10. Co było nowym kanałem objawień pochodzących od Jehowy?

¹⁰ Co się okazało tym nowym kanałem? Paweł zidentyfikował go, gdy do Efezjan napisał, „żeby teraz (...) za pośrednictwem zboru” zainteresowani tą sprawą „zostali zaznajomieni z nader wszechstronną mądrością Boga, zgodnie z wieczystym zamierzeniem, jakie powziął w związku z Chrystusem Jezusem, naszym Panem” (Efez. 3:10, 11). Tak, właśnie zborowi chrześcijańskiemu założonemu w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. powierzono nowe „rzeczy objawione”. Namaszczeni duchem chrześcijanie jako grupa usługują w charakterze „niewolnika wiernego i rozumnego”, mającego dostarczać na czas odpowiedniego pokarmu duchowego (Mat. 24:45). Chrześcijanie zostali więc od tej pory „zarządcami świętych tajemnic Bożych” (1 Kor. 4:1).

11, 12. Wymień niektóre ze wspaniałych objawień, jakie napłynęły tym nowym kanałem.

¹¹ Głównym wątkiem tych nowych „świętych tajemnic” była sprawa pojawienia się Jezusa Chrystusa, obiecanego Nasienia (Gal. 3:16). Jezus jako „Sziloh” był tym, który miał prawo do objęcia władzy nad ludzkością i którego Jehowa wyznaczył na Króla w Królestwie, mającym w końcu przywrócić na tej ziemi Raj (Izaj. 11:1-9; Łuk. 1:31-33). Jehowa ustanowił go też Arcykapłanem, który dał swoje niczym nie splamione, doskonałe życie na okup za ludzkość, co stanowiło najbardziej zadziwiające zastosowanie zasady świętości krwi (Hebr. 7:26; 9:26). Odtąd ludzie wierzący mają podstawę spodziewać się odzyskania doskonałego życia, które utracił Adam (1 Jana 2:1, 2).

¹² Chrystus, obiecane Nasienie, pośredniczył też przy zawieraniu między jego naśladowcami a Ojcem niebiańskim nowego przymierza, które zastąpiło stare przymierze Prawa (Hebr. 8:10-13; 9:15). Na podstawie tego nowego przymierza nowo założony zbór chrześcijański zajął miejsce narodu cielesnego Izraela, przez co stał się Izraelem duchowym, razem z Jezusem, duchowym „nasieniem Abrahama”, a zarazem szafarzem „rzeczy objawionych” (Gal. 3:29; 6:16; 1 Piotra 2:9). Następnie stało się coś nie do pomyślenia dla Żydów — do wejścia w skład nowego Izraela duchowego zostali zaproszeni poganie! (Rzym. 2:28, 29). Duchowi Izraelici, zarówno pochodzący z Żydów jak i nie-Żydów, otrzymali wszyscy razem zlecenie pozyskiwania na całej ziemi uczniów Jezusa (Mat. 28:19, 20). W ten sposób „rzeczy objawione” nabrały znaczenia międzynarodowego.

13. W jaki sposób nowe „rzeczy objawione” zachowano dla przyszłych pokoleń?

¹³ Z czasem te „rzeczy objawione” przez zbór chrześcijański zostały utrwalone na piśmie w 27 księgach Chrześcijańskich Pism Greckich, które uzupełniły kanon natchnionej Biblii. Znowu jednak sporo proroctw dotyczących zamierzeń Jehowy, zawartych w tych księgach, miało być w pełni zrozumianych dopiero szereg stuleci później. Kolejny raz pisarze biblijni w gruncie rzeczy usługiwali jeszcze nie narodzonym pokoleniom.

