Przeprowadzeni żywo przez wielki ucisk

„Są to ci, którzy wychodzą z wielkiego ucisku i wyprali swoje długie szaty, i wybielili je we krwi Baranka” (OBJAWIENIE 7:14).

1. Kto powita osoby zmartwychwstające do życia na ziemi?

KIEDY niezliczone miliony ludzi dostąpią ‛zmartwychwstania prawych i nieprawych’, nie zostaną wskrzeszone na pustej ziemi (Dzieje 24:15). Obudzą się ze śmierci w przeobrażonym, pięknym otoczeniu i będą mieć do dyspozycji mieszkania, odzież i obfitość żywności. Któż to wszystko przygotuje? Najwyraźniej zanim rozpocznie się ziemskie zmartwychwstanie, w nowym świecie już będzie ktoś żył. Kto? Biblia wyjaśnia, że będą to ci, którzy przeżyją nadchodzący wielki ucisk. Bez wątpienia jest to jedna z najbardziej frapujących nauk biblijnych — wierne osoby zostaną żywo przeprowadzone przez wielki ucisk i nigdy nie będą musiały umrzeć. Nadzieja ta znajduje wyraźne potwierdzenie w Piśmie Świętym.

Jak za dni Noego

2, 3. (a) Pod jakim względem nasze czasy przypominają dni Noego? (b) Na co wskazuje fakt, iż Noe z rodziną przeżyli potop?

² W Ewangelii według Mateusza 24:37-39 Jezus Chrystus przyrównał dni ostatnie, w których przyszło nam żyć, do czasów Noego. Oświadczył: „Jakie bowiem były dni Noego, taka też będzie obecność Syna człowieczego. Bo jacy byli w owych dniach przed potopem — jedli i pili, mężczyźni się żenili, a niewiasty wydawano za mąż, aż do dnia, gdy Noe wszedł do arki, i nie zwrócili na nic uwagi, aż przyszedł potop i zmiótł ich wszystkich — tak będzie z obecnością Syna człowieczego”.

³ W powszechnym potopie zostali unicestwieni wszyscy, którzy nie przykładali wagi do Boskich ostrzeżeń. Nie zginął jednak ani Noe, ani jego rodzina. Jak powiedział Jezus, ‛weszli do arki’. Ze względu na ich zbożne oddanie Jehowa wskazał im sposób ratunku. W Liście 2 Piotra 2:5 i 9 czytamy o tym wybawieniu: „Noego, głosiciela prawości, [Bóg] ocalił z siedmiorgiem innych, gdy sprowadził potop na świat ludzi bezbożnych; (...) Jehowa wie, jak ludzi przejawiających zbożne oddanie wyzwolić z doświadczenia”. Jezus porównał dni ostatnie z czasami Noego, by wskazać, iż ostrzegawcze orędzie Boże nie spotka się z powszechnym odzewem. Niemniej w ten sposób potwierdził również, że Noe i jego rodzina rzeczywiście usłuchali Jehowy Boga, weszli do arki i przeżyli wielki potop. Ich ocalenie jest ilustracją wybawienia, jakiego dostąpią wierni słudzy Boży, gdy dni tego świata dobiegną kresu.

