Pozostańmy zorganizowani, aby przeżyć do Millennium

„I będzie jedna trzoda, jeden pasterz” (JANA 10:16).

1. Czym jest tysiąc lat dla wiekuistego Boga?

JEHOWA wszczepił ludziom poczucie czasu. Dla Niego — nieśmiertelnego Boga, który istnieje od wieczności po wieczność — tysiąc lat jest jak szybko mijający dzień lub nawet jeszcze krótszy okres czuwania straży podczas jednej z naszych ziemskich nocy (Psalm 90:4; 2 Piotra 3:8).

2. Jaki okres Jehowa zarezerwował na błogosławienie całej ludzkości?

² Bóg ustalił pewien symboliczny, tysiącletni dzień, w którym zamierza błogosławić wszystkim rodzinom na świecie (Rodzaju 12:3; 22:17, 18; Dzieje Apostolskie 17:31). Dotyczy to zarówno ludzi, którzy już pomarli, jak i tych, co jeszcze żyją. W jaki sposób Bóg tego dokona? Posłuży się do tego swoim Królestwem, poddanym władzy Jezusa Chrystusa, „nasienia” symbolicznej niewiasty Bożej! (Rodzaju 3:15).

3. (a) Jak doszło do zmiażdżenia pięty Nasienia niewiasty Bożej, jak jednak rana ta została uleczona? (b) Co Jezus Chrystus uczyni z symbolicznym wężem po upływie swego tysiącletniego panowania?

³ W sensie przenośnym pięta Nasienia niewiasty Bożej (czyli Jego organizacji niebiańskiej) została zmiażdżona w 33 roku n.e., gdy Jezus Chrystus poniósł męczeńską śmierć i przez niepełne trzy dni pozostawał martwy. Jednakże na trzeci dzień Bóg Wszechmocny, wielki Życiodawca, uleczył tę ranę, wskrzeszając swego lojalnego Syna do nieśmiertelnego życia w dziedzinie duchowej (1 Piotra 3:18). Chrystus już nigdy nie umrze, toteż będzie w stanie przez tysiąc lat królować nad ludzkością i ‛rozgnieść’ głowę symbolicznemu wężowi, co uczyni, unicestwiając go po tym Millennium. Jakimż błogosławieństwem się to okaże dla wiernej Bogu, odrodzonej ludzkości!

4. Jaki program realizuje Bóg pośród swego ludu?

⁴ W okresie „zakończenia systemu rzeczy”, trwającym od dopełnienia się Czasów Pogan w roku 1914, w szeregach ludu Jehowy na całej ziemi ma miejsce ożywiona działalność organizatorska (Mateusza 24:3; Łukasza 21:24). Program ten, przygotowujący do Millennium, realizowany jest zgodnie z wolą i wskazówkami Wielkiego Organizatora, Jehowy Boga. Przy współudziale Jego niewiasty, przyrównanej do małżonki organizacji niebiańskiej, w roku 1914 narodziło się Królestwo zarządzane przez Jezusa Chrystusa, co znalazło potwierdzenie w spełniających się proroctwach biblijnych.

5. Jakie narodziny przepowiedziano w Objawieniu 12:5 i kiedy po raz pierwszy wyjaśniono tę sprawę w Strażnicy?

⁵ W ten sposób chwalebnie ziściły się następujące słowa z Księgi Objawienia 12:5: „I urodziła syna, potomka męskiego, który ma paść wszystkie narody laską żelazną. I dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu”. Narodziny mesjańskiego Królestwa Jehowy, przedstawionego w postaci dziecięcia niewiasty Bożej, po raz pierwszy zostały omówione w Strażnicy (angielskiej) z 1 marca 1925 roku. Narodziny tego niebiańskiego Królestwa w roku 1914 trzeba odróżniać od przyjścia na świat „narodu” złożonego z „dzieci” Syjonu, co nastąpiło na ziemi w roku 1919 (Izajasza 66:7, 8).

6. (a) Jaka działalność przepowiedziana przez Jezusa musiała się rozwinąć w związku z narodzinami Królestwa? (b) Czego ta praca wymagała od ludu Jehowy i co można powiedzieć o stanie jego szeregów?

