Młodzi ludzie pytają:

Co mam robić, gdy inni się ze mnie śmieją?

MŁODZIEŻ różniąca się od rówieśników zachowaniem lub ubiorem bywa nieraz celem okrutnych kpin. Doświadczają tego młodzi chrześcijanie, którzy w wielu sytuacjach postępują zupełnie inaczej niż reszta chłopców i dziewcząt. Czyż jednak Chrystus nie ostrzegł swych prawdziwych naśladowców: „Jeżeli mnie prześladowali, was też będą prześladować”? (Jana 15:20).

Jak się to potwierdza w odniesieniu do młodych Świadków Jehowy? Otóż niektórzy są wyśmiewani za to, że nie obchodzą pewnych świąt. Innym ma się za złe, że nie pozdrawiają sztandaru. Częstym powodem wyrządzania im przykrości jest nawet to, że nie zażywają narkotyków, są uczciwi i trzymają się biblijnych zasad moralnych.

Ale to nic nowego. W I wieku apostoł Piotr pisał przecież do chrześcijan: „Ponieważ już nie biegniecie z nimi [ludźmi z narodów] (...) dziwią się i mówią o was obelżywie” (1 Piotra 4:4). W innych przekładach występuje tu sformułowanie: „oczerniają was” (Biblia warszawska) lub: „znieważają was” (Today’s English Version).

Czy wyśmiewano cię kiedyś z powodu twoich wierzeń? Jeśli tak, nie załamuj się. Nie jesteś wyjątkiem! Otuchy powinna ci dodać świadomość, że można się nauczyć skutecznie walczyć ze zniechęceniem, które nas ogarnia, gdy ktoś kpi z naszych przekonań religijnych.

Dlaczego szydzą

Dlaczego niektórzy wyśmiewają ludzi różniących się od nich wierzeniami i postępowaniem? Czasem takim szydercom w gruncie rzeczy brak pewności siebie — postępują jak tchórze znęcający się nad słabszymi. Może drwią z ciebie po to, by zyskać w opinii kolegów. Prawdopodobnie jednak niewielu z nich będzie chciało — lub miało odwagę — krytykować cię otwarcie, gdy znajdzie się z tobą sam na sam.

Ale zgodnie z przytoczonymi słowami Piotra niektórzy szydercy „dziwią się”. Otóż swoim postępowaniem nieraz rzeczywiście możesz zbić ich z tropu. Na przykład wydaje im się podejrzane, że jako Świadek Jehowy nie uczestniczysz w obchodach pewnych świąt. Mogą też być pod wpływem zdeklarowanych przeciwników wielbienia Jehowy, przedstawiających Jego wyznawców w krzywym zwierciadle.

Tak czy inaczej, gdy stajesz się obiektem drwin, niewątpliwie dostrzegasz trafność biblijnej sentencji: „Jest taki, który mówi bezmyślnie, jakby zadawał pchnięcia mieczem” (Przysłów 12:18). Pamiętaj jednak: jeśli ktoś w ten sposób ci dokucza, wcale to jeszcze nie znaczy, że cię nie lubi. Chyba raczej dokładnie sprawdza się na nim zacytowane przysłowie: „mówi bezmyślnie”.

Mimo to kpiny mogą głęboko ranić — jak ciosy mieczem. Możesz nawet odczuwać pokusę częściowego odstąpienia od swych wierzeń, byle położyć tamę lawinie obraźliwych uwag. Jak sobie zatem radzić, gdy inni szydzą z twoich przekonań?

Obrona

Apostoł Piotr zachęcał chrześcijan: Zawsze bądźcie „gotowi do obrony wobec każdego, kto od was żąda uzasadnienia nadziei, którą macie w sobie, lecz czyńcie to w łagodnym usposobieniu i z głębokim respektem” (1 Piotra 3:15). Abyś mógł w taki sposób bronić swej wiary, musisz zdobyć dokładną wiedzę, dzięki której zrozumiesz, co leży u podstaw twoich poglądów religijnych.

Powinieneś się też uczyć wyrażania myśli „z głębokim respektem”, czyli — jak oddaje to przekład The Bible in Basic English — „bez pychy”. Nie sądź, że górujesz nad innymi, bo znasz Biblię i jej nauki. Przeciwnie, pielęgnuj usposobienie wzorowane na apostole Pawle, który o swej służbie napisał: „Uczyniłem siebie niewolnikiem wszystkich, aby jak najwięcej osób pozyskać” (1 Koryntian 9:19).

Jeśli wskutek nieśmiałości trudno ci stawać w obronie swych wierzeń, nie wpadaj w rozpacz. Wielu młodych Świadków przeżywa to samo. Jamal opowiada: „W pierwszych latach szkoły podstawowej nie umiałem wytłumaczyć innym, dlaczego nie obchodzę pewnych świąt, nie pozdrawiam sztandaru, a nawet — dlaczego głoszę ewangelię od drzwi do drzwi”. Kto udzielił mu pomocy? „Tato wytrwale nade mną pracował, aż nauczyłem się uzasadniać swe postępowanie, i to naprawdę mi pomogło”. Jeśli masz trudności z wyjaśnianiem swoich przekonań, poproś kogoś, aby ci pomógł lepiej poznać Boga — na przykład tatę, mamę lub innego dojrzałego członka zboru chrześcijańskiego (Efezjan 3:17-19).

