Co o tym sądzić?

CUD CZY OSZUSTWO?

W hiszpańskim mieście Grenadzie pewnego ranka po otwarciu drzwi bazyliki św. Jana Bożego jeden z duchownych stwierdził, że na twarzy figury Dziewicy Płaczącej widnieją cztery krwawe smugi łez, a chusteczka w jej ręce jest poplamiona. Wiadomość szybko się rozeszła i wkrótce 130 tysięcy mieszkańców miasta, głęboko religijnych katolików, stłoczyło się przed kościołem, paraliżując ruch uliczny.

Po tygodniu wzburzenia posąg zabrano do Madrytu, aby poddać go ekspertyzie. Jaki był jej wynik? Zapanowała w tej sprawie kompletna cisza, jeśli nie liczyć krótkiego oświadczenia arcybiskupa Grenady: „Nie wykryto żadnych oznak czegoś nadprzyrodzonego”.

Władze kościelne stanęły przed dylematem. Czy ustawić obmytą figurę na dawnym miejscu, narażając się tym na niezadowolenie tłumu, czy też zignorować wyniki badań naukowych i popierać szerzący się mit? Najwidoczniej uznano, że najlepiej będzie jedynie wspomnieć, iż nie zdarzyło się nic nadzwyczajnego.

Wydaje się jednak, że dla wielu mieszkańców Grenady nie stanowi to specjalnej różnicy. Był cud czy go nie było, po prostu przychodzą do pustej gabloty po figurze, by się pomodlić lub złożyć kwiaty. Ale czy Słowo Boże popiera takie ślepe uwielbienie? Wprost przeciwnie, Biblia doradza: „Uciekajcie od bałwochwalstwa” (1 Kor. 10:14).

BIBLIA PISANA NA NOWO

Rudolph Gelsey, kaznodzieja unitariański z Detroit w stanie Michigan, przerobił pewne dobrze znane opowiadania biblijne. Według nowej książki Gelseya pt. „Imagine a New Bible” (Spójrz inaczej na Biblię) Kain nie zabił Abla, Adamowi i Ewie pozwolono zostać w Raju, a Dawid zakończył walkę z Goliatem podaniem mu ręki.

Po co takie zmiany? „Czyż religia nie powinna skłaniać ludzi do pozytywnego myślenia, aby w życiu zachowywali postawę nacechowaną dążeniem do pokojowych rozwiązań?” — pyta Gelsey. Twierdzi na przykład, że sprawozdanie o Kainie i Ablu uczy „współzawodnictwa wśród rodzeństwa oraz rozwiązywania konfliktów przy użyciu siły”, podczas gdy on przez swoje przeróbki chce „zaproponować inne wzorce i mity”. Dla usprawiedliwienia swojego postępowania Gelsey sugeruje: „Gdyby Biblię pisano dzisiaj, autorzy najpewniej kierowaliby się odmiennymi kryteriami”.

Owszem, gdyby Biblię pisali ludzie, którzy chcieli przedstawić swe osobiste poglądy, nie byłaby taką Księgą, jaką jest do tej pory. Na szczęście jednak „całe Pismo jest natchnione przez Boga”. Są to słowa apostoła Pawła, który następnie ostrzega: „Nadejdzie bowiem okres, gdy nie zniosą zdrowej nauki (...) i odwrócą uszy od prawdy, natomiast zwrócą się ku fałszywym opowieściom” (2 Tym. 3:16; 4:3, 4).

„POKOLENIE”, KTÓRE WCIĄŻ JESZCZE JEST WŚRÓD NAS

„To pokolenie żadną miarą nie przeminie, aż się wydarzą wszystkie te rzeczy”, oświadczył Jezus, opisując „zakończenie systemu rzeczy” (Mat. 24:3, 34). Przepowiedziane przez niego wydarzenia — wielkie wojny, niedobory żywności, trzęsienia ziemi, strach ogarniający cały świat, szalejące choroby i głoszenie o Królestwie — rzeczywiście pojawiły się wszystkie od roku 1914, kiedy rozpoczęła się pierwsza wojna światowa (Ewangelia według Mateusza, rozdział 24; według Łukasza, rozdział 21). Ale jak długo miało owo pokolenie pozostawać przy życiu? I czy jest jeszcze pośród nas?

W południowoafrykańskiej gazecie „Die Vaderland” opublikowano opracowane ostatnio wyniki spisu ludności z roku 1980. Dowodzą one, że wciąż jeszcze żyje wielu przedstawicieli generacji roku 1914. Spora liczba obywateli RPA to osoby, które w momencie wybuchu wojny światowej z 1914 roku miały 14 i więcej lat. W czasie omawianego spisu ludności żyło jeszcze prawie 50 000 mężczyzn i kobiet, urodzonych w 1900 roku lub wcześniej, co oznacza mniej więcej jednego na pięciuset mieszkańców tego kraju. „Dane spisowe wskazują, że obecnie żyje w Afryce Południowej 10 480 osób w wieku powyżej 100 lat”, donosi wspomniana gazeta.

Jeżeli liczby dotyczące składu ludności są podobne dla większości krajów świata, to staje się rzeczą jasną, że dzisiaj żyje jeszcze dość duża zbiorowość spośród pokolenia z roku 1914. Oczywiście liczebność jej stale maleje i dlatego możemy z ufnością oczekiwać, że w niedalekiej przyszłości nadejdzie „koniec” oraz nastąpi chwila, gdy mesjańskie Królestwo Boże będzie jedynym rządem panującym na ziemi (Mat. 24:14; Obj. 21:1-5).