4:6

ducha, którego dał swojemu Synowi: Dosł. „ducha swojego Syna”. Słowo „duch” odnosi się tu do ducha świętego, czyli czynnej siły Bożej. Za pośrednictwem swojego Syna Bóg ‛posyła ducha do serc’ chrześcijan, gdy ich nim namaszcza (por. Dz 2:33 i komentarz do Dz 16:7).

Abba: To hebrajskie lub aramejskie słowo (zapisane literami gr.) w Chrześcijańskich Pismach Greckich występuje trzy razy. Dosłownie znaczy „[ten] ojciec” lub „ojcze” i było czułym określeniem, którym syn zwracał się do kochanego ojca (zob. komentarz do Mk 14:36). Paweł użył go w tym wersecie i w Rz 8:15 — w obu miejscach w odniesieniu do chrześcijan powołanych na synów Bożych zrodzonych z ducha. Ponieważ zostali usynowieni przez Jehowę, mogą zwracać się do Niego w taki sposób, w jaki niewolnik nigdy nie zwróciłby się do swojego pana, jeśli nie został adoptowany. Chociaż więc chrześcijanie namaszczeni duchem są „niewolnikami Boga” i zostali „kupieni za określoną cenę”, to jednocześnie są też synami w domu kochającego Ojca. Dzięki duchowi świętemu wyraźnie zdają sobie sprawę ze swojej pozycji (Rz 6:22; 1Ko 7:23).

Ojcze: Jest to tłumaczenie greckiego wyrażenia ho patér, które dosłownie oznacza „[ten] ojciec” lub „ojcze”. W Chrześcijańskich Pismach Greckich wyrażenie to zawsze pojawia się po słowie Abba, które występuje tam trzy razy.