Nie zaniedbuj współmałżonka!
Z SALI Królestwa wychodzi małżeństwo. Po uśmiechniętych twarzach męża i żony widać, że są szczęśliwi jako „jedno ciało”, a jednoczy ich oddawanie czci Jehowie — ich Bogu (Mateusza 19:6). Nie zawsze jednak panowała między nimi taka harmonia, bo nie łączyły ich wspólne przekonania religijne. Jakiś czas Atsuko sama chodziła na zebrania. Potem wracała do domu, gdzie zirytowany mąż, Kazutaka, robił jej awantury. Pewnego razu wpadł w taką złość, że jednym ruchem przewrócił stół i cała kolacja wylądowała na podłodze.
Zgodnie z przepowiednią Jezusa prawdziwy chrystianizm wywołuje w niejednym domu rozłamy (Mateusza 10:34, 35). Niektórzy, jak Kazutaka i Atsuko, tworzą teraz rodzinę zgodną pod względem religijnym i szczęśliwą. Ale taka jedność nie jest dziełem przypadku. Co zrobiła strona wierząca, by przezwyciężyć sprzeciw i zapewnić w domu prawdziwą harmonię? Zanim się nad tym zastanowimy, rozważmy przyczyny sprzeciwu.
Dlaczego współmałżonek się sprzeciwia?
„Kiedy sięgam pamięcią wstecz”, zwierza się Atsuko, „uświadamiam sobie, że wychodząc na zebrania, w ogóle nie wyjaśniałam mężowi, gdzie idę”. Tak zostawionego Kazutakę ogarniała złość.
Powodem ostrego sprzeciwu może też być zazdrość. Pewien młody mąż imieniem Shigeo powziął bezpodstawne podejrzenia co do nowych znajomych żony. „Kiedy się malowała i szła na zebranie, wydawało mi się, że ma innego mężczyznę”. „Właściwie nigdy nie było okazji do porozmawiania tylko we dwoje”, przyznaje jego żona Masako. „Ani razu mu nie powiedziałam, jak gorąco pragnę, żeby on też poznał prawdę”.
Toshiko, która prowadzi dom, miała podobne wrażenie jak Shigeo. „Sprzeciwiałam się, gdy mąż studiował ze Świadkami Jehowy, bo coraz więcej czasu poświęcał zborowi. Gdy wychodził, topiłam swoje troski w kieliszku”.
Słowa Toshiko wskazują na kolejną przyczynę — na samotność. Dokuczała ona niektórym przeciwnym kiedyś współmałżonkom, gdy ich partnerzy regularnie chodzili na zebrania. „Zostawałem w domu sam jeden i czułem się opuszczony”, wspomina pewien mąż. „Miałem wrażenie, że tracę żonę i dzieci”, mówi inny. Ponieważ większości mężczyzn trudno się zdobyć na wypowiedź: „Samemu jest mi źle, zostań w domu”, niektórzy zaczynają się sprzeciwiać temu, że żona zaangażowała się w religię.
Nacisk krewnych i znajomych to następna przyczyna sprzeciwu wyrozumiałego dotąd współmałżonka. Podobno w krajach Wschodu żona raczej „wchodzi w rodzinę niż wychodzi za mąż”. Toteż presja ze strony bliskich łatwo może wywołać rozdźwięk. Żona Takashiego jako chrześcijanka odmówiła udziału w buddyjskiej ceremonii religijnej przy ołtarzu rodzinnym. „Na domiar złego nasze rodziny mieszkały w pobliżu”, wyjaśnia Takashi. „Pod wpływem matki zacząłem odgrażać się żonie, a nawet ją bić”.
Nieporozumienia wyolbrzymione z powodu niedomówień, zazdrość, uczucie samotności czy nacisk rodziny mogą doprowadzić do rękoczynów. Pewien mąż, który bił żonę, przyznaje: „Nie chciałem stracić rodziny z powodu religii”. Inny wyjaśnia: „Nie do zniesienia były powroty do pustego domu”. Być może dochodzili do wniosku: ‛Skoro tego zapału nie można ostudzić perswazją, to lanie poskutkuje’.
