fragellòo znaczy „ubiczować” (Mt 27:26; Mk 15:15).

Jezus zapowiedział uczniom, że ze względu na jego imię będą bici w synagogach (Mk 13:9). Proroctwo to spełniło się wielokrotnie. Niektórzy apostołowie, gdy nie chcieli zaprzestać głoszenia, zostali aresztowani, doprowadzeni przed żydowski Sanhedryn i wychłostani (Dz 5:40). Saul, który później stał się apostołem Pawłem, przed nawróceniem był zaciekłym prześladowcą chrześcijan; wtrącał ich do więzień i chłostał w jednej synagodze po drugiej (Dz 22:19). Użyty w tych fragmentach grecki czasownik déro jest spokrewniony ze słowem dérma (‛skóra’, Heb 11:37) i w zasadzie oznacza „obdzierać ze skóry” (por. Łk 12:47, Int).

Pawła wychłostano rózgami w mieście Filippi. Apostoł obrócił to zdarzenie przeciwko swym prześladowcom i wykorzystał je do obrony i ‛prawnego ugruntowania dobrej nowiny’, którą głosił. Został publicznie wychłostany i wtrącony do więzienia, ale gdy urzędnicy miejscy dowiedzieli się, że jest obywatelem rzymskim, bardzo się przestraszyli, bo nie tylko wychłostali Rzymianina, lecz także uczynili to bez wyroku sądu. Ponadto w ten sposób Pawła i Sylasa publicznie uznano za złoczyńców. Kiedy więc urzędnicy miejscy polecili dozorcy więziennemu ich uwolnić, Paweł oznajmił: „Publicznie, bez osądzenia, wychłostali nas, ludzi będących Rzymianami, i wtrącili do więzienia, a teraz potajemnie nas wyrzucają? O, nie! Niech raczej sami przyjdą i nas wyprowadzą”. Urzędnicy musieli osobiście przyznać się do błędu. „A liktorzy przekazali te wypowiedzi urzędnikom miejskim. Ci się przestraszyli, usłyszawszy, że owi mężowie są Rzymianami. Przyszli więc i upraszali ich, a wyprowadziwszy ich, poprosili, żeby odeszli z miasta” (Dz 16:22-40). Dzięki temu udało się wykazać, iż głoszenie dobrej nowiny nie jest sprzeczne z prawem, a urzędnicy miejscy publicznie przyznali, że Paweł i Sylas nie zrobili nic złego. Paweł postąpił tak, gdyż pragnął ‛prawnie ugruntowywać dobrą nowinę’ (Flp 1:7).

Znaczenie przenośne. Gdy król Rechoboam chciał zilustrować, jak w porównaniu z panowaniem jego ojca, Salomona, będzie wyglądać jego sposób sprawowania władzy, zestawił dwa rodzaje chłosty: wykonywanej biczami i — bardziej surowej — batogami (hebr. słowo przetłumaczone na „batogi” [ʽakrabbím] dosł. oznacza „skorpiony” i zapewne odnosi się do bicza zrobionego z rzemieni z powplatanymi sękatymi bądź ciernistymi gałązkami albo z takich, które miały supły lub haczykowate końcówki przypominające kolec skorpiona) (1Kl 12:11-14, przyp. w NW).

Kiedy Jehowa zawarł z Dawidem przymierze co do Królestwa, zapowiedział, że utwierdzi tron jego dynastii, ale jeśli któryś z jego potomków postąpi niewłaściwie, będzie go „karcił rózgą ludzi i ciosami synów Adama” (2Sm 7:14; Ps 89:32). Doszło do tego, gdy Jehowa pozwolił władcom pogańskich narodów pokonać królów judzkich, a zwłaszcza gdy Nebukadneccar, król Babilonu, usunął Sedekiasza z tronu w Jerozolimie (Jer 52:1-11).

Jehowa oświadczył, że narody, których Izraelici nie zdołali wywłaszczyć, staną się ‛batogiem na ich boki’ (Joz 23:13). W Izajasza 10:24-26 oznajmiono, że ponieważ Asyryjczyk niesłusznie bił rózgą Syjon, Jehowa „będzie wywijał przeciwko niemu biczem”. Zarazy lub inne nieszczęścia, zsyłane przez Jehowę w formie kary, bywały nazywane „plagą”. W języku polskim słowo to dawniej oznaczało właśnie uderzenia batogiem (Lb 16:43-50; 25:8, 9; Ps 106:29, 30). Karcenie od Jehowy przyrównano też ‛do smagania’ (Heb 12:6).

Jezus przepowiedział, że podczas swej obecności ustanowi „nad całym swoim mieniem” „niewolnika wiernego i roztropnego”. Syn Boży wspomniał też o złym niewolniku, który nie zachowa czujności i nie będzie pilnie wyczekiwał nadejścia swego pana. Ten „zły niewolnik” miał mówić: „Mój pan zwleka”. Miał nie tylko jeść i pić z niepoprawnymi pijakami, ale nawet bić współniewolników i przeszkadzać im w dostarczaniu pokarmu duchowego wiernym sługom Boga we właściwym czasie. Niewolnik ten miał zostać ukarany z największą surowością i otrzymać dział z obłudnikami (Mt 24:45-51; Łk 12:42-46). Jezus wskazał następnie, że ktoś, komu powierzono dużą odpowiedzialność i kto to zlekceważył, zasługuje na większą karę niż ten, kto nie zna lub nie rozumie dobrze swych obowiązków. Taki otrzyma karę, czyli liczbę „uderzeń”, stosowną do swej odpowiedzialności (Łk 12:47, 48).

Izajasz prorokował, że Mesjasz będzie dźwigał choroby i boleści tych, którzy w niego uwierzą. Oznajmił: „Dzięki jego ranom zgotowano nam uzdrowienie” (Iz 53:3-5). Piotr odniósł to proroctwo do Jezusa Chrystusa i napisał: „On sam we własnym ciele zaniósł nasze grzechy na pal, abyśmy skończywszy z grzechami, żyli dla prawości. I ‚jego pręgami zostaliście uzdrowieni’” (1Pt 2:24).

Widzialne skupienie kropelek wody lub kryształków lodu, niekiedy innych cząstek, zawieszone wysoko w powietrzu; niektóre chmury nazywa się obłokami. Główny hebrajski odpowiednik słów „chmura” i „obłok” to ʽanán; najczęściej używano go w odniesieniu do słupa