Czy już się nad tym zastanawiałeś

Czy ludzie przestaną się nawzajem krzywdzić?

ILEŻ to razy się słyszy, że kogoś spotkała przykrość! Rany serca najczęściej goją się dłużej niż rany na ciele. Niektórym ludziom może się zdawać, że czegoś takiego nie sposób uniknąć. A przecież wiele przemawia za tym, że kiedyś będzie inaczej. Aby zrozumieć, jak to jest możliwe, należałoby się najpierw zastanowić nad pytaniem:

DLACZEGO LUDZIE SIĘ NAWZAJEM KRZYWDZĄ?

Zwykle dlatego, że ktoś myśli wyłącznie o sobie i swoich uczuciach. Być może w gruncie rzeczy nie chce nikogo urazić, ale właśnie w tej chwili jego egoizm usuwa w cień wszelkie względy dla innych.

Na przykład mężczyzna przez cały dzień pracuje pod kierownictwem przykrego w obejściu zwierzchnika. Wszystko się w nim gotuje, ale nie chce stracić posady i się opanowuje. Co się jednak dzieje, gdy wraca do domu? Myśl o doznanych nieprzyjemnościach nie daje mu spokoju. Dokucza żonie, która może też miała trudny dzień. Ona z kolei odbija swą urazę na dzieciach.

Ktoś przewrażliwiony potrafi z byle powodu napaść na drugiego. W pewnym dużym mieście słupek, do którego przywiązywano sznur do bielizny, przewrócił się na teren ogrodu sąsiada i narobił trochę szkody. Wznieciło to trwającą przez dwa lata nienawiść między obiema rodzinami, aż w końcu sąsiad bezlitośnie zastrzelił właścicieli owego nieszczęsnego słupka. I pomyśleć, że wszystko to stało się z powodu jednej stłuczonej szyby i kilku połamanych krzewów! Drażliwość i egoizm wyparły wszelkie współczucie.

Tak więc presja otoczenia, napięcie psychiczne, skłonność do obrażania się — wszystko to może nas skłonić do urągania innym. Szkoda tylko, że tymi innymi, których krzywdzimy, często są nasi najbliżsi.

CO MOŻE NAM POMÓC PRZEZWYCIĘŻYĆ TĘ TRUDNOŚĆ

Zdania w tej sprawie są podzielone. Ale kto zna nas najlepiej? Czy nie nasz Stwórca? A co On nam radzi?

„W końcu bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, okazujcie braterskie przywiązanie, subtelne zmiłowanie, bądźcie pokornego umysłu, nie odpłacajcie krzywdą za krzywdę ani obelgami za obelgi” (1 Piotra 3:8, 9).

Podkreślono tu potrzebę wczuwania się w sytuację drugich. Wejdź w czyjeś położenie. Czy już samo to nie pomoże przezwyciężyć niejedną trudność? Zanim coś powiesz, zastanów się: „Jak bym się czuł, gdyby ktoś się tak do mnie odezwał? Czy nie byłoby mi przykro?” Jeśli tak, to po co miałbyś coś takiego mówić? (Łuk. 6:31).

Wczuwanie się w czyjąś sytuację pomaga nam zdać sobie sprawę z tego, że ludzie, którzy odnoszą się do nas nieżyczliwie, być może sami mają jakieś kłopoty, są zmęczeni albo źle się czują, ale wcale nie chcą nas urazić. Jeżeli umiemy się postawić w czyjejś sytuacji, wówczas łatwiej nam uniknąć odpłacania pięknym za nadobne.

Ta biblijna rada jest dobra, ale ci, którzy próbowali się do niej zastosować, wiedzą, że nie zawsze jest to łatwe. Dlaczego?

CZY TO WYNIKA Z NATURY LUDZKIEJ?

Jeżeli jesteśmy szczerzy, to musimy przyznać, że wszyscy mamy skłonność do złego. Biblia wyjaśnia, że każdy się rodzi dziedzicznie obciążony grzechem (Ps. 51:5).

„Otóż to”, powiedzą niektórzy. „Urodziliśmy się grzesznikami. W naszej słabej naturze drzemie skłonność do złego. Nic na to nie poradzimy. Tacy już jesteśmy!” Nic podobnego! Możemy nie dopuścić do tego, żeby nas opanowały grzeszne skłonności. Uświadamianie sobie swego grzesznego stanu może nam nawet pomóc w powstrzymywaniu się od wyrządzania drugim krzywdy. Jak?

Jeżeli rozumiemy, że tak jak drudzy jesteśmy grzesznikami, to nie będziemy przekonani o swej wyższości. Łatwiej wtedy będzie zastosować się do rady biblijnej: „Przyodziejcie się subtelnymi uczuciami: zmiłowaniem, życzliwością, kornością umysłu, łagodnością i wielkodusznością. Nadal znoście jeden drugiego i ochoczo przebaczajcie sobie wzajemnie, jeśli ktoś ma przyczynę do uskarżania się na innego. [Dlaczego?] Jak Jehowa ochoczo wam przebaczył, tak czyńcie i wy” (Kol. 3:12, 13). Kto tak postępuje, ten pamięta, że sam często błagał Boga o przebaczenie i że On ochoczo mu przebaczał. Łatwiej mu wtedy znosić słabości drugich, nawet gdyby miał uzasadnioną „przyczynę do uskarżania się”.

CZY NADEJDĄ CZASY, KIEDY NIKT NIE BĘDZIE KRZYWDZIŁ DRUGIEGO?

To jest możliwe, a nawet pewne, ponieważ Bóg obiecał zniszczyć wszystkich, którzy nie chcą żyć w pokoju ze swymi bliźnimi. Apostoł Piotr wspomina o „zagładzie ludzi bezbożnych”, po czym pisze: „Są jednak nowe niebiosa i ziemia nowa, których według jego obietnicy oczekujemy, a w nich ma mieszkać sprawiedliwość” (2 Piotra 3:7, 13).

Serdeczne stosunki panujące już dziś wśród tych, którzy trzymają się zasad Biblii, zapanują na całej ziemi. Ludzie, którzy dawniej byli okrutni niby dzikie zwierzęta, staną się łagodni. Prorok Izajasz opisuje to w obrazowy sposób:

„I wilk rzeczywiście pobędzie z barankiem, i nawet lampart poleży z koźlęciem, i będą razem cielę i grzywiasty młody lew, i tuczne zwierzę; a przewodnikiem ich będzie jeszcze mały chłopiec. (...) Nie będzie się wyrządzać krzywdy ani powodować żadnej szkody” (Izaj. 11:6-9).

Nikt nie będzie krzywdził drugiego ani wyrządzał mu przykrości! Bóg zadba o to, żeby już nie było grzechu, a tym samym stanów emocjonalnych wywołujących niesnaski.

[Napis na stronie 1]

Wersety biblijne, przy których nie ma nazwy ani symbolu przekładu, przetłumaczono z „New World Translation of the Holy Scriptures” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata”).