5 Obecność (paruzja) Chrystusa

(Mateusza 24:3 — gr.: τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας [to seméion tes ses parousías])

Grecki rzeczownik parousía dosłownie znaczy „bycie przy”. Składa się z przyimka pará (przy) i rzeczownika ou·sía (byt, istnienie). W Chrześcijańskich Pismach Greckich słowo parousía występuje 24 razy: w Mateusza 24:3, 27, 37, 39; 1 Koryntian 15:23; 16:17; 2 Koryntian 7:6, 7; 10:10; Filipian 1:26; 2:12; 1 Tesaloniczan 2:19; 3:13; 4:15; 5:23; 2 Tesaloniczan 2:1, 8, 9; Jakuba 5:7, 8; 2 Piotra 1:16; 3:4, 12 i 1 Jana 2:28. We wszystkich tych 24 miejscach wyraz parousía został w Przekładzie Nowego Świata przetłumaczony na „obecność”.

Pokrewny czasownik páreimi dosłownie znaczy „być przy”. W Chrześcijańskich Pismach Greckich występuje 24 razy: w Mateusza 26:50; Łukasza 13:1; Jana 7:6; 11:28; w Dziejach 10:21, 33; 12:20 (przypis); 17:6; 24:19; 1 Koryntian 5:3, 3; 2 Koryntian 10:2, 11; 11:9; 13:2, 10; Galatów 4:18, 20; Kolosan 1:6; Hebrajczyków 12:11; 13:5; 2 Piotra 1:9, 12 i w Objawieniu 17:8. W tych miejscach słowo páreimi przetłumaczono w Przekładzie Nowego Świata na „być obecnym”; „stać się obecnym”, „obecnie nastawać” lub „stawić się”.

Wyraz parousía („obecność”) różni się od innego greckiego wyrazu, éleusis („przyjście”), który w tekście oryginalnym występuje jeden raz (Dzieje 7:52), w formie eléuseos (łac. adventu). Słów parousía i éleusis nie używano wymiennie. Jak wyjaśnia Theological Dictionary of the New Testament (tom V, s. 865), „terminy te [páreimi i parousía] nigdy nie odnoszą się do przyjścia Chrystusa w ciele, a παρουσία nigdy nie oznacza powrotu. Myśl o więcej niż jednej paruzji pojawiła się dopiero w późniejszym okresie istnienia Kościoła [nie wcześniej niż za czasów Justyna, w drugim stuleciu n.e.] (...) Podstawowym warunkiem zrozumienia sfery pojęć pierwotnego chrystianizmu jest zupełne uwolnienie się od tej koncepcji [więcej niż jednej paruzji]”.

Doktor teologii Israel P. Warren tak skomentował znaczenie tego słowa: „My często mówimy o ‚drugim adwencie’, ‚drugim przyjściu’ itd., ale Pismo Święte nigdzie nie wspomina o jakiejś ‚drugiej Paruzji’. Bez względu na jej charakter miało to być coś szczególnego, co się nigdy przedtem nie zdarzyło ani się nigdy więcej nie miało zdarzyć. Owa obecność miała być inna i donioślejsza niż wszystkie inne wypadki jego ukazania się ludziom, tak iż wystarczyć miało samo jej określenie bez jakichkolwiek przydawek oprócz rodzajnika — po prostu OBECNOŚĆ” (The Parousia, Portland, Maine 1879, ss. 12-15).

Ponadto słownik W. Bauera A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature wyjaśnia, że wyraz parousía „stał się w oficjalnej terminologii określeniem wizyty wysoko postawionej osobistości, zwł[aszcza] królów i cesarzy odwiedzających prowincję” (drugie wyd. angielskie pod redakcją F. W. Gingricha i F. W. Dankera, Chicago i Londyn 1979, s. 630). W Mateusza 24:3 oraz w innych wersetach, na przykład w 1 Tesaloniczan 3:13 i 2 Tesaloniczan 2:1, słowo parousía odnosi się do królewskiej obecności Jezusa Chrystusa, trwającej od czasu jego wstąpienia na tron w dniach ostatnich tego systemu rzeczy.