Jehowa daje zmęczonemu siłę

„Ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły” (IZAJASZA 40:31).

1, 2. Co Jehowa daje tym, którzy Mu ufają, i czym się teraz zajmiemy?

ORŁY są zaliczane do najpotężniejszych ptaków latających w przestworzach. Potrafią przebyć znaczne odległości lotem ślizgowym, wcale nie poruszając skrzydłami, których rozpiętość na przykład u orła przedniego, nazywanego „królem ptaków”, może przekraczać dwa metry. Należy do „najbardziej imponujących przedstawicieli tego gatunku — potrafi wznieść się ponad wzgórza i równiny, godzinami szybować nad jakimś grzbietem górskim, by wreszcie kołując ku górze, stać się małym ciemnym punkcikiem na niebie” (The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds).

² Mając na uwadze te umiejętności orła, Izajasz napisał: „[Jehowa] zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości. Młodzieńcy ustają i mdleją, a pacholęta potykają się i upadają, lecz ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły, biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają” (Izajasza 40:29-31). Ileż otuchy dodaje świadomość, że wszystkim pokładającym w Nim ufność Jehowa udziela sił potrzebnych do trwania, wyposażając ich niejako w orle skrzydła, które zdają się nigdy nie męczyć! Rozpatrzmy teraz kilka środków pomocniczych dostarczanych przez Boga w celu udzielenia zmęczonym sił.

Potęga modlitwy

3, 4. (a) Do czego Jezus usilnie zachęcał swych uczniów? (b) Jakiego działania Jehowy możemy się spodziewać w odpowiedzi na nasze modlitwy?

³ Jezus usilnie zachęcał swych uczniów, „żeby się zawsze modlili i nie ustawali” (Łukasza 18:1). Czy wylanie serca przed Jehową naprawdę pomaga odzyskać siły i nie zrażać się przytłaczającymi trudnościami życiowymi? Oczywiście, ale należy przy tym pamiętać o kilku sprawach.

⁴ Oczekując odpowiedzi Jehowy na nasze modlitwy, musimy być realistami. Chrześcijanka, która popadła w depresję, powiedziała: „Tak jak w wypadku innych chorób, Jehowa nie dokonuje dziś cudów. Bez wątpienia jednak pokrzepia i pomaga odzyskać zdrowie w takiej mierze, w jakiej jest to możliwe w obecnym systemie”. Mówiąc o roli swych modlitw, dodała: „Przez 24 godziny na dobę miałam dostęp do świętego ducha Jehowy”. A zatem Jehowa nie osłania nas przed kłopotami dnia codziennego, które mogą nas przygnębić, ale daje „ducha świętego tym, którzy go proszą!” (Łukasza 11:13; Psalm 88:2-4). Duch ten potrafi nas uzdolnić do stawienia czoła każdej próbie i udręce (1 Koryntian 10:13). W razie potrzeby udzieli nam „mocy wykraczającej poza to, co normalne”, byśmy wytrwali do bliskiego już nowego świata, w którym Królestwo Boże usunie wszelkie gnębiące nas problemy (2 Koryntian 4:7).

5. (a) Jakie dwa czynniki musimy uwzględnić, by nasze modlitwy okazały się skuteczne? (b) W jaki sposób możemy się modlić, jeśli walczymy z jakąś słabością ciała? (c) Czego dowiodą Jehowie nasze wytrwałe i rzeczowe modlitwy?

⁵ Aby jednak nasze modlitwy okazały się skuteczne, nie możemy w nich ustawać ani używać ogólników (Rzymian 12:12). Jeżeli na przykład czujesz się znużony zmaganiami z jakąś słabością ciała, każdego ranka gorąco proś Jehowę, by pomógł ci przez cały dzień opierać się tej skłonności. Podobnie módl się w ciągu dnia, a także każdego wieczora przed snem. Gdybyś jej uległ, błagaj Jehowę o przebaczenie, ale zarazem powiedz Mu, co doprowadziło do potknięcia i jak w przyszłości chciałbyś uniknąć podobnych sytuacji. Taka wytrwałość i rzeczowość dowiedzie ‛Temu, który wysłuchuje modlitw’, że szczerze pragniesz wygrać tę walkę (Psalm 65:3; Łukasza 11:5-13).

