Kwestia sporna co do Królestwa wysunięta na czoło!

„Śpiewajcie Jehowie pieśń nową (...). Rozpowiadajcie wśród narodów: ‛Sam Jehowa został królem’” (Psalm 96:1, 10).

1. (a) Jaką pieśń można było słusznie zaśpiewać dopiero w roku 1914? Dlaczego? (b) Do jakiego deptania nawiązał Jezus w proroctwie, o którym donosi Ewangelia według Łukasza 21:24?

DOPIERO od roku 1914 znajdują pełne zastosowanie znane wcześniej następujące słowa pewnej pieśni: „‛Narodów czas’ już skończył się i strach na ludy padł”.a Około 1 października tego roku od jakichś dwóch miesięcy szalała pierwsza wojna światowa. Przytoczony tekst wspominający o „czasach narodów” nawiązywał do proroctwa Jezusa Chrystusa, w którym zapowiadał on zburzenie współczesnego mu Jeruzalem wraz ze znajdującą się tam świątynią. Spustoszenie owo dokonało się w roku 70 naszej ery. Ewangelia według Łukasza 21:24 zawiera taką oto wypowiedź Jezusa: „I będą [Żydzi] padać od ostrza miecza i zostaną zaprowadzeni w niewolę między wszystkie narody, a Jeruzalem będzie deptane przez narody, aż się dopełnią czasy wyznaczone narodom [czasy pogan, Nowy Przekład, Biblia Tysiąclecia]”. Kiedy w Izraelu jeszcze panował król Dawid, miasto Jeruzalem zostało stolicą prototypowego królestwa rządzonego przez Boga. W związku z tym stało się ono symbolem tego miniaturowego królestwa Jehowy, w którym sprawował On władzę nad niepodległym narodem izraelskim za pośrednictwem namaszczonego króla. Tak więc słowa Jezusa zanotowane w Ewangelii według Łukasza 21:24 odnosiły się do deptania, inaczej mówiąc tratowania owego królestwa Bożego.

2. (a) Kiedy i w jaki sposób rozpoczęło się deptanie Jeruzalem? (b) Dlaczego mesjańskie Królestwo Boże nie zostało ustanowione zaraz po zburzeniu tego miasta w roku 70 n.e.?

² Kiedy właściwie rozpoczęło się wspomniane deptanie? Nie może tu chodzić o rok 70 n.e., trzydzieści siedem lat od chwili, gdy Jezus wypowiedział swoje słynne proroctwo. Wprawdzie w owym roku odbudowane miasto Jeruzalem istotnie zostało zburzone, tym razem przez wojska rzymskie. Tratowanie, o którym mowa w proroctwie Jezusa, było jednak dalszym ciągiem sytuacji, jaka powstała podczas pierwszego spustoszenia Jeruzalem za sprawą Babilończyków w roku 607 przed naszą erą. Kiedy szereg stuleci później, w roku 70 n.e., Rzymianie obrócili w gruzy odbudowane miasto, „czasy pogan” jeszcze nie dobiegły końca. Jezus wiedział o tym z góry. Dlatego nie starał się dawać do zrozumienia, jakoby zaraz po nadciągającym zburzeniu Jeruzalem przez armię rzymską miało być ustanowione rzeczywiste, pozaobrazowe Królestwo Boże, oddane pod władzę Mesjasza, czyli Chrystusa. Przeciwnie; prototypowe królestwo Boże, reprezentowane przez swą stolicę, miało być dalej deptane przez nieobrzezane narody aż do chwili, gdy wyznaczone „czasy pogan” zakończą się zgodnie z planem dziejów ustalonym przez Boga.

3. (a) Jak daje się obliczyć długość Czasów Pogan i rok ich zakończenia? (b) Jaka niezwykle ważna kwestia sporna wysunęła się na pierwszy plan w roku 1914?

