego obietnicom. Jakie? Były to proroctwa, które już się spełniły. Na przykład Żydzi wiedzieli, że Asyria podbiła północne królestwo Izraela (Izaj. 8:4). Byli świadkami tego, jak Babilończycy burzą Jerozolimę i uprowadzają do niewoli jej mieszkańców (Izaj. 39:5-7). Słyszeli, że król Sedekiasz został oślepiony i zabrany do Babilonu (Jer. 39:7; Ezech. 12:12, 13). Wszystko, co zapowiedział Jehowa, dokładnie się spełniło (Izaj. 42:9; 46:10). Musiało to bardzo wzmocnić wiarę Żydów, że obiecane przez Jehowę wyzwolenie również stanie się faktem!

10. Co pomoże nam w dniach ostatnich zachowywać żywą nadzieję?

¹⁰ Czego nas to uczy? Kiedy jesteśmy przygnębieni, nadzieja może nas pocieszyć i pomóc nam odzyskać siły. Żyjemy w krytycznych czasach i mamy potężnych wrogów. Nie możemy się jednak poddawać. Jehowa dał nam wspaniałą nadzieję na życie wieczne i na to, że zaznamy prawdziwego pokoju i bezpieczeństwa. Musimy pracować nad tym, by w naszych umysłach i sercach ta nadzieja zawsze była żywa. W przeciwnym razie mogłaby przestać być dla nas realna. Przypominałoby to patrzenie na piękny krajobraz przez brudne okno. Co możemy robić, żeby nasze „okno” pozostawało czyste — żeby nasza nadzieja cały czas była silna? Regularnie wyobrażajmy sobie, jak wspaniałe będzie życie w nowym świecie. Czytajmy na ten temat artykuły, oglądajmy materiały filmowe i słuchajmy pieśni i piosenek. Rozmawiajmy też z Jehową w modlitwie o obietnicach, których spełnienia wyczekujemy.

11. Co pomaga pewnej poważnie chorej siostrze odzyskiwać siły?

¹¹ Pomyślmy, jak nadzieja pociesza i dodaje sił siostrze o imieniu Joy, która jest poważnie chora. Opowiada: „Kiedy czuję się przytłoczona, dzielę się z Jehową najgłębszymi uczuciami. Jestem pewna, że On mnie rozumie. W odpowiedzi udziela mi ‚niezwykłej siły’” (2 Kor. 4:7). Poza tym Joy wyobraża sobie siebie w nowym świecie, kiedy już nikt „nie powie: ‚Jestem chory’” (Izaj. 33:24). Jeśli i my otwieramy serce przed Jehową i koncentrujemy się na naszej nadziei, z pewnością odzyskamy siły.

12. Jakie mamy dowody na to, że można ufać obietnicom Jehowy? (Zobacz też ilustrację).

¹² Podobnie jak w wypadku żydowskich wygnańców, również nam Jehowa daje mnóstwo dowodów na to, że można ufać Jego obietnicom. Pomyślmy o proroctwach, które spełniają się na naszych oczach. Na przykład widzimy mocarstwo światowe, które jest „po części mocne, a po części kruche” (Dan. 2:42, 43). Słyszymy też o ‛trzęsieniach ziemi w jednym miejscu po drugim’, a także bierzemy udział w głoszeniu „wszystkim narodom” (Mat. 24:7, 14). Spełnianie się tych i wielu innych proroctw umacnia naszą wiarę w pocieszające obietnice Jehowy, które dotyczą przyszłości.

JEHOWA POMAGA ROZWIEWAĆ OBAWY

13. (a) Przed jakimi wyzwaniami mieli stanąć Żydzi, kiedy przyjdzie czas ich wyzwolenia? (b) Jak zgodnie z Izajasza 41:10-13 Jehowa pocieszył żydowskich wygnańców?