Przykład z I wieku

4. Jakie wydarzenia spełniające proroctwo Jezusa doprowadziły w roku 70 n.e. do zagłady Jeruzalem?

⁴ Jezus mówił też o wydarzeniach mających się rozegrać przy końcu tego świata. W Ewangelii według Mateusza 24:21, 22 czytamy: „Potem będzie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i już nigdy więcej nie będzie. Doprawdy, gdyby owe dni nie zostały skrócone, nie byłoby wybawione żadne ciało; ale ze względu na wybranych owe dni zostaną skrócone”. Słowa te spełniły się pierwotnie w I wieku n.e. W roku 66 armia rzymska pod wodzą Cestiusza Gallusa obległa Jeruzalem. Ponieważ Rzymianie zrobili nawet podkop pod murem świątynnym, wielu Żydów było już gotowych się poddać. Tymczasem Cestiusz Gallus nieoczekiwanie i bez wyraźnej przyczyny wycofał swe wojska. Widząc to, chrześcijanie postąpili zgodnie z wezwaniem, które przed laty skierował do nich Jezus: „Gdy ujrzycie Jeruzalem otoczone przez obozujące wojska, wówczas wiedzcie, że się przybliżyło jego spustoszenie. Potem niech ci w Judei zaczną uciekać w góry i ci, co są w nim, niech wyjdą, a ci w okolicach wiejskich niech do niego nie wchodzą” (Łukasza 21:20, 21). Chrześcijanie pochodzenia żydowskiego — wspomniani wcześniej „wybrani” — niezwłocznie opuścili skazane na unicestwienie Jeruzalem, dzięki czemu uniknęli straszliwej zagłady, która wkrótce je dosięgła. W roku 70 legiony rzymskie powróciły, tym razem pod wodzą Tytusa. Rozłożyły się obozem wokół Jeruzalem, obległy je i w końcu spustoszyły.

5. W jakim sensie ucisk, który spadł na Jeruzalem w roku 70, został skrócony?

⁵ Według relacji żydowskiego historyka Józefa Flawiusza 1 100 000 Żydów zginęło, a 97 000 dostało się do niewoli. Tych ocalałych Żydów nie będących chrześcijanami z pewnością nie można zaliczyć do „wybranych”, o których w swym proroctwie wspomniał Jezus. Oświadczył on bowiem buntowniczemu narodowi żydowskiemu: „Oto wasz dom jest wam pozostawiony. Bo mówię wam: Odtąd na pewno nie będziecie mnie widzieć, aż powiecie: ‚Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy!’” (Mateusza 23:38, 39). Nic nie wskazuje na to, by Żydzi uwięzieni w Jeruzalem w końcu uznali Jezusa za Mesjasza, zostali chrześcijanami i zyskali przychylność Jehowy. Niemniej ucisk, jaki znosiło to miasto w roku 70, rzeczywiście został skrócony. Ostateczne oblężenie nie trwało długo. Dzięki temu część Żydów ocalała, ale tylko po to, by stać się niewolnikami, których rozrzucono po różnych częściach cesarstwa rzymskiego.

Wielka rzesza ocalałych

6, 7. (a) Jakie wielkie religijne miasto ma jeszcze zostać zniszczone i jaki bezprecedensowy ucisk wtedy nastanie? (b) Jaki opis wielkiego ucisku czekającego ten świat przedstawił w proroctwie Jan?

⁶ Wprawdzie wydarzenia związane z zagładą Jeruzalem w roku 70 naprawdę oznaczały dla tego religijnego miasta „wielki ucisk”, lecz główne spełnienie się słów Jezusa wówczas jeszcze nie nastąpiło. Śmiercionośny wielki ucisk spadnie na inną religijną metropolię — na Babilon Wielki, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej — a bezpośrednio potem bezprecedensowa udręka ogarnie resztę szatańskiego systemu rzeczy (Mateusza 24:29, 30; Objawienie 18:21). Jakieś 26 lat po zagładzie Jeruzalem apostoł Jan przedstawił w Księdze Objawienia 7:9-14 opis tego wielkiego ucisku mającego dotknąć całą ziemię. Wskazał, że przeżyje go „wielka rzesza” ludzi.

⁷ Tych ocalałych, których nazwano „wielką rzeszą”, można rozpoznać po pewnym zdecydowanym działaniu. W Księdze Objawienia 7:14 czytamy, że jeden z 24 starszych przebywających w niebie rzekł do Jana: „Są to ci, którzy wychodzą z wielkiego ucisku i wyprali swoje długie szaty, i wybielili je we krwi Baranka”. Wielka rzesza wysławia więc Jehowę jako źródło swego wybawienia. Okazuje wiarę w przelaną krew Jezusa i odznacza się prawością w oczach Stwórcy oraz wyznaczonego przez Niego Króla, Jezusa Chrystusa.

