Jesteście solą ziemi

„Jesteście solą ziemi; jeśli jednak sól straci siłę, jak odzyska swoją słoność?” (Mat. 5:13).

1. Czym jest zwyczajna sól?

SÓL jest substancją o zadziwiających właściwościach. Pod względem chemicznym składa się z sodu, niezwykłego pierwiastka metalicznego, i z chloru, będącego trującym gazem. Doprawdy cudownie Stwórca to urządził, że z połączenia dwóch pierwiastków niebezpiecznych dla zdrowia powstaje związek chemiczny tak pożyteczny dla ludzkości! (Ps. 104:24).

2. Jaki przykład ukazuje, że sól skutecznie zapobiega zepsuciu?

² Sól przede wszystkim bardzo skutecznie powstrzymuje proces rozkładu. Unaocznia to następujący przykład: Pewien człowiek włożył do bagażnika swego samochodu skóry z dwóch świeżo zabitych owiec i wyruszył w długą drogę pod upalnym słońcem afrykańskim. Kiedy w końcu otworzył ten bagażnik, uderzył go nieprzyjemny zapach, a skóry roiły się od robactwa! Niemniej jednak wymyto je i dokładnie natarto solą. Z jakim skutkiem? Przez wiele lat służyły potem za miękkie dywaniki przy łóżku.

3. Co można powiedzieć o wartości i dostępności soli?

³ Tak więc sól niewątpliwie jest bardzo cennym środkiem konserwującym. Ma zresztą jeszcze inne wartości. Na przykład w starożytnych Chinach ceną przewyższało ją tylko złoto. Łacińskie słowo określające „sól” brzmi podobnie: sal, a w okresie imperium rzymskiego żołnierze otrzymywali część zapłaty (salarium) właśnie w postaci soli. Tego łacińskiego słowa „salarium” również w Polsce używano dawniej na określenie „zapłaty, wynagrodzenia, honorarium”. Oczywiście dzisiaj sól jest prawie wszędzie produktem używanym powszechnie i raczej tanim. Oceany zawierają mniej więcej 19 milionów kilometrów sześciennych soli, co wystarczyłoby do zasypania całych Stanów Zjednoczonych warstwą grubości ponad 1,5 kilometra! Już w czasach pobytu Jezusa Chrystusa na ziemi soli było pod dostatkiem. Na przykład wody Morza Martwego zawierały jej spory zapas, a w pobliżu miejsca, gdzie żona Lota stała się „słupem soli”, znajdowały się całe wzgórza bogate w ten minerał (Rodz. 19:26).

4. Dlaczego słusznie można twierdzić, że sól ma żywotne znaczenie?

⁴ Sól ma także swoje znaczenie dla zdrowia. Nasze organizmy zawierają mniej więcej po 230 gram soli, bez której byśmy umarli. Toteż jest ona niezbędnym warunkiem życia. W Biblii jest jednak mowa o soli również w sensie symbolicznym w związku z trybem życia i działalnością chrześcijanina.

„PRZYPRAWIONA SOLĄ”

5. Jaką rolę odgrywa sól w artykułach spożywczych?

⁵ Kiedy kucharz zapomni posolić przygotowywane danie, może ono w smaku być tak mdłe, że nikt nie zechce go jeść. Toteż Hiob zapytał: „Czy można mdłą potrawę jeść bez soli?” (Hioba 6:1, 6, Miłosz). Sól potrafi więc dodać smaku temu, co się je. Zarówno tę właściwość soli, jak i jej przydatność jako środka konserwującego, zastosowano w Piśmie Świętym w sensie przenośnym. Posłużyła ona zwłaszcza do unaocznienia właściwego sposobu posługiwania się mową.

6. Jakie zastosowanie ma List do Kolosan 4:6 w służbie kaznodziejskiej Świadków Jehowy?

⁶ Apostoł Paweł napisał: „Wypowiedź wasza zawsze niech będzie ujmująca, przyprawiona solą; macie wiedzieć, jak należy odpowiedzieć każdemu”. W innym przekładzie podano: „Rozmowa wasza niech będzie zawsze uprzejma i nie pozbawiona smaku” (Kol. 4:6, The New English Bible). Prawdziwi chrześcijanie dużo godzin spędzają na opowiadaniu ludziom o Królestwie Bożym. Rzecz zrozumiała, że nie wszyscy Świadkowie Jehowy z natury są dobrymi mówcami. Jeżeli jednak wysoko sobie cenią orędzie, z którym występują, jeżeli mówią z przekonaniem i wyczuciem, potrafią pozyskać serca wielu ludzi dla prawdy Słowa Bożego. Jakie to więc ważne, żeby wypowiedzi sług Jehowy były przyjemne i ujmujące!

