Bierz pod rozwagę prorocze słowo Boże na nasze dni

„Popatrzcie, jak dawniejsze przepowiednie się ziściły. Nowe rzeczy teraz zwiastuję; zanim wystąpią, opowiadam wam o nich” (Izaj. 42:9, „Biblia jerozolimska”)

1. Dlaczego możemy twierdzić, że Jehowa jest Bogiem niezawodnego proroctwa?

JEHOWA jest Bogiem niezawodnego proroctwa. Jawnie potwierdziło się to w związku ze zburzeniem i odbudową Jeruzalem oraz zagładą starożytnych mocarstw, a także w wypadku przepowiedni dotyczących Mesjasza! Czy w takim razie wszystkie proroctwa biblijne odnosiły się tylko do wydarzeń zaistniałych w przeszłości? Jakże mylny byłby taki wniosek!

2. Jak dalece słudzy Jehowy różnią się od świata, jeśli idzie o stosunek do proroctw?

² Bóg powiedział do swego starożytnego ludu: „Popatrzcie, jak dawniejsze przepowiednie się ziściły. Nowe rzeczy teraz zwiastuję; zanim wystąpią, opowiadam wam o nich” (Izaj. 42:9, Bj). Udostępniając swym lojalnym sługom zrozumienie proroctw już zawartych w Biblii, Jehowa stale dostarcza im wiadomości o przyszłych wydarzeniach i oczywiście powinniśmy na to zwracać uwagę. Apostoł Piotr trafnie wyraził tę myśl w sposób następujący: „Dobrze uczynicie, idąc za nią [wypowiedzią proroczą] jak za pochodnią świecącą w ciemnym miejscu, aż zabłyśnie dzień” (2 Piotra 1:19, Biblia poznańska). Zważanie na słowo prorocze jest w gruncie rzeczy cechą charakterystyczną ludu Jehowy, odróżniającą go od tego świata pogrążonego w ciemnościach i pozbawionego orientacji. Księga Przysłów 4:18, 19 (Bp) słusznie oświadcza: „Ścieżka sprawiedliwych jest jak światłość poranka, blask jej coraz bardziej jaśnieje aż do białego dnia. Droga niezbożnych jest jak ciemność nocy, nie wiedzą, o co się potkną”. (Porównaj z tym Psalm 119:105).

SŁUCHAJ, GDY MÓWI SYN BOŻY!

3. Jakie są dowody na to, że Jezus jest dzisiaj obecny?

³ Świadkowie Jehowy wiedzą, że trzeba „zwracać większą niż zwykle uwagę” na to, co powiedział Jezus Chrystus (Hebr. 2:1-4). A jakże dramatyczne proroctwo padło z jego ust w odniesieniu do naszych czasów! Wskazując na końcową fazę teraźniejszego ginącego systemu rzeczy, przedstawił frapujący „znak” swojej „obecności”. Wymienił przy tym takie wydarzenia, jak: wojny totalne, epidemie, klęski głodu i trzęsienia ziemi (Mat. 24:3-8). Czy ktokolwiek dobrze poinformowany może dziś zaprzeczyć niezbitym dowodom obecności Jezusa? W pierwszej wojnie światowej zginęło ponad 9 milionów żołnierzy oraz miliony osób cywilnych, natomiast w drugiej wojnie światowej straciło życie 55 milionów ludzi. W latach 1918-1919 grypa zwana hiszpanką pociągnęła za sobą około 20 milionów ofiar śmiertelnych. Według oceny Organizacji do Spraw wyżywienia i Rolnictwa (FAO) aż 450 milionów znajduje się w tej chwili u progu śmierci głodowej, a blisko miliard osób nie dojada. Trzęsienia ziemi uśmierciły w XX wieku jakieś 1 600 000 ludzi — to znaczy rocznie, począwszy od 1914 roku, ponad 22 000.

4. (a) Kiedy zaczęły się „czasy pogan” i kiedy się skończyły? (b) Jaki jest dowód na to, że lud Jehowy wiedział naprzód o roku 1914?