6. Dlaczego możemy słusznie oczekiwać, że Jehowa wysłuchuje nasze modlitwy, choćby nam się zdawało, że nie jesteśmy godni, by się modlić?

⁶ Czasami jednak taka znużona osoba czuje, że nie jest godna, by się modlić. Oto wypowiedź chrześcijanki, którą dręczyły tego rodzaju odczucia: „W takim myśleniu kryje się poważne niebezpieczeństwo, gdyż jest to równoznaczne z próbą osądzania siebie, a to już nie do nas należy”. Istotnie, „sam Bóg jest sędzią” (Psalm 50:6). Jak zapewnia Biblia, choć „nasze serca by nas potępiały, (...) Bóg jest większy niż nasze serca i wie wszystko” (1 Jana 3:20). Jakże pocieszająca jest świadomość, iż nawet wtedy, gdy uważamy się za niegodnych przystępowania do Boga, On może patrzeć na to zupełnie inaczej! Jehowa „wie wszystko” o nas — zna też naszą sytuację życiową, która może być przyczyną tak niskiego mniemania o sobie (Psalm 103:10-14). Kierując się miłosierdziem i dokładnym zrozumieniem, słucha modlitw płynących z głębi „serca skruszonego i zgnębionego” (Psalm 51:19). Czy mógłby nie zareagować na nasze wołanie o pomoc, skoro sam potępia tych, którzy ‛zatykają uszy na krzyk ubogiego’? (Przypowieści 21:13).

Serdeczna społeczność braterska

7. (a) Co stanowi kolejne dobrodziejstwo, za pomocą którego Jehowa pomaga nam odzyskać siły? (b) Jakie przeświadczenie o naszej społeczności braterskiej może nas umocnić?

⁷ Kolejnym dobrodziejstwem, za pomocą którego Jehowa pomaga nam odzyskać siły, jest nasza chrześcijańska społeczność. Jakże cenimy sobie przywilej należenia do ogólnoświatowej rodziny braci i sióstr! (1 Piotra 2:17). Kiedy przygniatają nas trudności życiowe, serdeczna społeczność braterska pomaga nam nabrać nowych sił. W jaki sposób? Pokrzepia nas już samo przeświadczenie, że nie tylko my przeżywamy kłopoty. Wśród naszych braci i sióstr z pewnością są osoby, które stają w obliczu podobnych nacisków i prób lub miewają podobne odczucia (1 Piotra 5:9). Świadomość, iż w naszych przejściach i doznaniach nie jesteśmy odosobnieni, podnosi na duchu.

8. (a) Jakie przykłady pokazują, że w naszej braterskiej społeczności możemy znaleźć potrzebną pomoc i pociechę? (b) Jak ty osobiście zaznałeś pomocy lub pocieszenia od „prawdziwego towarzysza”?

⁸ W serdecznej społeczności braterskiej możemy znaleźć ‛prawdziwych towarzyszy’, którzy potrafią wesprzeć i pocieszyć w strapieniu (Przysłów [Przypowieści] 17:17, NW). Często wystarczy kilka ciepłych słów lub przemyślanych posunięć. Siostra, której doskwierał brak poczucia własnej wartości, wspomina: „Przyjaciele mówili o moich mocnych stronach, by pomóc mi pokonać negatywne myśli” (Przypowieści 15:23). Po śmierci córeczki pewna chrześcijanka miała trudności ze śpiewaniem na zebraniach pieśni Królestwa, zwłaszcza tych, które mówiły o zmartwychwstaniu. „Któregoś razu”, wspomina, „siostra z sąsiedniego rzędu zobaczyła, że płaczę. Podeszła, objęła mnie ramieniem i razem ze mną zaśpiewała tę pieśń do końca. Wezbrała we mnie miłość do braci i sióstr, poczułam się naprawdę szczęśliwa, bo uświadomiłam sobie, że właśnie tu, na wspólnych zebraniach w Sali Królestwa, otrzymujemy pomoc”.

9, 10. (a) Jak możemy przyczyniać się do tego, by w naszej społeczności panowała serdeczna atmosfera? (b) Zwłaszcza komu należy zapewnić budujące towarzystwo? (c) Jak możemy pomagać osobom, które potrzebują zachęt?

