i gdy pójdziesz drogą, i kładąc się, i wstawając” (Powtórzonego Prawa 6:6, 7). Apostoł Paweł podobnie napominał chrześcijańskich ojców, nakazując im: „A wy, ojcowie, nie drażnijcie się ze swymi dziećmi, lecz wychowujcie je w karności i podług wytycznych Jehowy” (Efezjan 6:4).

Ale czy można wychowywać dziecko „w karności i podług wytycznych Jehowy”, gdy się je wyśle, by zamieszkało u niewierzących krewnych? Jakże krótkowzrocznie postępują rodzice, którzy w imię korzyści materialnych lub przez wzgląd na wykształcenie składają w ofierze duchową pomyślność swego dziecka!

A co sądzić o lokowaniu syna lub córki na dłuższy okres u współwyznawców? Jakkolwiek rozwiązanie takie jest lepsze niż posłanie dziecka do niewierzących, to jednak z wielu powodów również jest niewskazane. Dziecko i w tym wypadku może mieć poważne trudności z przystosowaniem się w sensie społecznym, uczuciowym i psychicznym. Niektórzy młodociani w takich warunkach popadli w przygnębienie bądź też zaczęli obracać się w złym towarzystwie i dopuszczać się wykroczeń. Część z nich całkowicie zatraciła docenianie wartości duchowych.

Ojcowie i matki dobrze wiedzą, ile umiejętności, cierpliwości i czasu wymaga zaszczepienie dziecku miłości do Jehowy. Skoro niełatwo jest osiągnąć ten cel nawet prawdziwym rodzicom, zżytym ze swymi pociechami od urodzenia, to ileż trudniejsze będzie to dla ludzi wychowujących cudze dzieci! A ponieważ w grę wchodzi życie wieczne, rodzice muszą poważnie i z modlitwą przemyśleć, czy warto je komuś „wypożyczyć”.

Z drugiej strony chrześcijanie muszą sami zadecydować, w jaki sposób zechcą skorzystać z rady zawartej w Liście 1 do Tymoteusza 5:8: „Z pewnością jeśli ktoś swoich nie zaopatruje, a już zwłaszcza domowników, to wiary się wyrzekł i jest gorszy niż człowiek niewierzący”. Jeżeli sami nie są w stanie zaspokoić potrzeb materialnych dziecka, to powinni dopilnować, by w istniejących warunkach zostały w jak największym stopniu uwzględnione jego potrzeby duchowe.

Psalmista napisał: „Dzieci to dar od Boga; daje On je w nagrodę” (Psalm 127:3, The Living Bible). Otaczajcie więc swoje pociechy miłością i trzymajcie je przy sobie. Kochajcie je i pozwólcie im kochać was. Pomóżcie im wyrosnąć na duchowo usposobionych mężczyzn i kobiety, gdyż dzięki temu zaznają wiecznotrwałych błogosławieństw. Niewykluczone, że i wy będziecie mogli powiedzieć, jak niegdyś Jan o swych duchowych synach i córkach: „Nie ma dla mnie większego powodu do wdzięczności niż takie rzeczy — abym słyszał, że moje dzieci dalej chodzą w prawdzie” (3 Jana 4).

Teksty dzienne na styczeń

1. Ta dobra nowina o Królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a wtedy nadejdzie koniec (Mat. 24:14).

2. Nawet malutki stanie się tysiącem, a niewielki — potężnym narodem (Izaj. 60:22).

3. Pilnie czuwajcie nad tym, żebyście postępowali nie tak, jak niemądrzy, ale jak mądrzy, wykupując sobie dogodny czas, ponieważ dni są złe (Efez. 5:15, 16).

4. Rozprawiał więc w synagodze z Żydami i z pobożnymi, a na rynku każdego dnia z tymi, którzy się tam przypadkiem znaleźli (Dzieje 17:17, Biblia warszawska).

5. Oto synowie są dziedzictwem od Jehowy; owoc łona jest nagrodą (Ps. 127:3).

6. Głębokie zaniepokojenie w sercu człowieka przytłacza je, lecz dobre słowo je rozwesela (Prz. 12:25).

7. Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich (Mat. 28:19).