7. Jaki dobry skutek mogą wywrzeć „przyprawione” słowa chrześcijanina?

⁷ ‛Przyprawione’ słowa chrześcijanina nie tylko umożliwiają słuchaczowi zakosztowanie smaku orędzia biblijnego, ale też przyczyniają się do zachowania przy życiu tych, którzy go słuchają. A więc jak sól jest niezbędna do życia, tak mowa sług Jehowy może oznaczać życie dla ludzi, którzy z docenianiem przyjmują to, co od nich słyszą o zamierzeniu i Królestwie Bożym. (Zobacz też Ewangelię według Jana 6:63, 68).

8. Dlaczego mowa chrześcijańskich głosicieli powinna się odznaczać uprzejmością?

⁸ Dlatego chrześcijanie powinni prowadzić rozmowy z osobami postronnymi w sposób ujmujący. Niekiedy ludzie zetknąwszy się z orędziem Królestwa reagują na to szorstko, wręcz po grubiańsku. Ale sługom Jehowy nie wolno odpłacać tą samą monetą. Przeciwnie, zawsze powinni być uprzejmi. Co należy rozumieć przez uprzejme zachowanie? Znaczy to być życzliwym, miłym, grzecznym, nawet miłosiernym. Od życzliwego, cierpliwego podejścia chrześcijanina, który się spotyka z pytaniami, zarzutami, krytyką lub złymi manierami, często w dużej mierze zależy dalszy rozwój wypadków. Przysłowie biblijne zapewnia: „Łagodna odpowiedź uśmierza gniew” (Prz. 15:1, Biblia warszawska). Uprzejme, grzeczne i taktowne odpowiedzi dawane w chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej potrafią uspokoić ludzi, którzy chociaż są hardzi i zacietrzewieni — w rzeczywistości mają dobre serca (Prz. 25:15).

9. Jak chrześcijanin powinien się odnosić do współwyznawców i dlaczego?

⁹ A jaki powinien być chrześcijanin w obejściu ze współwyznawcami? Nieuprzejmy? Nigdy! Dlaczego? Ponieważ ci oddani słudzy Jehowy także należą do „trzody Bożej”, z którą należy się czule obchodzić. (Porównaj List 1 Piotra 5:2-4 i Dzieje Apostolskie 20:29).

10. Jaki wpływ powinien wywrzeć List do Efezjan 4:29-32 na mowę sług Jehowy?

¹⁰ Czy słudze Jehowy przystoi używać brzydkiej mowy wobec współpracowników, którzy go zdenerwowali? Czy na przykład byłoby rzeczą słuszną, jeśliby chrześcijanin będący brygadzistą nie przebierał w słowach, gdy brygada nie wywiąże się z zadania? A czy chrześcijańscy mężowie i żony mogą rzucać obelgi na siebie nawzajem lub na dzieci, gdy ich coś rozgniewa? Nigdy! Paweł napisał: „Plugawa wypowiedź niech nie wychodzi z ust waszych (...). Wszelka zawziętość i gniew, i złość, i wrzask, i obelżywa mowa niech będą odjęte od was, wraz ze wszelkim złem. Ale stańcie się jedni dla drugich życzliwi, tkliwie współczujący, ochoczo przebaczając sobie wzajemnie, tak jak i Bóg przez Chrystusa ochoczo wam przebaczył” (Efez. 4:29-32).

„MIEJCIE SÓL W SOBIE”

11, 12. Do jakiej „soli” nawiązał Jezus w Ewangelii według Marka 9:50? Jak wobec tego należy mówić i postępować?