⁶ Ustanowienie Królestwa, poprzez które Jehowa usprawiedliwi prawowitość swego zwierzchnictwa nad całym wszechświatem — to doprawdy wydarzenie zasługujące na rozgłaszanie po całej ziemi! Nastał zarazem czas na spełnienie się znanych słów Jezusa dotyczących dowodów jego niewidzialnej „obecności”: „Ta dobra nowina o Królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, a wtedy nadejdzie koniec” (Mateusza 24:3, 14). Zjednoczone, zgodne głoszenie w skali międzynarodowej, po całej ziemi, oczywiście wymagało należytego zorganizowania widzialnej części wszechświatowej organizacji Jehowy. Towarzystwo Strażnica, reprezentowane przez ówczesnego prezesa J.F. Rutherforda, opowiadało się za tym z całą mocą. Dlatego też od powojennego roku 1919 z osób lojalnie popierających Towarzystwo zdecydowanie organizowano odrodzony naród prosząc przy tym w modlitwach o kierownictwo i błogosławieństwo Największego Organizatora, Jehowy Boga. W obliczu drugiej wojny światowej, mimo zaciekłego zwalczania przez faszystów, hitlerowskich nazistów i w wielu krajach przez Akcję Katolicką, Świadkowie Jehowy na całej ziemi jak jeden mąż przeciwstawili się wrogiemu światu.

7. (a) W jakich wzajemnych stosunkach muszą pozostawać członkowie ludu Jehowy, jeśli chcą liczyć na ocalenie podczas „wielkiego ucisku”? (b) Dzięki czemu pewne osoby przeżyły powszechny potop i kogo one wyobrażają?

⁷ Tylko Świadkowie Jehowy — bądź to spośród ostatka pomazańców, bądź też z „wielkiej rzeszy” — jako zwarta społeczność pozostająca pod ochroną Najwyższego Organizatora mają biblijnie uzasadnioną nadzieję przeżycia nieuchronnego końca tego skazanego na zagładę systemu, w którym panuje Szatan Diabeł (Objawienie 7:9-17; 2 Koryntian 4:4). Właśnie oni będą stanowili „ciało”, które w myśl słów Jezusa zostanie wyratowane z najgorszego ucisku w dziejach ludzkości. Syn Boży oświadczył, że jak było za dni Noego, tak będzie również w dniu, gdy się on objawi. Wewnątrz arki, której zbudowanie wymagało wielu lat zorganizowanych wysiłków, przeżyło ogólnoświatowy potop zaledwie osiem dusz ludzkich. Osoby te ocalały jako zjednoczone grono rodzinne (Mateusza 24:22, 37-39; Łukasza 17:26-30). Żona Noego przedstawia oblubienicę Chrystusa, a jego synowie i synowe wyobrażają nowożytne „drugie owce” Jezusa, tworzące coraz bardziej się rozrastającą wielką rzeszę, której ostateczna liczebność jeszcze nie jest nam znana (Jana 10:16). Chcąc się znaleźć w Millennium pod opieką Większego Noego, Jezusa Chrystusa, „drugie owce” muszą pozostawać zorganizowane u boku namaszczonego ostatka, czyli tych „wybranych”, ze względu na których dni „wielkiego ucisku” zostaną skrócone (Mateusza 24:21, 22).

Ocaleni, aby żyć w Millennium

8. Jaką przypowieść podał Jezus na zakończenie proroctwa dotyczącego jego obecności i jaki związek ze zrozumieniem jej ma data 1 czerwca 1935 roku?

⁸ Z Ewangelii według Mateusza wynika, że Jezus zakończył proroctwo o znaku swej obecności podaniem pewnej przypowieści. Jest to powszechnie znana przypowieść o owcach i kozłach, która spełnia się obecnie, w okresie zakończenia tego systemu rzeczy, liczonym od końca Czasów Pogan w roku 1914 (Mateusza 25:31-46). Sobota, 1 czerwca 1935 roku, okazała się znamiennym dniem, w którym zostało opublikowane zrozumienie faktu, iż owcami wymienionymi w przypowieści są członkowie wielkiej rzeszy. W dniu tym na zgromadzeniu Świadków Jehowy w Waszyngtonie 840 osób ochrzczono na znak oddania się Jehowie Bogu za pośrednictwem Jezusa Chrystusa. Większość z nich zdecydowała się na ten krok w odpowiedzi na wygłoszony przez J.F. Rutherforda wykład na temat Objawienia 7:9-17. Pragnieniem ich było właśnie, by wejść w skład wielkiej rzeszy drugich owiec Dobrego Pasterza, mających szansę ocalenia w nadchodzącym wielkim ucisku, przetrwania zagłady obecnego systemu, a potem życia pod tysiącletnimi rządami Króla-Pasterza, Jezusa Chrystusa. Ostatecznie uzyskają życie wieczne na rajskiej ziemi (Mateusza 25:46; Łukasza 23:43).