16. Kto się okazał nowożytnym kanałem Jehowy?

¹⁶ Jezus oznajmił Żydom, że Królestwo Boże zostanie im odebrane i dane „narodowi wydającemu jego owoce” (Mat. 21:43). W pierwszym stuleciu narodem tym okazał się młody chrześcijański zbór Izraela duchowego. W dobie obecnej istnieje tylko jedna społeczność wydająca takie owoce, jak swego czasu zbór wczesnochrześcijański. Ci duchowi Izraelici stanowią opisaną w Ewangelii według Mateusza 24:45-47 klasę „niewolnika wiernego i rozumnego”. Podobnie jak pierwsi chrześcijanie również oni bez lęku pozwalają ‛świecić swemu światłu’ (Mat. 5:14-16). W roku 1919 odważnie podjęli działalność głoszenia dobrej nowiny o Królestwie po całym świecie na świadectwo (Mat. 24:14). Ponieważ wydawali owoce Królestwa Bożego, więc Jehowa obficie im błogosławił, udostępniając na bieżąco „nader wszechstronną mądrość Boga” (Efez. 3:10).

17, 18. Jaki rozwój zrozumienia Jehowa umożliwiał za pośrednictwem współczesnego kanału łączności?

¹⁷ I tak w roku 1923 zostało należycie zrozumiane wielkie proroctwo Jezusa o owcach i kozłach; zorientowano się, że przed sądem stanął cały świat (Mat. 25:31-46). W roku 1925 ziemscy słudzy Boży pojęli właściwy sens 12 rozdziału Księgi Objawienia i dokładnie zdali sobie sprawę z tego, co się wydarzyło w znamiennym roku 1914. W 1932 roku ich zrozumienie jeszcze bardziej się pogłębiło. Jehowa objawił im, że proroctwa dotyczące powrotu Żydów do Jeruzalem nie odnoszą się do cielesnego Izraela, który już dawno temu okazał się niewierny i został odrzucony, tylko do Izraela duchowego, do zboru chrześcijańskiego (Rzym. 2:28, 29). Następnie w roku 1935 poznanie właściwego znaczenia wizji Jana dotyczącej „wielkiej rzeszy” z 7 rozdziału Księgi Objawienia otworzyło pomazańcom oczy na ogromne dzieło zgromadzania, które było jeszcze do wykonania (Obj. 7:9-17).

¹⁸ Ogólnoświatowa działalność głoszenia zaczęła wtedy nabierać wielkiego rozmachu; w końcu rozkręciło się na dobre zbieranie „tego, co na ziemi” (Efez. 1:10). Kiedy w roku 1939 nad Europą zawisły ciemne chmury wojenne, jak nigdy przedtem wyjaśniła się kwestia neutralności. W roku 1950 dokładniej zrozumiano, kim są „książęta” wymienieni w Księdze Izajasza 32:1, 2. W roku 1962 z „rzeczy objawionych” lepiej rozpoznano tożsamość „władz zwierzchnich” i wyraźniej się zorientowano, jak chrześcijanie mają się do nich ustosunkować (Rzym. 13:1, 2). A w roku 1965 uzyskano lepsze zrozumienie co do zmartwychwstania ziemskiego oraz kto może z niego odnieść pożytek (Jana 5:28, 29).

19. Dzięki czemu klasa „niewolnika” Jehowy w dobie obecnej okazuje się odpowiednim szafarzem Słowa Bożego?

¹⁹ Ponadto zbór chrześcijan namaszczonych duchem okazał się w naszym XX wieku sprawnym orędownikiem Słowa Bożego, spisanego zbioru „rzeczy objawionych”. Odpowiedzialni przedstawiciele tego zboru podjęli się przetłumaczenia Biblii na współczesny język angielski, a do tej pory New World Translation of the Holy Scriptures (Pismo Święte w przekładzie Nowego Świata) ukazało się w 11 językach, przy czym ogółem wydano je już w 40 milionach egzemplarzy. Przyrównana do „niewolnika” klasa namaszczonych chrześcijan wprowadza też w życie na skalę międzynarodową programy nauczania Biblii oraz wydaje oparte na niej podręczniki i czasopisma. Organizuje cotygodniowe zebrania, regularnie się odbywające większe zjazdy i różne kursy szkoleniowe. Wszystko to ma na celu udzielenie poszukiwaczom prawdy pomocy w zdobywaniu dokładnej wiedzy o „rzeczach objawionych”. W sensie duchowym „sprawiedliwi” istotnie ‛jaśnieją jak słońce’; okazują się godni swego szafarstwa (Mat. 13:43).