¹³ Chociaż Jehowa pocieszył wygnańców wspaniałą nadzieją, to wiedział, że kiedy przyjdzie czas ich wyzwolenia, staną przed wyzwaniami. Zapowiedział, że pod koniec ich niewoli pewien zdobywca podbije okoliczne narody, a w końcu zaatakuje sam Babilon (Izaj. 41:2-5). Czy Żydzi mieli powody do obaw? Jehowa z wyprzedzeniem pocieszył swój lud: „Nie bój się, bo ja jestem z tobą. Nie martw się, bo jestem twoim Bogiem” (odczytaj Izajasza 41:10-13). Co chciał im przekazać, mówiąc: „Jestem twoim Bogiem”? Nie chodziło Mu o to, że powinni oddawać Mu cześć — to było oczywiste. Chciał im raczej przypomnieć, że cały czas jest po ich stronie (Ps. 118:6).

14. Jak jeszcze Jehowa pomógł wygnańcom rozwiać obawy?

¹⁴ Jehowa pomógł też wygnańcom rozwiać obawy, przypominając im, że dysponuje nieograniczoną mocą i wiedzą. Zachęcił, żeby popatrzyli w rozgwieżdżone niebo. Uświadomił im, że nie tylko stworzył gwiazdy, ale też że każdą z nich „woła po imieniu” (Izaj. 40:25-28). O ileż bardziej więc zna imię każdego swojego sługi! A skoro miał moc potrzebną do stworzenia wszystkich gwiazd, to z pewnością ma też moc, żeby pomóc swojemu ludowi. Żydowscy wygnańcy nie mieli więc powodów, żeby się martwić czy bać.

15. Jak Jehowa przygotował wygnańców na to, co miało się jeszcze wydarzyć?

¹⁵ Poza tym Jehowa przygotował swój lud na to, co miało się jeszcze wydarzyć. W pierwszej części Księgi Izajasza zanotowana jest Jego wypowiedź: „Idź, mój ludu, wejdź do swoich wewnętrznych pokojów i zamknij za sobą drzwi. Schowaj się na chwilkę, aż przeminie gniew” (Izaj. 26:20). Te słowa przypuszczalnie spełniły się po raz pierwszy, gdy król Cyrus zdobywał Babilon. Grecki historyk Ksenofont odnotował, że gdy Cyrus wkroczył do Babilonu, polecił swojemu wojsku „zabijać każdego, kogo spotka na zewnątrz”. Wyobraźmy sobie, jak przerażeni byli mieszkańcy Babilonu! Ale Żydzi najwyraźniej zostali oszczędzeni, bo posłusznie zastosowali się do wskazówek Jehowy.

16. Dlaczego nie powinniśmy nadmiernie martwić się przyszłymi wydarzeniami? (Zobacz też ilustrację).

¹⁶ Czego nas to uczy? Wkrótce nadejdzie największy ucisk w dziejach świata. Kiedy się rozpocznie, ludzie będą zdezorientowani i przerażeni. Ale nie słudzy Jehowy. Wiemy, że Jehowa jest naszym Bogiem. Zachowamy wtedy spokój, wiedząc, że ‛zbliża się nasze wyzwolenie’ (Łuk. 21:28). Nawet gdy koalicja narodów przypuści na nas atak, pozostaniemy niezłomni. Jehowa otoczy nas opieką aniołów i udzieli wskazówek, które pozwolą nam uratować życie. Jak te wskazówki zostaną przekazane? Tego na razie nie wiemy. Ale prawdopodobnie otrzymamy je za pośrednictwem zborów. To właśnie one mogą okazać się „wewnętrznymi pokojami”, które zapewnią nam bezpieczeństwo. Jak możemy się przygotować na te przyszłe wydarzenia? Musimy zacieśniać więzi z braćmi i siostrami, chętnie stosować się do wskazówek teokratycznych i umacniać się w przekonaniu, że Jehowa kieruje swoją organizacją (Hebr. 10:24, 25; 13:17).

17. Jak możesz szukać u Jehowy pocieszenia?

¹⁷ Chociaż żydowscy wygnańcy mieli się znaleźć w trudnej sytuacji, Jehowa zapewnił im potrzebne pocieszenie. I to samo zrobi dla ciebie. Dlatego bez względu na to, co przyniesie jutro, dalej szukaj u Niego pocieszenia. Ufaj w Jego miłosierdzie. Dbaj o to, by twoja nadzieja pozostawała żywa. I zawsze pamiętaj, że nie masz się czego bać, bo Jehowa jest twoim Bogiem.