⁴ Jaką rolę gra tu rok 1914? Ponad 100 lat temu C.T. Russell (który potem został pierwszym prezesem Towarzystwa Strażnica) zauważył związek zachodzący między „czasami pogan” a „siedmioma czasami” wymienionymi w Księdze Daniela (Dan. 4:13, 20, 22, 29, Bp; Łuk. 21:24, Biblia gdańska). Na łamach czasopisma Bible Examiner z października 1876 roku Russell wyjaśnił: „Siedem czasów skończy się w roku 1914 po Chr.” Był on także współwydawcą książki Three Worlds, and the Harvest of This World (Trzy światy i żniwo tego świata), która ukazała się w roku 1877; na stronach 83 oraz 189 zaznaczono tam, że trwający 2520 lat okres dominowania świata pogańskiego bez ingerencji ze strony Królestwa Bożego rozpoczął się od obalenia królestwa Judy przez Babilończyków pod koniec siódmego stulecia p.n.e., a zakończy się w roku 1914 n.e. Podobną informację zamieszczono w czasopiśmie Strażnica z marca 1880 roku: „‛Czasy Pogan’ potrwają do roku 1914 i do tej pory Królestwo niebiańskie nie obejmie pełnej władzy”.

5. Skąd Świadkowie Jehowy wiedzieli z góry o znaczeniu roku 1914?

⁵ W dobie obecnej Świadkowie Jehowy wskazują na „znak” zapowiedziany przez Jezusa i spoglądają wstecz na rok 1914 jako na moment, w którym doszła do skutku jego niewidzialna obecność w mocy Królestwa. A skąd mogli wtedy wiedzieć naprzód o tym doniosłym wydarzeniu? Nie zawdzięczali tego niczyjej niezwykłej mądrości ludzkiej. Po prostu z modlitwą studiowali pilnie Pismo Święte, zważali na prorocze słowo Boże i zwracali większą niż zazwyczaj uwagę na to, co przepowiedział Syn Boży (2 Piotra 1:19; Hebr. 1:1, 2; 2:1). Świadkowie wdzięczni są Jehowie, że im ‛opowiedział nowe rzeczy, zanim wystąpiły’, i z radością rozprzestrzeniają tak pozyskaną wiedzę po całej ziemi (Izaj. 42:9, Bj). Czynią to zgodnie ze słowami Jezusa: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom”. I co dalej? „Wtedy nadejdzie koniec”! (Mat. 24:14).

KONFLIKT MIĘDZY RYWALIZUJĄCYMI Z SOBĄ KRÓLAMI

6. O jakich dwóch królach jest mowa w 11 rozdziale Księgi Daniela? Jakie pytania się w związku z tym nasuwają?

⁶ Zanim jednak nadejdzie „koniec”, jeszcze w naszym XX wieku nastąpią pewne wydarzenia zasługujące na uwagę. W proroctwie Daniela powiedziano na przykład: „A w czasach ostatecznych zetrze się z nim [królem północy] król południa. Lecz król północy uderzy na niego” (Dan. 11:40, Nowy Przekład). Kim są ci toczący walkę królowie i jakie znaczenie mają ich przepowiedziane działania?

7. (a) Kiedy się rozpoczął konflikt między dwoma królami? (b) Dlaczego stosowne były określenia „król północy” i „król południa”? (c) Jakie mocarstwo było w I wieku n.e. „królem północy” i w jakim sensie został ‛wysłany poborca poprzez królestwo’?

⁷ Konflikt między tymi królami sięga swymi początkami podziału imperium Aleksandra Wielkiego. Między innymi Seleukos Nikator objął wtedy władzę nad Syrią, a Ptolemeusz Lagi założył dynastię panującą w Egipcie. Właśnie te wojujące ze sobą dynastie, usytuowane na północ i na południe od ziemi zamieszkiwanej przez lud Jehowy, Izraelitów, tworzyły pierwotnie „króla północy” i „króla południa” (Dan. 11:2-5). Z czasem jednak tożsamość owych królów miała ulegać zmianie. Mniej więcej w I wieku n.e. „królem północy” było potężne imperium rzymskie. W tym momencie dziejów miał powstać „taki, który wyśle poborcę podatków poprzez prześliczne królestwo” (Dan. 11:20-22, NP). Zgodnie z proroczą zapowiedzią cesarz August wysłał „poborcę”, gdy zarządził, „aby spisano cały świat”. W następstwie tegoż dekretu Józef i Maria zaszli w 2 roku p.n.e. do Betlejem, aby się poddać spisowi; i tak się stało, że Jezus urodził się w tym z góry ustalonym miejscu (Łuk. 2:1-7; Mich. 5:1, NP).