Szesnastoletnia dziewczyna będąca Świadkiem Jehowy zauważyła, że dzięki systematycznemu indywidualnemu studiowaniu Biblii potrafi teraz odważnie wypowiadać w szkole swoje zdanie. Przyznaje: „Wcześniej nie umiałam się bronić, gdy koledzy z klasy dokuczali mi dlatego, że jestem Świadkiem. Ale ponieważ dziś jako pełnoczasowa ewangelizatorka znacznie więcej czasu poświęcam na lekturę Pisma Świętego, wiem już, co odpowiedzieć. Czytam na bieżąco każdy numer Strażnicy i Przebudźcie się!, dzięki czemu łatwiej mi rozmawiać z rówieśnikami o religii”.

Oczywiście każda sytuacja jest inna. Reakcja musi być dostosowana do okoliczności. Kiedy jednak pod twoim adresem padają nieżyczliwe uwagi, nigdy ‛nie oddawaj złem za złe’ (Rzymian 12:17-21). Zjadliwą ripostą, nieraz z pozoru bardzo dowcipną, możesz dolać tylko oliwy do ognia i sprowokować dalsze szyderstwa. Niektórzy przekonali się, że lepiej zignorować zaczepkę.

Bywa też, że ktoś zażartuje z ciebie bez złych intencji — wtedy zazwyczaj mądrzej jest się śmiać, niż obrażać (Kaznodziei 7:9). Jeśli taki kpiarz stwierdzi, że jego słowa nie robią na tobie większego wrażenia, prawdopodobnie zrezygnuje z dalszych docinków (porównaj Przysłów 24:29; 1 Piotra 2:23).

Wyrażanie swego zdania

Czasami jednak możesz skorzystać ze sposobności, by krótko i taktownie wyjaśnić, na czym polegają twoje wierzenia. Postąpiła tak pewna trzynastoletnia dziewczynka, z bardzo pomyślnym skutkiem. Oto, co przeżyła: „Kiedy szłam na lekcję, kilkoro uczniów zaczęło się wyśmiewać ze Świadków Jehowy. Chciałam coś powiedzieć, ale odeszli na bok i dalej kpili sobie ze mnie. Tylko jedna dziewczyna zachowała się inaczej”. Posłuchajmy dalszej relacji: „Była to Jaimee, która wdała się ze mną w rozmowę. Okazało się, że ma książkę Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi,a prawie całą już przeczytała i chciałaby się więcej dowiedzieć o mojej wierze. Dało to początek naszemu wspólnemu studiowaniu Pisma Świętego”. Zachęcona tym przeżyciem, młoda głosicielka zaczęła rozmawiać z innymi rówieśnikami: „Regularnie odwiedzam cztery koleżanki z klasy, które okazały zainteresowanie Biblią; wierzę, że wkrótce będą ją studiować”.

Przed laty coś podobnego spotkało pewnego ucznia w Liberii. Na lekcji socjologii z całym szacunkiem wyjaśnił, że jako Świadek Jehowy wierzy w stwarzanie, a nie w ewolucję. Z początku wielu uczniów odniosło się do tego bardzo krytycznie. Ale nauczyciel pozwolił chłopcu bronić przed klasą swych wierzeń, a potem przyjął od niego książkę Jak powstało życie? Przez ewolucję czy przez stwarzanie?b

Kiedy ją przeczytał, powiedział do klasy: „Ta książka nie ma sobie równych. Jest jednym z najlepszych opracowań naukowych na temat stwarzania, jakie kiedykolwiek czytałem”. Oświadczył też, że przez następne dwa semestry zamierza oprócz zwykłego podręcznika posługiwać się tą książką, i polecił, by klasa zaopatrzyła się w nią u swego kolegi — Świadka Jehowy. W ten sposób do rąk uczniów trafiło kilkadziesiąt książek Stwarzanie, a wielu z nich zmieniło zdanie o Świadkach!

Próby umacniają wiarę

Czasami może cię zniechęcać liczebna przewaga tych, którzy nie podzielają ani nie szanują twojego biblijnie uzasadnionego stanowiska (porównaj Psalm 3:1, 2). Dlatego mądrze jest szukać towarzystwa osób mających takie jak ty poglądy i wierzenia (Przysłów 27:17). Ale co zrobić, gdy w pobliżu nie mieszkają ani nie chodzą z tobą do szkoły młodzi współwyznawcy?

Jeśli tak jest, pamiętaj, że najlepszego przyjaciela masz w Jehowie Bogu, a On potrafi ci przyjść z pomocą. To przede wszystkim Jemu od tysięcy lat ubliża Szatan Diabeł. Bądź więc pewien, że gdy nieugięcie obstajesz przy prawdzie, sprawiasz radość sercu Jehowy. Dzięki twej postawie może On ‛dać odpowiedź Szatanowi, który Mu urąga’ (Przysłów 27:11).

Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że co jakiś czas twoja wiara będzie poddawana próbom (2 Tymoteusza 3:12). Apostoł Piotr zapewnia jednak, że wypróbowana jakość naszej wiary ma ‛znacznie większą wartość niż złoto, które ginie, mimo iż jest sprawdzane w ogniu’ (1 Piotra 1:7). Kiedy więc znosisz przykrości ze względu na religię, uznaj to za sposobność umocnienia się pod względem duchowym oraz wykazania wytrwałości. Apostoł Paweł napisał, że wytrwałość rodzi „stan uznania” (Rzymian 5:3-5). Dążenie do zaskarbienia sobie uznania Jehowy będzie dla ciebie silnym bodźcem do obstawania przy swych wierzeniach, choćby inni cię wyśmiewali!

[Przypisy]

[Ilustracja na stronie 13]

Czy potrafisz bronić swej wiary?