³ W tym miejscu warto zajrzeć do czwartego rozdziału Księgi Daniela. Dowiadujemy się z niego, że tych „czasów” miało być siedem. Każdy z nich miał się składać z liczby lat odpowiadającej ilości dni w proroczym roku księżycowym, obejmującym 360 dni. Poszczególne dni reprezentowały normalny rok, według rachuby czasu znanej pogańskim narodom. Tak policzone „siedem czasów” („siedem wieków”, NP) daje w sumie 2520 lat. (Zobacz dla porównania Daniela 4:16, 23, 25, 32 [13, 20, 22, 29, NP]). Ponieważ rozpoczęły się one w drugiej połowie roku 607 p.n.e., kiedy to Babilończycy obalili obrazowe królestwo Boże z siedzibą w Jeruzalem, więc musiały dobiec kresu w drugiej połowie roku 1914 n.e. W tym też znamiennym czasie wybuchła pierwsza wojna światowa. Wszystko to jest niezwykle interesujące, niemniej jednak najważniejszym wydarzeniem związanym z upływem „czasów pogan”, inaczej mówiąc „czasów wyznaczonych narodom”, było w tym nawiedzonym przez pożogę wojenną roku, co następuje: W niebie powstało pozaobrazowe, duchowe Królestwo Boże, nad którym władza przekazana została w ręce namaszczonego Syna Bożego, Jezusa Chrystusa. Religijni przywódcy nominalnego chrześcijaństwa oraz inni działacze zaprzeczają temu faktowi; właśnie dlatego stanowi on kwestię sporną o najdonioślejszym znaczeniu. Musimy również się do niej ustosunkować!

UZASADNIONE STANOWISKO W KWESTII SPORNEJ

4. Czyje stanowisko w roku 1914 potwierdziły wydarzenia na świecie?

⁴ Przede wszystkim więc postawmy pytanie: Kto wiele lat naprzód potrafił wskazać całemu światu, że „czasy pogan” zakończą się w drugiej połowie roku 1914? Byli to Międzynarodowi Badacze Pisma Świętego, którzy rezultaty swoich studiów ogłaszali na łamach czasopisma Strażnica oraz w innych publikacjach Towarzystwa Strażnica (Watch Tower Bible and Tract Society). W czasach obecnych znani są wszędzie pod nazwą Świadków Jehowy. Czy wydarzenia na arenie świata potwierdziły ich stanowisko? Tak, w całej rozciągłości!

5. (a) Jaką odpowiedź otrzymali powątpiewający o ustanowieniu Królestwa Bożego w roku 1914? (b) Jak spełnianie się zapowiedzi z Ewangelii według Łukasza 21:25-27 potwierdza, że koniec Czasów Pogan jest faktem historycznym?

⁵ Zdecydowana większość dzisiejszej ludzkości nie przywiązuje wagi do tych obliczeń dotyczących Boskiego rozkładu czasu. Chrześcijaństwo mimo rozszczepienia na setki odgałęzień i odłamów zgodnie zaprzecza ich poprawności. Czy wszyscy ci przeciwnicy, których jest przecież daleko więcej niż Świadków Jehowy, odnieśli zwycięstwo w sporze co do ustanowienia w niebie Królestwa Bożego pod rządami Chrystusa w roku 1914? Spełnianie się proroctwa Jezusa o faktach mających znamionować „koniec świata” (NP), a raczej „zakończenie systemu rzeczy” (NW), niesie stanowczą odpowiedź: Nie! Sześćdziesiąt dziewięć lat po roku 1914 widzimy teraz na świecie taki stan rzeczy, jaki przepowiedział Jezus następującymi słowami z Ewangelii według Łukasza 21:25-27: „Na ziemi [będzie] udręczenie narodów nie znających drogi wyjścia, z powodu łoskotu morza i jego wzburzenia, podczas gdy ludzie będą mdleć ze strachu i w oczekiwaniu tego, co przyjdzie na zamieszkaną ziemię, bo moce niebios zostaną wstrząśnięte. A wtedy ujrzą Syna człowieczego przychodzącego w obłoku z mocą i w wielkiej chwale”. Dlatego też zakończenie „czasów pogan” w drugiej połowie roku 1914 zaliczamy w dalszym ciągu do historycznie uzasadnionych, podstawowych prawd Królestwa, których musimy się obecnie trzymać!

