Kiedy naprawdę nastanie trwały pokój?

„WOJNA jest nieodłącznym elementem historii, nie znikającym pomimo rozwoju cywilizacji i demokracji” — oświadczyli Will i Ariel Durantowie w książce The Lessons of History (Lekcje historii). „Pokój to stan chwiejnej równowagi, którą można utrzymywać tylko przez uznanie wyższości albo równorzędności sił”.

Istotnie, mimo usilnych starań ludzkość nie zdołała osiągnąć trwałego pokoju. Dlaczego? Otóż przyczyny wojen są znacznie głębsze niż widoczne na zewnątrz spory polityczne, terytorialne czy społeczne. Durantowie podkreślili: „Wojny między narodami i rywalizację poszczególnych jednostek wywołują te same czynniki: zaborczość, kłótliwość i duma; żądza posiadania żywności, ziemi, surowców i paliw, żądza władzy”.

Tymczasem Biblia odsłania podstawową przyczynę wojen i konfliktów między pojedynczymi ludźmi oraz całymi narodami. Czytamy w niej: „Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie” (Jakuba 4:1, 2, BT).

Sprawa przedstawia się więc następująco: Zaprowadzenie prawdziwego pokoju wymaga od ludzi nie tylko usunięcia skutków, takich jak wojny, powstania, zamachy stanu czy rewolucje, lecz także uwolnienia się od głęboko zakorzenionych cech, które je powodują: podejrzliwości, chciwości, nienawiści i wrogości. Trzeba je zastąpić działaniem wynikającym z takich niesamolubnych przymiotów, jak miłość, życzliwość, zaufanie i szczodrość. Czy jest ktoś, kto potrafiłby tego dokonać? Gdyby miało to zależeć od niedoskonałych, śmiertelnych ludzi, odpowiedź musiałaby być przecząca. Ale istnieje ktoś, komu nie sprawi to trudności. Chodzi o Osobistość, która zna odpowiedź na pytanie: Kiedy naprawdę nastanie pokój?

Ten, który potrafi zaprowadzić pokój

Około 28 stuleci temu prorok Izajasz w natchnieniu oświadczył: „Dziecię bowiem narodziło się nam, został nam dany syn; panowanie książęce spocznie na jego barkach. A z imienia będzie zwany: Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wieczysty Ojciec, Książę Pokoju. Dostatkowi tego książęcego panowania i pokojowi nie będzie końca” (Izajasza 9:6, 7 [9:5, 6, Bw]).

Z czasem okazało się, że władcą mającym zaprowadzić trwały pokój jest sam Jezus Chrystus, „Syn Najwyższego” (Łukasza 1:30-33; Mateusza 1:18-23). Dlaczego jednak właśnie jemu powiedzie się w tym, w czym zawiedli wszyscy inni książęta i przywódcy polityczni? Przede wszystkim warto zauważyć, że wbrew wyobrażeniom niektórych osób obiecane „dziecię” nie miało na zawsze pozostać bezradnym niemowlęciem. Przeciwnie, miało ku wieczystemu dobru ludzkości sprawować „panowanie książęce” jako „Książę Pokoju”.

Ale to jeszcze nie wszystko. Jezus, jako „Cudowny Doradca”, posiada nadzwyczajne zdolności oraz gruntowną znajomość natury ludzkiej, toteż będzie mógł dotrzeć do sedna trudnych spraw i rozwiązać dokuczliwe problemy, trapiące dzisiejszych przywódców światowych (Mateusza 7:28, 29; Marka 12:13-17; Łukasza 11:14-20). A będąc „Potężnym Bogiem”, Jezus Chrystus, który po zmartwychwstaniu ma naturę boską i teraz zasiada w niebie na tronie jako mesjański Król, przystąpi do ustanowienia pokoju, powtarzając w większej skali to, co robił na ziemi — uzdrowi nieuleczalnie chorych, zapewni wszystkim obfitość żywności, a nawet będzie miał władzę nad pogodą (Mateusza 14:14-21; Marka 4:36-39; Łukasza 17:11-14; Jana 2:1-11). Jako „Wieczysty Ojciec”, ma moc wskrzesić zmarłych i obdarzyć ich życiem wiecznym. A ponieważ sam będzie żył na zawsze, jego panowanie i pokój nigdy się nie skończą (Mateusza 20:28; Jana 11:25, 26; Rzymian 6:9).

Mając takie możliwości, Jezus Chrystus bez wątpienia zdoła usunąć głęboko zakorzenione przyczyny wojen i konfliktów. Nie dokona tego przez opracowanie traktatu pokojowego lub planu tak zwanego pokojowego współistnienia narodów, który straciłby moc z chwilą wybuchu kolejnej wojny. Wyruguje wszelkie nierówności polityczne, terytorialne, społeczne i ekonomiczne, ustanawiając nad całą ludzkością jeden rząd — Królestwo Mesjańskie. Skieruje wszystkich do wielbienia jedynego prawdziwego Boga, Jehowy, i w ten sposób wyeliminuje religię fałszywą, która jakże często popychała do wojen. Nie ulega wątpliwości, że Jezus Chrystus, Książę Pokoju, dokona tego wszystkiego. Ale kiedy?

