Nasz skarb w naczyniach glinianych

„Mamy jednak ten skarb w naczyniach glinianych, aby moc wykraczająca poza to, co normalne, była Boża, a nie z nas samych” (2 KORYNTIAN 4:7).

1. Dlaczego możemy się czuć pokrzepieni przykładem Jezusa?

KIEDY podczas pobytu na ziemi Jezus był kształtowany przez Jehowę, dobrze poznał ludzkie słabości. Jakże możemy się czuć pokrzepieni jego niezłomną postawą! Apostoł oświadczył: „Właśnie do tego biegu zostaliście powołani, gdyż i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście podążali dokładnie jego śladami” (1 Piotra 2:21). Dzięki poddaniu się takiemu kształtowaniu Jezus odniósł zwycięstwo nad światem. Również swym apostołom dodawał odwagi, by stali się zwycięzcami (Dzieje 4:13, 31; 9:27, 28; 14:3; 19:8). Pożegnalne przemówienie do nich zakończył wspaniałą zachętą: „Powiedziałem wam to, żebyście dzięki mnie mieli pokój. Na świecie doznajecie ucisku, ale odwagi! Ja zwyciężyłem świat” (Jana 16:33).

2. Jakim oświeceniem się cieszymy, w odróżnieniu od tego zaślepionego świata?

² Podobnie o naszej drogocennej służbie wypowiedział się apostoł Paweł, który po ukazaniu kontrastu między zaślepieniem przez „boga tego systemu rzeczy” a „oświeceniem chwalebną dobrą nowiną” oznajmił: „Mamy jednak ten skarb w naczyniach glinianych, aby moc wykraczająca poza to, co normalne, była Boża, a nie z nas samych. Na wszystkie sposoby jesteśmy uciskani, ale nie tak ściśnięci, żebyśmy nie mogli się poruszyć; jesteśmy w rozterce, ale wcale nie bez wyjścia; jesteśmy prześladowani, ale nie pozostawieni własnemu losowi; jesteśmy powaleni, ale nie zgładzeni” (2 Koryntian 4:4, 7-9). Chociaż stanowimy słabe „naczynia gliniane”, Bóg tak nas kształtuje przez swego ducha, byśmy mogli całkowicie zwyciężyć świat Szatana (Rzymian 8:35-39; 1 Koryntian 15:57).

Kształtowanie starożytnego Izraela

3. Jak Izajasz opisał kształtowanie narodu żydowskiego?

³ Jehowa kształtuje nie tylko poszczególne jednostki, ale też całe narody. Kiedy na przykład formowaniu przez Niego poddawali się starożytni Izraelici, dobrze im się powodziło. W końcu jednak zatwardzili się w nieposłuszeństwie, wskutek czego ich Twórca sprowadził na nich „biada” (Izajasza 45:9). W VIII wieku p.n.e. Izajasz mówił do Jehowy w związku z ich niegodziwymi grzechami: „Jehowo, tyś naszym Ojcem. My jesteśmy gliną, a tyś naszym Garncarzem; i wszyscy jesteśmy dziełem twej ręki. (...) Zniszczono wszystkie nasze cenne rzeczy” (Izajasza 64:8-11). Naród izraelski okazał się naczyniem ukształtowanym jedynie na zagładę.

4. Jaką symboliczną scenę odegrał Jeremiasz?

⁴ Sto lat później, gdy zbliżał się dzień rozrachunku, Jehowa kazał Jeremiaszowi wziąć glinianą butlę i w towarzystwie wybranych starszych z Jerozolimy udać się do Doliny Hinnoma, po czym polecił mu: „Stłucz butlę na oczach mężów, którzy pójdą z tobą. I powiedz im: ‚Oto, co rzekł Jehowa Zastępów: „Potłukę ten lud i to miasto tak, jak ktoś tłucze naczynie garncarza, że nie da się go już naprawić”’” (Jeremiasza 19:10, 11).

