Jezus — nasz współczujący Arcykapłan

1, 2. (a) Dlaczego Jehowa posłał swojego Syna na ziemię? (b) Co omówimy w tym artykule? (Hebrajczyków 5:7-9).

JAKIEŚ 2000 lat temu Jehowa posłał swojego ukochanego Syna na ziemię. Dlaczego? Między innymi dlatego, że chciał uwolnić ludzkość od grzechu i śmierci oraz odwrócić skutki zła wyrządzonego przez Szatana (Jana 3:16; 1 Jana 3:8). Jehowa wiedział też, że dzięki doświadczeniu, jakie Jezus zyska jako człowiek, będzie on jeszcze lepiej przygotowany do roli empatycznego i współczującego Arcykapłana. Jezus rozpoczął usługiwanie w tej roli po chrzcie w 29 roku n.e.a

² W tym artykule omówimy, jak przeżycia Jezusa na ziemi pomogły mu się przygotować do usługiwania jako współczujący Arcykapłan. Kiedy lepiej zrozumiemy, w jaki sposób Jezus został „wydoskonalony” do tej roli, łatwiej będzie nam zwracać się do Jehowy, nawet jeśli jesteśmy zniechęceni swoimi grzechami lub słabościami (odczytaj Hebrajczyków 5:7-9).

UKOCHANY SYN BOŻY PRZYCHODZI NA ZIEMIĘ

3, 4. Jak bardzo zmieniła się sytuacja Jezusa, kiedy przyszedł na ziemię?

³ Wielu z nas doświadczyło jakiejś zmiany. Na przykład niektórzy musieli wyprowadzić się z domu i zamieszkać z dala od rodziny i przyjaciół. Takie zmiany mogą być dużym wyzwaniem. Jednak żaden człowiek nigdy nie doświadczył tak radykalnej zmiany jak Jezus. W niebie zajmował on najwyższą pozycję wśród duchowych synów Jehowy. Był otoczony Jego miłością, a bliska współpraca z Nim dawała mu mnóstwo radości (Ps. 16:11; Prz. 8:30). Ale jak czytamy w Liście do Filipian 2:7, z własnej woli „wyzbył się wszystkiego” — poświęcił swoją zaszczytną pozycję w niebie i przyszedł na ziemię, gdzie musiał żyć wśród niedoskonałych ludzi.

⁴ Pomyślmy też o okolicznościach, w jakich Jezus się urodził i żył. Wychowywał się w biednej rodzinie, o czym świadczy ofiara, jaką po jego narodzinach złożyli Józef i Maria (Kapł. 12:8; Łuk. 2:24). A kiedy król Herod dowiedział się, że na świat przyszedł Mesjasz, próbował go zabić. Żeby ratować Jezusa, jego rodzice na jakiś czas uciekli z nim do Egiptu (Mat. 2:13, 15). Jaka ogromna różnica w porównaniu z życiem, które prowadził w niebie!

5. Czego Jezus doświadczył na ziemi i jak przygotowało go to do roli Arcykapłana? (Zobacz też ilustrację).

⁵ Będąc na ziemi, Jezus widział mnóstwo cierpień. Najprawdopodobniej doświadczył straty bliskich, w tym przybranego ojca, Józefa. W trakcie swojej służby miał styczność z trędowatymi, ślepymi i sparaliżowanymi, a także z rodzicami, którzy stracili dzieci. Wszystkim im bardzo współczuł (Mat. 9:2, 6; 15:30; 20:34; Marka 1:40, 41; Łuk. 7:13). To prawda, że wcześniej obserwował takie cierpienia z nieba. Ale żyjąc na ziemi, widział je z nowej perspektywy (Izaj. 53:4). Pomogło mu to lepiej zrozumieć ludzi — ich emocje, frustracje i ból. Osobiście doświadczył takich uczuć jak niepokój, zmęczenie i smutek.

JEZUS OKAZYWAŁ EMPATIĘ

6. Czego obrazy słowne użyte przez proroka Izajasza uczą o empatii i współczuciu Jezusa? (Izajasza 42:3).

⁶ W trakcie swojej służby Jezus okazywał wiele empatii słabym i pokrzywdzonym przez los. W ten sposób spełnił proroctwa. W Pismach Hebrajskich ludzi silnych i takich, którym dobrze się powodzi, nieraz przyrównywano do bujnego ogrodu albo wysokiego, potężnego drzewa (Ps. 92:12; Izaj. 61:3; Jer. 31:12). Z kolei biednych i uciśnionych przyrównywano do złamanej trzciny i tlącego się knota lampy, które wydają się bezużyteczne (odczytaj Izajasza 42:3; Mat. 12:20). Za pomocą tych obrazów słownych prorok Izajasz pod natchnieniem zapowiedział, że Jezus będzie okazywał miłość i współczucie ludziom pogardzanym przez innych.

