Niektórym trudno jest pokochać Boga. Mają wrażenie, że jest On niezgłębiony, niedostępny czy nawet okrutny. Oto kilka wypowiedzi:

• „Modliłem się do Boga o pomoc, ale jednocześnie czułem, że jest On odległy, prawie nieosiągalny. Był dla mnie istotą abstrakcyjną i pozbawioną uczuć” (Marco, Włochy).

• „Chociaż szczerze chciałam służyć Bogu, wydawał mi się taki daleki. Myślałam, że jest surowy i skupiony wyłącznie na karaniu. Nie potrafiłam uwierzyć, że mógłby mieć jakieś subtelne uczucia” (Rosa, Gwatemala).

• „W dzieciństwie uważałam, że Bóg doszukuje się w nas błędów. Jak tylko jakiś wychwyci, od razu wymierza karę. Później zaczęłam Go postrzegać jako Kogoś zachowującego dystans. Przypominał mi premiera, który kieruje różnymi sprawami ludzi, ale samymi ludźmi w rzeczywistości wcale się nie interesuje” (Raymonde, Kanada).

A co ty sądzisz o Bogu? Czy według ciebie niełatwo obdarzyć Go miłością? Chrześcijanie borykają się z tą kwestią od wieków. Na przykład w średniowieczu na terenach zdominowanych przez chrześcijaństwo większość ludzi nawet nie próbowała modlić się do Boga Wszechmocnego. Co ich powstrzymywało? Chorobliwy strach. Historyk Will Durant ujął to następująco: „Jak prosty grzesznik miałby się ośmielić skierować modlitwę do tak przerażającego i niedostępnego majestatu?”.

Dlaczego Bóg zaczął się wydawać ludziom Kimś „przerażającym i niedostępnym”? Czego uczy o Nim Biblia? Czy poznanie prawdy o Bogu może ci pomóc Go pokochać?

POPULARNY POGLĄD

„Nie osiągnęliśmy konsensusu co do tego, czy Bóg w ogóle ma imię własne, nie mówiąc już o tym, jak miałoby ono brzmieć” (David Cunningham, Theological Studies).

PRAWDA BIBLIJNA

Bóg oświadczył: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię” (Izajasza 42:8). „Jehowa” w tłumaczeniu z hebrajskiego oznacza „On powoduje, że się staje” (zobacz Dodatek 1 w Piśmie Świętym w Przekładzie Nowego Świata).

Jehowa życzy sobie, żebyśmy używali Jego imienia. „Wzywajcie jego imienia” — zachęca Biblia. „Oznajmiajcie wśród ludów jego czyny. Wspominajcie, że jego imię jest wywyższone” (Izajasza 12:4).

Imieniem Bożym posługiwał się również Jezus. W modlitwie do Jehowy wyznał: „Dałem im [uczniom] poznać twoje imię i dam je poznać”. Dlaczego przykładał do tego taką wagę? W dalszych słowach powiedział do Boga: „Żeby miłość, którą mnie umiłowałeś, była w nich, a ja w jedności z nimi” (Jana 17:26).

DLACZEGO TRZEBA ZNAĆ PRAWDĘ

„Kto nie zna Boga z imienia, ten w rzeczywistości nie zna Go jako osoby, (...) a znając Go tylko jako bezosobową siłę, nie może Go kochać” — napisał teolog Walter Lowrie.

Victor co tydzień chodził do kościoła. Mimo to miał wrażenie, że tak naprawdę nie zna Boga. Opowiada: „Potem dowiedziałem się, że Bóg ma na imię Jehowa. Poczułem się tak, jakby doszło do oficjalnej prezentacji — jakbym nareszcie poznał Kogoś, o kim tyle słyszałem. Stał się On dla mnie realną Osobą, z którą zacząłem nawiązywać przyjaźń”.

Do tych, którzy posługują się Jego imieniem, Jehowa chętnie się przybliża. O ludziach „myślących o jego imieniu” powiedział: „Okażę im współczucie, jak człowiek okazuje współczucie swemu synowi, który mu służy” (Malachiasza 3:16, 17). Dla tych, którzy wzywają Jego imienia, Bóg przewiduje też inną nagrodę. Biblia obiecuje: „Każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony” (Rzymian 10:13).