5. Co obejmował wyrok, który Jehowa wykonał na Izraelu?

⁵ W roku 607 p.n.e. Nebukadneccar (Nabuchodonozor) spustoszył Jerozolimę oraz świątynię, a ocalałych Żydów uprowadził do niewoli w Babilonie. Ale po 70 latach wygnania skruszeni Żydzi wrócili, by odbudować Jerozolimę i świątynię (Jeremiasza 25:11). Jednakże w I wieku n.e. naród ten znowu porzucił Wielkiego Garncarza i w końcu dopuścił się najpotworniejszej zbrodni — zamordował samego Syna Bożego. W 70 roku n.e. Bóg posłużył się rzymskim mocarstwem światowym do wykonania swego wyroku — unicestwił żydowski system rzeczy, a Jerozolimę i świątynię obrócił w perzynę. Jehowa już nigdy więcej nie kształtował narodu izraelskiego jako czegoś „świętego i pięknego”.a

Kształtowanie narodu duchowego

6, 7. (a) Jak Paweł opisuje kształtowanie Izraela duchowego? (b) Ile jest „naczyń miłosierdzia” i jak je skompletowano?

⁶ Żydzi, którzy przyjęli Jezusa, byli kształtowani na pierwszych członków nowego narodu — duchowego „Izraela Bożego” (Galatów 6:16). Stosowne są więc słowa Pawła: „A czyż garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły uczynić jedno naczynie do użytku zaszczytnego, drugie zaś do użytku niezaszczytnego? (...) Bóg, chociaż chciał okazać swój srogi gniew i dać poznać swą moc, tolerował z ogromną miarą wielkodusznej cierpliwości naczynia srogiego gniewu przyszykowane na zagładę, żeby dać poznać bogactwo swej chwały na naczyniach miłosierdzia, które z góry przygotował ku chwale” (Rzymian 9:21-23).

⁷ Zmartwychwstały Jezus wyjawił później liczbę tych „naczyń miłosierdzia” — 144 000 (Objawienie 7:4; 14:1). Ponieważ grona tego nie udało się skompletować z rodowitych Izraelitów, Jehowa okazał miłosierdzie ludziom z narodów (Rzymian 11:25, 26). Młody zbór chrześcijański szybko się rozrastał. Po niecałych 30 latach dobrą nowinę „głoszono wszelkiemu stworzeniu pod niebem” (Kolosan 1:23). Licznym porozrzucanym zborom należało zapewnić odpowiedni nadzór.

8. Kto tworzył pierwsze ciało kierownicze i o kogo je poszerzono?

⁸ Do występowania w roli pierwszego ciała kierowniczego Jezus przygotował 12 apostołów, gdy zaprawiał ich wraz z innymi uczniami do służby (Łukasza 8:1; 9:1, 2; 10:1, 2). W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. powstał zbór chrześcijański, a w stosownym czasie poszerzono jego ciało kierownicze, tak iż składało się z „apostołów i starszych w Jerozolimie”. Wygląda na to, że przez dłuższy okres przewodniczył mu przyrodni brat Jezusa Jakub, choć nie był apostołem (Dzieje 12:17; 15:2, 6, 13; 21:18). Według historyka Euzebiusza apostołowie stali się szczególnym celem prześladowań i rozproszyli się w różne rejony. W składzie ciała kierowniczego dokonano więc odpowiednich zmian.

9. Jaki smutny rozwój wydarzeń zapowiedział Jezus?

⁹ Pod koniec I stulecia ‛nieprzyjaciel, Diabeł’, zaczął ‛siać chwasty’ między przyrównanych do pszenicy dziedziców „królestwa niebios”. Jezus zapowiedział, że ten smutny stan utrzyma się aż do żniwa w czasie „zakończenia systemu rzeczy”. Wtedy ‛prawi znowu będą świecić jasno jak słońce w królestwie ich Ojca’ (Mateusza 13:24, 25, 37-43). Kiedy miało to nastąpić?

