moralnymi, które Bóg przedłożył w Biblii. Przede wszystkim sam Jehowa jest „Bogiem prawdy” (Ps. 30:6, Wk; w BT Ps. 31). Cześć Mu oddawać należy „w duchu i w prawdzie” (Jana 4:24, NP). Przywiązanie do prawdy jest zresztą potrzebne nie tylko dla zachowania pokoju z Bogiem, ale również do współżycia w pokoju z innymi ludźmi. Apostoł Paweł radzi chrześcijanom: „Odrzuciwszy kłamstwo, niech każdy z was mówi prawdę do bliźniego”. — Efez. 4:25.

¹⁵ Pomyśl przez chwilę, czytelniku, co „prawda” może zdziałać w gronie rodzinnym. Jeżeli w domu zawsze mówi się „prawdę”, członkowie rodziny mają do siebie zaufanie. Mąż i żona okazują sobie nawzajem szacunek i czują się ściśle ze sobą związani. Bez zakłóceń odbywa się wymiana myśli. Dzieci chętnie opowiadają rodzicom o swych przeżyciach, ponieważ są pewne, że ich sprawom będzie poświęcona uwaga i okaże się im pomoc w rozwiązywaniu problemów. Wiedzą również, że rodzice nie mówią inaczej, a robią inaczej. Mogą liczyć na ich wsparcie w każdej sytuacji.

16. Jak słowa Jezusa z Ewangelii według Jana 14:6 uwydatniają potrzebę prawdomówności ze strony chrześcijanina?

¹⁶ Jezus Chrystus oświadczył: „Jestem drogą i prawdą, i życiem” (Jana 14:6). „Droga” wytknięta chrześcijaninowi wymaga, żeby myślał, odczuwał i działał tak, jak Jezus. W tym celu musi stosować się do „prawdy” we wszystkich jej przejawach, jak i Chrystus spełnił wszystko, co mu wyznaczył Bóg. W następnym artykule omówiono jeszcze kilka innych wymagań, którym należy sprostać, aby kroczyć naprzód wskazaną „drogą”.

Pożytek płynący z biblijnej gry słów

W pierwotnym tekście hebrajskim Pisma Świętego napotyka się miejsca, gdzie występuje gra słów mająca na celu uwypuklenie pewnych myśli za pomocą wyrazów o podobnym brzmieniu, lecz odmiennym znaczeniu. Niełatwo je rozpoznać w przekładach, ale niekiedy bywa zwrócona na nie uwaga w objaśnieniach na marginesach lub w przypisach. Najwidoczniej takie kalambury służyły utrwaleniu treści orędzia w umysłach słuchaczy lub czytelników. Po ich uwzględnieniu całe urywki Biblii, w których je zastosowano, nabierają dla nas głębszego znaczenia.

Za przykład niech posłuży nam Księga Jeremiasza 1:11, 12, gdzie czytamy: „Doszło mnie słowo Pana tej treści: Co widzisz, Jeremiaszu? I odpowiedziałem: Widzę gałązkę drzewa migdałowego. Wtedy Pan rzekł do mnie: dobrze widziałeś, gdyż czuwam nad moim słowem, aby je wypełnić”. — NP.

Ktoś mógłby zapytać: Co właściwie wspólnego ma „drzewo migdałowe” z ‛czuwaniem’? W języku oryginału zachodzi tu gra słów. Hebrajska nazwa drzewa migdałowego znaczy dosłownie „czuwające” (zobacz uwagę marginesową w Biblii Tysiąclecia). Określenie to jest trafne, ponieważ migdałowiec należy do drzew najwcześniej rozwijających się po zimowym odpoczynku.

Przytoczony fragment to tylko jeden z licznych przykładów biblijnej gry słów. Aby ich więc nie przeoczyć, przeglądajmy przypisy lub uwagi marginesowe, oczywiście jeśli występują w naszej Biblii. Możemy w ten sposób natknąć się na niejedną interesującą i pożyteczną informację.