Pamiętaj na Stworzyciela swego czyniąc co jest dobrego
„Pamiętaj więc na wielkiego Stworzyciela swego” — Kazn. 12:1, NW.
1, 2. (a) Skąd pochodzi cytat Kaznodziei 12:1? (b) Co to jest Biblia? (c) Czy każdy jest obeznany z Biblią? (d) Czy jest ona ważna także dla ciebie?
CZY wiesz, że słowa tu obok przytoczonego tekstu pochodzą ze świętej Księgi religii chrześcijańskiej? Czy znasz, czytelniku, tę księgę? W niektórych okolicach globu ziemskiego, dokąd dociera Strażnica, ludność nie uważa siebie za chrześcijańską, wobec czego też nie zna tej Księgi. A może żyjesz w takim kraju, gdzie niejedni twierdzą, że wyznają religię chrześcijańską, lecz mimo to nie okazują żywszego zainteresowania tą księgą religijną, zwaną Pismem świętym albo Biblią. Możliwe z kolei, że znasz Biblię i czujesz się z nią związany. Niezależnie jednak od tego, gdzie żyjesz lub jaką religię wyznajesz, dotyczy ciebie przedstawiony tu pod rozwagę temat: pamiętanie na Stworzyciela swego przez wykazywanie się tym, co jest dobre. Wyżej przytoczony werset biblijny stanowi radę skierowaną do wszystkich, którym siły fizyczne i psychiczne, jakimi dysponują, pozwalają pamiętać na swego Stworzyciela, który naprawdę jest wielki i wspaniały.
2 Zdajemy sobie sprawę z faktu, że we wszystkich okolicach ziemi spotyka się ludzi, których niewiele zajmuje religia, a jeśli nawet w coś wierzą, nie jest to religia chrześcijańska. Pismo święte zawiera jednak wypowiedzi, które dotyczą również ciebie — bez względu na to, kim jesteś, jaką religię wyznajesz, gdzie mieszkasz, a także bez względu na to, czy jesteś bardzo religijny, czy wprost przeciwnie. Nie zostałeś pominięty dlatego, że
BIBLIA ŚWIĘTA RADZI KAŻDEMU, BY WYSŁAWIAŁ STWORZYCIELA, JEHOWĘ BOGA
3. Kto powinien zważać na rady biblijne?
3 Liczne wypowiedzi Biblii dają poznać, że Księga ta zawiera rozumne, budujące rady dla ludzi w każdym wieku, tak mężczyzn, jak i niewiast, dla członków każdego narodu, każdej rasy i każdej warstwy społecznej. Czy odnajdujesz siebie w tekście biblijnym, który poniżej przytaczamy? Również ciebie obejmuje wezwanie:
4. (a) Co i kto ma według Psalmu 148 wychwalać Stwórcę? (b) Kto jest naszym Stworzycielem?
4 „Alleluja!” Wezwanie to w języku oryginału biblijnego, czyli po hebrajsku, znaczy: „Chwalcie Jah!” — przy czym imię Jah jest skróconą formą imienia Jehowa. A Jehowa to imię własne Boga i Pana, naszego Stworzyciela. „Chwalcie Pana [w tekście orygin.: Jehowę] z niebios, chwalcie Go na wysokościach! Chwalcie Go, wszyscy aniołowie Jego; chwalcie Go, wszystkie wojska Jego! chwalcie Go, słońce i księżycu; chwalcie go, wszystkie świecące gwiazdy! Chwalcie Go wy, niebiosa nad niebiosami, i wy, wody nad niebiosami! Niech chwalą imię Pańskie, albowiem On rozkazał, a stworzone były. (...) [Chwalcie Jehowę] królowie ziemscy i wszystkie narodowości; książęta i wszyscy sędziowie ziemi; młodzieńcy, również i panny; starcy wraz z młodymi: Niech chwalą imię Pańskie; albowiem wielce wywyższone jest imię Jego (...) Alleluja [Chwalcie Jah]!” — Ps. 148:1-5, 11-14, Gotze.
5. Czy wezwanie dotyczy również ciebie?
5 A zatem Biblia, radząc wszystkim ludziom, by wielbili Jehowę, swego Stworzyciela, kieruje to zaproszenie także do ciebie!