Kształtowanie Izraela Bożego w dobie obecnej

10, 11. (a) Jak się zaczęło kształtowanie nowożytnego Izraela Bożego? (b) Jaki kontrast zachodził między naukami chrześcijaństwa a tym, co głosili skrupulatni Badacze Pisma Świętego?

¹⁰ W roku 1870 Charles Taze Russell założył w Pittsburghu w amerykańskim stanie Pensylwania grupę studium Biblii. W 1879 roku zaczął wydawać miesięcznik znany obecnie jako Strażnica. Ci Badacze Pisma Świętego, jak ich nazywano, wkrótce dostrzegli, że chrześcijaństwo przejęło niebiblijne nauki pogańskie, między innymi o nieśmiertelności duszy ludzkiej, ogniu piekielnym, czyśćcu, trójjedynym bogu i chrzcie niemowląt.

¹¹ Co ważniejsze, owi miłośnicy prawdy biblijnej wydobyli na światło dzienne podstawowe nauki zawarte w Piśmie Świętym, takie jak odkupienie na podstawie Jezusowej ofiary okupu czy zmartwychwstanie do życia wiecznego na pokojowej rajskiej ziemi pod panowaniem Królestwa Bożego. Przede wszystkim kładli nacisk na zbliżające się usprawiedliwienie Jehowy jako Władcy Wszechświata. Wierzyli, że niebawem wysłuchana zostanie Modlitwa Pańska: „Nasz Ojcze w niebiosach, niech będzie uświęcone twoje imię. Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:9, 10). Za pośrednictwem świętego ducha Bożego byli kształtowani na ogólnoświatową społeczność chrześcijan miłujących pokój.

12. Jak Badacze Pisma Świętego pojęli znaczenie pewnej ważnej daty?

¹² Po wnikliwym przeanalizowaniu 4 rozdziału Księgi Daniela oraz innych proroctw Badacze Pisma Świętego nabrali przekonania, że obecność Jezusa jako mesjańskiego Króla musi być blisko. Uświadomili sobie, iż w roku 1914 dobiegną końca „czasy wyznaczone narodom” (Łukasza 21:24; Ezechiela 21:26, 27). Szybko nadali rozmach prowadzonemu przez siebie dziełu i w całych USA zaczęli tworzyć klasy biblijne (później nazwane zborami). Na przełomie XIX i XX wieku ich działalność wychowawcza oparta na Piśmie Świętym dotarła do Europy, Australii i części Oceanii. Potrzebna była więc dobra organizacja.

13. Dzięki czemu Badacze Pisma Świętego mogli zacząć działać legalnie i jaką niezwykłą pracę wykonał pierwszy prezes Towarzystwa?

¹³ Aby Badacze Pisma Świętego mogli działać legalnie, w 1884 roku w USA zarejestrowano Towarzystwo Traktatowe — Strażnica Syjońska z siedzibą w Pittsburghu w stanie Pensylwania. Jego zarząd usługiwał jako centralne Ciało Kierownicze i nadzorował ogólnoświatowe dzieło głoszenia o Królestwie Bożym. Pierwszy prezes Towarzystwa, Charles T. Russell, napisał sześć tomów Wykładów Pisma Świętego i odbył wiele podróży kaznodziejskich. Na ogłaszanie po całej ziemi orędzia Królestwa przeznaczył majątek, który zgromadził jeszcze przed przystąpieniem do zgłębiania Biblii. W roku 1916, kiedy w Europie szalała I wojna światowa, wyczerpany brat Russell zmarł w trakcie podróży ewangelizacyjnej. Dał z siebie wszystko, by rozwinąć dzieło świadczenia o Królestwie Bożym.