8. Jaka wspaniała więź łączy „wielką rzeszę” z ostatkiem namaszczonych braci Jezusa?

⁸ Obecnie blisko pięć milionów członków tej wielkiej rzeszy poddaje się przewodnictwu niebiańskiego Króla, Jezusa Chrystusa. Są oni podporządkowani Chrystusowi i ściśle współpracują z jego namaszczonymi duchem braćmi żyjącymi jeszcze na ziemi. O stosunku wielkiej rzeszy do tych pomazańców Jezus powiedział: „Zaprawdę wam mówię: W jakiej mierze uczyniliście to jednemu z najmniejszych spośród tych moich braci, w takiej uczyniliście to mnie” (Mateusza 25:40). Członkowie wielkiej rzeszy niesamolubnie wspierają namaszczonych braci Chrystusa, toteż są osądzani tak, jak gdyby wyświadczali dobro samemu Jezusowi. Dzięki temu nawiązują z nim i z Jehową Bogiem trwałą więź. Mają przywilej współpracować z ostatkiem pomazańców i razem z nim tworzyć zastęp Świadków Boga, którzy noszą Jego imię (Izajasza 43:10, 11, NW; Joela 3:4, 5, BT).

Zachowywanie czujności

9, 10. (a) Co musimy robić, by w oczach Syna Człowieczego zachować miano prawych? (b) Jak powinniśmy postępować, by nie utracić ‛czujności’?

⁹ Osoby należące do wielkiej rzeszy muszą stale zabiegać o miano prawych w oczach Syna Człowieczego, co wymaga od nich zachowywania czujności do samego końca. Wyraźnie na to wskazał Jezus, mówiąc: „Zwracajcie uwagę na samych siebie, żeby wasze serca nigdy nie stały się ociężałe wskutek przejadania się i nadmiernego picia, i trosk życiowych i żeby ów dzień nagle was nie zaskoczył jak sidło. Przyjdzie bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na obliczu całej ziemi. Czuwajcie więc, cały czas błagając, żebyście zdołali ujść tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem człowieczym” (Łukasza 21:34-36).

¹⁰ Aby móc stanąć przed Synem Człowieczym, trzeba sobie zaskarbić jego uznanie, co nie będzie możliwe, jeśli pozwolimy, by oddziaływał na nas świecki sposób myślenia. Bywa on zwodniczy i nieraz skłania do pogoni za cielesnymi przyjemnościami lub sprawia, iż ktoś czuje się tak przytłoczony troskami codziennego życia, że przestaje dawać pierwszeństwo sprawom Królestwa (Mateusza 6:33). Wskutek tego dana osoba słabnie duchowo i obojętnieje na obowiązki wobec Boga i bliźnich. Może się stać nieaktywna lub nawet — jeśli popełni ciężki grzech i nie okaże skruchy — zostanie usunięta ze zboru. Każdy członek wielkiej rzeszy powinien się więc mieć na baczności. Musi stronić od tego bezbożnego świata i jego praktyk (Jana 17:16).

11. Stosowanie się do jakich zasad biblijnych pomoże nam przeżyć Armagedon?

¹¹ Posługując się swym Słowem, duchem świętym i widzialną organizacją, Jehowa zapewnia wszystko, co jest nam do tego potrzebne. Powinniśmy w pełni korzystać z owych pomocy. Ponadto jeśli chcemy cieszyć się łaską Boga, musimy trwać w modlitwie i okazywać Mu posłuszeństwo. Niezbędne jest też rozbudzenie w sobie głębokiej nienawiści do tego, co złe. Psalmista oświadczył: „Nie zasiadałem z ludźmi fałszywymi, i nie chodzę z podstępnymi. Nienawidzę zgromadzenia złoczyńców i nie zasiadam z bezbożnymi. Nie zabieraj duszy mojej z grzesznikami, a życia mego ze zbrodniarzami!” (Psalm 26:4, 5, 9). Starsi oraz młodsi członkowie zboru chrześcijańskiego również muszą ograniczać kontakty z osobami nie oddanymi Jehowie. Ponieważ chcemy się podobać Bogu, zabiegamy o to, by pozostać nienagannymi i nie splamionymi przez świat (Psalm 26:1-5; Jakuba 1:27; 4:4). Będziemy wtedy mieć pewność, że w Armagedonie Jehowa nie zniszczy nas razem z bezbożnikami.