JEHOWA, STWORZYCIEL, ŹRÓDŁEM DUCHA I ŚWIATŁOŚCI
6. Wyjaśnij, dlaczego nazywamy Jehowę źródłem (a) ducha świętego, (b) światłości i (c) światła prawdy.
6 Stworzyciel nasz, Jehowa, dysponuje potęgą. Wyraża się ona za pomocą Jego ducha, który jest Jego czynną mocą. Jedną ze wzmianek biblijnych na temat tej siły znajdujemy już w pierwszych wierszach Pisma świętego: „Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. A ziemia była niekształtna i próżna, i ciemność była nad przepaścią, a duch Boży [inaczej: czynna moc Boża, NW] unaszał się nad wodami. I rzekł Bóg: Niech będzie światłość; i stała się światłość. I widział Bóg światłość, że była dobra; i uczynił Bóg rozdział między światłością i między ciemnością.” Ponieważ duch Jego pochodził właśnie od Niego, więc jest On źródłem tego ducha, a według słów księgi 1 Mojżeszowej 1:1-4 jest On również źródłem literalnego światła. Podobnie światło wiedzy i zrozumienia pochodzi od Jehowy Boga. W sposób bardzo interesujący przedstawia to tekst Listu 2 do Koryntian 4:6: „Ten sam Bóg, który rzekł: ‚Niech światłość zaświeci w ciemności,’ rozświecił tę światłość w sercach naszych, aby rozjaśnić światło poznania chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.” (Kow) Stwórca Bóg jest źródłem jaśniejącego światła prawdy.
7. Co oświeca chrześcijan?
7 Za pośrednictwem ducha Bożego chrześcijanie uzyskują światło, które im umożliwia zrozumienie prawdy Jego Słowa. „Nam objawił to Bóg przez Ducha; (...) kim jest Bóg, nie poznał nikt, jak tylko Duch Boży. A myśmy otrzymali (...) Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył.” (1 Kor. 2:10-12) W pierwszych czterech rozdziałach tejże księgi biblijnej obszernie wyjaśniono, jak duch Boży oddziaływa na ludzi będących chrześcijanami. Te i inne teksty Pisma świętego wykazują niezbicie, że Jehowa Bóg jest źródłem ducha oraz źródłem światła.
SKUTKI ODDZIAŁYWANIA DUCHA I ŚWIATŁA
8. (a) Dlaczego powinniśmy pamiętać o Jehowie? (b) Jak możemy dać tego dowód? (c) Co powodują duch i światło Boże?
8 Jehowa Bóg dał nam w postaci Biblii swe spisane Słowo i też pomaga nam w zrozumieniu jego treści. Słowo to wzywa wszystkich ludzi do wielbienia Go i wykazuje, że ten wielki Stworzyciel jest jak najbardziej godzien chwały. Jakże moglibyśmy o Nim zapomnieć? Stworzył wszystko, co posiadamy; Jemu także zawdzięczamy samo nasze życie. Czyż więc nie mamy wszelkich powodów, by o Nim pamiętać? Z całą pewnością! Ale w czym się to ma przejawić? Jednym z dowodów pamięci o Nim może być wykazywanie się takimi zaletami, jakie się Jemu podobają i przysparzają Mu chwały. Prawa ustalone przez Boga w zakresie wzrostu i urodzaju doprowadzają do wydania owoców; podobnie też oddziaływanie światła oraz ducha Jehowy Boga na serce i umysł tych, którzy Go miłują, wywołuje skutki określone w Jego Słowie mianem owoców. Rozpatrzmy dwie wzmianki dotyczące tej sprawy.
9. (a) Czego owocem jest dobroć? (b) Czy duch Boży wydaje złe owoce? (c) Co wynika stąd w odniesieniu do owoców wydawanych przez ludzi?
9 „Owocem ducha jest: miłość, radość, pokój, wielkoduszność, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą.” (Gal. 5:22, 23, NW) W tym samym piątym rozdziale Listu do Galatów przedstawiona jest wielka różnica między rzeczami dobrymi, a tymi, które nie są dobre. Duch Stwórcy nie wydaje nic złego. Bóg stwierdził, że dzieła przez Niego stworzone były dobre, a nie złe. (1 Mojż. 1:12, 18, 25, 31) On sam jest dobry, a nie zły. (Ps. 25:7, 8) Wynika stąd, że każdy, kto pragnie być w harmonii z Jehową Bogiem, musi się wykazywać dobrem, a więc przejawiać to, co nazwane jest owocem ducha Bożego.
