Symboliczny dzień pracy kończy się z chwilą śmierci Jezusa, po czym przychodzi pora na zapłatę. Obowiązuje przy tym niecodzienna zasada, bo najpierw otrzymują wynagrodzenie ostatni. Czytamy: „A gdy zapadł wieczór, pan winnnicy mówi do swego rządcy: Zwołaj robotników i daj im zapłatę, zaczynając od ostatnich a kończąc na pierwszych. — I przyszli [którzy zostali najęci] około jedenastej godziny, i dostali po denarze. A pierwsi sądzili, że dostaną więcej. Ale i oni otrzymali po denarze. A wziąwszy go szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: Ci ostatni przepracowali tylko jedną godzinę, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy przez cały dzień znosili trud i upał. — Pan zaś odpowiedział jednemu z nich: Przyjacielu, nie wyrządzam ci krzywdy. Czyż nie zgodziłeś się ze mną za denara? Zabieraj, co twoje, i idź. Chcę i temu ostatniemu dać [tyle], co tobie. Czyż nie wolno mi uczynić, co chcę ze swymi pieniędzmi? Czyżbyś krzywo patrzył na to, że jestem dobry?” Na koniec Jezus powtarza to, co już mówił: „Tak to ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi”.

Wypłacenie denara nie nastąpiło w chwili śmierci Jezusa, lecz w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku, gdy Chrystus jako „rządca” wylał na uczniów ducha świętego. To oni byli jakby „ostatnimi”, wynajętymi o godzinie jedenastej. Denar nie symbolizował samego daru ducha świętego, lecz coś, czym mieli się posługiwać tu na ziemi. Był czymś, od czego zależało ich życie, i to życie wieczne. Oznaczał przywilej zostania Izraelitą duchowym, kimś kto jest namaszczony, by głosić o Królestwie Bożym.

Ci, których przyjęto na początku, szybko spostrzegli, że uczniowie Jezusa otrzymali zapłatę i robią użytek z symbolicznego denara. Ale im samym nie wystarczał duch święty oraz przywileje związane z Królestwem. Ich szemranie i pretensje przybrały postać prześladowania uczniów Chrystusa, „ostatnich” najętych do winnicy.

◆ Co symbolizuje winnica? Kogo wyobrażają: właściciel winnicy, robotnicy zatrudnieni na 12 godzin oraz robotnicy wynajęci na jedną godzinę?