Niektórzy ‛przenigdy nie umrą’

12, 13. (a) Jakie słowa, których Marta nie mogła w pełni zrozumieć, wypowiedział Jezus przed wskrzeszeniem Łazarza? (b) Co Jezus miał na myśli, mówiąc, że niektórzy ‛przenigdy nie umrą’?

¹² Jak cudownie jest pomyśleć, że można przetrwać koniec tego systemu rzeczy i nigdy nie zaznać śmierci! Taką właśnie perspektywę otworzył przed nami Jezus. Zanim wskrzesił swego przyjaciela Łazarza, powiedział jego siostrze Marcie: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, ten choćby nawet umarł, ożyje, a każdy, kto żyje i we mnie wierzy, przenigdy nie umrze. Czy w to wierzysz?” Marta wierzyła w zmartwychwstanie, jednak nie rozumiała wszystkiego, o czym mówił Jezus (Jana 11:25, 26).

¹³ Jezusowi nie chodziło o to, że jego wierni apostołowie dalej będą żyć w ciele i nigdy nie umrą. Przeciwnie, później zaznaczył, iż jego uczniów czeka śmierć (Jana 21:16-23). Wylanie na nich ducha świętego w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. w gruncie rzeczy oznaczało, że jeśli jako królowie i kapłani mają otrzymać dziedzictwo niebiańskie, będą musieli umrzeć (Objawienie 20:4, 6). Dlatego z czasem wszyscy chrześcijanie z I wieku pomarli. Niemniej Jezus powiedział to w określonym celu. Jego obietnica, że niektórzy nigdy nie zaznają śmierci, na pewno się spełni.

14, 15. (a) Jak spełni się zapowiedź Jezusa co do tych, którzy ‛przenigdy nie umrą’? (b) Jak wygląda dziś sytuacja na świecie i jaką nadzieję mimo to mają osoby prawe?

¹⁴ Wierni chrześcijanie namaszczeni duchem nigdy nie zaznają wieczystej śmierci (Objawienie 20:6). Poza tym wypowiedź Jezusa odnosi się do określonego momentu, kiedy Jehowa zaingeruje w sprawy ludzi i usunie z ziemi zło, jak to już uczynił za dni Noego. Wierne Bogu osoby, spełniające w tym czasie Jego wolę, nie będą musiały zginąć podczas wykonywania wyroków Bożych. Wręcz przeciwnie, podobnie jak przed Noem i jego rodziną otworzy się przed nimi możliwość przeżycia zagłady świata. Ta niezachwiana nadzieja oparta jest na naukach i przykładach z Pisma Świętego (porównaj Hebrajczyków 6:19; 2 Piotra 2:4-9). Spełnianie się proroctw biblijnych dowodzi, że teraźniejszy świat — nieprawe społeczeństwo ludzkie — już wkrótce dosięgnie zagłada. Takiego rozwoju wypadków nie da się odwrócić, gdyż obecny świat jest niepoprawnie zły. Pasuje do niego to, co Bóg powiedział o świecie, w którym żył Noe. W sercach większości ludzi tkwi zło, a ich myśli są ustawicznie niegodziwe (1 Mojżeszowa 6:5).

