Loidy. (2 Tym. 1:5) Niemniej po około piętnastu latach wspólnej pracy apostoł Paweł uznał za słuszne napisać Tymoteuszowi na temat moralnej czystości w zborze, co następuje:

³² „Człowieka starszego nie karć ostro, ale upominaj jak ojca; młodszych jak braci; starsze niewiasty jak matki, młodsze jak siostry z wszelką czystością. Wdowy szanuj, które prawdziwie są wdowami.” — 1 Tym. 5:1-3, Symon.

33. (a) Do kogo szczególnie skierowane są słowa Pawła do Tymoteusza o zachowaniu się wobec niewiast? (b) Jak odrażające byłoby więc niemoralne postępowanie z nimi?

³³ Kiedy w zborze miał do czynienia z niewiastami, tak młodymi, jak i starszymi, Tymoteusz miał zwracać uwagę na czystość moralną, bo przecież nie był już wyrostkiem. Pamiętajmy, że ten list do Tymoteusza był skierowany osobiście do nadzorcy zborów na pewnym terenie, a nie do któregoś zboru w ogólności. Wobec tego wskazówki zalecające traktowanie młodszych niewiast „jak siostry z wszelką czystością” odnoszą się najbardziej bezpośrednio do tych chrześcijan, którzy usługują w dzisiejszym Społeczeństwie Nowego Świata jako słudzy okręgów, słudzy obwodów czy słudzy zborów. Jeżeli ci dbają o czyste, nieskalane postępowanie wobec osób odmiennej płci, to powinni być pokrzepiającym przykładem dla wszystkich innych oddanych Bogu, ochrzczonych członków tej społeczności. Jeżeli zachowują się wobec młodych niewiast w Społeczeństwie tak jak wobec własnych sióstr w swojej rodzinie, to też nie wyrządzą im żadnej krzywdy moralnej, podobnie jak nie wyrządziliby jej własnym, cielesnym siostrom. Wszeteczeństwo z którąś z tych młodych członkiń zboru byłoby tak samo odrażające, jak dopuszczenie się kazirodztwa z siostrą cielesną.

34, 35. (a) Komu jeszcze Paweł potrzebował udzielić wskazówek moralnych i w jakim celu? (b) Co w tej sprawie muszą czynić starsze niewiasty dla dobra młodszych?

³⁴ Z drugiej strony również niewiastom w zborach chrześcijańskich potrzebne są wskazówki moralne. Do innego współpracownika w dziele misyjnym, imieniem Tytus, apostoł Paweł pisał następujące słowa: „Podobnie starsze niewiasty, niech się tak noszą, jak przystoi świętym, nie szkalują, nie nadużywają wina, niech dają innym dobre rady, aby młodsze od siebie mogły nauczać roztropności, miłości do swoich mężów i dzieci, oraz tego, żeby były roztropne, czyste, (...) tak by nie bluźniono nauce Bożej.” — Tytusa 2:3-5, NDb.

³⁵ Co muszą czynić starsze niewiasty, chcąc nauczyć młodsze roztropności, aby miłowały własnych mężów, a nie mężów innych niewiast, i aby zachowywały czystość wobec wszystkich przedstawicieli odmiennej płci? Starsze niewiasty same muszą dawać przykład osobistej nienaganności. Czystość moralna niewiasty w Społeczeństwie Nowego Świata może pomóc innym osobom do podjęcia chrześcijańskiego biegu życia.

36. Jak apostoł Piotr zwrócił na to uwagę chrześcijańskich żon? Jak się to odbija na Słowie Bożym?

³⁶ Sędziwy już apostoł Piotr podkreślił ten fakt, pisząc do chrześcijańskich żon: „Wy, żony, bądźcie poddane swoim mężom, aby — jeśli którzy nie są posłuszni słowu — zostali pozyskani bez słowa przez postępowanie żon, stawszy się naocznymi świadkami waszego czystego prowadzenia się, połączonego z głębokim szacunkiem.” (1 Piotra 3:1, 2, NW) Im więcej jest zepsucia w środowisku poza zborem i domem chrześcijańskiej żony, tym korzystniej odbija się na tamtym tle czystość wiernej żony i tym większe to sprawia wrażenie. Rzuca też dobre światło na Słowo Boże.

Jak organizacja powinna się zapatrywać na czystość moralną

1, 2. (a) Jak trzeba się zapatrywać na płeć u ludzi i dlaczego? (b) Jak 1 Mojżeszowa 1:27, 28 wyjaśnia pochodzenie i cel płci?

CZYSTOŚĆ moralna wiąże się ze sprawą płci. W świetle świętego Słowa Bożego sprawy dotyczące płci są święte. Cechy płciowe nie rozwinęły się w wyniku ślepej, bezrozumnej, amoralnej, przypadkowej ewolucji, działającej dla samolubnego celu. Tak u ludzi, jak i u zwierząt, ryb, ptaków, owadów czy roślin podział na płci pochodzi od Boga. Czy Bóg jest niemoralny, skoro stworzył płeć? Bynajmniej! Nie zmierzał przecież do wywołania tej wielkiej fali szaleństwa seksualnego, która zalewa świat, pociągając za sobą różnego rodzaju dolegliwości i okropne choroby społeczne. Zamierzył ON, by płeć służyła cudownemu celowi: krzewieniu się życia na ziemi w jego najrozmaitszych formach, włącznie z życiem ludzkim. Bardzo prostymi słowami pierwszy rozdział Pisma świętego objaśnia nam pochodzenie i cel podziału na płci u ludzi. Księga 1 Mojżeszowa (zarazem pierwsza księga Biblii) rozdział pierwszy, wiersze 27 i 28, podają:

² „Stworzył Bóg człowieka na obraz swój, na obraz Boży stworzył go, mężczyzną i niewiastą stworzył ich. I błogosławił im Bóg, i rzekł: ‚Bądźcie płodnymi i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, a czyńcie ją sobie poddaną; i panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami, które się ruszają na ziemi.’” — Wk, uw. marg.

3. Jakiemu celowi mają w myśl powyższego wersetu służyć narządy rozrodcze? Dlaczego z pewnego punktu widzenia są one święte?

³ Męskie i żeńskie organy rozrodcze miały współdziałać w spełnianiu tego nakazu od Boga. Zatem narządy rozrodcze nie są zabawkami, które by dla właściciela miały być źródłem uciechy, gdyż takie zabawianie się nimi nie służy celowi Bożemu. Przynosi natomiast szkodę, nie tylko samym organom płciowym, ale całej osobowości tego, kto w ten sposób szuka uciechy. Organy te, zamiast do zabawy, są przeznaczone do celu nader poważnego. Z tego punktu widzenia narządy rozrodcze, tak