Rozdział 11

Jan przygotowuje drogę

MINĘŁO siedemnaście lat, odkąd dwunastoletni Jezus zadawał pytania nauczycielom w świątyni. Teraz, wiosną roku 29, wydaje się, że wszyscy mówią wyłącznie o jego kuzynie Janie, który głosi po całej krainie nad Jordanem.

Jan istotnie sprawia niezwykłe wrażenie — zarówno wyglądem, jak i tym, co mówi. Ubiera się w szaty z wielbłądziej sierści, a na biodrach nosi skórzany pas. Żywi się szarańczą oraz miodem leśnym. Jakie orędzie obwieszcza? „Okażcie skruchę, bo przybliżyło się Królestwo Niebios”.

Wezwanie to wywołuje poruszenie wśród słuchaczy. Wielu uświadamia sobie potrzebę okazania skruchy, to znaczy zmiany zapatrywań i dotychczasowego, niewłaściwego trybu życia. Toteż z całego terenu nad Jordanem, a nawet z Jeruzalem, schodzi się do Jana mnóstwo ludzi, a on ich chrzci przez całkowite zanurzenie w wodach rzeki. W jakim celu?

Chrzest Jana jest symbolem potwierdzającym ich szczerą skruchę za grzechy popełnione przeciw Bożemu przymierzu Prawa. Dlatego gdy nad Jordan przychodzą niektórzy faryzeusze i saduceusze, Jan ostro ich potępia. „Pomiocie żmijowy”, woła, „wydawajcie owoce odpowiadające skrusze; i nie ośmielajcie się mówić sobie: ‛Za ojca mamy Abrahama’. Powiadam wam bowiem, iż Bóg jest w stanie wzbudzić Abrahamowi dzieci z tych kamieni. Już siekiera jest przyłożona do korzenia drzew; każde więc drzewo, które nie wydaje szlachetnego owocu, ma być ścięte i wrzucone w ogień”.

Ponieważ Jan ściąga na siebie powszechną uwagę, Żydzi wysyłają do niego kapłanów i lewitów, którzy pytają: „Kim jesteś?”

„Nie jestem Chrystusem” — wyznaje Jan.

„Cóż więc? Czy jesteś Eliaszem?” — dopytują się.

„Nie jestem”.

„Czy jesteś Prorokiem?”

„Nie!”

Wysłannicy stają się natarczywi: „Kim jesteś? Mamy dać odpowiedź tym, którzy nas przysłali. Co mówisz sam o sobie?”

Jan wyjaśnia: „Jestem głosem wołającego na pustyni: ‛Prostujcie drogę Jehowy’, jak mówił prorok Izajasz”.

„Dlaczego więc chrzcisz”, pytają dalej, „skoro nie jesteś Chrystusem ani Eliaszem, ani Prorokiem?”

„Ja chrzczę wodą” — oznajmia. „Pośród was stoi ktoś, kogo nie znacie, ten, który przyjdzie po mnie”.

Przygotowywanie drogi przez Jana polega na doprowadzaniu serc ludzi do właściwego stanu, pozwalającego przyjąć Mesjasza, przyszłego Króla. O nim to Jan mówi: „Ten, który po mnie przyjdzie, jest mocniejszy ode mnie; nie nadaję się nawet, żeby zdejmować mu sandały”. Oświadcza wręcz: „Ten, który idzie za mną, wyprzedził mnie, istniał bowiem przede mną”.

A zatem orędzie Jana: „Przybliżyło się Królestwo Niebios” jest publicznym obwieszczeniem, że wkrótce rozpocznie służbę Król zamianowany przez Jehowę — Jezus Chrystus. Jana 1:6-8, 15-28; Mateusza 3:1-12; Łukasza 3:1-18; Dzieje Apostolskie 19:4.

▪ Jakim człowiekiem jest Jan?

▪ W jakim celu chrzci ludzi?

▪ Dlaczego Jan może mówić, że przybliżyło się Królestwo?