Na szczęście wszystkie wymienione małżeństwa zjednoczyły się później w oddawaniu czci Bogu. Ich przykre przeżycia należą już do przeszłości. Jednakże na podstawie zdobytych doświadczeń mogą udzielić praktycznych wskazówek, jak rozładowywać napięte sytuacje, a nawet zaprowadzić wspólne wielbienie w rodzinach, które są jeszcze podzielone pod względem religijnym.
Trzymaj się mocno prawdy
Kiedy wyciągasz rękę do tonącego, sam musisz stać pewnie, bo w przeciwnym razie i ty wpadniesz do wody. Jeśli zaś chcesz pomóc współmałżonkowi, powinieneś się mocno trzymać życiodajnej prawdy. „W okresie najsilniejszego sprzeciwu z mojej strony”, opowiada mąż, który dawniej był wrogo usposobiony, „żona niezmiennie brała dzieci za ręce i wychodziła na zebrania. Gdyby się zachwiała, zacząłbym chyba powątpiewać w szczerość jej wiary”.
Kazutaka, który przewrócił stół, w dalszej części swego opowiadania wyjawia, co go zmieniło: „W końcu przestałem dawać Atsuko pieniądze na przejazdy. Mimo to uczęszczała na wszystkie zebrania i zabierała ze sobą dzieci. Stopniowo wyprzedawała na ten cel własne rzeczy. Poczułem się niezręcznie i odechciało mi się robić jej trudności. Zacząłem nawet czytać czasopisma, które zostawiała dla mnie na wierzchu”.
Rozmawiaj ze współmałżonkiem
„Powinnam była prosić męża, żeby się do mnie przyłączył, i powiedzieć mu, że chciałabym studiować Biblię razem z nim”, mówi Atsuko, żona Kazutaki. „Niepokoił się o mnie i o rodzinę. Szczere rozmowy w znacznym stopniu rozproszyłyby jego obawy”. Istotnie, wymiana myśli jest kluczem do wzajemnego zrozumienia. Biblia radzi: „Plany się załamują, gdzie nie ma poufnej rozmowy” (Przysłów 15:22). „Poufną rozmowę” ze współmałżonkiem na temat twoich praktyk religijnych trzeba dobrze przemyśleć i rozpocząć taktownie. „Serce mądrego skłania usta do przejawiania wnikliwości, a wargom dodaje zdolności przekonywania”, mówi Biblia (Przysłów 16:23). Równie ważny jest wybór stosownej pory na rozmowę (Kaznodziei 3:7).
Nie mniejsze znaczenie niż treść twoich wypowiedzi ma sam sposób mówienia. Apostoł Paweł napomina: „Mowa wasza niech będzie zawsze uprzejma, zaprawiona solą, abyście wiedzieli, jak macie odpowiadać każdemu” (Kolosan 4:6). Pod wpływem uprzejmych i ujmujących słów partner będzie mniej skłonny do zamykania uszu na to, co chcesz powiedzieć.
Wielu mężów nie lubi się uczyć od żon, którym w związku z tym potrzebna jest pomysłowość. Kikuyo wyjaśnia, jak korzystała z publikacji Towarzystwa Strażnica: „Kiedy z pocztą przychodziło Przebudźcie się!, zaraz uważnie je czytałam, szukając szczegółów, które mogłyby zainteresować męża. Potem modliłam się o sposobność, żebym mogła mu je przekazać”. Zostawiała czasopismo w łazience i codziennie sprawdzała, na której stronie jest otwarte, żeby się przekonać, czy mąż je czytał. Gdy nic na to nie wskazywało, kładła inną publikację. Mąż Kikuyo jest teraz sługą pomocniczym i pionierem.