9. Dlaczego owce są zapraszane do odziedziczenia Królestwa? Dzięki czemu mają one bardzo dogodne możliwości wyświadczania dobra braciom Króla?

⁹ A dlaczego do ludzi o usposobieniu owiec skierowano zaproszenie: „Chodźcie, (...) odziedziczcie Królestwo przygotowane dla was od założenia świata”? Król wyjaśnia im, że spotyka ich to za wyświadczanie dobra jego „braciom”, a więc też jemu samemu. Król ma tu na myśli ostatek swoich duchowych braci, którzy pozostają jeszcze na ziemi w okresie zakończenia obecnego systemu rzeczy. Dzięki temu, że drugie owce tworzą jedną trzodę z braćmi Króla-Pasterza, Jezusa Chrystusa, łączy je z ich ostatkiem najściślejsza z możliwych więzi i właśnie dlatego mają najlepszą sposobność wyświadczania im dobra. Mogą wspierać braci Jezusa nawet pod względem materialnym, żeby przed nadejściem końca zdołali wszędzie rozgłosić orędzie ustanowionego Królestwa. Owce cenią sobie takie ich zorganizowanie, by wraz z ostatkiem stanowiły jedną trzodę pod kierownictwem jednego Pasterza, i uważają to za przywilej.

10. Co dla owiec oznacza ‛odziedziczenie Królestwa przygotowanego dla nich od założenia świata’?

¹⁰ Odziedziczenie ‛przygotowanego dla nich Królestwa’ bynajmniej nie oznacza, jakoby te owce miały przez tysiąc lat panować w niebie razem z Jezusem Chrystusem i jego braćmi. Przeciwnie, od samego początku Millennium odziedziczą one ziemską dziedzinę tego Królestwa. Ludzie ci są potomkami Adama i Ewy, toteż ziemski obszar, który będzie podlegał władzy Królestwa Bożego rządzonego przez Chrystusa, został dla nich przewidziany „od założenia świata” ludzkości potrzebującej odkupienia. Ponadto staną się ziemskimi dziećmi Króla, który będzie ich „Wieczystym Ojcem”, więc i z tego powodu wejdą w dziedziczne posiadanie ziemskich dóbr podległych władzy Królestwa Bożego (Izajasza 9:6, 7 [9:5, 6, Bw]).

11. Jak owce dowodzą, że popierają Królestwo, i jakiego błogosławieństwa dzięki temu dostępują?

¹¹ Ludzie o usposobieniu owiec, w przeciwieństwie do symbolicznych kozłów, niedwuznacznie dają poznać, że stoją po stronie Królestwa. W jaki sposób? Uczynkami, a nie tylko słowami. Ponieważ Król jest niewidzialny i przebywa w niebiosach, nie mogą bezpośrednio wyświadczać mu dobra, by tą drogą wspierać jego władzę. Czynią więc dobrze jego duchowym braciom, jacy są jeszcze na ziemi. Ściągają tym na siebie nienawiść, sprzeciw i prześladowanie ze strony kozłów, ale według słów Króla dostępują ‛błogosławieństwa od jego Ojca’.

12. Kogo będą miały zaszczyt witać ocalone owce i jakie nadzieje żywili w tym zakresie członkowie ostatka?

¹² Wielka rzesza ludzi przyrównanych do owiec i wyświadczających dobro duchowym braciom Króla zostanie pobłogosławiona zachwycającym przywilejem przeżycia do Millennium. We właściwym czasie dane im będzie uczestniczyć w witaniu zmarłych, którzy są w grobowcach pamięci (Jana 5:28, 29; 11:23-25). Znajdą się wśród nich wierni patriarchowie i prorocy, którzy wiele znieśli i wycierpieli na rzecz usprawiedliwienia zwierzchnictwa Jehowy, licząc na dostąpienie „lepszego zmartwychwstania”, być może w pierwszej kolejności (Hebrajczyków 11:35). Wśród takich zmartwychwstających wiernych mężczyzn i niewiast, częściowo wymienionych w 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków, znajdzie się między innymi Jan Chrzciciel (Mateusza 11:11). Pewni pomazańcy sądzili, że przeżyją, aby witać powracających wiernych, którzy pomarli przed Pięćdziesiątnicą 33 roku n.e. Czy istotnie chrześcijanie namaszczeni duchem dostąpią tego przywileju?

