Wskazał, że zanim przyjdzie Królestwo, „to pokolenie” zobaczy na własne oczy spełnienie się proroczego znaku (odczytaj Mateusza 24:32-34). Kogo Jezus miał na myśli, mówiąc o „tym pokoleniu”? Przyjrzyjmy się bliżej jego wypowiedzi.

¹⁶ „To pokolenie”. Czy Jezus mówił o ludziach bez wiary? Nie. Pamiętajmy, do kogo się zwracał. Proroctwo to podał zaledwie kilku apostołom, którzy „podeszli do niego na osobności” (Mat. 24:3). Apostołowie wkrótce mieli zostać namaszczeni duchem świętym. Zwróćmy także uwagę na kontekst. Jezus, zanim wspomniał o „tym pokoleniu”, powiedział: „Od drzewa figowego jako przykładu nauczcie się tej rzeczy: Gdy tylko jego gałązka staje się miękka i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Podobnie też wy, gdy to wszystko ujrzycie, wiedzcie, że jest on blisko, u drzwi”. To namaszczeni duchem naśladowcy Jezusa — a nie ludzie niewierzący — mieli oglądać zapowiedziane wydarzenia i rozumieć ich znaczenie, czyli że „jest on blisko, u drzwi”. Kiedy więc Jezus mówił o „tym pokoleniu”, miał na myśli swoich namaszczonych duchem naśladowców.

17. Co znaczą określenia „pokolenie” i „to wszystko”?

¹⁷ „Na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie”. W jaki sposób spełnią się te słowa? Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy dobrze rozumieć, czym jest zarówno „pokolenie”, jak i „to wszystko”. W Biblii słowo „pokolenie” często odnosi się do ludzi w różnym wieku, których życie przypada na jakiś okres, przy czym okres ten nie trwa nazbyt długo i ma swój koniec (Wyjścia 1:6). Wyrażenie „to wszystko” mieści w sobie wszystkie zapowiedziane przez Jezusa wydarzenia, które miały się rozgrywać w czasie jego obecności — od jej początku w roku 1914 po punkt kulminacyjny w „wielkim ucisku” (Mat. 24:21).

18, 19. Jak rozumieć słowa Jezusa o „tym pokoleniu” i jaki wniosek można z tego wyciągnąć?

¹⁸ Jak zatem rozumieć słowa Jezusa o „tym pokoleniu”? Składa się ono z dwóch zazębiających się grup pomazańców: tych, którzy oglądali początki spełnienia się znaku w roku 1914, oraz tych, którzy będąc już namaszczeni, przez jakiś czas żyli jednocześnie z tą pierwszą grupą. Przynajmniej niektórzy z drugiej grupy pomazańców doczekają początku nadchodzącego wielkiego ucisku. Chrześcijanie z tych dwóch grup tworzą jedno pokolenie, ponieważ jako pomazańcy przez pewien okres żyli jednocześniec.

¹⁹ Jaki wniosek możemy z tego wyciągnąć? Wiemy, że na całym świecie wyraźnie widoczny jest znak obecności Jezusa jako Władcy Królestwa. Widzimy też, że pomazańcy, którzy wciąż przebywają na ziemi i wchodzą w skład „tego pokolenia”, posuwają się w latach — a przecież przynajmniej niektórzy z nich będą tutaj żyć, gdy rozpocznie się wielki ucisk. Logiczny jest zatem wniosek, że Królestwo Boże przyjdzie i obejmie władzę nad ziemią już wkrótce. Ileż radości sprawi nam oglądanie na własne oczy, jak spełniają się słowa modlitwy podanej przez Jezusa: „Niech przyjdzie twoje królestwo”!