Potęga wzorowego postępowania
A co począć, gdy współmałżonek nie chce z tobą rozmawiać o religii? Może poznanie innych chrześcijan przezwycięży jego wrogość i skłoni go do studiowania Biblii? Masao jest teraz starszym zboru, ale kiedyś zabraniał Świadkom Jehowy przestępować próg swego domu. Sięgając pamięcią wstecz, mówi: „Zgodziłem się w końcu na studium Biblii ze Świadkami, gdy żona wyprosiła u mnie pomoc w budowie Sali Królestwa. Gdy zobaczyłem, że wszyscy pracują ochoczo i bezinteresownie, zrobiło to na mnie wrażenie”.
Ale jak postąpić, gdy strona niewierząca z nikim nie chce poruszać kwestii religijnych? ‛Jeśli którzy nie są posłuszni słowu, mogą zostać pozyskani bez słowa przez postępowanie współmałżonków’, podkreśla apostoł Piotr. Jak na przykład żona chrześcijanka może pozyskać męża? Przez ‛moralnie czyste prowadzenie się, połączone z głębokim szacunkiem’, znamionujące „ukrytego człowieka serca w niezniszczalnym stroju cichego i łagodnego ducha”, mówi Piotr (1 Piotra 3:1-4).
Jedna chrześcijanka trzymała się tej zasady, gdy przeciwny mąż wplątał się w pewną aferę. Chociaż stracił majątek i szacunek u ludzi, z ust żony i dzieci nie usłyszał słowa wymówki. „Zdawałem sobie sprawę, że ich niezwykłe zachowanie wynika ze studiowania Biblii”, przyznał. Po latach sprzeciwu zaczął ją czytać. Inni mężowie, którzy z czasem stali się Świadkami, mówią: „Byłem pantoflarzem, gdy ni stąd, ni zowąd żona zaczęła mnie szanować jako głowę domu”. „Kiedy przychodzili do mnie koledzy z pracy, żona gościnnie ich przyjmowała. Podobało mi się to”.
Wzorowe postępowanie dzieci również może ułagodzić wrogo usposobionych. Pewien ojciec, który przedtem sprzeciwiał się żonie, na pytanie, co spowodowało zmianę jego postawy, odpowiedział: „Kiedy mój dwuipółletni synek wyczuwał, że zaraz wybuchnę, zaczynał głośno płakać i recytować: ‛Miłość jest wielkoduszna i życzliwa’” (1 Koryntian 13:4-7). Ten dobrze wyuczony chłopczyk skłonił go do zajęcia się Biblią. Wielu ojców postanowiło zbadać Pismo Święte tylko pod wpływem nalegania dzieci.
W końcu do zmiany nastawienia współmałżonka może się niemało przyczynić twoja pogoda ducha i poczucie humoru. Pewien mąż kazał wierzącej żonie zabrać, co jej się podoba, wyjść i już nie wracać. „Nie chcę dziecka ani pieniędzy, ani żadnych rzeczy”, odparła. Rozłożyła szerokie furoshiki (tkanina używana w Japonii do zawijania i przenoszenia przedmiotów) i rzekła: „Ty jesteś dla mnie najcenniejszy. Musisz tu wejść, bo ciebie chcę zabrać!” Mąż przestał się sprzeciwiać, zaczął studiować Biblię, a teraz jest starszym w zborze.
Trzymaniem się mocno prawdy, pielęgnowaniem wymiany myśli, zadbaniem o odpowiednie towarzystwo i właściwym postępowaniem możesz pomóc mężowi czy żonie poznać prawdę. „Nawet gdy nic nie wskazuje na to, że partner zaczyna się skłaniać do wiary”, mówi wrogo kiedyś usposobiony mąż, „w jego sercu może zachodzić zmiana”. Nie zniechęcaj się zatem. Pamiętaj o zachęcie apostoła Pawła, której udzielił wszystkim mającym niewierzących współmałżonków: „Skąd wiesz, żono, czy nie zbawisz męża? Albo skąd wiesz, mężu, czy nie zbawisz żony?” (1 Koryntian 7:16).