10. Objaśnij, w jaki sposób mężczyźni i niewiasty mogą wydawać owoce ducha Jehowy.
10 Jakże można nazwać owocem ducha Bożego czyny dokonywane przez mężczyzn i niewiasty? Jest to słuszne dlatego, że o wspomniane dobro starają się ludzie miłujący sprawiedliwość, pobudzani do tego przez ducha Bożego oraz własne pragnienie, żeby być w harmonii z Bogiem. Miłość do Jehowy i do wysokich mierników Jego Słowa, Biblii, skłania ich do podporządkowania się Jego wymaganiom; w ten sposób kieruje nimi Słowo Boże i Jego duch.
11. Co szczególnie interesuje nas teraz w związku z tekstem listu do Galatów 5:22?
11 Na pewno zauważyłeś, że według przytoczonych powyżej słów z Listu do Galatów 5:22, 23 jedną z cech należących do owoców ducha jest „dobroć”. Właśnie ta zaleta w poszczególnych swoich przejawach jest teraz przedmiotem naszych rozważań.
12. Jakie skutki wywołuje światło prawdy Bożej?
12 W sprawie owocu światła czytamy: „Owocem światłości jest wszelka dobroć i sprawiedliwość, i prawda. Dochodźcie tego, co jest miłe Panu, i nie miejcie nic wspólnego z bezowocnymi uczynkami ciemności, ale je raczej karćcie, bo to nawet wstyd mówić, co się potajemnie wśród nich dzieje.” „Nie bądźcie tedy wspólnikami ich. Byliście bowiem niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu. Postępujcie jako dzieci światłości.” (Efez. 5:9-12, 7, 8) Zainteresowanie nasze znowu skupia się na „dobroci”, będącej tak samo owocem światła prawdy, jak i ducha Bożego.
13. (a) Co można powiedzieć o osobach obdarowanych prawdą Bożą i Jego duchem? (b) Jaką posiadasz wspaniałą sposobność?
13 Ponieważ dobroć jest owocem wynikającym z oddziaływania ducha i prawdy Bożej, więc musi ona być widoczna u tych, którzy mają Jego ducha, znają Jego prawdę oraz wielbią Jehowę, swego Stworzyciela. Gdzie brak dobroci, tam nie pamięta się o Stwórcy, lecz się Go lekceważy, zapomina albo spycha na ostatni plan. Już sam fakt twego istnienia jako członka rodziny ludzkiej nastręcza ci sposobności do oddawania chwały i czci Stworzycielowi, Jehowie, który objawił siebie w swoim świętym Słowie, w Biblii. Jakaż to cudowna, błogosławiona okoliczność, że nie tylko można żyć, ale też można nadać swemu życiu odpowiednią wartość przez pamiętanie na Stworzyciela, przez przejawianie dobroci, przez zaskarbianie sobie Jego dobrej woli i tym samym niezachwianej pewności życia wiecznotrwałego! Zamierzeniem Stwórcy w stosunku do wszystkich, którzy zyskają Jego upodobanie, jest właśnie życie wieczne w Jego sprawiedliwym, nowym systemie rzeczy.
14, 15. (a) Jak rozumują niektórzy ludzie, przeciwstawiając lub porównując dobro i zło? (b) Jaki jednak jest właściwy wniosek w odniesieniu do upragnionych dobrodziejstw i niezbędnego czasu?
14 Każdy język, jakim się posługują czytelnicy Strażnicy, zna przeciwstawienie dobra i zła. Biblia przeprowadza takie samo rozróżnienie. Ktoś mógłby sobie jednak powiedzieć: Nie widzę żadnych korzyści w czynieniu tego, co dobre. Widzę raczej, że świetnie się powodzi tym, którzy czynią zło. Nie widzę, aby ci ludzie ponosili karę. Natomiast cierpią ci, którzy postępują dobrze, a nawet źli wyzyskują tych, którzy się starają czynić, co jest dobrego. Po cóż więc czynić dobrze? — Tak rozumuje niejeden człowiek i czasem myśli takie wlewają gorycz w jego serce. Jehowa Bóg wie o tym i uwzględnił to w swoim Słowie. Błogosławieństwo wynikające z wydawania owocu dobroci nie jest równoznaczne z zażywaniem dobrodziejstw czy łask ze strony ludzi. Błogosławieństwo i łaska, o które warto się ubiegać, pochodzą od samego Boga i bywają udzielane w czasie przez Niego ustalonym. Musi upłynąć pewien czas. Gdyby nie przyznano nam czasu na wykazanie się dobrocią, to jak moglibyśmy przejawić tę pożądaną zaletę? Akurat wtedy, gdy widzisz, że dobro jest niepopularne, a ze względów materialnych może nawet niekorzystne, masz najlepszą sposobność do wykazania swoim dobrym postępowaniem, iż bez względu na to, co czynią albo nie czynią inni, ty miłujesz swego wielkiego Stwórcę i o Nim pamiętasz. Pomocą będzie dla ciebie następujący tekst biblijny:
15 „Ponieważ wyroki na czyny grzeszne nie są natychmiast wydawane, przeto odwaga rośnie w synach człowieczych i zło popełniają. A chociaż grzesznik, który stokrotnych dokonuje bezeceństw, żyje dalej, wiem, że dobrze będzie się działo sprawiedliwym, którzy drżą z trwogi przed obliczem Boga, ale nie dobrze będzie się działo bezbożnym, a dni ich miną jak cień, albowiem nie boją się Boga.” — Kazn. 8:11-13, Brandstoetter.
