34. Co w końcu ilustruje przypowieść o zaczynie?

³⁴ Zatem Jezus nie odstąpił wyjątkowo od tej reguły co do znaczenia kwasu, gdy podał przypowieść o kobiecie, która włożyła nieco zaczynu w trzy miary mąki. Będąc konsekwentnym w swych naukach, użył i w tym wypadku kwasu dla przedstawienia procesu negatywnego. Przypowieść ta musi więc unaoczniać jakąś ujemną okoliczność związaną z „Królestwem Niebios”. Zakwaszenie sporej masy ciasta obrazuje proroczo zanieczyszczenie rzekomego zboru chrześcijańskiego błędnymi naukami i praktykami pochodzącymi z Babilonu. Przedstawia symboliczne zakwaszenie tego, co ilustruje wybujały krzew gorczycy. Toteż słusznie zarówno ewangelista Mateusz, jak i Łukasz, zamieścili przypowieść o zaczynie obok przypowieści o ziarnku gorczycy. Łukasz ponadto przytoczył ją zaraz po ostrej naganie pod adresem obłudnych religiantów. — Łuk. 13:10-21.

Szukanie schronienia w prawdziwym Królestwie

1. (a) Jak przebiega demaskowanie systemu wyobrażonego przez „drzewo” gorczycy z przypowieści Jezusa? (b) W jaki sposób większość ludzi w chrześcijaństwie podpadła pod opis z Księgi Izajasza 6:8-10?

SYSTEM religijny zilustrowany w przypowieści Jezusa przez „drzewo” wyrosłe z ziarnka gorczycy bywa demaskowany wskutek działalności głoszenia, jaką na całym świecie prowadzą chrześcijańscy świadkowie Jehowy (Mat. 13:31, 32). Stosunkowo niewielu mających się za chrześcijan uszło z tej organizacji religijnej, to jest z nominalnego chrześcijaństwa, i schroniło się pod opiekę mesjańskiego Królestwa Bożego, które obwieszczają chrześcijańscy świadkowie Jehowy. Za przykładem proroka Izajasza z VIII wieku p.n.e. ci świadkowie wielokrotnie udawali się do ludności chrześcijaństwa i nadal do niej zachodzą, lecz w jakim stanie duchowym zastają jej przeważającą większość? Dokładnie w takim, jak przepowiedział prorok Izajasz: oczy ma zaciśnięte i zalepione, uszy zatulone i nieczułe, a serca nieprzystępne dla dobrej nowiny o Królestwie. — Izaj. 6:9, 10.

2. Jak długo pozostaną w chrześcijaństwie tacy duchowo chorzy?

² Jak długo pozostaną oni w obrębie chrześcijaństwa, bez wyzdrowienia ze swej duchowej choroby? Jehowa proroczo odpowiedział na to pytanie w Księdze Izajasza 6:11-13: Pozostaną tam, aż chrześcijaństwo, symboliczne „drzewo” z ziarnka gorczycy, zginie w nadchodzącym „wielkim ucisku” (Mat. 24:21, 22). — Zobacz artykuł „Czy rzekłeś: ‛Oto ja, poślij mnie’?” ze Strażnicy (pol.) na 15 lutego 1967 roku.

3. Dlaczego bogobojni ludzie poszukali schronienia w ustanowionym mesjańskim Królestwie Bożym? Dokąd Bóg ich wprowadził?

³ Ludzie bogobojni, którzy uciekli ze skazanego na zagładę chrześcijaństwa, rozważyli w świetle proroctw biblijnych sprawy i wydarzenia zachodzące na świecie od roku 1914. Wskutek takiej analizy dostrzegli, że w tym rozdartym przez wojnę roku narodziło się w niebie mesjańskie Królestwo Boga z władzą złożoną do rąk Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Nie schronili się oni pod skrzydła Ligi Narodów, ogłoszonej za „polityczny wyraz Królestwa Bożego na ziemi”, ani dzisiejszej Organizacji Narodów Zjednoczonych, którą określono mianem „ostatniej nadziei” ludzkości. Osoby te, mające otwarte oczy, wrażliwe uszy i czułe serca, całkowicie odrzuciły takie poglądy, wyrażane przez duchownych chrześcijaństwa; uciekły do ustanowionego Królestwa Bożego i schroniły się tam, jak gdyby uciekając z zagrożonej strefy „w góry”, zanim wybuchnie „wielki ucisk” (Mat. 24:16-22). Dostały się w ten sposób do „raju” duchowego, który Jehowa odbudowuje od roku 1919 dla swego przywróconego do łask ludu, przez co spełniają się biblijne proroctwa o odrodzeniu. — Izaj. 35:1-10; 65:17-25.

4, 5. (a) Jak w Księdze Izajasza 32:1, 2, 17, 18 opisano pokój i bezpieczeństwo mieszkańców raju duchowego? (b) Kim są przy spełnieniu tego proroctwa wspomniani „książęta”? Jak przyczyniają się oni do kojących warunków życia w tym raju?

⁴ W Księdze Izajasza 32:1, 2, 17, 18 obrazowo opisano pokój i bezpieczeństwo, jakiego doznają dzisiaj te bogobojne jednostki pod ochroną mesjańskiego Królestwa; czytamy tam: „Oto król będzie panował sprawiedliwie i książęta rządzić będą zgodnie z prawem: Każdy będzie jakby osłoną przed wichrem i schronieniem przed ulewą, jak strumienie wody na suchym stepie, jak cień olbrzymiej skały na spieczonej ziemi. (...) Dziełem sprawiedliwości będzie pokój, a owocem prawa — wieczyste bezpieczeństwo. Lud mój mieszkać będzie w stolicy pokoju, w mieszkaniach bezpiecznych, w zacisznych miejscach wypoczynku”.

⁵ Mieszkańcy ziemi, którzy odpowiadają opisanym w tym proroctwie „książętom”, to nie „książęta kościołów” nominalnego chrześcijaństwa. Są to „starsi”, zamianowani „nadzorcy” działający w ponad trzydziestu ośmiu tysiącach zborów uwolnionego i odrodzonego ludu Jehowy. Będąc bezpośrednio odpowiedzialni przed niebiańskim Królem, Mesjaszem Jezusem, mądrze pełnią pasterską opiekę nad trzodą „zgodnie z prawem”. Przyczyniają się tym sposobem do pokoju, zaufania wzajemnego i poczucia bezpieczeństwa w duchowym raju, do którego Jehowa wprowadza swych przywróconych do łask czcicieli od 1919 roku.

POD NADCHODZĄCYMI TYSIĄCLETNIMI RZĄDAMI MESJASZA

6. Dlaczego zaczątkiem nowego porządku Bożego na ziemi będzie raj duchowy? Jakie jednak zadanie co do ziemi czekać będzie mieszkańców tego raju?

⁶ Podobnie jak wodoszczelna arka przechowała Noego, jego rodzinę i po parze ze wszystkich zwierząt oraz ptaków podczas powszechnego potopu w latach 2370-2369 p.n.e., tak i duchowy raj pod ochroną Jehowy przetrwa nadciągający zalew „wielkiego ucisku”. Wierni czciciele Jehowy mieszkający w tym raju duchowym przeżyją w nim ten „wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie” (Mat. 24:21, 22; Apok. 7:9-14, NW). Dzięki temu nowy, sprawiedliwy, Boży porządek rzeczy na ziemi weźmie po tym ucisku początek od duchowego raju „napełnionego znajomością Jahwe” i zamieszkanego przez Jego szczerych wielbicieli (Izaj. 11:9). Przed „wielką rzeszą” ocalałych, będących odpowiednikami trzech synów i