14. Jak Joseph F. Rutherford ‛walczył w szlachetnej walce’? (2 Tymoteusza 4:7).

¹⁴ Następnym prezesem został Joseph F. Rutherford, który przez jakiś czas był sędzią w Missouri. Ponieważ nieustraszenie bronił prawdy biblijnej, kler chrześcijaństwa sprzymierzył się z politykami, by ‛dekretem gotować niedolę’. Dnia 21 czerwca 1918 roku brat Rutherford oraz siedmiu innych czołowych Badaczy Pisma Świętego zostali wtrąceni do więzienia — otrzymali po kilka dziesięcio- lub dwudziestoletnich wyroków, które miały biec równocześnie. Badacze Pisma Świętego wszczęli batalię prawną (Psalm 94:20; Filipian 1:7). Złożono apelację i 26 marca 1919 roku mężczyźni ci wyszli na wolność, a później zostali całkowicie oczyszczeni z fałszywego zarzutu o działalność wywrotową.b Przeżycie to posłużyło do ukształtowania ich na odważnych obrońców prawdy. Polegając na pomocy Jehowy, dokładali wszelkich starań, by zwycięsko toczyć duchowy bój i mimo sprzeciwu Babilonu Wielkiego rozgłaszać dobrą nowinę. Walka ta trwa po dziś dzień (porównaj Mateusza, rozdział 23; Jana 8:38-47).

15. Dlaczego z historycznego punktu widzenia rok 1931 miał istotne znaczenie?

¹⁵ W latach dwudziestych i trzydziestych namaszczony Izrael Boży dalej był kształtowany pod kierownictwem Wielkiego Garncarza. Prorocze światło z Pisma Świętego jaśniało ku chwale Jehowy i zwracało uwagę na mesjańskie Królestwo Jezusa. W roku 1931 Badacze Pisma Świętego z radością przyjęli nową nazwę — Świadkowie Jehowy (Izajasza 43:10-12; Mateusza 6:9, 10; 24:14).

16 (oraz ramka na stronie 19). Kiedy skompletowane zostało grono 144 000 i co za tym przemawia?

¹⁶ W latach trzydziestych grono ‛powołanych i wybranych, i wiernych’, liczące 144 000 osób, najwyraźniej było już skompletowane (Objawienie 17:14; zobacz ramkę na stronie 19). Nie wiemy, ilu pomazańców zebrano w I stuleciu n.e. oraz spośród „chwastów” w mrocznych wiekach wielkiego odstępstwa rzekomych chrześcijan. Jednakże w roku 1935 ze szczytowej liczby 56 153 głosicieli aż 52 465 osób na całym świecie uzewnętrzniło swą nadzieję niebiańską spożywaniem emblematów podawanych na Pamiątce. Co czekało wielu tych, którzy dopiero mieli być zebrani?

„Oto wielka rzesza”

17. Jakie historyczne wydarzenie rozegrało się w roku 1935?

¹⁷ Na zgromadzeniu, które w dniach od 30 maja do 3 czerwca 1935 roku odbyło się w Waszyngtonie, brat Rutherford wygłosił historyczne przemówienie zatytułowane „Lud wielki”.c Grupa ta, „której żaden człowiek nie zdołał policzyć”, miała się pojawić w końcowym okresie pieczętowania 144 000 Izraelitów duchowych. Jej członkowie również mieli wierzyć, iż „krew Baranka”, Jezusa, ma wartość okupu, i pełnić świętą służbę w świątyni Jehowy, umożliwiającej oddawanie Mu czci. Jako grono ‛wyjdą żywo z wielkiego ucisku’ i odziedziczą ziemski raj, w którym „śmierci już nie będzie”. W ciągu kilku lat poprzedzających ten kongres osoby należące do owej grupy nazywano Jonadabami (Objawienie 7:9-17; 21:4; Jeremiasza 35:10).