8. (a) Skąd wiemy, że i w XX wieku miały nastąpić wydarzenia z udziałem tych dwóch królów? (b) Kiedy dla „króla północy” nastał „czas wyznaczony”, aby wyruszyć na południe? (c) Z jakimi mocarstwami można było utożsamić jednego i drugiego „króla” na początku naszego stulecia?

⁸ Wiosną 33 roku n.e. Jezus Chrystus podał niezwykłe proroctwo na temat „czasów ostatecznych”. Powołał się przy tym na Księgę Daniela 11:31 i przez to wskazał, że również w XX wieku będą mieć miejsce dramatyczne wydarzenia związane z „królem północy” i „królem południa” (Mat. 24:15). W myśl proroctwa „król północy” miał „w czasie wyznaczonym” wyruszyć na południe (Dan. 11:29, 30). Kiedy do tego doszło? Otóż w roku 1914, w roku, w którym zakończyły się Czasy Pogan i w niebie zostało ustanowione Królestwo Boże! Wtedy to niemiecki „król północy” wystąpił do walki z „królem południa”, anglo-amerykańskim mocarstwem światowym. Niemcy i ich sojusznicy ponieśli porażkę w pierwszej wojnie światowej, a potem jeszcze raz w drugiej. I wtedy „król północy” znowu zmienił tożsamość.

9. (a) Jaki jest stosunek Świadków Jehowy do spraw politycznych? (b) Czy przeszkadza im to w przewidywaniu pewnych wydarzeń na świecie?

⁹ Świadkowie Jehowy ściśle przestrzegają neutralności chrześcijańskiej. Nie należą do tego świata i nie mieszają się do jego spraw politycznych (Jana 17:16). Biorą jednak pod rozwagę prorocze słowo Boga i dzięki temu zdołali rozpoznać, jak proroctwo Daniela wchodzi teraz w końcowe stadium spełnienia (Izaj. 42:9). W okresie po drugiej wojnie światowej znowu w centrum wydarzeń znajdują się dwa supermocarstwa; oba rywalizują ze sobą w samobójczym wyścigu zbrojeń, skutkiem czego cały świat wydaje rocznie na cele wojskowe już przeszło 800 miliardów dolarów.

10. (a) Co jest „obrzydliwością” wspomnianą w Księdze Daniela 11:31? (b) Jak obaj królowie traktowali lud Jehowy i dlaczego?

¹⁰ W nawiązaniu do proroctwa Daniela, dotyczącego „obrzydliwości sprowadzającej spustoszenie”, Jezus powiedział: „Niech czytelnik stosuje rozeznanie” (Mat. 24:15; Dan. 11:31). Właśnie „rozeznanie” w spełniających się proroctwach biblijnych pomogło się zorientować, że „obrzydliwością” jest Organizacja Narodów Zjednoczonych, która została powołana do istnienia dla przeciwstawienia się Królestwu Bożemu. Niewątpliwie „rozeznanie” ułatwia też zidentyfikowanie obecnie (w punkcie kulminacyjnym spełniania się tego proroctwa) „króla północy”, zmagającego się z „królem południa” w ostatecznej, bezpardonowej walce o władzę. Ani on, ani „król południa”, nie chcą zrezygnować z suwerenności na rzecz niebiańskiego Królestwa Bożego, które Świadkowie Jehowy ogłaszają teraz po całej ziemi. Obaj królowie brali też udział w prześladowaniu tych Świadków (Dan. 11:36-39; Mat. 5:10-12; Jana 15:19, 20).

11. (a) Co przypisuje sobie „król północy”? (b) W jaki sposób „król” ten mówi przeciwko Jehowie?