16. Jaki wniosek należy wyciągnąć z tego, czego naucza Biblia?
16 A zatem fakt, że wyrok potępiający złe czyny nie od razu bywa wykonywany, nie powinien nas zniechęcać do czynienia, co tylko jest dobrego.
17. Jaką pomocą dla nas w wydawaniu dobrego owocu jest świadomość czasu, w którym żyjemy?
17 Nie wolno nam również zapominać, w jakich czasach żyjemy. Jest to okres trudny, krytyczny, era przemocy, bezprawia, samolubstwa; są to dni, kiedy na jaw wystąpiła sytuacja opisana w Liście 2 do Tymoteusza 3:1-3. „A to wiedz, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy, ludzie bowiem będą samolubni, (...) nie miłujący tego, co dobre.” Kiedy więc widzisz, że ludzie nie miłują dobra, niech to nie będzie dla ciebie pobudką do czynienia zła, przeciwnie, tym bardziej staraj się wydawać pożyteczny owoc, jakim jest dobroć.
18. O czym dobrze będzie wiedzieć zarówno chrześcijanom jak i niechrześcijanom?
18 W dalszych rozważaniach tego tematu okaże się pomocne rozpatrywanie go z punktu widzenia wyłuszczonych w Biblii obowiązków, dotyczących poszczególnego chrześcijanina. Bez względu na to, czy uważasz się za chrześcijanina, czy też nie, dobrze dla ciebie będzie poznać, co według Biblii jest prawdziwie chrześcijańskim biegiem życia.
DUŻO JEST DOBREGO DO ZROBIENIA
19. Jakie objaśnienia wykazują, że jest dużo dobrego do zrobienia?
19 Istnieje wiele dobrych i słusznych rzeczy, które poszczególny chrześcijanin musi dzień w dzień uwzględniać w swoim postępowaniu. Wszystko to składa się na owoc dobroci. Dobre jest w zasadzie to, co stosowne. „Dobrze jest zagrać pieśń Bogu naszemu, (...) stosowna jest pochwała.” (Ps. 147:1, NW) Dobroć polega więc na tym, żeby czynić to, co według mierników Bożych jest słuszne i przystoi sługom Stworzyciela. Wszystko, co dobre, służy dobremu celowi, właściwemu, odpowiedniemu celowi. Słowo Boże ukazuje chrześcijaninowi, co jest dobre, co ma dobrą jakość. W księdze 5 Mojżeszowej 12:28 czytamy: „Czynić będziesz to, co dobrego i prawego jest przed oczyma Pana, Boga twego.” Obszerny słownik języka angielskiego Webstera (Third New International Dictionary) podaje, że w tym języku „dobry” w gruncie rzeczy znaczy: „zgodny, stosowny, właściwy, odpowiedni”, zaś „dobroć” jest to „moralna szlachetność”. W biblijnej greczyźnie „dobry” to „zdolny, użyteczny, moralny”, a odpowiednie słowo występujące w hebrajskiej części Pisma świętego znaczy: „dobry (we wszystkich odcieniach znaczeniowych), przyjemny, pożyteczny, sprawny, piękny, prawy, moralny”.a Chrześcijanie niewątpliwie mogą zrobić dużo w zakresie odpowiadającym tym pojęciom. — Jak. 3:17, 18.
JAK MOŻNA OKREŚLIĆ, CZY COŚ JEST DOBRE?
20. (a) Jak możemy ustalić, czy coś jest dobre? (b) Jaka wiedza wyposaża nas do określenia tego?