¹¹ Ponieważ jesteśmy niedoskonali, każdemu z nas zdarzają się chwile, gdy mówimy w sposób nieodpowiedni dla chrześcijanina. Przyznał to szczerze uczeń Jakub: „Dopuszczamy się bowiem wszyscy wielu uchybień; jeśli kto w mowie nie uchybia, ten jest mężem doskonałym, który i całe ciało może utrzymać na wodzy” (Jak. 3:2, 8-10, Bw). Pierwsi uczniowie Jezusa nie stanowili pod tym względem wyjątku i trzeba ich było upominać, gdyż nie zawsze przemawiali do siebie uprzejmymi słowami. Na przykład przy pewnej okazji gorączkowo spierali się o to, kto wśród nich jest największy. Jezus udzielił całej grupie kilku wspaniałych rad, aby nie gorszyli drugich i wskutek tego nie zostali ‛posoleni ogniem’, czyli straceni w Gehennie. Potem zakończył słowami: „Miejcie sól w sobie i zachowujcie pokój między sobą” (Marka 9:33-50, Biblia Tysiąclecia).

¹² Jezus oczywiście nie miał w tym wypadku na myśli tej odrobiny literalnej soli, która znajdowała się w fizycznych ciałach jego uczniów. Nawiązał raczej do tego, żeby byli oględni, taktowni, opanowani i układni tak w mowie, jak też postępowaniu — żeby odnosili się do drugich w sposób odpowiadający dobremu smakowi. Ma to wielkie znaczenie, bo sprzyja zachowaniu pokojowej atmosfery wśród prawdziwych chrześcijan.

„SÓL ZIEMI”

13. Co Jezus miał na myśli, gdy do swoich naśladowców rzekł: „Jesteście solą ziemi”?

¹³ Zwracając się do swoich naśladowców Jezus powiedział też: „Jesteście solą ziemi” (Mat. 5:13). Nie chciał przez to nikomu wmawiać, iż jego uczniowie są literalną solą. Chodziło mu raczej o to, że jak sól zabezpiecza przed rozkładem, tak orędzie, z którym jego naśladowcy zachodzili do ludzi, miało wielu uchronić od śmierci. Uczniowie ci istotnie wywierali zbawienny wpływ na tych, którzy słuchali ich orędzia, gdyż zapobiegali ich duchowemu i moralnemu zepsuciu. Nie było co do tego żadnej wątpliwości, że dobra nowina głoszona przez naśladowców Jezusa ratowała życie (Dzieje 5:20; 13:46-48).

SÓL OCHRONĄ PRZED ZEPSUCIEM

14. Czego potrzeba, aby uniknąć światowego zepsucia?

¹⁴ Ze wzniosłego i czystego punktu widzenia Boga Jehowy cały ten niegodziwy system rzeczy musi wyglądać mniej więcej tak, jak poprzednio wspomniane skóry owcze. Zanim je oczyszczono i posolono, wydzielały nieprzyjemny odór i roiły się od robactwa. Ale do pewnego stopnia każdy wystawiony jest na oddziaływanie warunków panujących w tym świecie i kto się chce przeciwstawić zepsuciu, które wdziera się w każdą dziedzinę życia, ten musi wykazać odwagę, aby zachowywać prawość względem Boga. Jedynie w ten sposób można się ustrzec moralnego upadku. Wymagana jest nie tylko ujmująca mowa, ale również odporność, która uzdalnia do tego, by wszelkim formom zepsucia zdecydowanie powiedzieć: Nie! Koniecznie potrzeba więc „soli” (1 Piotra 4:1-3).

15. Jakie wspaniałe przykłady dali nam Jezus i Daniel?

¹⁵ Wierny sługa Jehowy musi wiedzieć, jak się przeciwstawić złym praktykom i pokusom. Pamiętajmy, że Jezus trzykrotnie odparł sugestie Szatana, gdy ten podchodził go na pustyni (Mat. 4:1-10). Zwróćmy też uwagę na przykład dany przez proroka Daniela. Nauczył się on odrzucać zło w stosunkowo młodym wieku. Był przecież dopiero młodzieńcem na dworze królewskim w Babilonie, gdy jemu i jego towarzyszom przydzielono „codzienną porcję potraw królewskich”. Jednakże Daniel i jego przyjaciele nie zgodzili się na ich spożywanie. Nie demonstrowali w ten sposób odrzucenia gościnnej propozycji. Czterej młodzi Hebrajczycy woleli raczej pozostać przy diecie złożonej jedynie z warzyw i wody, ponieważ zależało im na uniknięciu pokarmów zakazanych przez prawo Jehowy lub skalanych rytuałami pogańskimi. Zajęcie takiego stanowiska wymagało prawdziwej odwagi. W ostatecznym rozrachunku opłaciło się jednak, gdyż przy końcu wyznaczonego okresu próby wyglądali lepiej niż inni, którzy jedli potrawy królewskie. A pod względem duchowym Hebrajczycy ci dostąpili błogosławieństw i uznania Jehowy (Dan. 1:5-17, BT).