6. Dlaczego dzisiejsi uczniowie Jezusa radują się, nie podzielając udręczenia, w jakim żyją narody?

⁶ Czy wszyscy muszą omdlewać ze strachu, widząc klęski nadciągające na ziemię? Czy sam Jezus dał do zrozumienia, iż każdy w taki sposób będzie to przeżywać? Bynajmniej! Jezus przecież wyłączył z tego swoich wiernych uczniów, mówiąc do nich dalej tak: „Ale gdy się to pocznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze wyzwolenie” (Łuk. 21:28). A jak donosi Ewangelia według Mateusza 24:32, 33, dodał wtedy jeszcze: „Od figowego drzewa uczcie się przez podobieństwo. Gdy jego gałązka staje się soczysta i liście wypuszcza, poznajecie, że zbliża się lato. Tak samo i wy, kiedy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach” (BT). (Zobacz też Marka 13:28, 29). Mając w wydarzeniach i warunkach panujących na świecie widzialny dowód bliskości wyzwolenia, będącego jak gdyby już „we drzwiach”, odczuwają radość i nie udziela im się nastrój udręczenia ogarniający narody.

LOJALNI STRONNICY KRÓLESTWA

7, 8. (a) Na co zdecydowali się duchowi „bracia” Chrystusa i dlaczego? (b) Jaką powinność wzięli na swoje barki?

⁷ Jaką pozycję zajmują w dobie obecnej ci ludzie, jeśli chodzi o kwestię sporną dotyczącą Królestwa? Dzisiejszy „ostatek”, czyli reszta pozostających jeszcze na ziemi uczniów Chrystusa, których nazywa on swoimi duchowymi „braćmi” i którzy spodziewają się uczestniczyć z nim w niebiańskim rządzie, zdecydował się na lojalne popieranie mesjańskiego panowania Królestwa Jehowy (Mat. 25:40). Uczniowie ci właściwie odczytują znaki czasów i stąd wiedzą, że Królestwo Boże, które od tak dawna wspominane jest w modlitwach, zostało już ustanowione i rozpoczęło swoją działalność z upływem „czasów pogan” w roku 1914. Rozumieją, iż nadeszła pora, by obwieszczać wszystkim, że właśnie od tego roku ów ponadludzki, niebiański rząd już panuje i że teraźniejszemu porządkowi na świecie wkrótce położy on ostateczny kres, doprowadzając w ten sposób do chwalebnego wywyższenia wszechświatowego zwierzchnictwa Boga Najwyższego. Spoczywa na nich obowiązek wprowadzenia w czyn znanego proroctwa Jezusa:

⁸ „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a wtedy nadejdzie koniec” (Mat. 24:14; Marka 13:10).

GDZIE STAJĄ „OWCE”

9. W jaki sposób „bracia” Chrystusa spełniają dany im proroczy nakaz? Z jakim rezultatem?

⁹ Dla namaszczonych duchem uczniów Jezusa Chrystusa, obecnie już panującego Króla królów, proroctwo to stanowi po prostu rozkaz. Spełniając go posłusznie, objęli działalnością rozgłaszania orędzia Królestwa tereny 205 krajów i wysp morskich. Tę chwalebną nowinę zanoszą ludziom w 174 językach, nawet nie licząc języka znaków migowych. Oczywiście muszą jeszcze dotrzeć do wielu dalszych mieszkańców naszego globu i w tym celu posługują się też rozmaitymi współczesnymi środkami przekazu, aby przed „końcem” rzeczywiście „cała zamieszkana ziemia” otrzymała „świadectwo”.

10, 11. (a) Dlaczego ogłaszanie Królestwa wysunęło kwestię sporną na pierwszy plan? (b) Co powiedział Jezus, wprowadzając ostatni składnik proroczego „znaku”?

¹⁰ Cóż jednak prócz różnych form sprzeciwu i prześladowań, również przepowiedzianych przez Jezusa jako część składowa „znaku” jego „obecności” w niebiańskim Królestwie i „zakończenia systemu rzeczy”, wywołała ta ogólnoświatowa działalność głoszenia? Wyraźny podział ludzi zamieszkujących obecnie ziemię na zwolenników i przeciwników Królestwa Bożego. W omawianym już proroctwie na temat „znaku” Jezus przepowiedział taki rozłam, przy czym szczegóły z nim związane stanowią wręcz punkt szczytowy jego wykładu, przynajmniej w sprawozdaniu ewangelicznym Mateusza. Syn Boży takimi oto słowami wprowadził tę swoją ostatnią przypowieść:

¹¹ „Kiedy Syn człowieczy przybędzie w chwale i z nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie. A wszystkie narody będą zebrane przed nim i będzie oddzielał ludzi jednych od drugich, tak jak pasterz oddziela owce od kozłów. I postawi owce po swojej prawicy, lecz kozły po lewicy. Wtedy powie król do tych po prawicy: ‛Chodźcie wy, którzy macie błogosławieństwo mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata’” (Mat. 25:31-34).