20 Samo to pytanie niewątpliwie jest dobre (czyli stosowne). Rzeczywiście, jak się przekonać, czy coś, co robimy albo mówimy, za czym się opowiadamy lub co popieramy, jest dobre? Skąd możemy wiedzieć, czy się wykazujemy dobrem, a nie złem? Jedna z odpowiednich metod polega na postawieniu sobie kilku pytań, dotyczących naszych poczynań bądź przemyśliwań. Możemy zapytać: Czy to przystoi prawdziwemu chrześcijaninowi? Czy może jest nie na miejscu? Czy Stwórca by to pochwalał? Prawdziwi chrześcijanie wiedzą, czy dana rzecz odpowiada ich twierdzeniu, że są naśladowcami Chrystusa Jezusa. Chrześcijański apostoł Paweł pisał współchrześcijanom: „Ja sam zaś, bracia moi, mam pewność co do was, że i wy jesteście pełni dobroci, napełnieni umiejętnością wszelkiego rodzaju i możecie jedni drugich pouczać.” (Rzym. 15:14) Będąc napełniony dobrocią i wiedzą co do Słowa Bożego oraz Jego wymagań, chrześcijanin potrafi określić, czy coś jest dobre, czy złe, a więc czy jego postępowanie prowadzi do wydania tego owocu ducha i światła, którym jest dobroć. Wymieńmy tu kilka szczegółów, które prawdziwy chrześcijanin powinien starannie rozważyć. Po pierwsze, jak na daną sprawę zapatruje się
21. Jaką rolę w ustaleniu, co jest dobre, odgrywa wielbienie Jehowy?
21 JEHOWA. Czy będzie się to Jehowie podobało, czy raczej wywoła Jego niezadowolenie? Czy dany sposób postępowania, pojedynczy czyn albo wypowiedź przyczynia się do chwały Jehowy i pozostaje w harmonii z Bogiem, który jest dobry i prawy? Jeżeli nie, jakże może to być dobre i stosowne? Jakaż szlachetność moralna mieści się w czymś, co nie zgadza się z wolą Bożą? Wszystko, co chrześcijanie czynią i mówią, odbija się na wielbieniu Jehowy. „Porzućcie ukształtowanie według tego systemu rzeczy, lecz bądźcie przemienieni przez przeobrażenie swego umysłu, abyście się mogli przekonać, co jest dobrą i godną przyjęcia i doskonałą wolą Boga.” (Rzym. 12:2, NW) Poza tym jest ważne, jaki to wywiera wpływ na
22. (a) Jakie dzieło mają do wykonania chrześcijanie? (b) Jak należy je uwzględniać w naszym rozważaniu?
22 SPRAWY KRÓLESTWA. Chrześcijanom powierzono zadanie służenia interesom Królestwa Jehowy, w którym władzę sprawuje Chrystus Jezus. Wiernie doglądając tych interesów, koncentrują wysiłki głównie na spełnianiu proroczego nakazu swego Wodza, Chrystusa Jezusa: „Dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a wtedy nadejdzie koniec.” (Mat. 24:14, NW) Czy dana sprawa poprze dzieło głoszenia dobrej nowiny o Królestwie, czy też stanie się dla niego tamą? Czy pasuje do „wiecznotrwałej dobrej nowiny”, którą chrześcijanie rozgłaszają pod kierownictwem aniołów? (Obj. 14:6, NW) W związku z tym należy więc brać też pod uwagę
23. Dlaczego chrześcijanie muszą oceniać swe postępowanie na podstawie skutków, jakie ono wywiera na innych?
23 INNE OSOBY. Sposób postępowania chrześcijanina może się na drugich odbijać w sensie korzystnym lub szkodliwym. A przecież wiecznotrwała dobra nowina ma być obwieszczana „mieszkającym na ziemi, i wszelkiemu narodowi i plemieniu, i językowi i ludowi”, wzywając wszystkich: „Bójcie się Boga i dajcie mu chwałę, ponieważ nadeszła godzina jego sądu, a tak wielbijcie Tego, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód.” (Obj. 14:6, 7, NW) Ponieważ świadkowie Jehowy służą temu wielkiemu Stwórcy i zachęcają innych do podjęcia tejże służby, więc muszą swoje postępowanie oceniać na podstawie skutków, jakie ono może wywrzeć na drugich, i na stosunku tych ludzi do Jehowy. Jeżeli życie chrześcijanina odpowiada głoszonej przez niego dobrej nowinie, ułatwia to innym nawiązanie pomyślnych stosunków z Jehową Bogiem i zaskarbienie sobie Jego dobrej woli. Niemniej każdego chrześcijanina najżywiej interesują jego