18. Pod jakim względem rok 1938 okazał się przełomowy?

¹⁸ Rok 1938 przyniósł doniosłe wydarzenia związane z wyraźnym rozpoznaniem omawianych dwóch klas. W angielskiej Strażnicy z 15 marca i 1 kwietnia owego roku (wydania polskie: 15 maja i 1 czerwca) zamieszczono dwuczęściowy artykuł do studium „Jego owczarnia”, w którym jasno ukazano pozycję namaszczonego ostatka oraz towarzyszącej mu wielkiej rzeszy. Potem w numerach z 1 i 15 czerwca (w języku polskim z 1 i 15 sierpnia) pojawiły się artykuły do studium zatytułowane „Organizacja”, oparte na Księdze Izajasza 60:17. Wszystkie zbory zachęcono do zwrócenia się z prośbą, by zamianowania miejscowych sług dokonało Ciało Kierownicze — w ten sposób wprowadzono porządek Boży, teokratyczny. Zbory istotnie to uczyniły.

19 (oraz przypis). Co potwierdza, że już ponad 60 lat trwa ogólne zbieranie grona „drugich owiec”?

¹⁹ W sprawozdaniu zamieszczonym w Roczniku Świadków Jehowy — 1939 powiedziano: „Grono namaszczonych naśladowców Chrystusa Jezusa przebywających na ziemi jest nieliczne i nigdy już się nie powiększy. Pismo Święte nazywa ich ‚ostatkiem’ potomstwa Syjonu, czyli organizacji Bożej (Obj. 12:17). Pan zbiera do siebie ‚drugie owce’, które utworzą ‚lud wielki’ (Jana 10:16). Towarzyszą one ostatkowi i z nim współpracują. Tworzący ‚drugie owce’ będą się rozrastać aż do zebrania ‚ludu wielkiego’”. Ostatek pomazańców został tak ukształtowany, by mógł sprawować pieczę nad zgromadzaniem wielkiej rzeszy. Również jej członkowie podlegają obecnie kształtowaniu.d

20. Jakich zmian organizacyjnych dokonano od roku 1942?

²⁰ W styczniu 1942 roku, kiedy II wojna światowa szalała na dobre, zmarł Joseph Rutherford, a na stanowisku prezesa zastąpił go Nathan Knorr. Trzeci prezes Towarzystwa jest ciepło wspominany ze względu na to, że wprowadził w zborach szkołę teokratyczną oraz założył Szkołę Gilead, kształcącą misjonarzy. W roku 1944 na dorocznym walnym zgromadzeniu Towarzystwa ogłosił, że dokonano zmian w jego statucie, tak iż członkowie będą wybierani nie na podstawie wkładu finansowego, lecz usposobienia duchowego. W ciągu następnych 30 lat liczba głosicieli na całym świecie wzrosła ze 156 299 do 2 179 256. W latach 1971-1975 niezbędne okazały się dalsze zmiany organizacyjne. Ogólnoziemskiego dzieła Królestwa nie był już w stanie nadzorować jeden człowiek usługujący jako prezes. Wprowadzono rotację przewodniczącego Ciała Kierowniczego, a jego skład powiększono do 18 członków namaszczonych duchem, z których prawie połowa już zakończyła swój ziemski bieg.

21. Dzięki czemu członkowie małej trzódki nadają się do Królestwa?

²¹ Pozostali z małej trzódki byli kształtowani przez lata prób. Są pełni otuchy, co wyraźnie dowodzi, iż otrzymali ‛świadectwo ducha’. Jezus oznajmił im: „Wytrwaliście przy mnie w moich doświadczeniach; a ja zawieram z wami przymierze — tak jak mój Ojciec zawarł przymierze ze mną — co do królestwa, żebyście mogli jeść i pić przy mym stole w moim królestwie, i zasiadać na tronach, aby sądzić dwanaście plemion Izraela” (Rzymian 8:16, 17; Łukasza 12:32; 22:28-30).

22, 23. Jakiemu kształtowaniu podlegają członkowie małej trzódki i drugich owiec?

