1:13

władzy ciemności: Lub „mocy ciemności”. Jezus, gdy w noc przed swoją śmiercią został aresztowany, wspomniał o panowaniu ciemności w odniesieniu do swoich przeciwników (zob. komentarz do Łk 22:53). W tym wersecie Paweł nawiązuje do duchowej ciemności, która panuje w świecie będącym pod władzą Szatana (Ef 4:18; 6:12; por. 2Ko 4:4 i komentarz).

przeniósł: Paweł mówi tutaj, że chrześcijanie zostali uwolnieni z ciemności i teraz są w lepszym miejscu. Greckie słowo, którego używa, może też znaczyć „przestawić” (1Ko 13:2 i komentarz). W tekstach pozabiblijnych czasami odnoszono je do przesiedlenia całej ludności z jednego kraju do drugiego. Paweł przypomina chrześcijanom w Kolosach, jakiego błogosławieństwa zaznali, gdy zostali wyzwoleni ze strefy wpływów Szatana, w której panuje ciemność, i przeniesieni do znacznie lepszego królestwa.

królestwa swojego ukochanego Syna: Królestwo, o którym tu mowa, już wtedy istniało, bo Paweł wspomina, że chrześcijanie zostali do niego przeniesieni. Nie może więc chodzić o mesjańskie Królestwo w niebie, które według Biblii miało być ustanowione znacznie później (1Ko 6:9, 10; Ef 5:5 i komentarz; 2Pt 1:10, 11; Obj 11:15; 12:10; por. Łk 19:11, 12, 15). Chodzi o inne królestwo, złożone z chrześcijan namaszczonych duchem, którzy mają nadzieję odziedziczyć Królestwo niebiańskie (Jak 2:5). Chrystus został Królem, czyli Władcą, tego duchowego królestwa w dniu Pięćdziesiątnicy 33 r. n.e. Będzie ono istnieć na ziemi, dopóki ostatni z namaszczonych chrześcijan nie zostanie zabrany do nieba. Kiedy ci zrodzeni z ducha chrześcijanie otrzymują nagrodę niebiańską, przestają być ziemskimi poddanymi duchowego królestwa Chrystusa i przyłączają się do niego w niebie już jako królowie (Obj 5:9, 10).