¹¹ O „królu północy” proroctwo mówi, że „uczyni się wyniosłym i będzie się wywyższał ponad wszystkich bogów. Przeciw Bogu będzie mówił rzeczy dziwne (...) Wobec wszystkich będzie okazywał się wielki” (Dan. 11:36, 37, Biblia Tysiąclecia). Wychodzi on z założenia, że państwo ma prawo dużo żądać od swoich poddanych. Ponadto „król” ów wypowiada się przeciwko Jehowie, nie licząc się z Królestwem Bożym. Oczywiście „król południa” też nie chce mieć nic wspólnego z Królestwem, chociaż jego polityczni rzecznicy umieją z pobożną miną przytaczać teksty biblijne (Obj. 11:17, 18).

„KRÓL” UZNAJĄCY NIEZWYKŁEGO BOGA

12. Jakiemu bogu „król północy” oddaje cześć?

¹² Mimo wszystko „król północy” czci pewnego boga. W proroctwie czytamy: „Zamiast tego będzie czcił boga twierdz” (Dan. 11:38, Biblia Tysiąclecia). Czy istotnie ten „król” składa hołd „bogu twierdz”, wynosząc współczesny, naukowy militaryzm na pozycję wybawcy ludu?

13. Dlaczego można powiedzieć, że obaj królowie mają ufność „w wozach wojennych”?

¹³ Rzeczywiście tak jest! Jak wynika z niektórych opublikowanych danych „król północy” przewyższa „południe” pod względem liczebności sił zbrojnych oraz łącznej siły wybuchu głowic nuklearnych. Niemniej jednak obaj królowie nagromadzili tysiące głowic o łącznej sile wybuchu 8000 megaton. Jakiż to niszczycielski potencjał, zważywszy, że jedna megatona oznacza siłę wybuchu miliona ton TNT! Ci rywalizujący ze sobą królowie najwyraźniej „ufność pokładają w wozach wojennych” (Izaj. 31:1, NP).

14. (a) Jakie ‛ścieranie się’ jest teraz w toku? (b) Co przemawia za tym, że nad ludzkością wisi niebezpieczeństwo?

¹⁴ „Król południa” miał ‛zetrzeć się’ ze swoim rywalem: czyni to obecnie środkami politycznymi, ale także militarnymi (Dan. 11:40, NP). Jest w toku bezlitosny wyścig zbrojeń, który zagraża ludzkości masakrą nuklearną. W wydanym przez SIPRI (Międzynarodowy Instytut d/s Badania Pokoju) Roczniku za rok 1982 wskazano ostrzegawczo na to niebezpieczeństwo:

„Równowaga między oboma wielkimi mocarstwami w zakresie międzykontynentalnej broni nuklearnej ulega coraz bardziej zachwianiu. (...) Zamiast tego, co kiedyś wydawało się trwałym systemem odstraszania — równowagą wzajemnej nieuchronnej zagłady (MAD) — żyjemy w strachu przed pierwszym uderzeniem; jest to logicznym następstwem przewidywanego ostatnio niezwykle szybkiego postępu w programach rozwoju i produkcji broni strategicznej. Oba wielkie mocarstwa dysponują środkami nuklearnymi, których siła rażenia wynosi w sumie prawdopodobnie około pół miliona bomb zrzuconych na Hirosimę, ale to jeszcze nie wystarcza. Nie ma lepszego przykładu ukazującego, jak rozwój techniki wojskowej — w tym wypadku lepsza celność międzykontynentalnych pocisków balistycznych — raczej zmniejsza bezpieczeństwo zamiast je zwiększyć”.

15. (a) Czy omawiani królowie kiedyś użyją broni jeden przeciw drugiemu? (b) Na co jednak wyraźnie wskazuje prorocze słowo Boga?