¹⁵ Jehowa przez całe wieki pozwalał ludziom niezależnie panować nad ziemią, ale ich czas dobiega końca. Jak mówi Biblia, Jehowa niebawem wytępi wszystkich niegodziwców (Psalm 145:20; Przypowieści 2:21, 22). Nie unicestwi jednak razem z nimi ludzi prawych. Nigdy tak nie czynił! (Porównaj 1 Mojżeszową 18:22, 23, 26). Dlaczego miałby zgładzić osoby przepełnione bojaźnią wobec Niego, które starają się wiernie Mu służyć? To zrozumiałe, że oddani czciciele Jehowy żyjący w chwili rozpoczęcia wielkiego ucisku znajdą uznanie w oczach Boga i nie poniosą śmierci — podobnie było przecież z Noem i jego rodziną, gdy na ówczesny świat spadła zagłada (1 Mojżeszowa 7:23). Dzięki Bożej ochronie przetrwają koniec tego świata.

16. Jakie cudowne błogosławieństwa przyniesie nowy świat i co to będzie oznaczać dla ocalonych?

¹⁶ A co potem? W nowym świecie ludzkość zostanie uzdrowiona, gdyż w całej pełni skorzysta z dobrodziejstw ofiary okupu złożonej przez Jezusa. Biblia mówi o symbolicznej „rzece wody życia, czystej jak kryształ, wypływającej z tronu Boga i Baranka przez środek szerokiej ulicy miasta. A po tej i po tamtej stronie rzeki były drzewa życia wydające dwanaście zbiorów owocu, rodzące swe owoce każdego miesiąca. A liście drzew służyły do leczenia narodów” (Objawienie 22:1, 2). To zdumiewające, ale owo „leczenie” oznacza także zwycięstwo nad śmiercią Adamową! „Wszechmocny Pan [Jehowa, NW] zniszczy śmierć na wieki i zetrze łzę z każdego oblicza” (Izajasza 25:8). A zatem ci, którzy przeżyją wielki ucisk i wejdą do nowego świata, nigdy nie będą musieli umrzeć!

Niezawodna nadzieja

17. Skąd mamy pewność, że niektórzy przeżyją Armagedon i ‛przenigdy nie umrą’?

¹⁷ Czy możemy być pewni, że ta zachwycająca nadzieja się urzeczywistni? Zdecydowanie tak! Jezus zapowiedział Marcie nadejście czasów, kiedy życia ludzkiego nie będzie już przerywać śmierć (Jana 11:26). Poza tym w 7 rozdziale Objawienia, które Jezus przekazał Janowi, ukazano wielką rzeszę wychodzącą żywo z wielkiego ucisku. Czy możemy wierzyć Chrystusowi oraz historycznej relacji o potopie z czasów Noego? Oczywiście! Ponadto w Biblii znajdujemy jeszcze inne doniesienia o tym, jak w okresach sądu i upadku narodów Bóg zachowywał przy życiu swych sług. Czyż nie potrafiłby dokonać tego samego w obecnym czasie końca? Czy jest coś, co byłoby niemożliwe dla Stwórcy? (Porównaj Mateusza 19:26).

18. Co daje nam rękojmię życia w ustanowionym przez Jehowę nowym świecie prawości?

¹⁸ Wierna służba dla Jehowy daje rękojmię życia wiecznego w Jego nowym świecie. Dla milionów osób możliwość taka otworzy się dzięki zmartwychwstaniu. Jednakże za naszych czasów miliony sług Jehowy tworzących wielką rzeszę, której żaden człowiek nie potrafi zliczyć ani ograniczyć, skorzysta z niezwykłego przywileju — zostaną przeprowadzeni żywo przez wielki ucisk. Co więcej, nigdy nie będą musieli umrzeć.

Zechciej wyjaśnić

◻ Jak wydarzenia z czasów Noego zobrazowały ocalenie z Armagedonu?

◻ Co musimy czynić, żeby ocaleć, gdy Jezus przystąpi do wykonania wyroków Jehowy?

◻ Dlaczego można powiedzieć, że ci, co przeżyją Armagedon, ‛przenigdy nie umrą’?

[Ilustracja na stronie 15]

Chrześcijanie uszli przed uciskiem, który spadł na Jeruzalem