13. Dlaczego nie jest konieczne, by sam ostatek witał zmartwychwstających na ziemi i się o nich zatroszczył?

¹³ Nie byłoby to konieczne. Przedstawiciele wielkiej rzeszy, która przeżyje ucisk, będą wystarczająco liczni, by zająć się tą sprawą i zaznajomić zmartwychwstających z „ziemią nową”, podległą „nowym niebiosom” (2 Piotra 3:13). Do sprostania temu zadaniu są oni organizacyjnie przygotowani już dzisiaj. Według sprawozdań obecnie na ziemi jest niecałe 9000 duchowych braci Chrystusa, a tych spośród nich, którzy by przeżyli, i tak byłoby za mało do wykonania wszelkich prac, jakie będą musiały poprzedzić ogólne zmartwychwstanie (Ezechiela 39:8-16). Wyśmienicie poradzi sobie z tym wielka rzesza, licząca już miliony osób. Przywilej ten niewątpliwie jest zarezerwowany właśnie dla niej.

14. (a) W czym szkoli się niemało przedstawicieli wielkiej rzeszy i dlaczego wielu z nich musi teraz brać na siebie odpowiedzialność? (b) Jakie wydarzenia nastąpią niebawem i jaką pracę będą miały do wykonania drugie owce?

¹⁴ Niemało jej przedstawicieli szkoli się teraz w dźwiganiu obowiązków zborowych oraz zaprawia się przy pracach budowlanych, prowadzonych przez organizację Bożą na całym świecie. Dodaje otuchy widok coraz większej liczby duchowo dojrzałych mężczyzn należących do wielkiej rzeszy, gotowych wziąć na siebie poważniejsze obowiązki w organizacji, którą Jehowa posługuje się na ziemi. Członkowie ostatka pomazańców są coraz starsi i coraz trudniej jest im dźwigać brzemię odpowiedzialności. Ci bracia Króla chętnie przyjmują ofiarowaną z miłości pomoc, jaką im służą wykwalifikowani pod względem duchowym starsi i słudzy pomocniczy spośród drugich owiec. Babilon Wielki już wkrótce zostanie usunięty z ziemskiej sceny wydarzeń. Potem, jak wynika z Księgi Objawienia 19:1-8, dopełni się w niebiosach małżeństwo Baranka z jego oblubienicą, złożoną z całego grona 144 000 pomazańców, a drugie owce, na stanowisku służbowym w charakterze „nowej ziemi” pod rządami „nowych niebios”, otrzymają zadanie reprezentowania Króla w przeprowadzeniu wspaniałego dzieła odnowy, aż cały nasz glob przekształci się ku chwale Jehowy w pięknie zaludniony raj (Izajasza 65:17; por. Izajasza 61:4-6).

15. Co czeka wielką rzeszę w Millennium?

¹⁵ W czasie Millennium rządów Chrystusa, gdy odkupieni zmarli będą powstawać do życia, ocalała wielka rzesza dostąpi wspaniałych, nader zaszczytnych przywilejów. Członkowie jej staną się wtedy synami i córkami Króla. Niektórzy spośród tych synów będą niewątpliwie piastować stanowiska książąt, podobnie jak różne odpowiedzialne zadania wykonywali książęcy synowie króla Dawida.a Przywodzi nam to na myśl Psalm 45, ułożony z myślą o „królu” namaszczonym przez Jehowę.

16. Do kogo w gruncie rzeczy odnosi się Psalm 45 i jak można to wykazać?

¹⁶ A o którym królu jest mowa w Psalmie 45? O samym Jezusie Chrystusie! W Liście do Hebrajczyków 1:9 tak właśnie został zastosowany cytat z Psalmu 45:7, który brzmi: „Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidzisz niegodziwości. Dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem radosnego uniesienia więcej niż twoich współtowarzyszy”. W takim razie również Psalm 45:16 (45:17, Bw) odnosi się w rzeczywistości do Jezusa Chrystusa; czytamy tam: „W miejsce twych praojców nastaną twoi synowie, których ustanowisz książętami po całej ziemi”.

17. Kim i czym jest szczególnie zainteresowany Król Jezus Chrystus?

¹⁷ Jezus słusznie jest bardziej zainteresowany swoją przyszłością jako panującego Króla niż swą ziemską przeszłością. Oczywiście nie zapomina o niej, szczególnie zaś o swych człowieczych przodkach, objętych obietnicą Jehowy co do błogosławienia wszystkim rodzinom za pośrednictwem Nasienia Abrahamowego. Teraz jednak całą uwagę koncentruje na najbliższej przyszłości, zgodnie z zamierzeniem Jehowy Boga, który go powołał na Króla. Dlatego też zamiast ziemskich przodków Jezusa kluczowe miejsce w jego myślach zajmują ziemskie dzieci, a zwłaszcza ci synowie, którzy się kwalifikują do piastowania pod jego kierownictwem stanowisk książąt.

