Uwypuklają poczynania i przymioty Boże. Psalmy pogłębiają wdzięczność wobec Jehowy Boga, którego istnieniu mogą zaprzeczać tylko bezrozumni (Ps 14:1; 19:7-11; 53:1). Ukazują, że „miłuje on prawość i sprawiedliwość” (33:5), że jest „schronieniem i siłą, pomocą łatwą do znalezienia w czasie udręk” (46:1). Jest „Sędzią prawym” (7:11; 9:4, 8), Stwórcą (8:3; 19:1; 33:6), Królem (10:16; 24:8-10), Pasterzem (23:1-6) i Nauczycielem (25:9, 12), Opiekunem ludzi i zwierząt (34:10; 147:9), Wybawcą i Wyzwolicielem (35:10; 37:39, 40; 40:17; 54:7) oraz Źródłem życia (36:9), pociechy (86:17), błogosławieństwa i siły (29:11).

Jehowa ‛nie zapomina krzyku uciśnionych’ (Ps 9:12; 10:14), odpowiada na modlitwy swych sług (3:4; 30:1, 2; 34:4, 6, 17, 18), nagradza ich i ochrania (3:3, 5, 6; 4:3, 8; 9:9, 10; 10:17, 18; 18:2, 20-24; 33:18-20; 34:22; zob. 34:7, gdzie jest mowa o ochronie zapewnianej przez aniołów). Nienawidzi niegodziwości i występuje przeciw złoczyńcom (5:4-6, 9, 10; 9:5, 6, 17, 18; 21:8-12; 99:8).

Według Psalmów Jehowa napawa lękiem (Ps 76:7), jest wielki (77:13), lecz pokorny (18:35), jest święty (99:5) i obfituje w dobroć (31:19) oraz moc (147:5). To „Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu i obfitujący w lojalną życzliwość oraz wierność wobec prawdy” (86:15). Jego zrozumienie jest nie do opowiedzenia (147:5), a dzieła stwórcze świadczą o Jego mądrości (104:24). Bóg określa liczbę gwiazd i wszystkie je woła po imieniu (147:4). Potrafi ujrzeć nawet zarodek ludzki (139:16), uzdrowić każdą dolegliwość (103:3) oraz zniszczyć nieprzyjacielski sprzęt wojenny i w ten sposób sprawić, że ustaną wojny (46:9). Realizując swe prawe zamierzenie, czynnie uczestniczy w wielu wydarzeniach historycznych (44:1-3; 78:1-72; 81:5-7; 105:8-45; 106:7-46; 114:1-8; 135:8-12; 136:4-26). Taki Bóg naprawdę zasługuje na wysławianie i dziękczynienie (92:1; 96:1-4; 146-150). Głupotą byłoby polegać na człowieku (60:11; 62:9), bogactwach (49:6-12, 17) lub bożkach (115:4-8; 135:15-18).

Podkreślają wartość słowa Bożego. Psalmy uczą też cenić słowo Boże. Pokazują, że wypowiedzi Jehowy są czyste (Ps 12:6; 18:30), Jego prawo zaś cenne (119:72) i zgodne z prawdą (119:142). Przestrzeganie Jego doskonałego prawa, godnych zaufania przypomnień, prostolinijnych rozkazów, czystych przykazań i prawych sądowniczych rozstrzygnięć przynosi trwałe błogosławieństwa (19:7-11). Słowo Boga oświetla człowiekowi ścieżkę (119:105), a Jego przykazania czynią go mądrym, udzielają mu wnikliwości i zrozumienia (119:98-100, 104).

Wyjaśniają i uzupełniają inne fragmenty Biblii. Czasami Księga Psalmów objaśnia lub uzupełnia inne fragmenty Biblii. Ukazuje, że ‛trapienie duszy’ w Dniu Przebłagania (Kpł 16:29; 23:27; Lb 29:7) odnosi się do postu (Ps 35:13). Tylko psalmista opowiada, jak surowo potraktowano Józefa w egipskim więzieniu (przynajmniej na początku): „Stopy jego trapili okowami, dusza jego dostała się w żelaza” (105:18). Z Psalmów dowiadujemy się też, że w sprowadzaniu plag na Egipt uczestniczyły „poczty aniołów” (78:44-51), a woda dostarczona na pustkowiu za sprawą cudu ‛popłynęła jak rzeka przez bezwodne okolice’ (105:41) — było jej więc dużo i stała się łatwo dostępna dla Izraelitów i ich licznych zwierząt domowych. Poza tym jak wyjawiono w tej księdze, w Morzu Czerwonym zginął także sam faraon (136:15).

Psalmy podają, że zanim Izraelici pokonali Edomitów w Dolinie Soli, znosili przeciwności i niedolę (Ps 60:1, 3, 9 oraz nagł.). Wynikałoby stąd, że gdy walczyli na pn. przeciwko Aram-Naharaim i Aram-Cobie, do Judy wtargnęły wojska Edomu.

Psalm 101 wyjaśnia, w jaki sposób Dawid zarządzał sprawami państwa. Na swych sług wybierał tylko osoby odznaczające się wiernością. Nie mógł znieść ludzi butnych i nie tolerował oszczerstwa. Każdego dnia myślał o tym, jak wymierzyć sprawiedliwość niegodziwcom.

(hebr. deworáh).

Jak się wydaje, w Biblii zazwyczaj jest mowa o dzikich pszczołach miodnych. Nazwanie Kanaanu „ziemią mlekiem i miodem płynącą” wskazuje, że w krainie tej od najdawniejszych czasów było wiele pszczół (Wj 3:8). Dzięki ciepłemu klimatowi i obfitości kwiatów nadal żyje ich tam mnóstwo i pszczelarstwo jest bardzo rozpowszechnione. Z przeszło 20 000 znanych gatunków pszczół obecnie w Izraelu najczęściej występuje pszczoła syryjska (Apis mellifera syriaca).

Podczas pewnej wyprawy wojennej Jonatan zjadł trochę miodu znalezionego w lesie, więc pszczoły prawdopodobnie miały gniazdo w jakiejś dziupli (1Sm 14:25-27). Miód dzikich pszczół żyjących w dolinie Jordanu stanowił znaczną część pożywienia Jana Chrzciciela (Mt 3:4). Pszczoły zakładają gniazda nie tylko w pniach drzew, ale też w innych zagłębieniach, np. w szczelinach skał lub ścian (Pwt 32:13; Ps 81:16).

Pewne pytania rodzą się w związku z relacją z Sędziów 14:5-9. Napisano tam, że gdy Samson poszedł zobaczyć zabitego przez siebie lwa, „w trupie lwa był rój pszczół oraz miód”. A przecież większość pszczół omija z daleka padlinę.