POPULARNY POGLĄD

„Trójca jest jednością. Nie wyznajemy trzech bogów, ale jednego Boga w trzech Osobach: ‚Trójcę współistotną’. Osoby Boskie nie dzielą między siebie jedynej Boskości, ale każda z nich jest całym Bogiem: ‚Ojciec jest tym samym, co Syn, Syn tym samym, co Ojciec, Duch Święty tym samym, co Ojciec i Syn, to znaczy jednym Bogiem co do natury” (Katechizm Kościoła Katolickiego).

PRAWDA BIBLIJNA

Jezus, Syn Boży, nigdy nie twierdził, że jest równy lub „współistotny” Ojcu. Oświadczył natomiast: „Idę do Ojca, gdyż Ojciec jest większy niż ja” (Jana 14:28). A do jednej ze swoich naśladowczyń powiedział: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego” (Jana 20:17).

Jeśli chodzi o ducha świętego, nie jest on osobą. Pierwsi chrześcijanie ‛zostali nim napełnieni’, a Jehowa obiecał: „Wyleję mego ducha na wszelkie ciało” (Dzieje 2:1-4, 17). Duch święty nie jest też częścią Trójcy. To czynna siła Boża.

DLACZEGO TRZEBA ZNAĆ PRAWDĘ

Jak wyjaśniają katoliccy teolodzy Karl Rahner i Herbert Vorgrimler, Trójca „nie byłaby znana człowiekowi, gdyby nie została mu objawiona, a nawet po jej objawieniu pozostaje dla stworzonego rozumu niepojęta w swej naturze” (Mały słownik teologiczny, tłum. T. Mieszkowski, P. Pachciarek). Czy można obdarzyć głębokim uczuciem kogoś, kogo nie sposób poznać ani zrozumieć? Nauka o Trójcy jest więc przeszkodą w poznaniu i pokochaniu Boga.

Taką barierą dogmat ten był dla Marca wspomnianego w pierwszym artykule. Przyznaje on: „Uważałem, że Bóg ukrywa przede mną swoją tożsamość, i przez to wydawał mi się jeszcze bardziej daleki, tajemniczy i niedostępny”. A przecież Bóg wcale nie ukrywa się przed nami. Pragnie, żebyśmy Go znali. Jezus oznajmił: „My czcimy to, co znamy” (Jana 4:22).

„Kiedy dowiedziałem się, że Bóg nie jest częścią Trójcy”, opowiada Marco, „w końcu udało mi się nawiązać z Nim bliską więź”. Jeśli Jehowa jest dla nas konkretną Osobą, a nie niepojętą, tajemniczą postacią, znacznie łatwiej nam Go pokochać. W Biblii czytamy: „Kto nie miłuje, nie poznał Boga, ponieważ Bóg jest miłością” (1 Jana 4:8).

POPULARNY POGLĄD

„Dusze tych, którzy umierają w stanie grzechu śmiertelnego, bezpośrednio po śmierci idą do piekła, gdzie cierpią męki, ‚ogień wieczny’” (Katechizm Kościoła Katolickiego). Duchowni często tłumaczą, że kara piekła polega na całkowitym oddzieleniu od Boga.

PRAWDA BIBLIJNA

„Dusza, która grzeszy, ta umrze” (Ezechiela 18:4). Umarli „nie są świadomi niczego” (Kaznodziei 9:5). Skoro dusza umiera i nie jest niczego świadoma, jak mogłaby cierpieć w „ogniu wiecznym” czy choćby z powodu wiecznego oddzielenia od Boga?

Hebrajskie i greckie słowa oddawane niekiedy w Biblii jako „piekło” oznaczają ogólnie pojęty grób ludzkości. Hiob, udręczony bolesną chorobą, prosił Boga: „O, gdybyś mnie ukrył w Szeolu [„grobie”, Biblia gdańska; „piekle”, Wujek 1599]” (Hioba 14:13). Hiob szukał ulgi — nie w piekle rozumianym jako miejsce mąk czy oddalenie od Boga, lecz w grobie.

DLACZEGO TRZEBA ZNAĆ PRAWDĘ

Okrucieństwo nie przyciąga, lecz odpycha. „Od dziecka uczono mnie o piekle” — wspomina Rocío z Meksyku. „Budziło to we mnie takie przerażenie, że nie potrafiłam sobie wyobrazić, żeby Bóg miał chociaż jedną dobrą cechę. Wydawał mi się uosobieniem gniewu i nietolerancji”.