24. Gdzie i komu chrześcijanin może być wielką pomocą?
24 NAJBLIŻSI. Chrześcijanie są zainteresowani stosunkiem swych najbliższych do Jehowy Boga, a w zażyłym, zaufanym kręgu rodzinnym każdy może być wielką pomocą drugiemu, który jest mu bliski i drogi z racji więzów pokrewieństwa. Ma tu zastosowanie zasada: „Przed ciałem swoim nie ukrywaj się.” (Izaj. 58:7) Następnie trzeba jeszcze brać pod uwagę
25. Wymień kilka dobrych rzeczy, jakie można uczynić w interesie zboru chrześcijańskiego.
25 ZBÓR. „Póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary.” (Gal. 6:10) Dobrze jest popierać zbór chrześcijański i troszczyć się o jego sprawy oraz jego pomyślność. Stosowną rzeczą jest chodzenie na zebrania zborowe, zjawianie się na miejscu przed wyznaczonym czasem i branie czynnego udziału, gdy nadarza się ku temu sposobność. Rodzice przejawiają owoce ducha Bożego, jeśli zabierają na zebrania swe dzieci, bez względu na ich wiek, i dbają o to, aby zachowywały się porządnie, były uważne, siedziały cicho i nikomu nie przeszkadzały, tak by wszyscy obecni w miejscu zebrań, dzieci i dorośli, osiągnęli pełną korzyść z podawanego tam pokarmu duchowego. Odpowiednia troska o miejsce zebrań, o znajdujące się tam urządzenia i wyposażenia, również jest rzeczą dobrą. Ale we wszystkim zwracaj uwagę na
26. Czego dotyczy cała sprawa czynienia tego, cokolwiek jest dobrego?
26 TWÓJ STOSUNEK DO JEHOWY. O korzystnym lub niekorzystnym stosunku do Jehowy czytamy: „Umiłowany, nie bierz sobie za wzór tego, co złe, lecz to, co dobre. Kto czyni dobro, od Boga pochodzi. Kto czyni zło, nie widział Boga.” (3 Jana 11, NW) Cała sprawa pamiętania na Stworzyciela swego przez wykazywanie się dobrocią w gruncie rzeczy obraca się przede wszystkim wokół naszego stosunku do wielkiego Stwórcy, Jehowy.
27. Na co wskazuje Biblia w odniesieniu do ludzi młodych i starszych?
27 Omawiany tu temat dotyczy prawdziwych chrześcijan w każdym wieku: dzieci, młodzieży, dorosłych i osób w podeszłym wieku. Tak na rodzicach, jak i na dzieciach, powinna pozostawić trwałe wrażenie ważna prawda biblijna: „Już chłopca poznać po zachowaniu, czy prawe i czyste będą jego czyny.” (Prz. 20:11, BT) Czyż ma w tym wypadku znaczenie już zachowanie małego chłopca albo dziewczynki? Owszem. Rodzice, przed wami wspaniała sposobność, żaby zadbać o to, by uczynki waszego potomstwa były zdecydowanie prawe i czyste!
28. Co pozostało nam do zrobienia w oparciu o myśli przedstawione w niniejszym artykule?
28 Należy teraz zwrócić uwagę na zastosowanie wyżej wspomnianych zasad biblijnych w różnych sytuacjach życiowych, w których nam wypada rozstrzygnąć, jak postąpić będzie najlepiej i jaka decyzja będzie odpowiadała radom udzielonym nam w Biblii. Innymi słowy: jak w danych sytuacjach odpowiednio wprowadzić w czyn to, czegośmy się dotąd dowiedzieli. Zapoznajmy się więc z następnym artykułem.
[Przypis]
a „Podręczny słownik języka polskiego” Arcta, przedrukowany przez Wiedzę Powszechną w roku 1957, definiuje „dobroć” w następujący sposób: „skłonność do dobrego, do czynienia dobrze (...); należyty, dobry stan czegoś, dobry przymiot, gatunek, wartość, zaleta, cnota”; a „dobry” to według tego słownika „taki, jak być powinien; prawidłowy, odpowiedni, należyty, celny, w gatunku niepoślednim; (...) użyteczny, pomocny, skuteczny, trafny; (...) dokładny, zręczny, zgrabny; pożądany, (...) odpowiedni, zdatny.”
[Ilustracja na stronie 3]
Twój stosunek do Jehowy
Zbór
Najbliżsi
Inne osoby
Sprawy Królestwa
Jehowa