¹⁵ Napieranie „króla południa” miałoby skłonić „króla północy” do ‛uderzenia na niego z wozami, jeźdźcami i z wielu okrętami’. Dałoby to tym królom sposobność użycia przeciwko sobie przynajmniej oręża konwencjonalnego. „Król północy” miał zapanować nad wieloma „klejnotami” tego świata (Dan. 11:40-43, NP). W roku 1981 „król północy” miał pod swoim wpływem ponad 1,5 miliarda ludzi w 16 krajach, a czas pokaże, jak daleko jeszcze zdoła dotrzeć. Niemniej wyrok zagłady spadnie na tych królów z innej strony. Wynika to wyraźnie z proroczego słowa Bożego.

NIEPOKOJĄCE WIEŚCI — A POTEM KONIEC!

16. Skąd pochodzą niepokojące „wieści”? Jak docierają do „króla północy”?

¹⁶ Omawiane przez nas dramatyczne proroctwo kończy się słowami: „Wtem przestraszą go wieści ze wschodu i północy, dlatego wyruszy w wielkiej złości, aby wygubić i wytępić wielu. (...) Wtedy dojdzie do swojego kresu i nikt mu nie pomoże” (Dan. 11:44, 45, NP). Te niepokojące wieści w gruncie rzeczy pochodzą od Jehowy za pośrednictwem Jezusa Chrystusa. Z Pisma Świętego wynika, że Bóg — mówiąc językiem symboli — mieszka na północy, a razem z Chrystusem są obrazowo nazwani „królami ze wschodu słońca” (Obj. 16:12; Ps. 48:3; 75:7, 8, NP). Ale w jaki sposób owe „wieści” miałyby dotrzeć do „króla północy”? Otóż przez ziemską organizację Bożą, przez klasę świątynną i współpracującą z nią „wielką rzeszę”!

17. (a) Jak postąpi „król północy” pod wpływem tych „wieści”? (b) Czy „król południa” pozostanie bezczynny? (c) Co wtedy uczyni Jehowa dla swych lojalnych świadków?

¹⁷ Jaka będzie treść tych „wieści”, o tym zadecyduje Bóg. Bez względu na to, czego będą dotyczyć, do tego stopnia rozzłoszczą „króla północy”, że przystąpi do wytępienia ludu Jehowy. W rzeczywistości sam Szatan Diabeł, symboliczny Gog z Magog, tak będzie manewrował zarówno „królem północy”, jak i „królem południa”, aby przypuścili frontalny atak na prawdziwych sług Bożych (Ezech. 38:10-12). Ale lojalni świadkowie na rzecz Jehowy nie potrzebują bać się zagłady. Najwyższy ocali ich, natomiast obaj królowie znajdą się wśród unicestwionych podczas Har-Magedonu, w „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” (Obj. 16:14-16; Ezech. 38:18-23).a

18. (a) Czy Świadkowie Jehowy powinni się obawiać przyszłego rozwoju wydarzeń? (b) Dlaczego w dalszym ciągu ufają proroczemu słowu Bożemu?

¹⁸ Aż do końca obecnego systemu rzeczy Świadkowie Jehowy będą więc nieustraszenie rozgłaszać orędzie Królestwa (Mat. 24:14). Ani „król północy”, ani „król południa”, ani Diabeł wraz z hordami demonów nie zdołają ich powstrzymać. Jesteśmy tego absolutnie pewni. Dlaczego? Ponieważ takie przeświadczenie ma mocne oparcie w obietnicach naszego Ojca niebiańskiego, a na słowie Jehowy można polegać (2 Piotra 3:13; Obj. 21:1-5). Boskie proroctwa i obietnice zawsze się spełniały. Niech zatem cały zorganizowany lud Jehowy z bezgraniczną ufnością dalej zwraca uwagę na prorocze słowo Boże, dotyczące naszych czasów.

[Przypis]

CZY SOBIE PRZYPOMINASZ:

● Skąd wiadomo, że Jezus jest już obecny z władzą Królestwa?

● Jaki jest stosunek Świadków Jehowy do spraw politycznych?

● Z kim można dzisiaj utożsamić „króla północy” i „króla południa”?

● Jaki koniec czeka tych królów?

● Dlaczego powinniśmy z zaufaniem odnosić się do proroczego słowa Bożego?

[Ramka na stronie 13]

Rok 607 p.n.e. Rok 1914 n.e.

SIEDEM CZASÓW POGAN = 2520 lat