3:1

godzinę 9: Czyli ok. 3 po południu (zob. komentarz do Dz 2:15).

godzinę modlitwy: W świątyni zanoszono modlitwy najwyraźniej przy okazji składania porannych i wieczornych ofiar (Wj 29:38-42; 30:7, 8). Łukasz podaje, że ludzie się modlili „w porze [dosł. „godzinie”] ofiarowania kadzidła” (Łk 1:10). Kiedy Jehowa przekazywał królowi Dawidowi wskazówki dotyczące składania codziennych ofiar, polecił zorganizować służbę kapłanów i Lewitów, żeby oddawali Mu chwałę, składali podziękowania i Go wysławiali, co niewątpliwie obejmowało modlitwy (1Kn 16:4; 23:30; 2Kn 29:25, 26). Tak więc kadzidło i modlitwy były ze sobą ściśle związane (Ps 141:2; Obj 5:8; 8:3, 4). W „godzinie modlitwy” ludzie zwykle zbierali się na dziedzińcach świątyni. Niektórzy z nich przychodzili do świątyni po to, żeby za pośrednictwem kapłanów się oczyścić, a inni żeby wspólnie się modlić i wielbić Boga (Łk 2:22-38). Według tradycji rabinicznej kapłani ustalali przez losowanie, który z nich powinien spalić kadzidło na złotym ołtarzu (zaszczyt ten przypadał najwyżej raz w życiu). Wybrany kapłan uroczyście wchodził do Miejsca Świętego, podczas gdy inni kapłani, Lewici i lud modlili się na dziedzińcach. Robili to w głębokiej ciszy przez jakieś pół godziny, a wokół roznosił się zapach kadzidła (Łk 1:9, 10). Na koniec „godziny modlitwy” błogosławiono lud (Lb 6:22-27), a chór Lewitów śpiewał psalm wyznaczony na dany dzień tygodnia.