16. Dlaczego można powiedzieć, że Daniel był dobrze ‛posolonym’ sługą Jehowy?

¹⁶ Jehowa Bóg zadbał o to, żeby Daniel i jego towarzysze zostali zachowani, ponieważ ‛mieli sól w sobie’. Możemy jednak od Daniela nauczyć się dużo więcej. Powołano go na wysokie stanowisko w rządzie babilońskim. W tej sytuacji zapewne wiele razy musiał odmówić czegoś, był bowiem otoczony przez pogan, a na dworze królewskim było niewątpliwie pełno niemoralności, kłamstwa, przekupstwa, intryg politycznych i innej niegodziwości. Częstokroć wywierano na Daniela silny nacisk. Chociaż przebywał pośród ówczesnego „świata”, to jednak ‛nie należał do świata’ (Jana 17:16). Daniel był wiernym, dobrze ‛posolonym’ sługą Jehowy. Dlatego wrogowie Daniela, rozdrażnieni jego prawością i uczciwością, która rzucała na nich złe światło, usiłowali go nawet zgładzić! Mimo to musieli przyznać, że „był godny zaufania i nie stwierdzono u niego żadnego zaniedbania ani winy” (Dan. 6:5, 6, Bw). Jakże wspaniały ustanowił wzór!

17. Jakie trudne próby napotyka dzisiaj młodzież chrześcijańska?

¹⁷ Młodzież chrześcijańska, podobnie jak młody Daniel i jego przyjaciele, stoi obecnie w obliczu trudnych prób. Zwłaszcza w szkole musi się przeciwstawiać narkomanii, paleniu tytoniu, piciu napojów alkoholowych, nieczystej mowie, niemoralności, oszukiwaniu, duchowi buntu, fałszywym kultom religijnym, nacjonalizmowi, złemu towarzystwu, fałszywym naukom — takim jak ewolucjonizm — i jeszcze innym potężnym wpływom. Trzeba być dobrze ‛posolonym’ chrześcijaninem (lub chrześcijanką), żeby w obliczu tego rodzaju pokus zachować czystość i prawość.

18. (a) Nad jakimi pytaniami powinni się zastanowić chrześcijańscy rodzice? (b) Co zaleca się rodzicom, którzy mają trudności z udzielaniem pomocy swoim dzieciom?

¹⁸ W tej sytuacji rodzice chrześcijańscy powinni się dobrze zastanowić nad stanem swej rodziny. Czy wszyscy jej członkowie robią duchowe postępy? Czy dobrze zabezpieczacie dzieci, żeby im się nie udzielało świeckie zepsucie? Czy wiecie, co one porabiają oraz co naprawdę myślą o prawdziwym wielbieniu i jak są z nim związane uczuciowo? Czy brzydzą się nieczystościami tego świata, czy może grozi niebezpieczeństwo, że w nich ugrzęzną? (Am. 5:14, 15). Jeżeli was rodziców nie łączy dostatecznie bliska więź z dziećmi i trudno wam udzielić im pomocy, to dlaczego nie mielibyście tego uczynić tematem swych żarliwych modlitw do Jehowy? Z całą pewnością On wam pomoże pokonać tę barierę (1 Jana 5:14).

19. Jakim rzeczom chrześcijańscy rodzice powinni się przeciwstawiać?

¹⁹ A jaki dajecie przykład, będąc chrześcijańskimi rodzicami? Czy zdecydowanie odrzucacie szkodliwy nawyk objadania się i nadmiernego picia oraz wszelkie formy niemoralności i nieczystości praktykowanej wokół was? Czy odwracacie się od łapownictwa, drobnych kradzieży oraz sprośnych żartów i mowy właściwej ludziom tego świata? Czy w pracy zawodowej lub w sąsiedztwie jesteście znani z czystości, także moralnej, z uczciwości i prawości? Chcąc być „solą ziemi”, trzeba umieć we właściwym czasie powiedzieć: Nie!