12. Skąd zapożyczył Jezus określenie „Syn człowieczy”? Co powiedziano tam na temat Królestwa?

¹² Zauważmy, że kreśląc ten proroczy obraz, Jezus posłużył się wyrażeniem „Syn człowieczy” zaczerpniętym z Księgi Daniela 7:13, 14, gdzie czytamy: „Patrzałem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu [miały mu służyć, NW] wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie” (BT).

13. (a) Czemu przygląda się Król ze swej dogodnej pozycji obserwacyjnej w niebie? (b) Co dowodzi, że Liga Narodów nie była wyrazem Królestwa Bożego?

¹³ „Narody” i „ludy” stanęły przed obliczem tego faktycznie panującego Króla od chwili, gdy w roku 1914 upłynęły Czasy Pogan. Król ów ze swej niebiańskiej pozycji może dokładnie obserwować wszystkich mieszkańców naszej obracającej się planety. Dlatego dobrze wie, że w czasie pierwszej wojny światowej narody nie walczyły za sprawą Jego Królestwa. Nie zdobył się na to ani jeden z nich! Po zakończeniu tej okropnej wojny w holenderskim mieście Hadze powołano do istnienia Ligę Narodów i wtedy Federalna Rada Kościołów Chrystusowych w Ameryce ją właśnie obdarzyła mianem „politycznego wyrazu Królestwa Bożego na ziemi”. Ale gdyby to była prawda, dlaczego druga wojna światowa wtrąciła ją w bezczynność i dlaczego potem zastąpiła ją Organizacja Narodów Zjednoczonych?

14. (a) Wobec jakiego pytania stoi każdy z nas osobiście? (b) Jak można zyskać łaskę Króla? (c) Jakimi sposobami „owce” czynnie popierają „braci” Króla?

¹⁴ W taki to sposób narody jako pewne organizmy polityczne wykazały, jakie stanowisko obrały w kwestii spornej co do Królestwa, wobec której stoją od roku 1914. Nasuwa się jednak bardziej osobiste pytanie, dotyczące każdego z nas: „Jaka jest moja własna postawa wobec tej kwestii?” Czy stoisz na tym samym miejscu, czytelniku, co symboliczne „owce” zebrane po prawej ręce panującego Króla, Jezusa Chrystusa? Ten Król i Pasterz poucza nas o tym, jak trzeba się zachować, aby być uznanym za godnego oddzielenia na tę stronę i zyskania łaski Bożej, w przeciwieństwie do ludzi podobnych kozłom. Znajdzie się tam każdy, kto będzie wyświadczał dobro pozostającym jeszcze na ziemi duchowym „braciom” rządzącego Króla, którzy mają u jego boku zasiąść na niebiańskim tronie. Owo czynienie dobra oznacza wyrażanie swojego poparcia dla prowadzonej przez tych „braci” działalności świadczenia na rzecz Królestwa. „Owce” wspierają głosicieli dobrej nowiny o Królestwie, jak tylko mogą, nie wstydząc się ich nawet wtedy, gdy zostają wtrąceni do więzień; przeciwnie, pomagają im uwolnić się stamtąd, jak miało to miejsce w powojennym roku 1919. Co więcej, z całym zdecydowaniem biorą wraz z namaszczonym ostatkiem bezpośredni udział w rozgłaszaniu „tej dobrej nowiny o królestwie”, jak w myśl Ewangelii według Mateusza 24:14 przepowiedział Jezus. Wykonują to publicznie i od domu do domu.

15. (a) Czym różni się nagroda „owiec” od tej, którą przewidziano dla „braci” Jezusa? (b) Jak wiąże się to z pierwotnym zamierzeniem Bożym? (c) Dlaczego do urzeczywistnienia tego celu potrzebne jest Królestwo o charakterze niebiańskim?

