SZPIK

Delikatna, unaczyniona tkanka wypełniająca większość kości. Rozróżnia się dwa rodzaje szpiku: żółty i czerwony. Szpik żółty, nazywany nieczynnym, zbudowany jest głównie z tkanki tłuszczowej i u ludzi dorosłych występuje w kościach długich. Natomiast szpik czerwony, czynny, zawarty jest w kościach płaskich czaszki, żeber, mostka i miednicy. Odgrywa ważną rolę w wytwarzaniu krwi. Produkuje krwinki czerwone (przenoszące tlen), płytkowe (niezbędne w procesie krzepnięcia krwi), a także znaczną część krwinek białych (broniących organizm przed infekcjami). Jako narząd krwiotwórczy, szpik ma bezpośredni wpływ na nasze zdrowie i siły witalne. Dlatego Hiob słusznie mówił o dobrze odżywionym i zdrowym człowieku, że ‛szpik jego kości jest nawilżany’ (Hi 21:24).

Izraelici najwyraźniej jedli szpik zwierzęcy (por. Mi 3:2, 3). Ma on bardzo dużą wartość odżywczą, jest bowiem bogaty w białko, tłuszcze i żelazo. Nic więc dziwnego, że uczta wyprawiona przez Jehowę dla wszystkich ludów miała obejmować symboliczne „potrawy obficie nasączone oliwą, pełne szpiku” (Iz 25:6).

W Hebrajczyków 4:12 „słowo Boże” przyrównano do broni, która jest ostrzejsza niż wszelki miecz obosieczny — może ono wnikać w myśli i pobudki człowieka, przenikać go niejako aż do samego wnętrza kości, do szpiku.