7, 8. Jak Jezus spełnił proroctwo z Księgi Izajasza?

⁷ Ewangelista Mateusz odniósł do Jezusa następujące słowa z Księgi Izajasza: „Nie złamie nadłamanej trzciny ani nie zgasi tlącego się knota”. Wielu cudów Jezus dokonał dla ludzi, którzy byli źle traktowani, oraz dla tych, którzy uważali, że nie ma dla nich żadnej nadziei. Jednym z nich był mężczyzna cały pokryty trądem. Czy wcześniej w ogóle liczył na to, że wyzdrowieje i będzie mógł spędzać czas z rodziną i przyjaciółmi? (Łuk. 5:12, 13). Innym razem Jezus spotkał człowieka niesłyszącego, który miał też wadę mowy. Pomyślmy, jak się on czuł, kiedy widział ludzi prowadzących ożywione rozmowy, do których nie mógł dołączyć (Marka 7:32, 33). Ale z uzdrowień dokonywanych przez Jezusa ludzie odnosili jeszcze inną korzyść.

⁸ W tamtych czasach wielu Żydów uważało, że choroby i kalectwa są karą za grzechy — danej osoby lub jej rodziców (Jana 9:2). W rezultacie tacy ludzie czuli się nic niewarci. Spełniając proroctwo Izajasza, Jezus nie tylko uzdrawiał ich fizycznie, ale też rozbudzał w nich wiarę w to, że Bóg się o nich troszczy. O czym nas to przekonuje?

9. Jak słowa z Hebrajczyków 4:15, 16 podkreślają, że nasz niebiański Arcykapłan wczuwa się w położenie niedoskonałych ludzi?

⁹ Odczytaj Hebrajczyków 4:15, 16. Możemy być pewni, że Jezus zawsze potrafi wczuć się w nasze położenie. On dobrze rozumie nasze emocje i cierpienia. Greckie słowo przetłumaczone tu na „wczuć się” dotyczy doświadczania tych samych przeżyć i uczuć, co ktoś inny (zob. też Hebrajczyków 10:34, gdzie Paweł używa tego samego greckiego czasownika). Relacje o cudach Jezusa pokazują, jak bardzo przejmował się on cierpieniami drugich. Nie uzdrawiał ich po prostu z poczucia obowiązku. Szczerze się o nich troszczył i chciał im pomóc. Na przykład gdy uzdrawiał trędowatego, nie zrobił tego na odległość. Przeciwnie, wyciągnął rękę i go dotknął. Możliwe, że nikt nie odważył się tego zrobić od wielu lat! A kiedy Jezus uzdrawiał niesłyszącego, najpierw życzliwie zabrał go od głośnego tłumu, a dopiero potem przywrócił mu słuch. Pomyślmy też o sytuacji, gdy pewna skruszona kobieta umyła stopy Jezusa swoimi łzami i wytarła je włosami. Faryzeusze potraktowali ją szorstko, ale Jezus zdecydowanie stanął w jej obronie (Mat. 8:3; Marka 7:33; Łuk. 7:44). On nie odtrącał tych, którzy cierpieli fizycznie albo dopuścili się poważnego grzechu. Traktował ich życzliwie i z empatią. Możemy być pewni, że tak samo traktuje nas.

NAŚLADUJMY NASZEGO ARCYKAPŁANA

10. Dzięki czemu możemy pomagać pod względem duchowym głuchym i ślepym? (Zobacz też ilustracje).

¹⁰ Jako naśladowcy Jezusa staramy się brać z niego przykład w okazywaniu miłości, empatii i współczucia (1 Piotra 2:21; 3:8). Chociaż nie jesteśmy w stanie uzdrawiać głuchych i ślepych, to możemy pomagać takim osobom pod względem duchowym. Na przykład nasze publikacje są dostępne w ponad 100 językach migowych. Z kolei dla osób niewidomych i niedowidzących wydajemy publikacje brajlem w ponad 60 językach, a także przygotowujemy materiały filmowe z audiodeskrypcją w ponad 100 językach. Wszystko to sprawia, że głusi i ślepi mają możliwość przybliżać się do Jehowy i Jego Syna.

11. Jak organizacja Jehowy odzwierciedla troskę Jezusa o ludzi ze wszystkich środowisk? (Dzieje 2:5-7, 33). (Zobacz też ilustracje).

