Przypis

a Warto zauważyć, w jakiej kolejności Jezus podał przypowieści dotyczące znaku swojej obecności. Najpierw wspomniał o „niewolniku wiernym i roztropnym”, czyli niewielkiej grupie namaszczonych braci, którzy przewodzą ludowi Bożemu (Mat. 24:45-47). Kolejne przypowieści odnoszą się głównie do osób z nadzieją niebiańską (Mat. 25:1-30). Następne mówią o tych, którzy mają nadzieję ziemską i wspierają braci Chrystusa (Mat. 25:31-46). Podobnie jest z omawianym proroctwem Ezechiela — w nowożytnym spełnieniu jego pierwsza część odnosi się do osób z nadzieją niebiańską. I chociaż dziesięcioplemienne królestwo zazwyczaj nie jest symbolem osób z nadzieją ziemską, opisane zjednoczenie przypomina o jedności panującej między tymi dwoma grupami.