⁹ Oczywiście wszyscy musimy dbać o to, by w naszej braterskiej społeczności panowała serdeczna, chrześcijańska atmosfera. Dlatego powinniśmy ‛rozszerzać’ swe serca, by znalazło się w nich miejsce dla każdego członka zboru (2 Koryntian 6:13). Jakże przykro byłoby wyczerpanym osobom, gdyby odniosły wrażenie, że miłość braci do nich oziębła! A jednak daje się słyszeć, iż niektórzy chrześcijanie czują się osamotnieni i zapomniani. Siostra, której mąż jest przeciwny prawdzie, napisała: „Któż nie pragnie i nie potrzebuje towarzystwa serdecznych przyjaciół, umiejących zachęcić i zbudować? Zechciejcie przypomnieć naszym braciom i siostrom, że nie możemy się bez nich obejść!” Zwłaszcza osoby przytłoczone sytuacją życiową — na przykład te, które mają niewierzących współmałżonków, samotnie wychowują dzieci, przewlekle chorują lub są w podeszłym wieku — naprawdę potrzebują budującego towarzystwa. Czyżby niektórym z nas trzeba było o tym przypominać?

¹⁰ Jak możemy pomagać? Rozszerzając się w okazywaniu miłości. Kiedy zapraszamy braci do siebie, nie zapominajmy o tych, którzy potrzebują zachęt (Łukasza 14:12-14; Hebrajczyków 13:2). Nie zakładajmy z góry, iż warunki nie pozwolą im przyjść, lecz po prostu ich zaprośmy. Niech sami zadecydują. Nawet jeśli nie będą mogli przyjąć zaproszenia, z pewnością pokrzepi ich świadomość, że ktoś o nich pamięta. Może właśnie dzięki temu zaczną nabierać sił.

11. Jakiego rodzaju pomocy mogą potrzebować znużeni?

¹¹ Osoby przytłoczone kłopotami nieraz potrzebują innego rodzaju pomocy. Na przykład samotna matka mogłaby uznać za wskazane, by dojrzały brat zainteresował się jej synem, wychowywanym bez ojca (Jakuba 1:27). Czasami schorowanemu współchrześcijaninowi należałoby pomóc w zakupach bądź w pracach domowych. A osobie starszej może być potrzebne towarzystwo lub wyruszenie z nią do służby polowej. Gdy komuś trzeba stale pomagać, naprawdę ‛poddaje to próbie szczerość naszej miłości’ (2 Koryntian 8:8). Jeżeli jednak nie odwracamy się od innych, lecz jesteśmy wrażliwi na ich potrzeby i nie żałujemy im czasu i sił, wychodzimy z takich prób zwycięsko.

Moc Słowa Bożego

12. Jak Słowo Boże pomaga nam odzyskać siły?

¹² Kto przestaje jeść, szybko opada z sił. Dlatego Jehowa dodaje nam sił także przez dobre odżywianie nas pod względem duchowym (Izajasza 65:13, 14). A jakiego pokarmu duchowego nam dostarcza? Przede wszystkim dał nam swe Słowo, Biblię (Mateusza 4:4; porównaj Hebrajczyków 4:12). W jaki sposób pomaga nam ona odzyskać siły? Kiedy pod wpływem zmartwień i problemów zaczynamy słabnąć, możemy się krzepić czytaniem o odczuciach i zmaganiach wiernych kobiet i mężczyzn, żyjących w czasach biblijnych. Ci słudzy Boży dali wspaniały przykład niezłomnej lojalności, ale byli przecież ludźmi żywiącymi „uczucia podobne do naszych” (Jakuba 5:17; Dzieje 14:15). Stawali w obliczu analogicznych prób i nacisków. Rozważmy kilka przykładów.

13. Jakie biblijne przykłady pokazują, że wierni mężczyźni i kobiety z czasów starożytnych mieli odczucia i przeżycia podobne do naszych?

