Pytania czytelników

● W jakim sensie Bóg „jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich”, o czym czytamy w Liście do Efezjan 4:6 (BT, wydanie II)? — E.R.

Zapoznanie się z kontekstem pozwala czytelnikowi się zorientować, że apostoł Paweł — pisząc do zboru chrześcijańskiego — omawiał tu sprawę jedności, do jakiej Bóg doprowadził wśród tegoż zboru. Apostoł chciał, by jego członkowie rozumieli i doceniali swój prawdziwy stosunek do Boga i Chrystusa. Nie miał w tym miejscu na myśli świata ludzkiego w ogólności.

Paweł wspomina na przykład o ‚jednym Ciele’, ochrzczonym tym samym chrztem wodnym, przepojonym tym samym duchem i mającym ‚jednego Pana’, Jezusa Chrystusa. — Efez. 4:4, 5; Mat. 28:19, 20; 1 Kor. 12:13.

Dalej apostoł pisze, że adresaci jego listu mają tylko ‚jednego Boga’; nie rozdziela ich służenie w rozmaity sposób innym bogom (co niektórzy z nich czynili, zanim się stali chrześcijanami). — Gal. 4:8; Efez. 2:1-3.

Jehowa jest ‚jednym Ojcem’ chrześcijańskiego zboru pomazańców, ponieważ spłodził ich swoim świętym duchem, aby odtąd byli Jego duchowymi synami. Są więc teraz „dziećmi Bożymi”, które ożywia nadzieja zostania niebiańskimi współdziedzicami Pana Jezusa Chrystusa, ich starszego ‚brata’. Bóg jako ich Ojciec wznosi się wyraźnie ‚ponad nimi wszystkimi’ (Efez. 4:6). Będąc Jego dziećmi, poddają się w pełni Jego woli i kierownictwu. — Rzym. 8:16; Hebr. 2:11; 1 Jana 3:1, 2.

Jehowa Bóg, Ojciec tej zjednoczonej rodziny chrześcijańskiej, w następujący sposób „działa (...) przez wszystkich”, to znaczy wszystkich wchodzących w skład zboru: W pierwszym rzędzie Bóg utworzył ten zbór ku swej chwale (Efez. 3:21). W zorganizowaniu tego zboru i kierowaniu nim znalazła wyraz niedościgniona mądrość Jehowy, i to nawet wobec aniołów. W tym samym Liście do Efezjan apostoł Paweł pisze o powierzonej mu misji: „Żebym objaśnił wszystkim, co to jest społeczność tajemnicy zakrytej od wieków w Bogu, który wszystko stworzył przez Jezusa Chrystusa, aby teraz „przez zbór” wiadomą była władcom i zwierzchnościom na niebiosach nader rozliczna mądrość Boża”. Zbór był także „filarem i podwaliną prawdy”; był szańcem zabezpieczającym przed fałszywymi naukami ze świata; został użyty do ogłaszania dobrej nowiny o mesjańskim Królestwie Bożym. Z całą pewnością Bóg wiele dokonał właśnie przez zbór. — Efez. 3:9, 10, NT; 1 Tym. 3:15, NP.

Jehowa jest „we wszystkich” w zborze chrześcijańskim, ponieważ Jego duch, spełniając różne funkcje, działa we wszystkich członkach zboru. Każdy z nich jako cząstka tego „Ciała” jest pobudzany i ożywiany duchem Bożym dla dobra całego ciała, dla jego zbudowania, gdyż „w każdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi” (1 Kor. 12:6, 7, NP). Ponadto zbór chrześcijański jest „świątynią Boga żywego”, w której Bóg przebywa, jak to przypomniano Efezjanom: „Wy także we wspólnej budowie jesteście wznoszeni, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha”. — 2 Kor. 6:16; Efez. 2:21, 22.

W dwudziestym pierwszym rozdziale księgi Objawienia przedstawiona jest wizja Nowego Jeruzalem, niebiańskiego miasta podobnego do wielkiego pałacu lub ogromnej świątyni. Z wizji wynika, że przebywa tam Jehowa Bóg i Jezus Chrystus. W tej niebiańskiej świątyni, utworzonej ze 144 000 „żywych kamieni”, uzupełnionej już w każdym szczególe i zjednoczonej z Królem wieczności oraz Jego nieśmiertelnym Synem, sam Bóg zawsze będzie „ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich” piastujących urząd sprawiedliwych zarządców, którzy w mesjańskim Królestwie Bożym usługiwać mają w charakterze królów i kapłanów. — Efez. 1:10; 1 Piotra 2:5; 1 Tym. 1:17; 6:16; Obj. 20:6.