Od naszych Czytelników

Sport Jestem żywym dowodem na to, że uprawianie sportu, czyli „ćwiczenie cielesne”, „przynosi niewielki pożytek”. W latach szkolnych należałam do drużyny siatkarek i uczestniczyłam w wielu rozgrywkach i meczach. Przebywałam jednak w nieszczególnym towarzystwie i osłabłam duchowo. W ten sposób straciłam sporo czasu. Po ukończeniu szkoły postanowiłam oddać się Jehowie i podjąć służbę pełnoczasową. Dziś doznaję w niej mnóstwo radości, ponieważ ‛pobożność do wszystkiego jest przydatna’ (1 Tymoteusza 4:8).

P. G., Brazylia

Młodzi ludzie pytają Dziękuję za artykuł „Młodzi ludzie pytają: Dlaczego nie potrafię się dopasować?” [8 stycznia 1992]. Ukazał się w okresie, gdy byłem naprawdę przygnębiony tym, że nigdzie nie pasuję. Nie starcza mi pieniędzy na kupowanie sobie wszystkiego, co modne, i dlatego dobrze rozumiem chłopaka, który powiedział: ‛Kto nie ma odpowiednich adidasów, ten się nie nadaje do paczki’. Wasz artykuł uświadomił mi, że nie jestem sam.

K. M. S., USA

Zaburzenia apetytu Jestem wdzięczna za artykuł „Jak pomóc cierpiącym na zaburzenia apetytu” [8 marca 1992]. Moja najlepsza przyjaciółka zawsze narzeka na swą wagę. Ma zaledwie 45 kilogramów, a ja ważę dwa razy tyle! Wstydzę się tej tuszy. Próbowałam każdej diety, ale bez skutku. Przez to, że jestem taka gruba, prawie całkiem straciłam poczucie godności. Wasz artykuł pomógł mi znów nabrać trochę szacunku do siebie.

P. M., USA

Niecałe dwa lata temu wyrwałam się z żelaznych szponów bulimii. Bodźcem do leczenia się był codzienny nadzór męża oraz nieustanne zanoszenie modlitw do Jehowy. Poza tym pomogło mi trzymanie w kuchni zdrowej żywności, na przykład owoców i warzyw — a nie słodyczy. Kiedy się je przestanie jeść, brzoskwinia robi się zdumiewająco słodka!

S. G., USA

Uświadamianie dzieci Piszę, by Wam szczerze podziękować za artykuły „Kto powinien uświadamiać dzieci?” [8 marca 1992]. Mam dwie pociechy i dotychczas nie rozmawiałam z nimi o tych sprawach. Sama nigdy nie zostałam tak uświadomiona, nie wiedziałam więc, co i jak powiedzieć. Ale po przeczytaniu tych artykułów odbyłam z każdym dzieckiem osobną rozmowę. Było to miłe przeżycie, którego rodzice nie powinni się pozbawiać.

M. A. P., Hiszpania

Artykuły te nie szokowały, lecz w jasny i godny sposób wyjaśniały, jak pouczać dzieci. Jestem Wam wdzięczna, gdyż pomogliście mi zrozumieć, że pod tym względem się zaniedbałam. Dzięki tej doskonałej serii zdołałam to naprawić.

V. B., Francja

Mam 25 lat i dopiero teraz doceniłam stanowisko biblijne w kwestii moralności płciowej. Tak zwana przyjemność, jakiej dostarcza rozpusta, nie jest warta nieuniknionej utraty spokoju ducha. Wprawdzie nie jestem już dzieckiem ani nastolatką, ale wydaje mi się, że artykuły te były dla mnie cenną lekcją.

S. H., USA

Nigdy w życiu nie czytałem czegoś takiego. To nadzwyczajne, że wskazujecie, jak uświadamiać dzieci, a jednocześnie uczycie je trzymania się wysokich norm moralnych.

N. C., Włochy

Mam dwie kilkunastoletnie córki. Udało mi się we wspaniałych rozmowach wytłumaczyć im wszelkie aspekty życia płciowego. Ale jestem też matką dwóch chłopców w wieku 11 i 9 lat. Wprawdzie rozmawiałam z nimi ogólnie na temat seksu, jednak nie wyjaśniłam, jakie zmiany zajdą w ich organizmach. Właśnie dziś po południu przyszło pocztą to świetne czasopismo. Łatwiej mi teraz będzie odpowiednio uświadomić obu synów.

P. W., Australia