¹³ Patriarcha Abraham wierzył w zmartwychwstanie, niemniej po śmierci żony pogrążył się w głębokim smutku (1 Mojżeszowa 23:2; porównaj Hebrajczyków 11:8-10, 17-19). Dawid przejęty skruchą z powodu swych grzechów czuł się niegodny służyć Jehowie (Psalm 51:13). Mojżesz uważał, że nie nadaje się do powierzonego mu zadania (2 Mojżeszowa 4:10). Epafrodyt popadł w przygnębienie, gdy bracia usłyszeli, że groźna choroba ograniczyła jego udział w „dziele Pańskim” (Filipian 2:25-30). Paweł musiał walczyć z upadłym ciałem (Rzymian 7:21-25). Ewodia i Syntycha, dwie namaszczone duchem siostry ze zboru w Filippi, najwyraźniej nie mogły dojść ze sobą do porozumienia (Filipian 1:1; 4:2, 3). Jakże pokrzepia świadomość, że takie wierne osoby miały podobne do naszych odczucia i przeżycia, a mimo to nie dały za wygraną! Również Jehowa ich nie odrzucił.

14. (a) Kim posługuje się Jehowa, by pomóc nam czerpać siły ze swego Słowa? (b) Dlaczego artykuły w Strażnicy i Przebudźcie się! poruszają kwestie dotyczące życia społecznego, problemów rodzinnych i strony emocjonalnej?

¹⁴ Jehowa pomaga nam czerpać siły ze swego Słowa także za pośrednictwem klasy niewolnika wiernego i roztropnego, który nieprzerwanie zaopatruje nas w „pokarm we właściwym czasie” (Mateusza 24:45). Ów wierny niewolnik od dawna broni prawdy biblijnej i na łamach czasopism Strażnica i Przebudźcie się! obwieszcza, że jedyną nadzieją ludzkości jest Królestwo Boże. Zwłaszcza w ostatnich dziesięcioleciach w czasopismach tych pojawiają się artykuły analizujące w świetle Pisma Świętego aktualne problemy społeczne, rodzinne i emocjonalne, które dotykają nawet sług Bożych. W jakim celu publikuje się te informacje? Otóż dzięki nim osoby borykające się z takimi trudnościami mogą czerpać siły i zachęty ze Słowa Bożego. Ale oprócz tego owe artykuły pomagają każdemu z nas lepiej zrozumieć przeżycia niektórych braci i sióstr. A to z kolei ułatwia nam zastosowanie się do słów Pawła: „Pocieszajcie swą mową dusze przygnębione, wspierajcie słabych, wobec wszystkich bądźcie wielkodusznie cierpliwi” (1 Tesaloniczan 5:14).

Starsi, którzy są jak „kryjówka przed wiatrem”

15. Jak Izajasz proroczo opisał starszych i jaki nakłada to na nich obowiązek?

¹⁵ Inną formą pomocy w chwilach znużenia, którą zapewnia nam Jehowa, są starsi zboru. Na ich temat prorok Izajasz napisał: „Będzie każdy jak kryjówka przed wiatrem i jak schronienie przed ulewą, jak strumienie wód na suchym stepie, jak cień potężnej skały w ziemi spragnionej” (Izajasza 32:1, 2). A zatem starsi są zobowiązani sprostać temu, co zapowiedział o nich Jehowa. Muszą być dla innych źródłem pocieszenia i orzeźwienia, chętnie ‛nosząc brzemiona [inaczej mówiąc: „zmartwienia”, dosłownie: „ciężary”] drugich’ (Galatów 6:2, przypis w NW). Jak mogą to robić?

16. Jak starsi mogą pomóc osobie, która uważa, że nie jest godna, by się modlić?

¹⁶ Jak już wspomniano, znużony chrześcijanin czasami czuje się niegodny tego, by się modlić. Co mogą wówczas uczynić starsi? Powinni modlić się razem z nim oraz za niego (Jakuba 5:14). Z pewnością dozna pociechy, gdy w jego obecności poproszą, by Jehowa pomógł mu zrozumieć, że On sam oraz inni bardzo go kochają. Słuchanie żarliwej, płynącej z serca modlitwy starszego może dodać cierpiącemu otuchy. Kiedy dostrzeże przekonanie starszych o tym, iż Jehowa wysłuchuje zanoszonych za niego modlitw, łatwiej będzie mu nabrać podobnej ufności.