8. „Wyście moimi świadkami”, brzmi wypowiedź Jehowy, „jak i sługą moim, którego wybrałem, abyście wiedzieli i wierzyli we mnie, i abyście rozumieli, że jestem Ten sam. Przede mną nie utworzono Boga, a po mnie dalej żadnego nie było (Izaj. 43:10).

9. Bądźcie niemowlętami co do zła; natomiast w rozumowaniu stańcie się całkiem dorośli (1 Kor. 14:20).

10. Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi (Mat. 28:18).

11. Bać się Jehowy jest początkiem mądrości (Ps. 111:10).

12. Oto Bóg jest moim wybawieniem. Nabiorę ufności i nie będę się lękał; bo Jah, Jehowa, jest moją siłą i mocą, On też bywał [już] dla mnie wybawieniem (Izaj. 12:2).

13. Ojciec sprawiedliwego niewątpliwie będzie się weselić; kto zostaje ojcem mądrego, także będzie się nim cieszyć. Będą się cieszyć twój ojciec i twa matka, weselić się będzie ta, co cię urodziła (Prz. 23:24, 25).

14. Nie jesteśmy (...) jak wielu, którzy kupczą słowem Bożym, lecz ze szczerości, jak od Boga mówimy w Chrystusie przed Bogiem (2 Kor. 2:17, Romaniuk).

15. Idźcie (...) i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, (...) ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem (Mat. 28:19, 20).

16. Kto bowiem sprawia, że różnisz się od drugiego? Co właściwie masz, czego byś nie otrzymał? A jeśli w rzeczywistości otrzymałeś, dlaczego się chełpisz, jak gdyby to nie było otrzymane? (1 Kor. 4:7).

17. Czyż kraj wyłoni się w bólach porodowych jednego dnia? Albo czy naród w jednym czasie się urodzi? Syjon bowiem chwyciły bóle porodowe i zarazem już narodzili się synowie (Izaj. 66:8).

18. Właśnie was Bóg ożywił, choć byliście martwi w swych wykroczeniach i grzechach, w których niegdyś chodziliście pod systemem rzeczy tego świata, pod władcą mocy powietrza, ducha działającego teraz w synach nieposłuszeństwa (Efez. 2:1, 2).

19. Błogosławię Pana, że wsparł mnie radą, nawet w nocy moje nerki mnie napominają (Ps. 16:7, Miłosz).

20. Szymon Piotr odpowiedział mu: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz wypowiedzi życia wiecznego” (Jana 6:68).

21. Stale więc szukajcie wpierw królestwa i sprawiedliwości Jego, a wszystkie te drugie rzeczy będą wam dołożone (Mat. 6:33).

22. Jehowa jest (...) Bogiem sądu. Szczęśliwi ci wszyscy, którzy trwają w oczekiwaniu na Niego (Izaj. 30:18).

23. Jeżeli tylko co do tego życia pokładamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy najbardziej godni pożałowania ze wszystkich ludzi. Jednakże teraz Chrystus został wzbudzony z martwych jako pierwociny tych, którzy zasnęli w śmierci (1 Kor. 15:19, 20).

24. Bojaźń Jehowy oznacza nienawiść do zła (Prz. 8:13).

25. Natomiast sami potulni posiądą ziemię i naprawdę zachwycać się będą dostatkiem pokoju (Ps. 37:11).

26. To rzekł prawdziwy Bóg, Jehowa, Stworzyciel niebios, ten Wspaniały, który je rozpostarł, który sporządził ziemię i jej wytwory, który dał tchnienie ludziom na niej (Izaj. 42:5).

27. Mężowie powinni miłować swe żony jak własne ciało (Efez. 5:28).

28. Niech się nie trwoży serce wasze (Jana 14:1, Bw).

29. Kiedy wejdziecie do jakiegoś miasta lub do jakiejś wioski, wybadajcie kto w nich na to zasługuje, i tam się zatrzymajcie (Mat. 10:11).

30. Ja sadziłem, Apollos nawadniał, ale Bóg dawał temu wzrost; tak więc ani ten, kto sadzi jest czymś, ani ten kto nawadnia, tylko Bóg, który sprawia wzrost (1 Kor. 3:6, 7).

31. Chociażby się okazało, że grzechy wasze są jak szkarłat, zostaną wybielone jak śnieg (Izaj. 1:18).