Jehowa oczekuje od męża, że będzie kochał żonę i troszczył się o jej potrzeby fizyczne, emocjonalne i duchowe. Jeśli rozwiniesz umiejętność myślenia, szacunek wobec kobiet i bycie godnym zaufania, będziesz dobrze przygotowany do roli męża. Po ślubie w rodzinie mogą pojawić się dzieci. O tym, jak być dobrym ojcem, wiele się nauczysz od Jehowy (Efez. 6:4). Otwarcie mówił On swojemu Synowi, Jezusowi, że go kocha i ceni (Mat. 3:17). Jeśli zostaniesz ojcem, regularnie zapewniaj dzieci o swojej miłości. Nie szczędź im pochwał za to, co dobrego robią. Ojciec, który naśladuje Jehowę, pomaga dzieciom zmierzać do chrześcijańskiej dojrzałości. Już teraz możesz przygotowywać się do tej roli, gdy troskliwie dbasz o innych członków rodziny i współwyznawców oraz uczysz się wyrażać im miłość i docenianie (Jana 15:9). w23.12 ss. 28, 29, ak. 17, 18

Chociaż wiernie służymy Jehowie, spotykają nas te same trudności, co wszystkich ludzi. Możemy też doświadczyć prześladowań lub sprzeciwu ze strony tych, którzy nienawidzą sług Bożych. Jehowa cudownie nas przed tym nie chroni, ale obiecuje nam pomóc (Izaj. 41:10). Dzięki Jego wsparciu możemy zachowywać radość, podejmować mądre decyzje i dochować Mu lojalności nawet w najtrudniejszych okolicznościach. Jehowa obiecuje dać nam coś, co Biblia nazywa „pokojem Bożym” (Filip. 4:6, 7). To stan umysłu i serca, który wynika z naszej cennej więzi z Jehową. To pokój, „którego ludzki umysł nie jest w stanie pojąć”. Jest wspanialszy, niż możemy sobie wyobrazić. Czy zdarzyło ci się, że po żarliwej modlitwie do Jehowy poczułeś zaskakujący spokój? To właśnie jest „pokój Boży”. w24.01 s. 20, ak. 2; s. 21, ak. 4

Ci, którzy kochają Jehowę, chcą wysławiać Jego imię z całego serca. Król Dawid rozumiał, że wysławianie imienia Jehowy oznacza wysławianie Jego samego. Kiedy słyszymy imię Boga, myślimy o tym, jaką jest Osobą — o wszystkich Jego pięknych cechach i wspaniałych czynach. Dawid chciał traktować to imię jako święte i je wychwalać. Chciał to robić „całym sobą”, czyli całym sercem. Podobne nastawienie mieli Lewici. Pokornie przyznawali, że ich słowa nigdy w pełni nie wyrażą chwały, na jaką zasługuje święte imię Boga (Nehem. 9:5). Bez wątpienia takie pokorne, płynące z serca wysławianie sprawiało naszemu Ojcu wielką radość. w24.02 s. 9, ak. 6