¹¹ Organizacja Jehowy podejmuje wiele starań, żeby pomagać ludziom ze wszystkich środowisk. Jak pamiętamy, Jezus po zmartwychwstaniu wylał ducha świętego na swoich uczniów, żeby wszyscy zebrani na święcie Pięćdziesiątnicy mogli usłyszeć dobrą nowinę we „własnym języku” (odczytaj Dzieje 2:5-7, 33). Pod jego kierownictwem nasza organizacja wydaje publikacje biblijne w ponad 1000 języków. Część z nich jest używana przez bardzo małą liczbę ludzi. Na przykład niektórymi językami indiańskimi posługuje się stosunkowo niewielu mieszkańców Ameryki Północnej i Południowej. Chcemy jednak, żeby jak najwięcej ich użytkowników mogło usłyszeć dobrą nowinę, dlatego wydajemy publikacje w ponad 160 takich językach. Tłumaczymy je też na przeszło 20 języków romani. Tysiące ludzi mówiących tymi językami przyjęło prawdę.

12. Jaką jeszcze praktyczną pomoc zapewnia organizacja Jehowy?

¹² Poza nadzorowaniem działalności głoszenia organizacja Jehowy niesie też pomoc ofiarom klęsk żywiołowych. Tysiące ochotników stawia się do dyspozycji, żeby wspierać swoich braci i siostry w potrzebie. Nasza organizacja buduje też skromne miejsca wielbienia, w których ludzie mogą wspólnie uczyć się o miłości, jaką darzy ich Bóg.

NASZ ARCYKAPŁAN MOŻE CI POMÓC

13. Na jakie jeszcze sposoby Jezus nam pomaga?

¹³ Jako dobry pasterz Jezus zwraca uwagę na potrzeby duchowe każdego z nas indywidualnie (Jana 10:14; Efez. 4:7). Czasami w naszym życiu może wydarzyć się coś, co sprawi, że poczujemy się jak tlący się knot albo złamana trzcina. Zniechęcenie może w nas wywołać poważna choroba, osobista porażka albo nieporozumienie ze współwyznawcą. Może nam być wtedy trudno spojrzeć poza swoje problemy i skupić się na nadziei na przyszłość. Pamiętajmy jednak, że Jezus widzi, przez co przechodzimy, i rozumie nasze najskrytsze uczucia. Współczucie pobudza go do działania na naszą rzecz. Na przykład może on dodać nam sił za pomocą ducha świętego (Jana 16:7; Tyt. 3:6). Poza tym może posłużyć się „darami w postaci ludzi” lub innymi współwyznawcami, którzy nas zachęcą i udzielą nam wsparcia (Efez. 4:8).

14. Co możemy zrobić, kiedy czujemy się zniechęceni?

¹⁴ Jeśli czujesz, że twój płomień ledwie się tli albo że twój duch jest złamany, rozmyślaj nad rolą Jezusa jako naszego Arcykapłana. Pamiętaj, że Jehowa posłał go na ziemię nie tylko po to, żeby zapłacił za nas okup, ale też po to, żeby lepiej zrozumiał problemy, z jakimi mierzą się niedoskonali ludzie. Jezus chętnie nas wspiera właśnie wtedy, ‛gdy potrzebujemy pomocy’ — na przykład gdy jesteśmy zniechęceni swoimi grzechami lub słabościami (Hebr. 4:15, 16).

15. Co pomogło pewnemu bratu wrócić do zboru?

¹⁵ Jezus zapewnia też swoim uczniom kierownictwo w wyszukiwaniu i wspieraniu osób, które oddaliły się od Jehowy (Mat. 18:12, 13). Weźmy pod uwagę przeżycia Stefanob. Po 12 latach od usunięcia ze zboru postanowił przyjść na zebranie. Opowiada: „Co prawda się krępowałem, ale chciałem znowu stać się częścią kochającej rodziny Jehowy. Starsi, którzy się ze mną spotkali, byli bardzo życzliwi. Chociaż czasami czułem się bezwartościowy i miałem ochotę odpuścić, to przypominali mi, że Jehowa i Jezus chcą, żebym się nie poddawał. Kiedy zostałem ponownie przyjęty do zboru, wszyscy serdecznie mnie przywitali. Z czasem moja żona zgodziła się na kurs biblijny i dzisiaj razem służymy Jehowie”. Nasz troskliwy Arcykapłan musi się bardzo cieszyć, kiedy widzi, jak osoby okazujące skruchę przyjmują pomoc i wracają do zboru!

16. Dlaczego jesteśmy wdzięczni za współczującego Arcykapłana?

¹⁶ Żyjąc na ziemi, Jezus udzielał wielu ludziom pomocy właśnie wtedy, kiedy tego potrzebowali. Możemy być całkowicie pewni, że będzie to robić również dla nas. A w bliskim już nowym świecie pomoże posłusznym ludziom uwolnić się od wszelkich skutków grzechu i niedoskonałości. Jesteśmy ogromnie wdzięczni naszemu Bogu, Jehowie, że kierując się miłością i miłosierdziem, wyznaczył swojego współczującego Syna na Arcykapłana!