Mały chłopczyk z ciekawości podnosi przedmiot leżący na polu — jak się okazuje, minę lądową — wskutek czego traci wzrok i na całe życie zostaje kaleką. Matka porzuca noworodka w śmietniku. Zwolniony pracownik zjawia się w dawnym miejscu zatrudnienia, strzela do każdej napotkanej osoby, a potem popełnia samobójstwo. Szanowany obywatel wykorzystuje seksualnie bezbronne dzieci.

NIESTETY, informacje o takich potwornościach są dziś na porządku dziennym. Jeszcze smutniejsze jest to, że często usuwają je w cień doniesienia o czystkach etnicznych, ludobójstwie oraz atakach terrorystycznych. W artykule redakcyjnym dziennika New York Times z 1995 roku powiedziano: „Jeżeli wziąć pod uwagę okropności naszych czasów, można stwierdzić, że żyjemy w wieku Szatana. Nigdy w przeszłości człowiek nie wykazywał tak wielkich umiejętności i tak niepohamowanej żądzy zabijania milionów innych ludzi z powodu ich rasy, religii czy pozycji społecznej”.

Jednocześnie ludzie zanieczyszczają powietrze oraz ziemię, uszczuplają jej zasoby i spychają niezliczone gatunki fauny na krawędź zagłady. Czy ludzkość potrafi uporać się z całym tym złem i uczynić z naszej planety lepsze, bezpieczniejsze miejsce? Takie starania można chyba przyrównać do próby powstrzymywania fali przypływu miotłą. Pewien profesor zajmujący się problematyką zła napisał: „Odczuwam nieodpartą potrzebę, by coś zmienić w tym świecie, by go naprawić. Ale świat najwyraźniej się nie polepsza”. Być może masz podobne odczucia.

Świat przypomina statek wpływający na wody, które z każdym dniem stają się coraz bardziej wzburzone i niebezpieczne. Chociaż nikt nie chce trzymać tego kursu, wszelkie próby jego zmiany kończą się fiaskiem. Okręt sunie w kierunku niszczycielskiej nawałnicy i nie sposób go zatrzymać.

Do tej wciąż pogarszającej się sytuacji oczywiście przyczynia się ludzka niedoskonałość (Rzymian 3:23). Ale ze względu na skalę, wszechobecność i nieustanne występowanie zła chyba nie da się go przypisać jedynie niegodziwości tkwiącej w człowieku. Czyżby zatem ludźmi manipulowała jakaś niewidzialna, ale potężna i nikczemna siła? Jeśli tak, to co to za siła i jak możemy się chronić przed jej wpływem? Zagadnienia te rozważymy w następnym artykule.

[Prawa własności do ilustracji, strona 3]

© Heldur Netocny/​Panos Pictures

W PIERWSZYM wieku n.e. wielu Żydów czekało na przyjście obiecanego Mesjasza (Jana 6:14). Kiedy na scenie wydarzeń pojawił się Jezus, przyniósł pociechę i oświecenie. Uzdrawiał chorych, karmił głodnych, uciszał żywioły, a nawet wskrzeszał zmarłych (Mateusza 8:26; 14:14-21; 15:30, 31; Marka 5:38-43). Przekazywał też wypowiedzi Jehowy i przedstawił obietnicę życia wiecznego (Jana 3:34). Tym, co mówił i czynił, w pełni dowiódł, że jest Mesjaszem, mającym wyzwolić ludzkość z jarzma grzechu i wszystkich jego przykrych następstw.

Logika podpowiada, że żydowscy przywódcy religijni powinni byli pierwsi powitać Jezusa, przysłuchiwać się jego naukom i z radością mu się podporządkować. Ale tak nie postąpili. Przeciwnie — nienawidzili go, prześladowali, a w końcu uknuli spisek, by go zabić! (Marka 14:1; 15:1-3, 10-15).