STAŁOŚĆ I LOJALNOŚĆ

20. Jakie zastosowanie w wielbieniu Jehowy miała sól w starożytnym Izraelu?

²⁰ Niewątpliwie ze względu na to, że sól posiada właściwości zapobiegania zepsuciu, używano jej w Izraelu przy wielbieniu Jehowy. Na przykład wszystkie ofiary składane na ołtarzu musiały być posolone. W Prawie nadanym za pośrednictwem Mojżesza powiedziano: „Niech nie brakuje soli przymierza Boga twego przy żadnej ofierze pokarmowej. Każdy dar posypiesz solą”. A „przymierze soli” uważano za obowiązujące bezwzględnie (Kapł. 2:13; Liczb 18:19; 2 Kron. 13:4, 5, BT, przypis).

21. Czego wymaga się dzisiaj od sług Jehowy, skoro są „solą ziemi”?

²¹ Dzisiejsi słudzy Jehowy, będąc Jego świadkami, są „solą ziemi”. Muszą więc sprostać wymaganiu nieskazitelności, wierności i lojalności. Muszą być gorliwi w pielęgnowaniu owoców świętego ducha Bożego — miłości, radości, pokoju, wielkoduszności, życzliwości, dobroci, wiary, łagodności i panowania nad sobą (Gal. 5:22, 23). Owoce ducha kształtują w nas cechy podobne do właściwości soli. Ale sam fakt, że niektórzy służą Jehowie od lat, wcale jeszcze nie stanowi gwarancji, iż nie odpadną (1 Kor. 10:12). Jezus udzielił nam w tym zakresie przestrogi.

22. Co znaczą dalsze słowa z Ewangelii według Mateusza 5:13?

²² Pamiętajmy, że zaraz po słowach: „Jesteście solą ziemi”, Jezus dodał: „Jeśli jednak sól straci siłę, jak odzyska swoją słoność? Do niczego już się nie nadaje, tylko wyrzuca się ją, żeby po niej ludzie deptali” (Mat. 5:13). W czasach, gdy Jezus przebywał na ziemi, sól była nieraz zmieszana z obcymi substancjami. Kiedy więc czysta sól została wypłukana przez deszcz lub w jakiś inny sposób, wtedy to, co pozostało, nadawało się tylko do wyrzucenia, na przykład do rozsypania na drodze i podeptania przez przechodniów. Jeżeli sól nie była przechowywana w odpowiednich warunkach, łatwo mogła się stać bezużyteczna.

23. Do czego nas, Świadków Jehowy, powinna pobudzać wypowiedź Jezusa: „Jesteście solą ziemi”?

²³ Zatem jako lojalni słudzy Jehowy i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, zważajmy na to, by nigdy nie ‛stracić swej siły’, czyli czystych cech przypominających właściwości soli. Dokładajmy raczej wszelkich starań, żeby wydawać owoce ducha Bożego. Bądźmy zawsze uprzejmi w mowie, gorliwie głosząc orędzie Królestwa i przyczyniając się w ten sposób do ocalenia ludziom życia. Obyśmy nigdy nie ulegli wpływowi tego zepsutego świata, ale zawsze pamiętali o udostępnionym nam wielkim przywileju związanym z głębokim znaczeniem słów Jezusa: „Jesteście solą ziemi”!

Sprawdź swą pamięć:

• W jaki sposób możemy swoje ‛wypowiedzi przyprawiać solą’?

• Dlaczego jest rzeczą ważną, żeby chrześcijanie mieli „sól w sobie”?

• W jakim sensie naśladowcy Jezusa są „solą ziemi”?

• Od czego między innymi stronią dobrze ‛posoleni’ chrześcijanie?

• Co wynika dla dzisiejszych sług Jehowy z tekstu Ewangelii według Mateusza 5:13?

[Ilustracja na stronie 23]

Daniel już w młodym wieku nauczył się odrzucać kuszące propozycje