Na kim skupiła się ta nienawiść? Która społeczność jest przedmiotem nienawiści pośród wszystkich narodów z racji obstawania przy zasadach chrześcijańskich i z powodu wiernego ogłaszania dobrej nowiny o Królestwie Bożym pod rządami Jezusa Chrystusa? Świadkowie Jehowy.

Prawda, że działają w 208 krajach, ale jakże często czynią to wśród trudności! Istnieją kraje, w których od dawna zakazano im prowadzić biblijne dzieło wychowawcze. W innych, jak w Singapurze lub Kamerunie, władze zdobyły się na taki krok stosunkowo niedawno. W gruncie rzeczy obecnie w ponad trzydziestu państwach czynniki rządzące starają się w takiej czy innej formie ograniczyć działalność świadków Jehowy. W pozostałych krajach sprzeciw i nienawiść do nich dochodzi do głosu różnymi innymi sposobami.

Wszelkie tego rodzaju zjawiska, jak również bezmiar kłopotów dręczących współczesny świat, stanowił razem wielki znak tego, że doczesny niegodziwy system rzeczy przeżywa ostatnie swoje dni. Jezus Chrystus wyjaśnił: „Gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże”. — Łuk. 21:31.

Czy Bóg, który jest miłością mógłby męczyć dusze?

NAJWYBITNIEJSZĄ właściwością Stwórcy człowieka jest miłość. Jest On wprost uosobieniem miłości. Dlatego też w Biblii czytamy: „Bóg jest miłością” (1 Jana 4:16). O tym Bogu tchnącym miłością psalmista Dawid śpiewał: „Gniew Jego (...) trwa tylko przez chwilę, a Jego łaskawość — przez całe życie”. — Ps. 30:6.

Głębię miłości Boga w stosunku do ludzkości poznać można po sposobie, w jaki On traktuje osoby, które naruszyły Jego prawa. Mimo że wyczyny takich jednostek ‚zasmucają’ Go i ‚drażnią’, to jednak nie wybucha na nich natychmiast zagniewaniem (Ps. 78:38-41). W miłosierdziu swoim udostępnia im sposobności do zmiany trybu postępowania, gdyż nie znajduje upodobania w wykonywaniu na kimkolwiek niepomyślnego wyroku. Przez proroka Ezechiela rzekł Bóg nieposłusznemu Izraelowi: „Nie pragnę śmierci występnego, ale jedynie tego, aby występny zawrócił ze swej drogi i żył. Zawróćcie, zawróćcie z waszych złych dróg! Czemuż to chcecie zginąć, domu Izraela?” (Ezech. 33:11). Ponieważ Jehowa Bóg wysoko ceni wartość życia, stara się zawsze najpierw ostrzec tych, którzy łamią Jego sprawiedliwe ustawy.

Za przykład może tu posłużyć Niniwa, stolica starożytnej Asyrii. Jak wynika z Biblii, mieszkańcy tego miasta popadli w tak rażącą niegodziwość, że Jehowa zamierzał ich wytracić. Dał im jednak jeszcze sposobność odstąpienia od zła, w jakie się pogrążyli. W bezgranicznej swej miłości i łaskawości posłał do nich proroka Jonasza. „Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona” — brzmiała wstrząsająca zapowiedź proroka Jehowy. — Jonasza 3:4.

Mieszkańcy Niniwy wiedzieli, że wyrobili sobie złą sławę. Czuli wyrzuty sumienia, które jest darem od Boga dla wszystkich ludzi. Chociaż nie byli czcicielami Jehowy Boga, to jednak nie zanikł w nich lęk przed jakimikolwiek bóstwami. Kiedy więc usłyszeli, że obcokrajowiec, którego trudno by było posądzić o działanie dla własnej korzyści, odważnie ogłasza nadciągającą zagładę, zostali tym głęboko wstrząśnięci. Wszyscy mieszkańcy miasta, włącznie z królem, przystąpili do pokuty w worach i w popiele.

Bóg, który jest miłością, łaskawie uchronił pokutujących mieszkańców Niniwy od nieszczęścia, jakie przeciw nim zapowiadał Jego prorok. Jonasz po prostu nie mógł tego zrozumieć. Oburzył się nawet na to; opuścił Niniwę i zbudował sobie na