Jezus słusznie potępił tych nikczemników (Mateusza 23:33-35). Wiedział jednak, że za niegodziwość tkwiącą w ich sercach jest odpowiedzialny ktoś jeszcze. Powiedział do nich: „Wy jesteście z waszego ojca, Diabła, i chcecie spełniać pragnienia waszego ojca. Ten był zabójcą, gdy rozpoczął, i nie stał mocno w prawdzie, ponieważ prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, mówi zgodnie z własnym usposobieniem, gdyż jest kłamcą i ojcem kłamstwa” (Jana 8:44). Jezus przyznał, że ludzie są zdolni do niecnych czynów, lecz wskazał na zasadnicze źródło zła — Szatana Diabła.

Mówiąc, że Szatan „nie stał mocno w prawdzie”, Jezus wyjawił, iż ten byt duchowy niegdyś wiernie służył Bogu, ale zboczył z właściwej drogi. Dlaczego Szatan zbuntował się przeciw Jehowie? Ponieważ pielęgnował wygórowane mniemanie o sobie, aż w końcu zapragnął czci, która należy się wyłącznie Bogu (Mateusza 4:8, 9).a

Swoją buntowniczość Szatan uzewnętrznił w ogrodzie Eden, gdy namówił Ewę do zjedzenia zakazanego owocu. Wypowiadając pierwsze w dziejach wszechświata kłamstwo i oczerniając Jehowę, sam siebie uczynił „ojcem kłamstwa”. A przez nakłonienie Adama i Ewy do nieposłuszeństwa sprawił, że zawładnął nimi grzech, który na nich i na przyszłe pokolenia sprowadził śmierć. W rezultacie Szatan stał się „zabójcą” — najpotworniejszym mordercą wszech czasów! (Rodzaju 3:1-6; Rzymian 5:12).

Szatan wywierał zgubny wpływ nawet w dziedzinie duchowej, w której do buntu skłonił także innych aniołów (2 Piotra 2:4). Za jego przykładem te niegodziwe duchy okazały niestosowne zainteresowanie ludźmi. W tym wypadku miało ono wypaczone podłoże seksualne i pociągnęło za sobą katastrofalne skutki.

Zło napełnia ziemię

Biblia wyjaśnia: „Gdy zaczęło przybywać ludzi (...) i rodziły się im córki, synowie prawdziwego Boga zaczęli zwracać uwagę na córki ludzkie, jako że były piękne; i pojmowali za żony wszystkie, które sobie wybrali” (Rodzaju 6:1, 2). Kim byli owi „synowie prawdziwego Boga”? Stworzeniami duchowymi, a nie zwykłymi mężczyznami (Hioba 1:6; 2:1). Skąd to wiadomo? W tamtym czasie małżeństwa między ludźmi były zawierane już od przeszło 1500 lat i nie stanowiły niczego osobliwego. Dlatego wzmianka o tym, że „synowie prawdziwego Boga”, którzy się zmaterializowali, pojmowali za żony „córki ludzkie” i z nimi współżyli, wyraźnie odnosi się do czegoś bezprecedensowego, nienormalnego.

Związki te faktycznie były sprzeczne z naturą. Świadczy o tym potomstwo, które się z nich rodziło — mieszańcy nazywani nefilimami, wyrastający na olbrzymów. Byli oni brutalnymi tyranami. Hebrajski wyraz, od którego pochodzi określenie „nefilimowie”, znaczy dosłownie: „ci, którzy powalają (przywodzą do upadku)”. Brutali tych określono mianem „mocarzy, którzy istnieli od dawna, ludzi sławnych” (Rodzaju 6:4).

Za sprawą nefilimów oraz ich ojców niegodziwość rozpleniła się na niespotykaną wcześniej skalę. Księga Rodzaju 6:11 informuje: „W oczach prawdziwego Boga ziemia uległa zrujnowaniu i (...) została napełniona przemocą”. Ludzie przejęli więc zdeprawowane zwyczaje tych nowych członków społeczeństwa.

W jaki sposób nefilimowie wraz ze swymi ojcami wywierali taki przemożny, zły wpływ na ludzi? Odwoływali się do ich grzesznych skłonności oraz pragnień. Co z tego wynikło? ‛Wszelkie ciało rujnowało swą drogę na ziemi’. W końcu Jehowa zniszczył ówczesny świat w potopie, a oszczędził tylko prawego Noego z rodziną (Rodzaju 6:5, 12-22). Zbuntowani aniołowie zdematerializowali się i w niesławie powrócili do dziedziny duchowej. Jako poniżone demony dalej sprzeciwiali się Bogu i Jego rodzinie lojalnych aniołów. Od tego czasu Bóg najwyraźniej zabronił tym niegodziwym duchom przybierać postać materialną (Judy 6). Nie przestały one jednak wywierać potężnego wpływu na ludzi.