¹⁵ Nagrodą dla tych ludzi o usposobieniu owiec będzie zaproszenie ich przez Króla, aby ‛odziedziczyli Królestwo przygotowane dla nich od założenia świata’ (Mat. 25:34). Nie oznacza to, jakoby musieli umrzeć, żeby po zmartwychwstaniu żyć w niebie razem z duchowymi „braćmi” Króla. Chrystus nie określił ich mianem swoich „braci”. Są to osoby wydzielone spośród narodów zebranych przed jego tronem. Oczekują błogosławieństw pod królewskimi rządami Jezusa Chrystusa i jego duchowych „braci”. Dziedzictwem ich stanie się więc ziemska dziedzina Królestwa, to znaczy odbudowany w przyszłości Raj obejmujący swoim zasięgiem powierzchnię całego naszego globu. Jehowa Bóg po to właśnie stworzył ziemię, aby z biegiem czasu każdy jej zakątek nabrał rajskiego charakteru, i umieścił na niej mężczyznę i niewiastę, by doprowadzili ją do tego stanu, poczynając od ogrodu Eden, co znaczyło Raj Rozkoszy. Chociaż Adam i Ewa popadli w niewolę grzechu i śmierci, nie obróciło to wniwecz pierwotnego zamierzenia Bożego (Izaj. 55:11). Natychmiast poczynił On przygotowania, żeby doprowadzić do utworzenia ogólnoziemskiego Raju za pośrednictwem niebiańskiego Królestwa, w którym władzę miał objąć Jego lojalny Syn. Musiał to być rząd niebiański, ponieważ w zakres jego dokonań miało wejść zmiażdżenie inicjatora grzechu i kłamstwa, Szatana Diabła, który jest potężnym stworzeniem duchowym (Rodz. 3:15).

16. (a) Co będzie wyrazem szczególnej łaski dla ludzi podobnych owcom? (b) Kiedy „kozły” odejdą „w wieczne odcięcie”?

¹⁶ Przyrównani do owiec posiądą więc tę rajską dziedzinę Królestwa Bożego. „Wielka rzesza” takich „owiec” wcale nie będzie w tym celu musiała zaznać śmierci i powracać do życia na ziemi przez zmartwychwstanie (Obj. 7:9; 21:4). Jakąż wspaniałą perspektywą jest dla owych „sprawiedliwych” ten sposób wprowadzenia ich „do życia wiecznego”! Zobaczą też na własne oczy, jak mieszkańcy ziemi podobni kozłom będą odchodzić „w wieczne odcięcie” (Mat. 25:41-46). Stanie się to w trakcie „wielkiego ucisku”, który osiągnie szczytowe nasilenie podczas „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” na polu bitewnym Har-Magedonu (Obj. 7:14; 16:14-16). Właśnie tam ostatnie z potępionych „kozłów” zostaną raz na zawsze odcięte od życia na ziemi.

17. (a) Wobec jakiego pilnego pytania stoisz obecnie? (b) Jakich wspaniałych przywilejów dostąpisz, jeśli całym sercem będziesz popierać Królestwo Boże?

¹⁷ W sytuacji, gdy ludzkość ma teraz do wyboru tylko te dwie możliwości, tym bardziej naglące okazuje się pytanie: Po której stronie stoisz w kwestii spornej dotyczącej Królestwa? Do której klasy ludzi chciałbyś być zaliczony: do „owiec” mających uznanie Króla, czy może do potępionych „kozłów”? Dla tych wszystkich, którzy bez zastrzeżeń poprą Królestwo, nagrodą będzie nie tylko dziedzictwo w ziemskim Raju, ale także sprawiający największą radość udział w wykazaniu słuszności wszechświatowego zwierzchnictwa Jehowy, Boga bogów i Króla królów (Ps. 136:2; Dan. 2:47).

[Przypis]

JAK ODPOWIESZ NA PONIŻSZE PYTANIA, MAJĄC NA UWADZE KWESTIĘ SPORNĄ DOTYCZĄCĄ KRÓLESTWA?

▪ Jaki okres obejmują Czasy Pogan wspomniane w Ewangelii według Łukasza 21:24?

▪ Jakimi wydarzeniami, o których mówi Ewangelia według Łukasza 21:25-27, miał się odznaczyć koniec Czasów Pogan?

▪ W jaki sposób Świadkowie Jehowy zareagowali na kryzys światowy, zgodnie z Ewangelią według Łukasza 21:28?

▪ W jakim kontekście Syn Człowieczy został wspomniany w proroctwach i jakie działanie jest wymagane przy jego przyjściu?

[Ilustracja na stronie 4]

Tak wygląda fragment oryginału „Pieśni Brzasku Tysiąclecia” ze słowami przytoczonymi w paragrafie 1, mającymi szczególną wymowę od roku 1914