„Będę kroczyć wokół twego ołtarza, Jehowo”

„OBMYJĘ swe ręce w niewinności i będę kroczyć wokół twego ołtarza, Jehowo” (Psalm 26:6). Takimi słowami starożytny król Dawid wyraził swe oddanie dla Jehowy. Ale dlaczego chciał „kroczyć wokół” ołtarza Jehowy i co to znaczyło?

Dla Dawida pokryty miedzią ołtarz ofiarny w przybytku stanowił centrum wielbienia Jehowy. W czasie panowania tego króla przybytek znajdował się w Gibeonie, na północ od Jerozolimy (1 Królów 3:4). Ołtarz miał kształt kwadratu o boku nieco ponad dwa metry; był znacznie mniejszy od wspaniałego ołtarza wzniesionego później na dziedzińcu świątyni Salomona.a Dawid jednak wielce się radował przybytkiem i ołtarzem. To miejsce stanowiło w Izraelu ośrodek czystego wielbienia Boga (Psalm 26:8).

Na ołtarzu składano całopalenia, ofiary współuczestnictwa i ofiary za przewinienie. Doroczny Dzień Przebłagania wyróżniał się składaniem ofiar za naród. Ołtarz i ofiary mają też ważne znaczenie dla dzisiejszych chrześcijan. Jak wyjaśnił apostoł Paweł, ołtarz symbolizuje wolę Boga, zgodnie z którą przyjął On odpowiednią ofiarę umożliwiającą odkupienie ludzkości. Paweł napisał: „Za sprawą wspomnianej ‚woli’ zostaliśmy uświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze” (Hebrajczyków 10:5-10).

Przed służbą przy ołtarzu kapłani zwyczajowo myli ręce w wodzie, aby się oczyścić. Słusznie więc król Dawid, zanim zaczął kroczyć wokół ołtarza, ‛obmył swe ręce w niewinności’. Postępował „w nieskazitelności serca i w prostolinijności” (1 Królów 9:4). Gdyby w tym sensie nie obmył rąk, nie mógłby godnie oddawać czci Bogu, czyli ‛kroczyć wokół ołtarza’. Oczywiście Dawid nie był Lewitą i dlatego nie pełnił zaszczytnej służby kapłańskiej przy ołtarzu. I choć był królem, nie wolno mu nawet było wejść na dziedziniec przybytku. Jednakże jako wierny Izraelita, przestrzegał Prawa Mojżeszowego i regularnie przynosił ofiary na ołtarz. Kroczył wokół niego w tym znaczeniu, że sprawom czystego wielbienia Boga przyznawał w życiu centralne miejsce.

Czy możemy dziś naśladować przykład Dawida? Ależ tak! Obmywamy ręce w niewinności i kroczymy wokół ołtarza Bożego, gdy wierzymy w ofiarę Jezusa oraz gdy mając „ręce niewinne i czyste serce”, służymy Jehowie z całej duszy (Psalm 24:4).

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 23]

Ołtarz symbolizuje wolę Jehowy, zgodnie z którą przyjął On odpowiednią ofiarę umożliwiającą odkupienie ludzkości