Wydarzenia prowadzące do ustanowienia trwałego pokoju

Po zmartwychwstaniu i wstąpieniu do nieba w 33 roku n.e. Jezus musiał czekać, aż nadejdzie wyznaczony czas na podjęcie odpowiednich kroków. Było to zgodne z orzeczeniem Jehowy: „‛Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek pod stopy twoje’. Laskę twej mocy pośle Jehowa z Syjonu, mówiąc: ‛Wyrusz na podbój między swoich nieprzyjaciół’” (Psalm 110:1, 2; Łukasza 22:69; Efezjan 1:20; Hebrajczyków 10:12, 13). Kiedy się to wydarzyło? Od 70 z górą lat Świadkowie Jehowy głoszą po całym świecie dobrą nowinę, że w roku 1914 Jezus Chrystus objął władzę w niebiańskim Królestwie Bożym.a

Może jednak powiesz: „Przecież od roku 1914 nie ma pokoju. Wprost przeciwnie, od tamtej pory jest coraz gorzej”. Masz zupełną rację. Wszystko to dowodzi, że wydarzenia rozgrywają się zgodnie z proroczymi zapowiedziami. Biblia wyjaśnia, że gdy „królestwo świata stało się Królestwem naszego Pana i Jego Chrystusa, (...) narody wpadły w srogi gniew” (Objawienie 11:15, 18). Zamiast podporządkować się zwierzchnictwu Jehowy Boga i Jego Księcia Pokoju, wszczęły zaciekłą walkę o panowanie nad światem i wylały swój gniew przede wszystkim na chrześcijan, którzy dawali świadectwo o ustanowionym Królestwie Bożym.

Z Księgi Objawienia wynika też, że po objęciu władzy królewskiej Jezus Chrystus niezwłocznie usunął z nieba Szatana z jego demonami: „Teraz nastało wybawienie i moc, i Królestwo naszego Boga oraz władza Jego Chrystusa, ponieważ zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem”. Z jakim skutkiem? Czytamy dalej: „Dlatego rozweselcie się, niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie! Biada ziemi i morzu, ponieważ Diabeł do was zstąpił w wielkim gniewie, wiedząc, że mało ma czasu” (Objawienie 12:10, 12).

Ostatni sygnał

Pomaga nam to zrozumieć, dlaczego mimo wzmożonych wysiłków ludzie nie są w stanie zaprowadzić pokoju. Wielki gniew Diabła, znajdujący odbicie w srogim gniewie narodów, wywołuje na świecie wrzenie na nie spotykaną dawniej skalę. Kiedy to wszystko się skończy? Biblia udziela ważnej wskazówki: „Skoro tylko będą mówić: ‛Pokój i bezpieczeństwo!’ — wtedy od razu spadnie na nich nagła zagłada” (1 Tesaloniczan 5:3).

Czy rozumiesz wagę tej przestrogi? Wydarzenia światowe przedstawione w poprzednim artykule dowodzą, że więcej przywódców politycznych i innych osób niż kiedykolwiek przedtem mówi o pokoju i stara się go zaprowadzić. Niektórzy uważają, że zakończenie zimnej wojny odsunęło groźbę nuklearnej zagłady. Narody faktycznie dużo mówią o pokoju i bezpieczeństwie. Czy jednak sytuacja na świecie istotnie sprzyja osiągnięciu tego celu? Pamiętaj, że o ludziach żyjących w dniach ostatnich, które się rozpoczęły w roku 1914, Jezus powiedział: „Zaprawdę powiadam wam, że to pokolenie żadną miarą nie przeminie, aż się wydarzą wszystkie te rzeczy” (Mateusza 24:34). Owszem, pokój rzeczywiście nastanie za życia tego pokolenia, ale nie doprowadzą do tego wysiłki podejmowane przez narody. Trwały, sprawiedliwy pokój obiecany przez Jehowę Boga może nam zapewnić tylko nadchodzące panowanie Księcia Pokoju, Jezusa Chrystusa (Izajasza 9:6, Bw).

Jeżeli chcesz doczekać czasów, kiedy wraz z najbliższymi będziesz mógł się rozkoszować prawdziwym pokojem, to zaufaj Księciu Pokoju i pamiętaj o jego pocieszających słowach: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym” (Łukasza 21:36, BT).

[Przypis]

[Ramka na stronie 6]

CZYM JEST POKÓJ?

Dzisiaj większość ludzi uważa, że pokój to brak wojen lub innych konfliktów. W ten sposób jednak bardzo zawężają zakres znaczeniowy tego pojęcia. W czasach biblijnych słowo „pokój” (po hebrajsku sza·lomʹ) oraz wyrażenie „Pokój wam!” stanowiły powszechnie przyjęte pozdrowienia (Sędziów 19:20; Daniela 10:19; Jana 20:19, 21, 26). Rzecz jasna nie chodziło tylko o brak wojny. Weźmy pod uwagę, co na ten temat napisano w książce The Concept of Peace (Pojęcie pokoju): „Ludzie używający niegdyś słowa szalom na określenie pokoju mieli na myśli stan świata lub społeczeństwa, w którym widać jedność, zgodę i dostatek. (...) Gdzie panuje pokój, tam zarówno ogół, jak i jednostki osiągają maksymalny i optymalny poziom życia”. Kiedy Bóg zaprowadzi pokój, ludzie nie tylko ‛nie będą się więcej sposobić do wojny’, ale „każdy będzie siadywał pod swą winoroślą i pod swym drzewem figowym” (Micheasza 4:3, 4, BT).

[Ilustracja na stronie 7]

Od pierwszej wojny światowej daje się we znaki brak pokoju