Czy sobie przypominasz?

Czy podobały ci się ostatnie wydania Strażnicy? Jeżeli tak, to na pewno z zainteresowaniem przypomnisz sobie następujące szczegóły:

◻ Jakie jest znaczenie greckiego słowa parousía, użytego w Ewangelii według Mateusza 24:3, 27, 37, 39?

W dziele Expository Dictionary of New Testament Words (Słownik objaśniający wyrazy Nowego Testamentu) W. E. Vine oznajmia: „PAROUSIA (...) określa zarówno przybycie, jak i następującą po nim obecność”. A zatem chodzi nie tyle o sam moment przybycia, ile o rozpoczynającą się wtedy obecność (15.8, strona 11).

◻ W jaki sposób w I wieku ‛owe dni zostały skrócone’, aby mogło być wybawione „ciało”, i jak się to spełni na większą skalę? (Mateusza 24:22).

W roku 66 n.e. Rzymianie niespodziewanie przerwali oblężenie Jeruzalem, dzięki czemu chrześcijanie stanowiący „ciało” mogli uciec. Podobnie my oczekujemy, że atak na Babilon Wielki zostanie w jakiś sposób skrócony. Dzięki temu namaszczeni chrześcijanie oraz ich towarzysze doznają ochrony przed zagładą (15.8, strony 18-20).

◻ Jak powinniśmy reagować, jeśli jakaś osoba zaczyna spożywać emblematy na Pamiątce lub przestaje to robić?

Chrześcijanie nie muszą się tym niepokoić. Jezus powiedział: „Ja jestem wspaniałym pasterzem i znam moje owce”. Niewątpliwie Jehowa również zna tych, których uznał za swych duchowych synów (Jana 10:14; Rzymian 8:16, 17). (15.8, strona 31).

◻ Jaki był główny cel Prawa Mojżeszowego?

Przede wszystkim uświadamiało ono Izraelitom, że potrzebują Mesjasza, który by ich wykupił z grzesznego stanu (Galatów 3:24). Uczyło zbożnej bojaźni i posłuszeństwa, a także pomagało im stronić od nieczystych praktyk okolicznych ludów (3 Mojżeszowa 18:24, 25). (1.9, strona 9).

◻ Jaki jest cel nowego przymierza? (Jeremiasza 31:31-34).

Ma ono wyłonić naród królów i kapłanów, którzy zjednają całej ludzkości błogosławieństwa (2 Mojżeszowa 19:6; 1 Piotra 2:9; Objawienie 5:10). (1.9, strona 15).

◻ Dlaczego powinniśmy rozwijać sztukę przepraszania?

Przepraszanie pomaga łagodzić zadrażnienia wynikające z niedoskonałości i przywracać dobre stosunki. Za każdym razem gdy przepraszamy, uczymy się okazywać pokorę oraz lepiej się wczuwać w położenie drugich (15.9, strona 24).

◻ Czy ogólnoziemski potop z czasów Noego jest faktem historycznym?

Tak. Prastare opowieści o powszechnym potopie można usłyszeć we wszystkich rejonach świata — od obu Ameryk aż po Australię. Takie rozpowszechnienie owej historii stanowi dodatkowy argument, że ogólnoświatowy potop opisany w Biblii rzeczywiście się zdarzył (1 Mojżeszowa 7:11-20). (15.9, strona 25).

◻ Z czym się wiąże gościnność? (Rzymian 12:13).

Słowo „gościnność” jest tłumaczeniem greckiego wyrazu, który powstał z połączenia dwóch słów oznaczających „miłość” i „obcy”. A więc gościnność to w gruncie rzeczy „miłość do obcych”. Wyraża coś więcej niż miłość opartą na zasadach, podyktowaną poczuciem obowiązku. Zazwyczaj świadczy o szczerej przychylności, sympatii i przyjaźni (1.10, strona 9).

◻ W jaki sposób można streścić argumentację Pawła na temat małżeństwa oraz stanu wolnego, przedstawioną w jego pierwszym liście do Koryntian, rozdziale 7?

Chrześcijanin ma prawo wstąpić w związek małżeński i niekiedy taki krok jest nawet wskazany. Ale dla tych, którzy chcą w jak najpełniejszej mierze skoncentrować się na służbie dla Jehowy, bez wątpienia korzystniejszy jest stan wolny (15.10, strona 13).

◻ Jak starszy ma ‛dbać o swoich’? (1 Tymoteusza 5:8).

Starszy powinien ‛dbać o swoich’ — o swą żonę, a także dzieci — pod względem materialnym, emocjonalnym i duchowym (15.10, strona 22).

◻ Jak Jehowa udziela pociechy swym sługom?

Święty duch Boży jest „Pocieszycielem” (Jana 14:16, Bw). Bóg pociesza nas też przez Biblię (Rzymian 15:4). Zna On potrzeby poszczególnych osób i może użyć jednych do pocieszania drugich, tak jak Paweł doznał pociechy dzięki relacji Tytusa o Koryntianach (2 Koryntian 7:11-13). (1.11, strony 10, 12).

◻ Jaką myśl uwypuklają słowa Pawła z Listu 2 do Koryntian 1:3, że Jehowa jest „Ojcem tkliwych zmiłowań”?

Grecki rzeczownik tłumaczony na „tkliwe zmiłowania” pochodzi od słowa wyrażającego smutek z powodu cudzego cierpienia. Za jego pomocą Paweł opisuje tkliwe uczucia, które Bóg żywi do wszystkich swych wiernych sług znoszących ucisk (1.11, strona 13).

◻ Na co wskazywał post Izraelitów podczas dorocznego Dnia Przebłagania? (3 Mojżeszowa 16:29-31; 23:27).

Dzięki zachowywaniu postu Izraelici lepiej uświadamiali sobie swój grzeszny stan i potrzebę odkupienia. Poszczenie było wyrazem żalu za popełnione grzechy oraz przejawem skruchy wobec Boga (15.11, strona 5).

◻ Co obejmuje nakaz skierowany do młodych ludzi: „Pamiętaj o swoim Stwórcy”? (Kaznodziei 12:1).

Zdaniem pewnego znawcy hebrajskie słowo tłumaczone na „pamiętać” często kryje w sobie „uczucie i działanie towarzyszące wspominaniu”. Usłuchanie tego nakazu nie sprowadza się więc do samego myślenia o Jehowie. Oznacza działanie, czynienie tego, co sprawia Mu przyjemność (1.12, strona 16).