Niegodziwiec zdemaskowany!

O skali niegodziwego oddziaływania Szatana wspomina List 1 Jana 5:19, gdzie czytamy: „Cały świat podlega mocy niegodziwca”. Diabeł sprowadza na ludzkość nawałnicę coraz większych nieszczęść. Bardziej niż kiedykolwiek przedtem jest zdecydowany wyrządzać szkodę. Dlaczego? Ponieważ on i demony zostali wyrzuceni z nieba, gdy w roku 1914 ustanowiono tam Królestwo Boże. W związku z tym wydarzeniem Biblia zapowiedziała: „Biada ziemi (...), ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu” (Objawienie 12:7-12). Jak więc obecnie Szatan oddziałuje na ludzi?

Czyni to przede wszystkim przez propagowanie ducha, który wpływa na ich sposób myślenia i postępowania. Dlatego w Liście do Efezjan 2:2 nazwano Diabła „władcą mocy powietrza — ducha [czyli dominującego nastawienia] działającego teraz w synach nieposłuszeństwa”. To demoniczne „powietrze” bynajmniej nie sprzyja zbożnej bojaźni ani dobroci — skłania do buntu przeciw Bogu i Jego normom. W ten sposób Szatan i demony krzewią i potęgują zło wśród ludzi.

„Strzeż swego serca”

Jednym z przejawów oddziaływania tego „powietrza” jest plaga pornografii, która rozbudza niestosowne żądze seksualne i sprawia, że zachowania dewiacyjne jawią się jako coś atrakcyjnego (1 Tesaloniczan 4:3-5). W formie rozrywki ukazuje ona między innymi gwałty, sadyzm, gwałty zbiorowe, współżycie ze zwierzętami oraz wykorzystywanie seksualne dzieci. Nawet mniej szokujące materiały pornograficzne mogą uzależnić i wyrządzić szkodę temu, kto je ogląda lub czyta, może on bowiem popaść w nałóg oglądactwa.b Pornografia naraża na szwank związki między ludźmi oraz więź z Bogiem. Odzwierciedla zdeprawowaną mentalność krzewiących ją demonów — buntowników, którzy swoim wynaturzonym żądzom seksualnym dawali upust już w świecie przedpotopowym, za czasów Noego.

Mędrzec Salomon słusznie radził: „Bardziej niż wszystkiego innego, czego należy pilnować, strzeż swego serca, bo z niego pochodzą źródła życia” (Przysłów 4:23). W praktyce strzeżenie serca przed sidłem pornografii może oznaczać, że w razie pojawienia się sprośnych scen trzeba zmienić kanał telewizyjny lub wyłączyć komputer. Działaj szybko i zdecydowanie! Wyobraź sobie, że jako żołnierz starasz się uchylić przed pociskiem mającym trafić w twoje serce. Szatan celuje w twoje symboliczne serce — siedlisko pobudek i pragnień — i usiłuje je splugawić.

Swoje serce musisz też chronić przed zamiłowaniem do przemocy, gdyż Diabeł wie, że Jehowa ‛nienawidzi miłującego przemoc’ (Psalm 11:5). Abyś stał się nieprzyjacielem Boga, Szatan wcale nie musi uczynić z ciebie krwiożerczej bestii; wystarczy, że zaszczepi w tobie zamiłowanie do aktów przemocy. To nie przypadek, że media są przesycone przemocą, której nierzadko towarzyszą wątki okultystyczne. Nefilimów już dawno nie ma, ale ich cechy i wzorce zachowań wciąż są żywe! Czy doborem rozrywki poświadczasz, że dajesz odpór zakusom Szatana? (2 Koryntian 2:11).

