„Nasza nadzieja co do was jest niezachwiana, bo przecież wiemy, że jak jesteście współuczestnikami cierpień, tak samo też będziecie mieć udział w pocieszeniu” (2 KORYNTIAN 1:7).

Bez względu na rodzaj próby wszyscy, którzy prowadzą życie zgodne ze swym oddaniem się Bogu, mogą być pewni jednego: osobiście doznają od Niego pocieszenia i pomocy.

¹¹ Drugi list Pawła na pewno przyniósł pociechę zborowi w Koryncie. A właśnie po to między innymi został napisany. Paweł wyjaśnił: „Nasza nadzieja co do was jest niezachwiana, bo przecież wiemy, że jak jesteście współuczestnikami cierpień, tak samo też będziecie mieć udział w pocieszeniu” (2 Koryntian 1:7). Kończąc list, usilnie zachęcał: „Wciąż (...) doznawajcie pociechy, (...) a będzie z wami Bóg miłości i pokoju” (2 Koryntian 13:11).

12. Czego potrzebują wszyscy chrześcijanie?

¹² Jakże cenna nauka wypływa stąd dla nas! Wszystkim członkom zboru chrześcijańskiego niezbędny jest „udział w pocieszeniu”, które zapewnia Bóg przez swoje Słowo, swego świętego ducha i swą ziemską organizację. Nawet wykluczeni mogą potrzebować pociechy, gdy okażą skruchę i zejdą ze złej drogi. Z myślą o niesieniu im pomocy „niewolnik wierny i roztropny” zalecił pewien miłosierny sposób postępowania. Raz w roku dwóch starszych odwiedza niektórych wykluczonych. Być może nie są już buntowniczo usposobieni lub nie trwają w rażącym grzechu, potrzebują więc pomocy w uczynieniu tego, co konieczne, by powrócić do zboru (Mateusza 24:45; Ezechiela 34:16).