²² W miarę ubywania członków namaszczonego duchem ostatka, przebywającego jeszcze na ziemi, duchowy nadzór nad niemal wszystkimi zborami na całym świecie otrzymali dojrzali bracia z wielkiej rzeszy. A gdy ostatni sędziwi pomazańcy zakończą swój ziemski bieg, książęta (sarím) spośród drugich owiec będą już odpowiednio wyszkoleni do tego, by pełnić na ziemi funkcje administracyjne jako klasa naczelnika (Ezechiela 44:3; Izajasza 32:1).

²³ Zarówno mała trzódka, jak i drugie owce dalej są kształtowane na ‛naczynia do użytku zaszczytnego’ (Jana 10:14-16). Bez względu na to, czy spodziewamy się wejść w skład „nowych niebios”, czy „nowej ziemi”, z całego serca usłuchajmy wezwania Jehowy: „Wielce się radujcie i weselcie na zawsze z tego, co stwarzam, bo oto ja stwarzam Jerozolimę jako powód do radości, a jej lud jako powód do radosnego uniesienia” (Izajasza 65:17, 18). Obyśmy jako słabi ludzie zawsze pokornie pełnili służbę, kształtowani przez „moc wykraczającą poza to, co normalne” — moc świętego ducha Bożego! (2 Koryntian 4:7; Jana 16:13).

[Przypisy]

Czy pamiętasz?

◻ Jak Jezus dał przykład poddawania się kształtowaniu przez Jehowę?

◻ Jakie kształtowanie odbywało się w starożytnym Izraelu?

◻ Jak „Izrael Boży” jest kształtowany po dziś dzień?

◻ W jakim celu kształtowane są „drugie owce”?

[Ramka na stronie 18]

Dalsze kształtowanie w chrześcijaństwie

Agencja Associated Press nadała z Aten depeszę, w której tak powiedziano o niedawno mianowanym zwierzchniku tamtejszego Kościoła prawosławnego: „Powinien być posłańcem pokoju. Tymczasem zwierzchnik greckiego Kościoła prawosławnego wypowiada się raczej jak generał szykujący się do bitwy.

„‚W razie konieczności jesteśmy zdecydowani przelać krew i ponieść ofiary. Jako kościół modlimy się o pokój (...) Ale gdy wymaga tego chwila, błogosławimy świętą broń’ — oświadczył ostatnio arcybiskup Christodoulos podczas święta Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny, będącego też dniem greckich sił zbrojnych”.

[Ramka na stronie 19]

„Nie ma dodatkowych miejsc!”

W roku 1970 podczas uroczystości rozdania dyplomów w Szkole Gilead Frederick Franz, ówczesny wiceprezes Towarzystwa Strażnica, oświadczył studentom — z których wszyscy byli drugimi owcami, żywiącymi nadzieję ziemską — że może się zdarzyć, iż ochrzczą kogoś, kto będzie się podawał za członka namaszczonego ostatka. Czy to prawdopodobne? Mówca wyjaśnił, że Jan Chrzciciel, należący do drugich owiec, ochrzcił Jezusa oraz niektórych apostołów. Potem brat Franz zapytał, czy odbywa się zgromadzanie kolejnych pomazańców. „Nie, nie ma dodatkowych miejsc!” — odpowiedział. „Powoływanie do tego grona zakończyło się w latach 1931-1935! Nie ma dodatkowych miejsc. Kim więc są nieliczni nowi spożywający emblematy na Pamiątce? Jeżeli należą do ostatka, to kogoś w nim zastępują! Nie zajmują dodatkowych miejsc, lecz zastępują tych, którzy najwidoczniej odpadli”.

[Ilustracja na stronie 15]

Jakże sobie cenimy powierzony nam skarb służby!

[Ilustracja na stronie 16]

Starożytny Izrael stał się naczyniem nadającym się jedynie na zagładę