Jak się przeciwstawiać złemu wpływowi Szatana

Siły zła mogą się wydawać zbyt trudne do pokonania. Biblia wskazuje, że osoby zabiegające o uznanie Boże zmagają się nie tylko z własnym niedoskonałym ciałem, ale też „z zastępem niegodziwych duchów”. Chcąc odnieść zwycięstwo i zyskać łaskę w oczach Boga, musimy korzystać z licznych pomocy, które On udostępnia (Efezjan 6:12; Rzymian 7:21-25).

Do tych środków należy święty duch Boży — najpotężniejsza siła we wszechświecie. Apostoł Paweł napisał do współchrześcijan: „Nie otrzymaliśmy ducha świata, lecz ducha, który jest od Boga” (1 Koryntian 2:12). Osoby poddające się kierownictwu ducha Bożego rozbudzają w sobie miłość do tego, co Bóg miłuje, oraz nienawiść do tego, czego On nienawidzi (Amosa 5:15). Ale jak można otrzymać ducha świętego? Przede wszystkim dzięki modlitwie, studium Biblii (spisanej pod natchnieniem ducha świętego) oraz przebywaniu w zdrowym towarzystwie osób naprawdę kochających Boga (Łukasza 11:13; 2 Tymoteusza 3:16; Hebrajczyków 10:24, 25).

Korzystanie z tych środków pomocniczych pozwoli ci nałożyć „całą zbroję od Boga” — jedyną niezawodną ochronę przed „machinacjami Diabła” (Efezjan 6:11-18). Robienie pełnego użytku z tych darów jest obecnie pilniejsze niż kiedykolwiek przedtem. Dlaczego?

Dni zła są już policzone!

Psalmista napisał: „Gdy niegodziwcy wyrastają jak roślinność i rozkwitają wszyscy krzywdziciele, dzieje się tak po to, by zostali unicestwieni na zawsze” (Psalm 92:7). Podobnie jak za dni Noego, tak i obecnie szerzenie się zła stanowi dowód, że zbliża się wykonanie wyroku Bożego — nie tylko na niegodziwych ludziach, ale też na Szatanie i demonach, którzy przed ostateczną zagładą zostaną wtrąceni do otchłani, symbolizującej stan nieaktywności (2 Tymoteusza 3:1-5; Objawienie 20:1-3, 7-10). Kto wykona ten wyrok? Sam Jezus Chrystus, o którym czytamy: „Syn Boży po to się ujawnił, by zniweczyć dzieła Diabła” (1 Jana 3:8).

Czy pragniesz kresu zła? Jeśli tak, to pociechę możesz czerpać z obietnic zawartych w Biblii. Żadna inna księga nie demaskuje źródła zła — Szatana — ani nie wyjaśnia, jak dojdzie do unicestwienia jego samego oraz wszystkich jego nikczemnych dzieł. Gorąco cię zachęcamy do nabywania dokładnej wiedzy z Biblii, abyś mógł już teraz się chronić przed niegodziwym wpływem Szatana i zyskać nadzieję na życie w świecie wolnym od zła (Psalm 37:9, 10).

[Przypisy]

[Ramka i ilustracja na stronie 6]

Legendy z okruchami prawdy

Opowieści o półbogach, olbrzymach i katastrofalnym potopie występują w starożytnych mitologiach na całym świecie. O potopie, statku i ludziach ocalałych z kataklizmu wspomina na przykład akadyjski epos o Gilgameszu. On sam został przedstawiony jako lubieżny, zapalczywy mężczyzna o cechach po części ludzkich, a po części boskich. Mitologia aztecka opowiada o starożytnym świecie zamieszkiwanym przez gigantów oraz o wielkim potopie. Staronordycka legenda opisuje rasę olbrzymów, a także mędrca imieniem Bergelmir, który zbudował dużą łódź i uratował się razem z żoną. Przekazy te razem wzięte potwierdzają prawdziwość sprawozdania biblijnego — wynika z niego, iż wszyscy ludzie pochodzą od osób ocalonych z potopu, który zniszczył starożytny niegodziwy świat.

[Ilustracja]

Tabliczka, na której wyryto epos o Gilgameszu

[Prawa własności]

The University Museum, University of Pennsylvania (neg. # 22065)

[Ilustracja na stronie 5]

Ludzie przejawiają dziś cechy nefilimów

[Ilustracja na stronie 7]

Dokładna wiedza dodaje sił do przeciwstawiania się wpływowi zła