17. Dlaczego starsi muszą być współczującymi słuchaczami?

¹⁷ „Każdy człowiek ma być prędki do słuchania, powolny do mówienia” — czytamy w Liście Jakuba 1:19. Aby pomóc znużonym braciom odzyskać siły, starsi muszą też być współczującymi słuchaczami. Niekiedy członkowie zboru stają wobec trudności i nacisków, których nie da się usunąć w tym systemie rzeczy. Mogą wówczas potrzebować nie tyle rady, jak rozwiązać dany problem, ile dobrego słuchacza, któremu mogliby się zwierzyć — i który nie będzie osądzał ich odczuć, ale po prostu wysłucha (Łukasza 6:37; Rzymian 14:13).

18, 19. (a) Jak skorzy do słuchania starsi unikają obarczania utrudzonych dodatkowymi ciężarami? (b) Jakie rezultaty przynosi „wzajemne zrozumienie” okazywane przez starszych?

¹⁸ Starsi, jeżeli będziecie skorzy do słuchania, możecie uniknąć nieświadomego obarczania utrudzonych dodatkowymi ciężarami. Na przykład gdy członek zboru — brat lub siostra — opuścił kilka zebrań lub zmniejszył swój udział w głoszeniu, czy rzeczywiście potrzebuje rady, by częściej wyruszać do służby lub regularnie chodzić na zebrania? Być może. Ale czy macie pełen obraz sytuacji? Może w grę wchodzi pogarszający się stan zdrowia albo nowe obowiązki rodzinne? Czy nie wynikły jakieś inne okoliczności lub kłopoty, dodatkowo obciążające daną osobę? Pamiętajcie, że już może ją dręczyć poczucie winy, iż nie jest w stanie czynić więcej.

¹⁹ Jak zatem moglibyście pomóc bratu lub siostrze? Zanim wyciągniecie wnioski i udzielicie rady, wysłuchajcie! (Przypowieści 18:13). Za pomocą wnikliwych pytań ‛zaczerpnijcie’ z serca ukryte w nim uczucia (Przypowieści 20:5). Nie lekceważcie owych odczuć, lecz bierzcie je pod uwagę. Utrudzeni współwyznawcy potrzebują niekiedy zapewnienia, iż Jehowa się o nas troszczy i rozumie nasze warunki oraz związane z nimi ograniczenia (1 Piotra 5:7). Kiedy starsi okażą „wzajemne zrozumienie”, przygnębieni ‛znajdą pokrzepienie dla swych dusz’ (1 Piotra 3:8; Mateusza 11:28-30). Wówczas nie trzeba im będzie mówić, by robili więcej, gdyż serca pobudzą ich do służenia Jehowie w miarę najlepszych możliwości (porównaj 2 Koryntian 8:12; 9:7).

20. Na co powinniśmy być zdecydowani w obliczu szybko zbliżającego się kresu tego niegodziwego pokolenia?

²⁰ Doprawdy, żyjemy w najtrudniejszym okresie dziejów ludzkości. W miarę upływu czasu końca życie w świecie Szatana staje się coraz bardziej uciążliwe. Pamiętajmy, Diabeł niczym polujący lew wyczekuje, byśmy się znużyli i dali za wygraną, stając się dla niego łatwą zdobyczą. Jakże możemy być wdzięczni Jehowie, że zmęczonym daje siłę! Obyśmy w pełni korzystali z Jego krzepiących postanowień, dzięki którym wyposaża nas niejako w potężne skrzydła orła szybującego w przestworzach. Ponieważ szybko zbliża się kres tego niegodziwego pokolenia, nie pora się teraz zatrzymywać w biegu o nagrodę — o życie wieczne (Hebrajczyków 12:1).

Jak byś odpowiedział?

◻ Jakiego działania Jehowy możemy się spodziewać w odpowiedzi na nasze modlitwy?

◻ W jaki sposób możemy czerpać siły z chrześcijańskiej społeczności braterskiej?

◻ Jak Słowo Boże krzepi nasze siły?

◻ Jakiej pomocy w odzyskaniu sił mogą udzielić znużonym starsi?

[Ilustracja na stronie 17]

Kiedy zapraszamy gości, nie zapominajmy o tych, którzy potrzebują pokrzepienia

[Ilustracja na stronie 18]

Starsi mogą prosić Jehowę, by pomógł znużonym zrozumieć, jak bardzo są kochani