Rocío poznała jednak klarowne nauki biblijne na temat Bożych wyroków i stanu umarłych i zupełnie zmieniła swoje spojrzenie na Boga. Dodaje: „Poczułam się wolna — z serca spadł mi wielki ciężar. Uwierzyłam, że Bóg chce dla nas jak najlepiej, że nas kocha i że ja też mogę Go pokochać. Jest dla nas jak ojciec, który prowadzi dzieci za rękę i zawsze dba o ich dobro” (Izajasza 41:13).

Ze strachu przed ogniem piekielnym niejeden człowiek sili się na pobożność, ale Bóg nie chce, żeby ktokolwiek służył Mu z takich pobudek. Jezus postawił sprawę jasno: „Masz miłować Jehowę, twojego Boga” (Marka 12:29, 30). Ponadto gdy nabierzemy przekonania, że Bóg nie działa niesprawiedliwie w naszych czasach, łatwiej nam z ufnością czekać na Jego przyszłe sądy. Możemy powtórzyć za Elihu, przyjacielem Hioba: „Zaiste, Bóg naprawdę nie postępuje niegodziwie i Wszechmocny nie wypacza sądu” (Hioba 34:12).

Pewnego dnia w Jerozolimie Jezus mówił o swoim Ojcu, Jehowie, demaskując przy tym ówczesnych fałszywych nauczycieli religijnych (Jana 8:12-30). To, co przy tej okazji powiedział, stanowi dla nas wskazówkę, jak oceniać dzisiejsze popularne poglądy na temat Boga. Oświadczył: „Jeżeli pozostajecie w moim słowie, to rzeczywiście jesteście moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (Jana 8:31, 32).

Jak zatem ustalić, czy coś jest prawdą? Jezus wyjaśnił: Mamy ‛pozostawać w jego słowie’. To właśnie jest kryterium, na którego podstawie możemy ocenić, czy dane wierzenia są prawdziwe. Kiedy więc słyszymy jakieś twierdzenie o Bogu, zadajmy sobie pytanie: Czy ta informacja harmonizuje ze ‛słowem Jezusa’ i resztą Pisma Świętego? Warto naśladować chrześcijan, którzy po wysłuchaniu apostoła Pawła ‛każdego dnia starannie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają’ (Dzieje 17:11).

Marco, Rosa i Raymonde, cytowani w pierwszym artykule, zaczęli studiować Biblię z pomocą Świadków Jehowy i uważnie przyjrzeli się swoim wierzeniom. Jak to na nich wpłynęło?

Marco: „Na każde pytanie, jakie stawialiśmy oboje z żoną, prowadzący studium odpowiadał na podstawie Biblii. Pokochaliśmy Jehowę i ta miłość coraz bardziej się pogłębia. Zbliżyliśmy się też do siebie jako małżeństwo”.

Rosa: „Początkowo myślałam, że Biblia to tylko jedna z wielu książek filozoficznych, które próbują wyjaśnić pojęcie Boga za pomocą ludzkiego rozumowania. Stopniowo jednak przekonywałam się, że zawiera ona odpowiedzi na moje pytania. Teraz Jehowa jest dla mnie Kimś realnym — Kimś, kogo mogę darzyć zaufaniem”.

Raymonde: „Prosiłam Boga, żebym mogła się o Nim czegoś dowiedzieć. Nie minęło wiele czasu, a zaczęliśmy z mężem studiować Biblię. Nareszcie poznaliśmy prawdę o Jehowie! Kiedy odkryliśmy, jakim jest Bogiem, byliśmy zachwyceni”.

Biblia nie tylko demaskuje kłamstwa na temat Boga, ale też objawia prawdę o Jego ujmujących cechach. Jest Jego natchnionym Słowem — odsłania przed nami „to, co zostało nam życzliwie dane przez Boga”, czyli pozwala zrozumieć prawdę o Nim samym, Jego zamierzeniu i naszej przyszłości (1 Koryntian 2:12). Zachęcamy cię do sprawdzenia, jak Księga ta odpowiada na często zadawane fundamentalne pytania dotyczące takich kwestii. Niektóre z tych wyjaśnień znajdziesz na stronie www.jw.org, w zakładce „Nauki biblijne > Odpowiedzi na pytania biblijne”. Jeśli chciałbyś studiować Biblię, swoją prośbę o takie studium prześlij za pośrednictwem tego serwisu internetowego albo zwróć się osobiście do kogoś ze Świadków Jehowy. Jesteśmy przekonani, że pomoże ci to zbliżyć się do Boga bardziej, niż kiedykolwiek myślałeś.