18. Jak pewne przekłady Psalmu 45:16 (niekiedy z inną numeracją) uwydatniają fakt, że Jezusa bardziej teraz interesują książęcy synowie niż człowieczy przodkowie?

¹⁸ Okoliczność, że Jezus poświęci więcej uwagi swoim książęcym synom niż swym przodkom, została ciekawie uwypuklona w różnych przekładach Biblii. Oto jak oddano w nich powyższe słowa z Psalmu 45:16: „Zamiast ojców swych mieć będziesz synów swych; ustanowisz ich książętami na całej ziemi” (werset 17, Biblia warszawska). „Na miejscu ojców twoich będą synowie twoi, postanowisz ich namiestnikami po całej ziemi” (werset 17, Miłosz). „Zamiast ojców twoich narodzili ci się synowie, ustanowisz ich książętami nad wszystką ziemią” (Psalm 44:17, Wujek, wyd. III).

19. Jakie obowiązki w zborach już dźwigają pewni mężczyźni należący do wielkiej rzeszy i jakie stanowiska może im powierzyć Król Jezus Chrystus podczas swego tysiącletniego panowania?

¹⁹ Jakże możemy się cieszyć, że przyszli książęta są już wśród nas! Wywodzą się z drugich owiec, które słuchają głosu Dobrego Pasterza, Jezusa Chrystusa. Idą za nim zwłaszcza od roku 1935, kiedy to na zgromadzeniu Świadków Jehowy w Waszyngtonie wyjaśniono sens Księgi Objawienia 7:9-17. Obecnie tysiące członków wielkiej rzeszy drugich owiec pełnią służbę w charakterze starszych, czyli nadzorców, w ponad 57 670 zborach Świadków Jehowy w 212 krajach świata. Dzięki pozostawaniu w zorganizowanej łączności z ostatkiem duchowych braci Syna Bożego, dopóki ci jeszcze przebywają na ziemi, starsi owi będą mogli zostać w pełni uznani za ziemskich synów tegoż Króla, Jezusa Chrystusa, a stanie się to podczas jego tysiącletniego panowania nad obiecaną nową ziemią (2 Piotra 3:13). Wtedy będą mogły im zostać powierzone role książąt usługujących na nowej ziemi.

20. (a) Jaki będzie stosunek Króla do jego ziemskich przedstawicieli? (b) Kogo będą witać członkowie wielkiej rzeszy i jaka sposobność otworzy się przed powracającymi do życia?

²⁰ Król Jezus Chrystus chętnie uzna tych nowo mianowanych książąt, podobnie jak teraz uznaje nadzór sprawowany przez wierne drugie owce we współczesnych zborach Świadków Jehowy. Całej wielkiej rzeszy drugich owiec — niewiastom na równi z mężczyznami — zostanie udostępniony cudowny przywilej witania zmarłych, powstających na głos Jezusa, by skorzystać ze sposobności otrzymania życia wiecznego w warunkach człowieczej doskonałości na oczyszczonej ziemi, która zostanie przekształcona w ogólnoświatowy raj (Jana 5:28, 29). Wśród tych wielce zaszczyconych zmartwychwstałych znajdą się odkupieni przodkowie Jezusa Chrystusa, mężowie wiary, którzy gotowi byli dowieść swego oddania dla Jehowy i nawet ponieść śmierć, licząc na dostąpienie „lepszego zmartwychwstania” (Hebrajczyków 11:35). Jednakże wydźwignięcie do stanu ludzkiej doskonałości w okresie Millennium rządów ich Króla i Odkupiciela, Jezusa Chrystusa, to dopiero początek. Jeżeli wytrwają nierozerwalnie zorganizowani pod władzą Jehowy Boga w czasie końcowej próby, jakiej odrodzona ludzkość zostanie poddana z końcem Millennium, to okażą się godni uznania za sprawiedliwych i będą mogli na zawsze żyć w raju jako ziemska część wszechświatowej organizacji Jehowy (Mateusza 25:31-46; Objawienie 20:1 do 21:1).

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

◻ Jaki okres Jehowa ustalił z myślą o błogosławieniu całej ludzkości?

◻ W jakich wzajemnych stosunkach musimy pozostawać, żeby przeżyć wielki ucisk?

◻ Co oznacza dla owiec ‛odziedziczenie Królestwa przygotowanego dla nich od założenia świata’?

◻ Jakich odpowiedzialnych przywilejów może dostąpić wielka rzesza w Millennium?